The Stanley Parable (2013)

Kom maar op met die meningen, ben benieuwd wat dit nou precies is!

Ben eigenlijk ook wel nieuwsgierig. Ken heel de mod niet. Maar begin deze week even de "demo" gecheckt, en ik kreeg een beetje een Portal deja vu, enkel nog krankzinniger.

Geweldige narrator heeft de game trouwens.

Qua stijl beetje portal-like inderdaad, maar toch voelde demo heel uniek aan, heb me echt compleet een scheur gelachen.

Zojuist direct maar even aangeschaft, want op basis van de demo is dit toch wel 4.5* materiaal, van het weekeind zal blijken of dat dan ook daadwerkelijk het geval is. Maar dat ik er zin in heb, moge duidelijk zijn.

Demo is geniaal inderdaad . Na m'n tentamens ook maar eens aan de volledige versie beginnen.

Dit is toch al een keer een mod van Half-Life 2 geweest? of vergis ik me nu?

Ja, en nu volwaardige game. Ben benieuwd of het ook echt een volwaardige game genoemd mag worden...

Zou niet weten waarom niet. Maar daar zullen de mening (allicht) wel over verdeeld zijn. Ik heb in ieder geval nu zo'n twee uur gespeeld, en heb mij er uitstekend mee vermaakt. Ik zou hier dolgraag meteen een meninkje neer kliederen, maar moet er morgen weer vroeg uit. Tot overmaat van ramp loop ik al enorm achter met mijn meningen, maar goed, hoop er snel aan toe te komen.

Toch even kort: De game heeft wel wat weg van games als Dear Esther en Gone Home, weliswaar met een volledig andere insteek, maar de uiteindelijke insteek blijft hetzelfde. Het is dan ook niet een traditionele game met checkpoints en progress, maar eerder een bewandelbare ervaring waar je begeleidt wordt door een ijzersterke voice-over.

Veel geintjes en leukjes in de game, die bovendien veel knipogen uitdeelt naar games als Portal en Minecraft. Heb me er goed mee vermaakt in ieder geval, al is de vraag of het na 5 uur nog steeds vermakelijk is, is de vraag. Ik neem in ieder geval even een nachtelijke pauze.

Holy shit wat is dit een geniaal spel zeg!

Ik heb het gespeeld zonder een trailer gezien te hebben en zonder de demo te doen. Ik heb alleen maar te horen gekregen "probeer dit spel eens, je gaat het geniaal vinden". Wat een aangename verrassing! Je moet het gewoon eens proberen.

So he relaxed for a few moments with some calming new age music Briljante game so far.

The Stanley Parable is het eerste spel waarop ik gestemd heb zonder het gespeeld te hebben.

Maar in dit geval maakt dat volgens mij niet zoveel uit. Ik heb namelijk wel een walkthrough gezien (aanvankelijk om een beeld te krijgen van het spel, maar ik vond het zo boeiend dat ik het meteen helemaal heb afgekeken), en de gameplay van dit spel is zo minimaal dat het niet zoveel uitmaakt of je het spel bekijkt of speelt. Waar het spel in uitblinkt is niet haar gameplay (je kunt in feite alleen maar rondlopen), maar in het plot, in haar monologen, in haar humor en in het spelen met de verwachtingen van de speler mbt spelconventies. De gameplay is slechts een middel waaraan die zaken worden opgehangen.

Een goede manier om The Stanley Parable te omschrijven is misschien om het een ironische parodie op games en hun conventies te noemen - niet in de zin dat ze bekritiseerd worden, maar dat de speler op een komische wijze bewust gemaakt wordt van de spelconventies die hen normaliter niet eens opvallen. The Stanley Parable is daardoor een uniek, memorabel en zeer vermakelijk spel (het is wel zeer kort, want in anderhalf uur ben je er wel doorheen), en achteraf heb ik er spijt van dat ik het spel niet gewoon gekocht heb (nu heeft dat niet zoveel zin meer). Maar 3.5* heb ik voor dit bijzondere spel zeker over.

Leuk spelletje... in concept. Qua gameplay helaas vrijwel non-existent, het enige wat je letterlijk doet is lopen en op je linkermuis klikken bij bepaalde momenten van interactie. Maar de humor van The Narrator is geweldig en de droge, stille en mysterieuze sfeer vond ik soms zelfs griezelig. Ik heb 'm vier keer "uitgespeeld"... in amper twee uur tijd. Maar de replay value is heel hoog, elke deur en elke keuze leidt volgens mij wel tot een ander einde. Op dat gebied blijkt dit spel voor mij dus vooral uit als je 'm in short bursts speelt. Zeker het proberen waard voor de ervaring zelf, maar om nou te zeggen dat ik het een meesterwerk vind. Nee, dat helaas niet. Daar vind ik hem te basic voor. Maar ik zie mezelf dit spel wel om de week of twee weer even spelen, al is het maar voor een kwartiertje om te kijken.

Ik heb een beschouwing geschreven van de educatieve (specifiek vooral filosofische) relevantie van The Stanley Parable: Reading the game: the philosophy of The Stanley Parable | Jakob Jan Kamminga - jakobjankamminga.com.

Conclusie: de game is een soort testkamer voor een gedachte-experiment op het gebied van de vrije wil.

