Alien: Isolation (2014)

Al in missie 10 aanbeland en inmiddels de vlammenwerper bemachtigd.

Vordert dus al aardig.

Een compleet lineaire ervaring is en blijft zo nu en dan weer eens lekker, je weet ten alle tijde waar te aan toe bent.

Weer eens een echte survival horror met de hoofdletter S. Het is survivallen, het is doorbikkelen.

Het vele doodgaan blijft ook mij niet bespaard maar nergens wordt dit echt vervelend.

Ben ook erg te spreken over het save systeem, en de keuze dat dit niet overal mogelijk is. Levert toch de extra spanning en voldoening op van het manoeuvreren tussen save punten door, waar je eigenlijk continu mee bezig bent.

Lekker. Had er best hoge verwachtingen van maar die weet het voor mij nog even een tandje te overtreffen.

Een tevreden klant.

Alien Isolation is precies waar ik op hoopte: een ode aan de klassieke film en tegelijkertijd een uiterst modern survival horror spel. De retro sci fi look ziet er waanzinnig mooi uit en je waant je onmiddellijk in de wereld van de eerste film. Hoewel ik wist dat Alien Isolation de trend dat spellen weer moeilijk mogen zijn zou volgen, begon ik het spel op niveau hard ('the recommended way of playing this game'). Maar zodra de alien ten tonele verscheen belandde ik keer op keer in de klauwen van dit monster. De totale paniek die je voelt zodra je ontdekt wordt, gevolgd door de afschuwelijke hulpeloosheid in de seconden dat je einde nadert, vond ik van begin tot eind een traumatische ervaring. Het spel biedt enkele hulpmiddelen om deze situaties te voorkómen (of misschien zelfs te overleven), maar waar de meeste spellen je na de ontdekking van bijv een geimproviseerd explosief in een verkapte tutorial de waarde en beperkingen ervan duidelijk maken, zul je er hier zelf mee moeten experimenteren. Ik denk dat het iets zegt over de kracht van het spel, maar het tegelijkertijd een zwakte is dat ik hier vrijwel niet aan toe kwam, zo voorzichtig was mijn speelstijl, het grootste deel van de tijd verscholen onder tafels en in kluisjes, de moed aan het verzamelen om de volgende gang over te steken.

Na een paar levels heb ik de moeilijkheidsgraad een stap teruggezet en maakte ik zowaar enige vorderingen. Het spel kent dan een mooie opbouw met telkens nieuwe elementen, waarvan de introductie van de vlammenwerper de belangrijkste is. Dit verandert niet alleen de flow van het spel maar zorgt bij herhaling ook voor één van mijn favoriete momenten, waarbij je een aanstormende alien met een steekvlam probeert af te schrikken, op de grond geworpen wordt, enkele momenten denkt dat alles voorbij is, wacht tot de klauwen en tanden in beeld verschijnen, maar je dan beseft dat de alien toch verjaagd is.

Het kat-en-muisspel met de alien, van begin tot eind een overtuigende en angstaanjagende tegenstander, is een groot succes. Minder geslaagd is de manier waarop het verhaal verteld wordt, met fletse menselijke personages en sleutelscènes die zich op de achtergrond afspelen terwijl ik meestal m'n volledige aandacht nodig had om te overleven. In tegenstelling tot de her en der verspreide logs met soms weinig interessante achtergrondinformatie kun je deze scènes later niet terugroepen. Tot slot duurt het spel net te lang. Wat mij betreft had het na het opblazen van het nest afgelopen mogen zijn, maar misschien zegt dat nog het meest over mijzelf en het zenuwslopende karakter van dit spel.
4*

Mooi stuk

Die verfrissende compromisloze gameplay spreekt me ook erg aan. Binnenkort toch eens aanschaffen.

Beklemmende sci-fi thriller die de film uit 1979 eer aandoet. Een aanrader voor fans van de franchise of het horrorgenre in het algemeen.

Beste Alien game tot nu toe. Alhoewel een beetje buggy.

Bijzonder sfeervol. Zoals al eerder aangehaald straalt de game Alien (1) uit. De typische jaren 70/80 kijk op de toekomst van computers, de plastic look, de lampjes. Daarom ook een halfe ster extra. De game zelf ademt één en al sfeer uit, maar valt helaas, hoewel het voor het genre te begrijpen is, veel in herhaling. Ga via A naar B en keer dan weer terug naar A alvorens naar C te kunnen situaties. Het 'verstoppen' voor de alien wordt op den duur ook zeer repetitief. Dat gezegd hebbende, misschien duurt de game gewoon te lang. De graphics zijn prachtig en authentiek, evenals het geluid. Audiovisueel niks dan lof dus, maar de lengte gecombineerd met de repetitieve ervaring weerhoudt deze game er van een echte topper te zijn.

Het is alweer bijna anderhalf jaar geleden dat ik het spel voor het eerst uitspeelde en eigenlijk is het meer het soort spel dat je maar 1 keer speelt, maar sindsdien voelde ik toch regelmatig een bepaalde heimwee naar de fantastische spelwereld en ervaring die het spel is. Ik denk niet dat er een beter spel is gebaseerd op een film, als op zichzelf staand spel en spel dat ook nog eens zo goed de originele film in stijl en sfeer weet te benaderen. Vooral wat het laatste betreft slaat Alien: Isolation echt de spijker op zijn kop. Je herkent echt de ontwerpstijl van de claustrobische gangetjes en retrotechniek van de Nostromo terug. De sombere wereld waarin de werkmannen op gespannen voet staan met hun leidinggevenden en iedereen wordt uitgebruikt door grote en machtige bedrijven.

