Grappig, hoe een smaak kan veranderen tussen je 20ste en 26ste. Geen idee of dit ligt aan het feit dat ik aanzienlijk strenger ben geworden naarmate ik langer bezig was met recensies maken, of dat mijn smaak gewoon is veranderd in de laatste paar jaar. Daarom ben ik op gegeven moment maar opgehouden met recensies plaatsen op basis van herinerringen. Among The Sleep is niet meer de 4,5* parel die ik mij herinner, maar een aardige hide-and-seek horrortitel die het vooral van zijn sfeer en thema moet hebben.
Among The Sleep heeft het een origineel thema door je in de schoenen van een baby te plaatsen en je de wereld te laten beleven zoals hij/zij het meemaakt. Dingen die voor volwassenen gewoon zijn kunnen voor een baby intimiderend en vreemd zijn. Kleine details zoals dat de teddybeer licht geeft in het donker, waardoor je als speler je ‘veiliger’ voelt als je de teddy hebt, of dat de kledingkast een groot donker gat is zijn leuke details die Among The Sleep een uniek karakter geven.
Vroegtijdig zet de game echter het verhaal en de logica aan de kant om plaats te maken voor een soort trip door waanzin. Je speelt door herinneringen van de baby heen, zonder duidelijke aanleiding of logische samenhang. Het geeft de game de gelegenheid om met vreemde levels te komen, maar qua verhaal leek het te stoppen. Je leert niets over de plekken die je bezoekt en wat voor samenhang ze houden hebben met het leven van de baby. Er waren hints naar wat deze plekken konden representeren, maar niets diepgaands. Voor mijn gevoel heeft het verhaal daarom en begin en einde, maar geen midden.
De sfeer is waar Among The Sleep het sterkste uit de verf komt. Ondanks dat ik me niet betrokken voelde bij het verhaal sloeg de game er wel in om spanning te wekken. Dit komt voornamelijk door het geluidsdesign: het gebeurde regelmatig dat een bepaalde handeling van mij een vreemd geluid veroorzaakte (of dat er plots andere muziek kon spelen), waardoor ik in de paniek schoot over wat er kon gebeuren. Zelfs wanneer er langdurige tijd geen dreiging verscheen voelde ik spanning over mogelijke dreigingen.
Grafisch zit het allemaal wat ruigjes in elkaar, maar van een eerste game van een indie team had ik niets anders verwacht. De animaties zien er vaak wat houterig uit, alsof ze een stap hadden overgeslagen in het vormgevingsproces, en de objecten zaten regelmatig door elkaar heen. Maar ondanks dat zit er genoeg leven in de omgeving, de kleuren en animaties om mij het serieus te laten nemen. Ikzelf heb voor mijn oude studie 3D models moeten maken van omgevingen en van mensen. Geloof me, dit is verschrikkelijk veel moeilijker dan het lijkt. Mijn waardering voor bedrijven als Pixar is door het dak gestegen toen ik me besefde hoe lastig het vak eigenlijk is. In dat opzicht heeft Among The Sleep het heel aardig gedaan voor een bedrijf dat er weinig ervaring mee heeft.
Een wisselvallige game. Origineel thema met een spannende sfeer, maar de cliché hide-and-seek gameplay in combinatie met het verhaal waarin weinig gebeurd hield het iets teveel tegen. Ik was vermaakt, maar voelde geen enthousiasme om de optionele prologue ook te doen.
3*