Toch maar een matige ervaring dit. Had er veel meer van verwacht. Een ervaring die weinig aan m'n leven toevoegt. Eigenlijk loop je vooral een beetje link of rechts en al dan niet naar de keuze van de verteller.

Tsja, het is een Walking Simulator, dus eigenlijk is het nauwelijks een spel. Normaal heb ik hieraan ook een rothekel, maar door de Britse humor is The Stanley Parabel wel genietbaar.

Geinig om een keer doorheen te gaan, maar ik had eigenlijk wel een wat spannendere ontknoping verwacht. De humor is leuk en vrij donker, maar het is allemaal zo minimaal dat ik dit nauwelijks een volwaardig spel kan noemen. In 90 minuten heb je alle opties wel gehad en soms pakte de sfeer me goed, maar nu het af is zit ik een beetje met het gevoel van, is dit het nou?

Beetje verwarrend dat mensen zeggen dat ze het spel hebben uitgespeeld in 2 uur. Ik heb bijna alle eindes gehad, maar is er een speciaal einde dat echt 'het eind' van het spel is?

nuf, interessant discussie, die van toepassing is bij veel spellen. Wanneer heb je een spel echt uitgespeeld? Bij verhaalgedreven spellen zoals Heavy Rain, Oxenfree etc vind ik dat het voldoende is 1 einde te zien. Bij spellen zoals bv. de nonary games daarentegen vind ik dat niet. Het hangt in mijn ogen ervan af wat de bedoeling is van het spel.

In een nonary game (bv. Virtue's last reward) is het einde van een verhaal gewoon een punt in tijd, terwijl bij de meeste lineaire spellen 1 mogelijk einde weergeeft. Zo zou je bij een uitgebreid spel als "The Witcher III" ook kunnen redeneren dat er meerdere eindes zijn. De meesten stoppen wel na het zien van 1 ervan.

Er is wel een echt einde van het spel, waarbij de credits voorbij komen. Maar de kans is groot dat er daarnaast nog eindes zijn die je nog niet hebt gezien

De secret broom closet ending was mijn favourite.

Ik heb nu alle mogelijkheden gehad

Mijn idee over het einde is: Er is één goed einde, namelijk als je alle aanwijzingen opvolgt en de machine uiteindelijk uitzet. Bij alle andere eindes wordt je getrollt door de narrator. Alle andere eindes zijn dus ook negatief, of je gaat dood of je wordt 10 minuten getrollt. Of je zou kunnen stellen dat alle eindes het echte einde zijn. Of dat je alle eindes moet hebben gehad voor je het spel hebt uitgespeeld.

Wat het ook is, echt tof 'spel'. Goede humor, je weet écht niet wat er gaat gebeuren en veel meta-elementen (zoals het museum). En nog een hoop easter eggs te ontdekken. Of je zou kunnen zeggen dat dit hele spel een groot easter egg is.

Voor mij is dit "spel" meer een soort provocatie van het denken rondom games - het zorgt ervoor dat je je gaat afvragen of dit nu eigenlijk een game is, of misschien wel wat games in het algemeen dan zijn. In het bijzonder concepten zoals "uitgespeeld", "einde", "verhaallijn", "game over", "protagonist", zelfs het idee van achievements worden op de hak genomen.
Misschien is het een spel, misschien niet. Maar het heeft het hele denken rondom games wel opgeschud, en ik denk dat dat een van de doelen van de makers was.

Leuke Walking-Simulator waar ik mij goed mee vermaakt heb. Zeker de humor is een pluspunt
Verder heb ik niet echt kritiekpunten, het is alleen meer een ervaring dan een game.

Een aparte, originele titel. Hoewel het sneller ging vervelen dan gehoopt.

Het unieke aan Stanley Parable is dat je het tegenovergestelde kunt doen van wat de verteller zegt, waar meestal humoristische gevolgen op zijn. De game maakt gebruik van een schema die tot vele alternatieve paden kan leiden, afhangend van in hoeverre je naar de verteller luistert. De game weet voor ieder pad iets anders te verzinnen, waardoor ik nieuwsgierig raakte naar de meeste andere paden. Ik kwam er echter snel achter dat, met uitzondering van de hoofdverhaallijn, het allemaal ongeveer op hetzelfde neerkomt. Wanneer je van het pad afwijkt gooit de game logica geheel het raam uit om plaats te maken voor allerlei willekeurige gekkigheid. Soms kon ik er om lachen, andere momenten voelde het iets te vreemd en willekeurig om er de lol van te kunnen inzien.

Wanneer je het verhaal serieus probeert te nemen, door de hoofdlijn te volgen, dan kom je erachter dat het verhaal broodmager is. Je bent er in hooguit 10 minuten doorheen en er blijven meer vragen over dan antwoorden. The Stanley Parable gaat in dat opzicht geheel om de humor die komt kijken bij het negeren van de verteller. Als gevolg voelt dit meer als een grap die op verschillende manieren verteld word, dan een game waarin je een leuk verhaal van meerdere kanten kunt bewonderen.

De stemacteur is iig heel goed, wat zeker bij een concept als dit belangrijk is. Ik kwam geen technische mankementen tegen en grafisch is het prima. Voel me er onverschillig over. Leuk concept met z’n nodige humor momenten, maar ik had zo’n concept liever gezien bij een serieuzer en logischer verhaal.

3*