De Xenomorph is wel een heel stuk groter dan in de films, maar dat komt de gameplay alleen maar ten goede. Het beest wordt er alleen maar beangstigender door zoals je hem zwaar hoort rondstampen en ondanks zijn grootte razendsnel ziet bewegen. Daarnaast geeft het je als speler ook nog een eerlijkere kans de alien te vermijden zolang je maar je oren goed gebruikt. Spelen met goede geluidskwaliteit en bij voorkeur een koptelefoon is eigenlijk ook gewoon een must. Het geluid is het belangrijkste hulpmiddel dat je hebt, belangrijker dan je motion tracker. Je leert na enige tijd spelen goed de verschillende geluiden te interpreteren en ook het gedrag van de alien te herkennen.

Die is ook wel echt indrukwekkend wat zijn AI betreft. Niet alleen is hij goed in kamers en gangetjes doorzoeken, hij heeft ook zijn trucjes en leert van jouw eigen gedrag, waarmee het een erg interessant soort kat-en-muis spel wordt. Verstop je je te vaak in een kluisje en hij zal je er ook verwachten en proberen uit de tent te lokken of er vaker actief zoeken. Het is zelfs zo als je later in het spel de beschikking krijgt over een vlammenwerper hij al aarzelt en kan terugdeizen als je deze tevoorschijnt haalt. En als je teveel vuur hebt gebruikt gaat het beest er ook enigszins aan wennen en heb je eigenlijk meer vuur nodig om hem weg te krijgen.

Uiteindelijk ben je nergens veilig en is het raadzaam vooral zoveel mogelijk het tempo erin te houden. Je onder een brancard of bureau verstoppen is vaak ideaal omdat je goed zicht en je vrijheid behoudt. Kluisjes vermijdt je beter zoveel mogelijk en rennen is uit den boze, behalve op specifieke plekken of als je snel naar een verstopplek moet. Om te overleven moet je er altijd mee bezig zijn om te weten waar je zo snel uit het zicht kan verdwijnen. Zelfs in de ventilatieschachten ben je niet volkomen veilig.

Dat leverde nog een fraaie verrassing op toen ik al een redelijk eind in het spel was ,in het lab van Gemini Exoplanet Solutions, en me veilig waande in de kruipruimte oner de rasters. Niet dus. Ik schrok me dood. En het aardige is dat hoewel je wel een beetje went aan de aanwezigheid en aanvallen van de Xenomorph ze toch altijd naar voelen door de manier waarop het beest krijst, op je afstormt en je uiteindelijk doodt. Meestal sla ik die toch nog liever over en ga direct naar mijn save. De eerste keer dat ik zo door de alien te pakken wordt genomen was ook een van mijn hoogtepunten in het spel zoals ik de adrenaline toen voelde.

Veel situaties die uit gameplay voortkomen zijn zo goed dat mindere spellen scripts nodig zouden hebben om tot dat soort momenten te komen. Wel moet gezegd dat het op zich best jammer is dat als je naar een ander deel van de map gaat de alien je altijd wel volgt. Binnen dat deel van de map lijkt hij dan wel echt vrij rond te lopen door de gangen en kamers of ventilatieschachten buiten je zicht, maar het spel zorgt er dus wel voor dat hij eigenlijk altijd dicht in je buurt blijft.

Daarmee kom ik op een punt dat je ook veel als kritiek op het spel hoort, namelijk dat het spel vaak niet eerlijk zou zijn met een alien die je onredelijk goed weet te vinden en steeds weer opzoekt. Dat kan inderdaad gebeuren als je afwijkt van de redelijk specifieke manier waarop je het spel eigenlijk moet spelen. Als je je teveel verstopt en afwijkt van je pad om collectibles te verzamelen en de boel te verkennen lijkt de Xenomorph in een soort zoekmodus te raken. Toen ik na normal een tweede speelbeurt op hard speelde en wat meer tempo maakte merkte ik dat het spel een stuk vloeiender speelde, wat ook eigenlijk het prettigste tempo en de meest cinematische ervaring aan het spel geeft. Kortom, je moet echt een beetje leren hoe de alien op jou reageert.

En dan heb ik alleen nog maar de Xenomorph genoemd. De Facehuggers hebben ook nog een rolletje (maar zijn gelukkig niet te veel in het spel aanwezig), en wat ik van tevoren niet wist is dat op het ruimtestation (wat veel groter is dan ik verwacht had) ook gevaar van de androids en mensen zou komen. De mensen hebben helaas wel een slechte AI, kunnen zich niet echt verstoppen of overleven, en hebben los van gescripte momentjes nauwelijks interactie met hun omgeving behalve dat ze jou meestal aanvallen als ze je zien, maar ze dragen wel bij aan een gevoel van angst en paranoïa aan boord van Sevastopol, en de Working Joes zijn ronduit griezelig met hun gedrag en uiterlijk en niet al te makkelijke manier om ze uit schakelen.

Ook mooi voor de sfeer is dat je tijdens het verkennen van het ruimtestation regelmatig interessante achtergrondinformatie vindt in de vorm van bandjes en korte logbestanden en correspondentie van en tussen de werknemers of hun familie. Dat vertelt nog een paar heel aardige korte en droevige verhaaltjes over de mensen aan boord van Sevastopol, die het uiteraard niet overleefd hebben. Vooral die van Sinclair en Tanaka maken indruk. De Archive Logs en Nostromo Logs (wat moeilijker te bereiken en directe verwijzingen naar de personages uit de film) vormen samen met ID tags die je kunt vinden wat aardige collectibles die het backtracken nog de moeite waard maken.

