The Witcher III: Wild Hunt (2015)
Alternatieve titel: The Witcher 3: Wild Hunt
PC / PlayStation 4 / Xbox One / Nintendo Switch / PlayStation 5 / Xbox Series X/S
Action / RPG
single player
Ontwikkeld door CD Projekt
Uitgegeven door Warner Bros. en Bandai Namco
De lijken stapelen zich op in de Noordelijke Koninkrijken, en de geur van in as gelegde dorpen verspreid zich door het gebied. De spanning is om te snijden. Het beruchte Keizerrijk van Nilfgaard is opgerukt naar het noorden om te vechten met Redania, de huidige heersers van het noorden. Deze oorlogen zijn echter kinderspel vergeleken met het echte gevaar dat op de loer ligt: de Wild Hunt. Deze bedreiging van bovennatuurlijke ridders is een voorbode van slechte tijden, honger en dood. Ditmaal zijn ze gekomen voor Ciri, de adoptiedochter van Geralt, vanwege de extreme krachten die zij bezit. De keuzes die jij als Geralt maakt hebben diepgaande consequenties: niet alleen voor zijn directe dierbaren, maar ook voor de wereld om hem heen.
- nummer 8 in de top 250
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=XHrskkHf958
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.
Waarom wordt deze game zo goed gevonden?
Meh. Ik hoop toch dat ik iets mis nog. De karakters vind ik wel tof. Maar die verhalen zijn soms gewoon slecht geschreven, totaal geen spanningsopbouw en veel nutteloze dialogen. Dat moet anderen toch ook opvallen?
Ik ga het nog even proberen.
Nope. Best geschreven quests ooit.
Nope. Best geschreven quests ooit.
Ik moet wel zeggen dat dit vooral is bij missies in Novigrad. Daarom heen zijn ze veel spannender en beter uitgewerkt lijkt het. Het is dan ook echt wel een goede game, met name de characters zijn sterk. Maar goed, die komen dan ook aangeleverd uit een bestseller boekenserie.
Ik ben geen project red fan is me wel duidelijk inmiddels. Hun games voelen aan als overrated, ze zijn grafisch zozo, natuurkundig slaan ze vaak de plank mis en over het algemeen voelt het afgeraffeld. De npc's in hun games zijn vreemd, ik bedoel, waarom staat er 'talk' bij elke npc als je er niet eens mee kunt praten?
Maar goed. Ik blijf deze nog wel even spelen denk ik. Dus ze doen ook iets goed, om maar positief af te sluiten
Beetje slap om 6 jaar later te zeggen dat de graphics zozo zijn. In 2015 was dit een hoogtepunt. Ook the Witcher 2 was een grafisch hoogtepunt ten tijde dat ie uitkwam.
Nee hoor. Ik kan prima vergelijken met games van dezelfde generatie console. Als RDR2 dat uit een ps4 kan persen moet Tw3 dat ook kunnen maar het is niet hetzelfde.
Het bleek overigens dat de versie die ik speelde nog geen upgrades had gedraaid. Nu ik dit wel heb gedaan is het significant beter. Wel gek dat er weer een patch aan te pas moet komen maar desalniettemin ademt het nu veel meer sfeer. En ik speel nog steeds dus er gaat iets goed.
Maar toch ontgaat de echte hype mij. Iemand zei dat de quests zo goed geschreven waren maar dat is echt onzin. Er is te weinig spanningopbouw, er zijn heel veel onlogische plottwists en quests eindigen vaak nog abrubter dan ze begonnen zijn. Over de main story irriteert mij het einde dat afhangt van een paar willekeurige beslissingen; hoe moet je dat weten? Het is geen duidelijke keus tussen goed of slecht. Weer volkomen willekeurig. Het leuke aan de quests is vooral dat het er veel zijn maar daar zit volgens mij ook het pijnpunt: Project Red wil zo graag iets overweldigends maken dat ze de details vergeten. Maak een iets kleinere wereld en werk wat je erin stopt gewoon heel goed uit. Daarnaast voelt het niet af; het besturen van Ciri, het feit dat alcohest alles aanvult als je mediteert (bommen, echt?), het merkwaardige 'loot alles wat je kan het boeit niemand alleen af en toe een guard' het voelt allemaal alsof er nog ideeën waren maar deze nooit zijn uitgewerkt. Ik speelde eerst een deel zonder de updates, dus de game zoals deze oorspronkelijk uitkwam. Later draaide ik de updates en my god, eindelijk werd je inventory overzichtelijk, my point being dat het dus hier ook weer duidelijk was dat de game gewoon niet af was toen deze uitkwam.
