Dreamfall Chapters (2014)

Ik was aanvankelijk erg blij dat de Dreamfall trilogie hiermee een afsluiting zou krijgen. Maar het spel bleek bij het spelen al vrij snel verziekt door politiek correcte dogma's die wel verwijzen naar problematiek in Europa maar er absoluut geen recht aan doen. Dat is erg jammer want het was een mooie reeks, met The Longest Journey als point en click adventure op de PC, met een interessant en oorspronkelijk verhaal plus een geweldige soundtrack, en van het vervolg Dreamfall op de Xbox heb ik ook genoten.

Om dezelfde reden als bij Dreamfall chapters ben ik trouwens nooit begonnen aan Life Is Strange 2. Hopelijk beseffen ook deze ontwikkelaars: "go woke, go broke" en gaan ze gewoon door met wat ze daarvoor deden, namelijk gewoon mooie en leuke spellen maken, die niet zo'n grote groep gamers afstoten door zo polariserend en simplistisch stelling te nemen bij complexe wereldproblemen. Voor een deel denk ik ook: schoenmaker, blijf bij je leest, ik wil geen politiek zien in games, tenzij het duidelijk onderdeel is van een fictieve wereld die genoeg afwijkt van de onze zoals in Mass Effect of Dragon Age.

Jaren terug gespeeld, en zie dat er zelfs nog nooit een stem op deze game is uitgebracht!

Dreamfall Chapters is een vervolg op Dreamfall, welke weer een voortzetting was van The Longest Journey. Laatstgenoemde is mijn nummer 1 game aller tijden, vandaar mijn hoge interesse in 2014 toen deze game uitkwam.

Niet alles is even sterk qua verhaal en bepaalde dingen zijn behoorlijk cheesy, maar het geheel is bijzonder sfeervol, ook de muziek is weer fantastisch. Het voelt een beetje aan als een AAA indie game qua afwerking.

Een krappe 4*

Na een uur of 50 heb ik deze game uitgespeeld. Kort samengevat: Een wisselende beleving. Mooi, genieten, ergeren aan het wachten, wachten en nog meer wachten (en heel vaak geeuwen), herkenning, graven in mijn geheugen en ook verklaringen zoeken op internet om het verhaal nog enigszins te snappen.
Een mooie afsluiting van het Longest Journey 3 luik van o.a. Zoë, Kian, April Ryan en Crow. Jaren geleden het eerste deel op de pc gespeeld. Super mooi maar toen een frustrerende zoektocht. Later deel 2 Dreamfall the Longest Journey ook op de pc gespeeld. Hier heb ik weinig herinneringen aan. Heeft dus niet veel indruk gemaakt. Nu deel 3: Dreamfall chapters, op de Xbox One.
Wat me als eerste, en direct meest storende van de game opviel waren de vreselijk lange en vaak voorkomende laadtijden. Van de 50 speeluren heb ik zeker 1 uur (waarschijnlijk meer) naar het laadscherm zitten staren. Steeds bijna een halve minuut per keer. Echt vreselijk en zo vaak voorkomend. Zelfs na een tussenfilmpje van een halve minuut weer een halve minuut laden.
Het verhaal is dus best mooi, maar o zo gecompliceerd. Zonder de andere 2 delen had ik deze echt snel in een hoek gegooid. Maar als fan van de vorige delen toch doorgezet. Het spel spelen was nooit te moeilijk. Altijd snel de oplossingen gevonden.
Het volgen en spelen van 3 karakters in 3 werelden was afwisselend en boeiend. Vooral de delen met Saga vond ik erg leuk. Lekker zoeken en puzzelen.
De keuzes die je maakt hebben invloed op het verhaal. Ook leuk gedaan.
Als de 3 verhalen zoals verwacht dan uiteindelijk samen komen gaf dat toch wel een mooi eind.
Vind ik dit een aanrader? Alleen als je ook de andere games hebt gespeeld. Anders heb je echt niets met de verschillende karakters.
Ga ik de game nog een keer spelen om te zien wat er gebeurt bij andere keuzes? No way. Dat wachten tijdens het laden wil ik echt niet meer meemaken.
Mijn score: 3 ½