Wat mij betreft is dat ook leuk om te doen en niet teveel een vervelende klus doordat het ruimtestation precies groot en onderscheidend genoeg is. Er zit wel lineariteit in het spel doordat bepaalde deuren etc. niet open kunnen omdat je daarvoor een paar keer je hacking tool of lasapparaat moet upgraden, maar zoals dat in een leuk spel werkt voelt Sevastopol op een gegeven moment echt als jouw spelwereld waarin je de weg op je duimpje kent en is het leuk om elk klein hoekje verkend te hebben.

Dat is ook nuttig als je zoveel mogelijk materiaal wil verzamelen om wat van de spullen te craften die van pas komen tijdens je overlevingstocht, voornamelijk om vijanden af te leiden of af te schrikken (de molotov is bijvoorbeeld verdomd effectief tegen de Xenomorph). Ook hier heb je een upgradesysteem. Een hoop spul kun je pas maken nadat je er een blauwdruk voor vindt, en je kan ook blauwdrukken vinden die een ontwerp verbeteren.

Verder vond ik het al erg leuk om gewoon uitgebreid op mijn gemak het ruimtestation te verkennen. Regelmatig heb je door een raam ineens een prachtig uitzicht op het ruimtestation of een ster of gasreus en alles is natuurlijk prachtig belicht en ademt sfeer. Vooral ook wat de geluidseffecten betreft. Alles piept, kraakt, vonkt en sputtert, en na een tijdje leer je als je gestommel hoort wel het onderscheid te maken tussen geluiden die van Sevastopol zelf komen of van de alien, maar volkomen op je gemak voel je je nooit eigenlijk.

Tijdens de gameplay zelf is het spel in grafisch opzicht bijna perfect te noemen wat mij betreft. Je ziet wat te glanzende gezichten tijdens de cutscenes. maar dat vind ik wel bij de klamme en claustrofobische sfeer passen. Ook had de anti-aliasing beter gekund maar daar heeft iemand al een kleine mod voor gemaakt. De lipsynchronisatie is beroerd maar daar kan ik ook wel mee leven. Het grootste deel van het spel ben je alleen. En tegenover al die minpunten staat wel dat het spel behoorlijk geoptimaliseerd is voor een spel dat er zo goed uitziet.

Het grootste minpunt is dat je eigen lichaam geen schaduw werpt en je ook je eigen weerspiegeling niet ziet in glanzende voorwerpen, maar dat doet allerminst wat af aan hoe je je fysiek aanwezig voelt in de spelwereld. De "weerstand"/het gewicht van je lichaam dat je voelt als je beweegt, niet zo licht als doorgaans in shooters bijvoorbeeld. Iedere sprong, val, deur die je opent of schakelaar die je omzet voelt echt als een fysieke handeling. Hierdoor voelt het helemaal alsof je in de schoenen van Amanda Ripley door dat ruimteschip rondloopt en voel je je extra kwetsbaar. Ook dankzij de geweldige geluidseffecten uiteraard.

De muziek is ook subliem, en op de beste momenten voelt het alsof je de hoofdrolspeler bent in een nagelbijtend spannende blockbuster. Vooral als je je net in een kluisje of op een andere mooie plek hebt verstopt, net buiten het zicht van de Xenomorph, en precies op het goede moment de spannende muziek hoorbaar is. De minigames die de gameplayvertaling van het hacken zijn vind ik ook wel aardig ontworpen als vrij simpele en routinieuze handelingen die je zo snel mogelijk wil verrichten zodat het toch soms een nerveus klusje kan worden.

Het spel bevat uiteraard wel saves, en de keuze voor checkpoints is een verstandige. Als je op ieder moment de boel kon opslaan zou dat veel van de spanning wegnemen. Ik vind dat ze het ook leuk hebben gedaan met die machines die je gebruikt om te saven als je dat wilt. Wel is het spel weinig consistent wat betreft de verspreiding van die dingen. Soms zie je er net wat teveel in korte tijd.

Ook ben ik niet zo positief over de missie waarin je een flashback beleeft door de ogen van Marlow, de kapitein van de Anesidora, het schip dat op LV-426 hetzelfde schip vindt dat de crew van de Nostromo vindt in de eerste Alien-film. Het is even leuk om de planeet en het schip door te lopen, maar het is een eentonige en trage missie waarin je met weinig zicht over lastig te onderscheiden maar afgebakende paden dwaalt en vooral een vervelende onderbreking. Veruit de minste missie en alleen even leuk als verwijzing naar de film.

Er is ook de kritiek dat de vlammenwerper wat van de spanning uit het spel haalt, en dat is wel een klein beetje zo maar ook weer niet zo enorm veel als vaak beweerd wordt. Zoals ik al zei, de alien wordt er steeds minder gevoelig voor. Nadat er is afgerekend met de Xenomorph (een ideaal moment om wat meer vrij rond te lopen en je op verkennen en de collectibles te focussen) voelt het alsof het spel al zo'n beetje op zijn einde is en gaat het eigenlijk wat te lang door. Maar ik speelde zelf het spel in etappes en kreeg er geen genoeg van, dus voor mij was dat geen bezwaar. Maar de spanning kakt zeker wat in. Pas na de "dood" van Samuels wordt het weer een stuk beter allemaal. Apollo Core is weer echt geweldig

Het echte einde is lekker groots. Het begint angstaanjagend met de missie in het nest van de Xenomorphs en dat nare stukje in de "regen"met al die Working Joes, wordt daarna ontroerend en spectaculair met dat prachtige bericht van Ellen Ripley voor haar dochter gevolgd door de ontsnapping van de Anesidora, en het spektakel zet zich daarna vooral voort met de ontsnapping van Sevastopol, met tussendoor nog wel een schitterend rustpuntje in de vorm van de ruimtewandeling. Er komt amper gameplay bij kijken maar wat een ervaring door de graphics en geluiden, en het is iets wat ik altijd al wel in een spel heb willen doen. Een van mijn favoriete momenten in een spel dat al vele hoogtepunten bevat. 4.0*.