Het is echt een toffe game en zelfs nu nog een must play, zeker als je van het genre bent. Het is heerlijk om rond te dwalen in de wereld en dingen tegen te komen. Maar uiteindelijk hoop ik dat Project Red de volgende game iets meer kijkt naar hoe Rockstar omgaat met details en realisme zodat het echt een topgame wordt.
4*
In het echt weet je ook vaak niet wat de uitkomst van je keuzes zijn.
Overigens - hoe vaak lees je bij games niet de kritiek dat het wel heel duidelijk is welke keuze goed, slecht of neutraal is. Doen bepaalde games (Witcher oa maar ook bij Wasteland 3 merk ik dit) het net anders door je pas later de consequenties van je keuzes te laten zien is het ook weer niet goed. Ik denk dat dit persoonlijke preferentie is, maar geef mij dan maar inderdaad het afgaan op je gevoel, clues en het onbekende.
In het echt weet je ook vaak niet wat de uitkomst van je keuzes zijn. Beter nog, als je de uitkomst er al van weet, waarom is het dan überhaupt nog interessant om te kiezen?
Dit is zoeken naar een manier om het goed te praten. Ik kreeg een kloteneinde omdat ik schijnbaar op bepaalde momenten (ik snapte ze achteraf nog steeds niet) de verkeerde dialoog koos. Bij Skyrim (bijvoorbeeld) kun je duidelijk kiezen voor goed of slecht; hier is het volkomen random en heb je 100 uur in een game gestopt met een kuteinde.
Daarnaast moet een game realistisch voelen maar dit betekent niet dat alles exact zoals in het 'echte leven' moet zijn. Als ik op mijn vingers fluit komt er geen paard tevoorschijn maar dat dit in een game wel gebeurd vind ik prima.
Overigens - hoe vaak lees je bij games niet de kritiek dat het wel heel duidelijk is welke keuze goed, slecht of neutraal is. Doen bepaalde games (Witcher oa maar ook bij Wasteland 3 merk ik dit) het net anders door je pas later de consequenties van je keuzes te laten zien is het ook weer niet goed. Ik denk dat dit persoonlijke preferentie is, maar geef mij dan maar inderdaad het afgaan op je gevoel, clues en het onbekende.
Maar dat is hier juist het probleem: je kunt niet afgaan op je gevoel. Ik heb het nog nagekeken maar de gekozen dialoogopties zijn zo marginaal dat ik nooit had kunnen weten dat het einde zo onbevredigend negatief zou kunnen zijn als het nu is. Daarnaast geeft de game ook geen enkele indicatie van de invloed van je keuzes en het daarvan afhangende eindresultaat dus ik heb er tijdens het spelen ook weinig aandacht aan besteed.
Correct me if I'm wrong maar ik heb het idee dat er rond deze game een hele grote fanboysfeer hangt die roept 'kom niet aan onze game!' maar het spijt me, de game is echt niet perfect.
Dat is iets waar CDRed, Obsidian, Inxile of Larian Studios gewoon veel beter in zijn dan in andere ontwerpers. Voor mij in ieder geval leuker dan een 'ja' of 'nee' of 'goed', 'neutraal, of' slecht' dan een skyrim. En dat is inderdaad een persoonlijke preferentie.
De game is ook niet perfect. Maar het keuze en consequentiesysteem stoelt al vanaf deel 1 op het keuze maken naargelang je eigen gevoel. En dat is er wel altijd. Alleen heb je geen controle over de feiten daarna. Zoals ik ook al hierboven zei. Sommige keuzes zie je pas uren later een echt resultaat van en ja, het kan zijn dat welke keuze je ook gekozen hebt er sowieso wel een uitkomst met een naar smaakje voor iemand of zelfs iedereen bij zit. 'Shades of Grey' in plaats van 'goed, slecht of neutraal'. En wil je inderdaad zien of er echt ook daadwerkelijk veel verandert dan zal je inderdaad nog een keer met andere keuzes door het spel moeten. En dan valt het soms in kleine details op, en soms in grotere mate, wat er verandert.
Dat is iets waar CDRed, Obsidian, Inxile of Larian Studios gewoon veel beter in zijn dan in andere ontwerpers. Voor mij in ieder geval leuker dan een 'ja' of 'nee' of 'goed', 'neutraal, of' slecht' dan een skyrim. En dat is inderdaad een persoonlijke preferentie.