Als afsluiter nog even wat losse opmerkingen:

-Rewires zijn vrij repetitief en niet al te nuttig. Eigenlijk een grote gemiste kans.
-Best een blunder dat die stun baton gewoon mensen blijkt te doden. Dat kostte me een achievement tijdens mijn eerste speelbeurt.
-De jumpscare met de op de grond liggende android wordt wel wat flauw.
-De graffity op de muren is wel een wat onzinnige en simpele manier om sfeer te creëren. Meer iets voor oude spellen waarin nog minder mogelijk was.
-Beetje karig dat je geen cutscene krijgt wanneer je met de ambulance naar de Anesidora vliegt. Of je laat alles live zien of je doet een cutscene. Anders ziet het er wat lelijk uit.
-Survivor Mode is weinig aan. Het voelt niet zo organisch als de rest van het spel.

Kritiek dat de Xenomorph je teveel volgt en het daarom niet zo realitisch is vind ik maar raar. Het Is puur technisch gezien uiteraard wel zo, maar je zit wel te gamen natuurlijk. Zou maar gek zijn moest de Xenomorph echt door het schip gaan dolen ... dan kom je hem misschien een keer of 3 tegen gedurende het gehele spel.

...of gewoon helemaal niet en dan heb je meteen de saaiste game ooit te pakken...

Ook mogelijk inderdaad. Misschien dat ze net een iets natuurlijke manier hadden kunnen vinden om de ontmoetingen met de Xenomorph op te drijven, maar aan zulke dingen kan ik me zelden storen.

Als de Xenomorph helemaal vrij door het het schip zou rondwandelen zou er weinig aan zijn inderdaad, maar het is vooral vervelend als je hem echt goed kwijt bent en hij dan ineens toch gelijk weer opduikt puur omdat je een nieuw deel van de map betreedt. Dan stap je een of andere onzichtbare grens over en voelt het wat te kunstmatig. Juist ook omdat het spel je verder redelijk wat vrijheid biedt en bijna alle leuke situaties uit ongescripte gameplay laat komen.

Deze game helaas nog niet zelf kunnen spelen, maar van wat ik er bij vrienden van gezien heb was ik zwaar onder de indruk. Uiterst benieuwd naar. 'k Zet hem toch maar eens op de verjaardagslijst.

Leuk nieuws voor de fans van deze game : Alien: Isolation (2019) - TvMeter.nl

De end credits schuiven as we speak over mijn beeldscherm! (Eigenlijk zijn ze zojuist afgelopen maar het klinkt toch leuker om te zeggen dat ze nog bezig zijn en misschien moet ik ook niet zo eerlijk zijn wat dit soort dingen betreft.) Maar godsámme wat ben ik blij dat het erop zit. En ook weer niet. Ik had in eerste instantie een haat/liefdeverhouding met de game. Ik heb 'm al jaren in bezit, heb 'm in het begin in korte etappes gespeeld, halverwege de game vervolgens een jarenlange pauze ingelast en twee weken geleden de draad weer opgepakt en, jawel, bijna obsessief gespeeld. Ik ben niet echt een horrorgamer, maar ik zit wel vuistdiep in het Alien-universum (strikt gesproken alleen de eerste film) en dit lijkt me dan verplichte kost. Het is me uiteindelijk enorm bevallen.

Ik denk dat dit toch top 10-materiaal gaat worden. Fantastisch vormgegeven - het is goed dat Creative Assembly een handvol terrabytes aan officiële Alien-informatie tot hun beschikking kreeg. Ik ben zelden weinig onder de indruk van filmmonsters, maar de Xenomorph blijf ik angstaanjagend vinden - en omdat CA dicht bij Gigers originele ontwerp is gebleven komt dat de spanning wat mij betreft alleen maar ten goede. Ook het ontwerp van de ruimtestations zijn fenomenaal. Je zou inderdaad af en toe gewoon eens stil willen staan om rond te kijken.

Maar goed, ik ben toch wel blij dat het voorbij is en ik door kan gaan naar wat minder stressvolle games. CA heeft een geslaagde poging gedaan om de stresslevels tot grote hoogten te pompen. Je voelt je vrijwel nergens veilig doordat de Xenomorph overal kan opduiken - en omdat 'ie geen vaste routines heeft is het iedere keer een raadsel waar en wanneer hij zal opduiken. En dankzij kleine details blijf je altijd de neiging houden om over je schouder te kijken: saven, inloggen op computers en de rewires duren altijd nét iets langer dan je eigenlijk zou willen, subtiele geluidseffecten houden je constant alert en als je midden in een gang of kamer iets metaligs moet gaan opensnijden maakt dat voor je gevoel altijd véél te veel lawaai.

Kudos voor Creative Assembly dat ze deze game zo serieus hebben behandeld - van de nerveuze gameplay tot de accurate ontwerpen en sfeervolle sound effects (de originele muziek, dat kraken en dreunen van het ruimtestation - vooral in de laatste pakweg 20 minuten is het de moeite om het volume flink wat hoger te zetten). Ik ga even bijkomen!

Heb ik in de eshop voorbij zien komen als zijnde in aantocht.



Een van mijn meer memorabele game ervaringen van de laatste jaren.

Alien Isolation Switch Review: Image Quality Is Better Than PS4! - YouTube


Wonderlijk wat ze altijd weer uit die kleine Switch weten te persen...
Tijd voor een 2de speel ronde wat denken jullie?

Gewoon doen! Op de hoogste moeilijkheid!

Geweldig spel, Zeer aan te raden om met koptelefoon op te spelen (kun je gewoon op je PS4 controller aansluiten ook).

Het gevoel van de eerste film is perfect gerecreeerd van de kleinste visuele details tot de soundtrack en de geluidseffecten, die meehelpen aan diepe immersie in het Alien universum, met een desolate sfeer van wanhoop. De passie voor de Alien franchise spat er van af.

Het is een combinatie van stealth en survival horror, waarbij je sprokkelt om verschillende gadgets te improviseren die je helpen om dreigingen af te leiden of uit te schakelen. Een van die dreigingen is de Alien en die kun je nooit verslaan. Anderen zijn paranoide mensen (relatief makkelijk, maar in het begin toch al lastig door hun aggressie) en Working Joes.

Verstoppertje spelen voor de Alien, dat gruwelijk gevaarlijke monster, zul je behoorlijk vaak doen, al poepend in de broek. Want gezien worden betekent een gewisse dood, tenzij je een vlammenwerper nog net op tijd aanzet, dan ben je net niet dood. Het vreemde is wel dat je vaak veel beter onder de tafel kunt verstoppen (op net normale nivo) dan, omdat het dichtdoen van de deuren van een kluis veel te veel lawaai maakt. De alien komt hier op af en je kunt door adem in te houden wel voorkomen dat hij de deur opent, maar het duurt veel te lang voordat de "perfect organism" weer weg is.

De Working Joes zijn fantastisch griezelige androiden, die je alleen al met wat ze zeggen de stuipen op het lijf jagen. Ze zijn ook altijd lastig te verslaan omdat je elke keer verschillende wapens moet combineren. Het hele verhaal van het immense Sebastopol station, een soort spookstad in de ruimte, een monumentaal mislukt project van een concurrent van Weyland Yutani, past ook goed bij de game.

Grafisch is Alien Isolation een parel en misstaat het absoluut niet op de PS4, terwijl het voor de eerdere generatie consoles gemaakt was. Maar het menu voor items maken is echt een misser, met veel te abstracte iconen en een weinig intuitieve bediening om voorwerpen te vervaardigen. Het first person perspectief werkt wel erg goed. Je moet erg veel sluipen om niet teveel lawaai te maken maar je eigen paranoia kan je soms ook teveel verlammen. De alien blijft onvoorspelbaar en grillig genoeg, de AI ervan is tamelijk briljant.

De DLC is helaas flink overgeprijst. Maar ja, om met Ripley te mogen spelen met de stem van Sigourney Weaver...wel raar dat ze niet een groter, langer stuk hiervan hebben gemaakt. Eentje van slechts kleine smetjes op de beste Alien game ooit. Isolation is ook een dikke goedmaker voor iedereen die zo teleurgesteld was door Colonial Marines. Dikke middelvinger aan IGN verder voor het uitdelen van zo'n matige score want hierdoor heb ik Isolation jarenlang genegeerd.

Overigens kan ik ook de Aliens flipperkast van Zen Pinball FX aanraden!

Ik kreeg al snel zin om hem nog een keer te ervaren en ik ben nu al een weekje bezig in hard mode. Gaat best goed! Ik wordt ook steeds handiger in het vermijden van de alien en efficienter doorlopen van levels (je kunt soms gewoon normaal lopen, zolang je scanner niet piept kom je daarmee weg)...de scanner blijft het belangrijkste wapen, naast schuilen onder tafels (hij bukt niet om daaronder te kijken tenzij hij je al gezien heeft) en achter dekking, hij kan je niet ruiken. De lockers zijn soms ook handig maar hij moet dan niet te dichtbij zijn als je erin gaat, want hij hoort altijd de deuren dichtslaan.

Hard mode betekent niet dat de alien alles ziet, want soms sta je er pal naast en loopt hij gewoon langs je, omdat je in een blinde hoek staat.

W.b. onder tafels schuilen...soms is er een hoek waarin hij je kan zien maar dat is enkel als het hoofd van de alien jouw kant op gericht is. Als hij vlak naast de tafel loopt zal hij je niet zien. Het monster heeft een verre maar ook smalle visie lijkt het.

Sommige savepoints staan niet op de kaart, dat is wel irritant als je je orientatie niet goed onthoudt zoals ik. Ik ben al een paar keer een pokke eind teruggegaan om die verlossende save maar te kunnen pakken maar dat bleek vaak niet nodig.

Erg leuk weer en de adrenaline heeft al aardig vaak door het lijf gegierd. Daarnaast heb ik alvast weer de nodige "sjeez" kreten uitgeslaakt. Want het blijft onvoorspelbaar.

Oef, uitgespeeld in hard mode. Zeer aan te raden voor wie hem voor de tweede keer speelt en daarbij is wederom de tip om de koptelefoon te gebruiken. Weer een fantastische ervaring. Ik heb weer een paar jaar van mijn leven eraf gehuiverd maar het was de poepbroek waard. Nu heb ik er al een review aan besteed maar omdat toch een aantal zaken nu meer opvielen vind ik het de moeite nogmaals mijn indruk te geven.

Grafisch blijft het verbazingwekkend mooi afgewerkt en slim om veel omgevingen vaker te gebruiken maar dan in nieuwe situaties met meer tools zodat je meer ruimtes in kunt.

Ook varieren de dreigingen waardoor het leuk blijft. Zeker gezien de vele manieren waarop je er mee om kunt gaan.

Geluidseffecten zijn niet alleen top, ze zijn ook zeer functioneel omdat ze je helpen met hints. Als de alien ongeduldig wordt omdat hij geen prooi vindt en van plan is elders zijn heil te zoeken hoor je dat bijvoorbeeld. Als hij net uit een plafondrooster gaat springen ook.

De muziek versterkt de ervaring. Meer spanning in de muziek betekent meestal ellende die op de loer ligt.

De lange speelduur van het spel maakte extra indruk (ik denk dat ik toch wel 30 uur geklokt heb, misschien wel 40?). Natuurlijk deed ik er langer over op hard mode maar het bleef wel gaaf en het voelde echt als een gigantisch spel.

Nu vielen natuurlijk ook wel wat kritiekpuntjes op. Het aanvankelijk wat onduidelijke item creatie systeem had ik in mijn eerste recensie al genoemd, hieraan was ik wel gewend. Ik was wel vergeten dat je componenten voor die items kunt committen en daarmee opslagruimte in je virtuele broekzak vrijmaakt.

Het wiel met items was soms echt een probleem. Want hij pakte niet altijd het item wat je wilde selecteren omdat je er net iets naast zat en dat kon oh zo dodelijk zijn. Wel vond ik het cool dat er nooit echt pauze in het spel zit, alles wat je doet, ander item pakken, creatie, het kostte even tijd. En dat kan altijd een probleem vormen. Dit hield de spanning er wel in dus.

Savepunten zijn genoeg verdeeld, maar soms zijn ze helaas niet op de kaart aangegeven. Mooi is wel het dilemma dat je vaak genoeg zult hebben: doorgaan omdat je er bijna lijkt te zijn of teruggaan, met risico, voor die save. Heel goed gebalanceerd.

Cutscenes hadden er iets meer bijgekund, je ziet soms te weinig. Je ziet bijv. nooit de Torrens van de buitenkant of dat andere schip wat erbij komt. Op het einde wilden ze door wat gebeurt teveel oeh's en aah's erin gooien waardoor het bij een aantal over de top scenes echt niet geloofwaardig meer was.

Verder vielen nog een aantal zaken op bij deze tweede playthrough die ik niet perse negatief vind maar gewoon als ontdekking wil delen. Bijvoorbeeld aan het gedrag van de alien. Een enkele keer kom je hem tegen in de ventilatieschachten waar je zelf in kunt maar veel vaker bevindt hij zich in die schachten in het plafond. Slijm verraad dat hij daar zit te wachten.

De alien heeft zogenaamd sterke zintuigen maar eigenlijk zijn dat enkel horen en zicht. Want ruiken doet hij dus niet. Je kunt er soms echt vlak naast staan! Niet op zijn staart natuurlijk. Maar als hij zich niet naar je draait dan leef je nog. Verder heeft de alien amper split vision, hij kijkt vooral heel goed voor zich, maar draait zijn kop wel. Naar beneden kijken doet hij alleen als er een buitengewoon interessante flare is neergelegd of zo.

De eerste keer dat ik speelde kroop ik meer. Nu is het afhankelijk van wat de motie detector registreert lopen of kruipen. Lopen is veilig zolang je geen beweging detecteert (hoewel dit ook tricky is want soms staat het zwarte loeder gewoon stil). Er blijft altijd een zeker willekeur in het spel zitten, vaak sterven is onvermijdelijk. De tafels waren erg goede schuilplaatsen als ze er waren maar soms kon je toch in het blikveld komen van de alien.

Face huggers zijn met perfecte timing dood te slaan met de hamer. Maar je hebt brandstof voor de vlammenwerper heel hard nodig omdat die het killen ervan zoveel makkelijker maakt. Een enkel keer had ik dit niet en moest ik hem doodslaan. Een Molotov betekent zelfmoord in kleine ruimtes en was ook niet het antwoord.

Die revolver is ook wel tof hoor want de zenuwen die je krijgt als de kogeltjes bij reloaden er 1 voor 1 ingeduwd moeten worden als het tegenzit zijn onbetaalbaar (je kunt gewoon vierkant blijven drukken om je cilinder te vullen maar het kost tijd!) . Vooral nuttig wapen tegen mensen, maar goed mikken op een Working Joe's hoofd werkt ook.

De stun baton doet erg weinig tegen een Working Joe. Je kunt ze een, soms twee meppen verkopen maar daarna moet je echt wegrennen en het afmaken met goed gemikte kogels, liefst uit een shotgun of de latere bolt gun. Toch heb ik de stun baton bij 1 stukje super hard nodig gehad. Ik heb er een stealth takedown mee gedaan van een menselijke bewaker wat betekende dat er geen lawaai was voor de alien om snel op af te komen.

De Working Joes zijn op hard mode verrekte lastig. In het begin waren EMP granaten goed tegen groen geklede Joes (ze raken dan in de war waardoor je ze een paar flinke meppen kunt verkopen, genoeg voor een takedown meestal) maar ze leken totaal niet effectief tegen de oranje geklede Joes. Idem w.b. flashbangs. Deze hadden nul effect op ze terwijl je bij goeie timing een groene Joe tijdelijk kon desorienteren met een flashbang. Die oranje Joes leken ook beter beschermd tegen brand, op een gegeven moment schepte eentje op hoeveel hitte hij kon verdragen! De bolt gun werd het ultieme wapen om Joes te slopen, duidelijk was dat ook het ontwerp.

Ik heb later puur als afleiding voor de alien nog wel wat aan flashbangs gehad. Verder niet heel nuttig, je moet er ook mee oppassen want je kunt zelf verblind worden.

Rookbommen vond ik meestal ook niet heel nuttig. Vooral tegen mensen heb je er nog wat aan. Het kan zowel afleiding betekenen door de plof (wat de alien aantrekt) maar je ook minder zichtbaar maken. Die combinatie is nogal tegengesteld. Er was 1 segment waarbij hij wel superhandig was omdat mensen vlakbij op de loer waren terwijl ik daar ergens een knop moest indrukken.

De pipebomb is geweldig tegen bijna alles, vooral groepen robots of mensen, maar niet tegen de alien. Die schrikt er hooguit een beetje van. Verder erg gevaarlijk te gebruiken net als de Molotov, er moet genoeg afstand zijn.

Afleiding is vaak een sleutel om verder te komen, met flares als standaard, deze kun je niet maken maar vind je genoeg. Best spannend die te gebruiken want je moet hem eerst aansteken en niet in het zicht van de vijand zijn op dat moment.

Het gooien van noisemakers en flashbangs is een erg handige afleiding maar supervervelend is als ze afketsen, dan komt het probleem juist naar je toe. Verder worden ze genegeerd als de alien te ver weg is of als je ze in een kleinere kamer gooit. Bijna al die gadgets hebben toch een potentiele backfire, wat toch wel veel toevoegt.

Een benarde situatie waar ik toch nog uitkwam was eentje waarbij ik zowel een Joe als de alien vlakbij had, ik geloof dat ik de vlammenwerper gebruikte op beiden omdat ze in dezelfde lijn stonden. De alien vluchtte voor het vuur en tegen Joe kon ik me vrij worstelen.

Hilarisch werd het een andere keer toen een Joe in de weg stond voor de alien. Ik had me onder een tafel verstopt en de Joe zag dat wel maar was niet in staat me eruit te sleuren, hij gaat hooguit schoppen geven maar soms kun je ver genoeg wegkruipen. De alien kan je wel onder de tafel sleuren als hij weet dat je daar bent. Maar Joe stond dus in de weg. Joe werd uiteindelijk na veel boos gesis alsnog weggeduwd en toen was ik toast.

Het saven als de alien in de buurt is levert meestal niet zo'n probleem op. Zolang je niet gezien wordt op tijdens de seconden van saven kan het. En dan kun je erna weer snel verstoppertje spelen.

De lockers om je in te verstoppen zijn best handig maar je moet ze niet te vaak gebruiken. Het is vooral opportuun om er eentje in te duiken als je de bekende schachtgeluiden hoort van de alien want dan weet je dat hij komt en ben je nog op tijd. Dit geeft je even wat veiligheid tussendoor en je kunt ook horen als hij weer vertrekt. Maar erin duiken als hij al in dezelfde kamer loopt maakt teveel lawaai en zal hem op den duur doen besluiten die kast eens open te maken.

Het spel lijkt je wat coulance te geven als je aan het computeren of lassen bent maar toch kun je tijdens het klussen soms ook te grazen genomen worden.

Er zit een vrij complexe kunstmatige intelligentie van de alien in het spel, met een zekere randomness (geluk speelt zeker vaak een rol) waardoor het nooit te voorspelbaar wordt. Toch wel tamelijk briljant ontwikkeld, want het blijft altijd te doen maar ook een uitdaging en slim spelen en goed timen verhoogt je kansen aanzienlijk. Tegelijkertijd weet je ook gewoon dat je in het echie geen schijn van kans zou maken tegen de "perfect lifeform". Anderzijds wordt je ook wel heel erg gestalked door het monster omdat hij altijd wel enigszins in je buurt is. En dat is natuurlijk wat raar op een enorm groot station (Sevastopol) waar heen en weer gependeld wordt via liften die de alien niet weet te bedienen.

Nu voor 6,99€ bij de playstation store, nog nooit gespeeld, voor deze prijs kun je niks fout doen lijkt me.

Ik speel nu een paar uurtjes, in het begin vond ik er niet veel aan, maar nu vind ik het toch een fantastisch spel, zeer verslavend, ik ben nu ongeveer op de helft.

Ik was 1 kritiekpuntje vergeten. Het is best lastig om belangrijke codes te vinden in je lijst met gevonden informatie soms. Dat is dan een lijst met wel 200 entries op den duur en daar zitten dan ergens die codes tussen. Belangrijke entries zijn wel gemarkeerd maar dat zijn er ook al gauw 10 of 20 dus je zoekt je soms nog steeds te pletter. Beter was geweest om de meest recent gevonden info gewoon bovenaan je log te tonen. Het voegt wel wat extra stress toe als je zelf de code moet intikken en toch soms twijfelt of het de goeie is dus dat is wel weer cool.

Ik ga het spel echt nog eens een keer op nightmare spelen voor de ultieme terror in space!

Pfff wat een lange zit, eindelijk gehaald tot het einde, was wel een mooie ervaring.
Ik deed er langer over dan bv een resident evil game, maar is niet erg, was een mooi spel.
4,5 ster.

Lang geleden dat ik zo intens een game heb gespeeld en vooral heb beleefd. Ik had deze al jaren op de plank liggen maar was nooit verder gekomen dan het eerste gedeelte. Omdat Alien een van mijn favoriete films allertijden is samen met Aliens schaamde ik me eigenlijk dat ik deze nog nooit echt had gespeeld. Twee weken geleden dan toch eindelijk echt mee begonnen en As we speak rollen de end credits nog over mijn scherm heen. Dit is by far de meest enge game die ik ooit heb gespeeld, de confrontaties met de Alien waren keer op keer een traumatische ervaring. En dan begint de game nog zo rustig. De eerste paar uur van de game krijg je alle tijd om aan het spel te wennen en zul je nog geen Alien tegenkomen, langzaam maar zeker krijg je door wat er allemaal op het schip aan de hand is. Vanaf het moment dat je het enorme wezen voor het eerst waarneemt wat zeker een uur of vier duurt begint het verstoppertje spelen voor de Alien pas echt en zit je zeker in het begin continue in een kat en muis spel. Als de Alien je pakt, is het direct klaar. Verstoppen in kasten en onder tafels werkt in principe maar als hij je daarin hoort gaan is het direct klaar en word je echt continue in een extreem brute cutscene genadeloos afgeslacht. Je hebt verder wel wapens, Flares, emp's en dat soort dingen maar dat gaat echt niks uithalen tegen de alien, enkel de vlammenwerper die je pas veel later in de game krijgt weet hem even te verjagen. De rest van de tijd zat ik verscholen onder tafels, lockers, ventilatieschachten en weet ik het allemaal te wachten totdat de Alien verdwenen was of het geluid weg was of whatever. Want soms denk je dat het reusachtige beest weg is maar dan komt ie toch nog even een tweede keer om de hoek kijken, de AI van de Alien is echt extreem goed hebben ze heel goed gedaan. Je merkt echt aan alles in deze game dat het met veel liefde gemaakt is met de eerste film in het achterhoofd, van de bliepjes op de computerschermen tot de muziek, en tot naja, tot alles eigenlijk. Buiten de Alien om zijn er ook nog andere vijanden, deze worden The Working Joes genoemd en zijn minstens even eng bijna als de Alien, wat misschien gek klinkt maar deze gasten staan soms ineens achter je en ondanks ze heel beleefd klinken word direct je hersenpan ingeslagen als ze je vinden. Ze zijn te doden, dit is echter zeer moeilijk want zelfs door ze in de fik te steken lopen ze nog vrolijk door dezelfde optimistische quotes (die echt tering freaky zijn) erin te gooien. Verder ben je vooral deuren aan het zoeken, deurschakelaars aan het zoeken en aan het omzetten en veel door ventilatieschachten aan het kruipen om tot een bepaald punt te geraken. Want soms, en dat is tevens ook het enige minpunt wat ik heb aan deze game is het totaal niet duidelijk waar je nou naartoe moet omdat de Map zo onduidelijk als het maar zijn kan is, echt de slechtste game map die ik ooit heb gezien zowat, waardoor je echt constant rond loopt te rennen in cirkeltjes totdat je op een punt komt wat wel heel vaag staat aangegeven op de map. Maargoed, het is een klein iets want verder heb ik echt niks slechts over deze game te zeggen. Ik ben heel blij dat ik hem eindelijk heb gespeeld en dit is ook absoluut een top10 game voor mij geworden. Deze game was echt een extreem beangstigende ervaring en deze zal ik in de toekomst zeker nog eens spelen.

Respect man! deze game wel een paar levels en uren gespeeld maar ik geef eerlijk toe: deze game is mij te creepy haha en ik houd het daarom niet vol om dit lang te spelen. Man wat intens, herinner me nog dat ik iets van 10 minuten onder een tafel heb gezeten in deze game en dan nog uiteindelijk gepakt worden. Ja deze game is erg goed in zijn genre, helaas is het een genre die ik moeilijk trek.

Ik heb een paar keer echt geschreeuwd van de schrik. Zo hard dat m'n huisgenoot de kamer binnen kwam gestormd om te vragen of het wel allemaal goed met me ging.

Poe jeetje ik speel graag horror, maar dit spel was wel intens zeg. Eerste game die het voor elkaar krijgt dat ik in m’n eentje zit te gamen en regelmatig echt schrik of zelfs schreeuw.

Blij dat ik opnieuw gestart ben. Was hier ooit na een uurtje of 10-15 plotseling mee gestopt en sindsdien bleef het knagen dat ik zo’n goed spel weg had gelegd. Recent dus maar eens opnieuw begonnen en het heeft al mijn verwachtingen overtroffen.

Net uitgespeeld. Heeft iemand de bonus content wel eens geprobeerd, waarin je als Ellen Rippey speelt? Is het het waard om die erbij te kopen in de PlayStation Store?

Heb net Alien Romulus gezien, wat ik tevens een fantastische film vond, echt een hommage aan Alien en Aliens, maar direct toen ik net de bios uitliep spookte deze game alweer door m'n hoofd. De regisseur van die film heeft goed gekeken naar deze game want de bepaalde decor en setting leek echt rechtstreeks uit Alien Isolation te komen. Dit is na 10 jaar ook eigenlijk wel een beetje een cult hit in het gamelandschap geworden en het zou zomaar kunnen dat ik 'm binnenkort nog eens aanslinger.

Slinger Aliens: Dark Descent (2023) voor de lol eens aan. Is wel meer een Aliens idee, en meer tactisch in een iso perspectief maar gruwelijk ondergewaardeerd en over het hoofd gezien.