Dus als een ontwikkelaar volkomen willekeurige kleine beslissingen een grote uitkomst laat hebben is dit een soort van creatief? Ik zie dat meer als slechte uitwerking. Ik begrijp ook for the life of me niet waarom mensen project red als zo'n goede ontwikkelaar zien; het verschil met rockstar en naughty dog om maar wat te noemen is echt groot, met name in details, realisme en verhaaluitwerking. Maar goed. Het zal wel aan mij liggen ik heb me er wel mee vermaakt.
Dus als een ontwikkelaar volkomen willekeurige kleine beslissingen een grote uitkomst laat hebben is dit een soort van creatief? Ik zie dat meer als slechte uitwerking. Ik begrijp ook for the life of me niet waarom mensen project red als zo'n goede ontwikkelaar zien; het verschil met rockstar en naughty dog om maar wat te noemen is echt groot, met name in details, realisme en verhaaluitwerking. Maar goed. Het zal wel aan mij liggen ik heb me er wel mee vermaakt.
Er zijn geen 'willekeurige kleine beslissingen'. Wellicht dat je vaak kleine hints her en der in de regio of andere regio's niet gezien of opgevangen hebt. Wat wel eens gebeurt. En dan ben je inderdaad volledig op helemaal op jezelf aangewezen. Dat heb je nou eenmaal met een hele grote map ipv kleine gebieden die los van elkaar staan. Maar bij de keuzes heb je altijd een gevoel of voorkeur - alleen kan je nooit volledig zeker zijn van de uitkomst. Zoals al gezegd.
Overigens, ik begrijp for the life of me ook niet waarom mensen uberhaupt een vergelijking zouden gaan maken tussen Rockstar en Naughty Dog om maar wat te noemen. The Witcher is een open world RPG waarin hopen keuzes je lot en het lot van anderen (hoe klein soms ook) bepalen, GTA e.d is dan ook wel open world, maar wel eentje met een vasststaand verhaal, en alles wat Naughty Dog uitbrengt is zo lineair als het maar zijn kan. En eh 'realisme'? Leuk inderdaad, daar niet van, maar ik zie niet op dagelijkse basis auto's sprongen van 50 meter maken over bruggen, of mafiosi's iemand zijn woning van een paal trekken met een ketting en auto. Laat staan de Indiana Jones toestanden van Naughty Dog. Bijzonder vermakelijk. Maar treinen beklimmen om met mijn laatste 6 kogels nog vlug even 3 man neer te leggen terwijl een helicopter me onder vuur neemt....nee...woon ik toch in het verkeerde deel van Nederland.
Appels en peren dus en wel een beetje bij de haren getrokken om die drie devs met elkaar te gaan vergelijken. Zeker op 'realisme'. 'details' (wat ze overigens alle drie wel hebben op hun eigen manier) en 'verhaaluitwerking' (waar blijkbaar ook heel erg over te twisten valt, gezien reacties bij de diverse posts op het forum bij elk van de games. En heel erg persoonlijke smaak dus).
Er zijn geen 'willekeurige kleine beslissingen'. Wellicht dat je vaak kleine hints her en der in de regio of andere regio's niet gezien of opgevangen hebt. Wat wel eens gebeurt. En dan ben je inderdaad volledig op helemaal op jezelf aangewezen. Dat heb je nou eenmaal met een hele grote map ipv kleine gebieden die los van elkaar staan. Maar bij de keuzes heb je altijd een gevoel of voorkeur - alleen kan je nooit volledig zeker zijn van de uitkomst. Zoals al gezegd.
Overigens, ik begrijp for the life of me ook niet waarom mensen uberhaupt een vergelijking zouden gaan maken tussen Rockstar en Naughty Dog om maar wat te noemen. The Witcher is een open world RPG waarin hopen keuzes je lot en het lot van anderen (hoe klein soms ook) bepalen, GTA e.d is dan ook wel open world, maar wel eentje met een vasststaand verhaal, en alles wat Naughty Dog uitbrengt is zo lineair als het maar zijn kan. En eh 'realisme'? Leuk inderdaad, daar niet van, maar ik zie niet op dagelijkse basis auto's sprongen van 50 meter maken over bruggen, of mafiosi's iemand zijn woning van een paal trekken met een ketting en auto. Laat staan de Indiana Jones toestanden van Naughty Dog. Bijzonder vermakelijk. Maar treinen beklimmen om met mijn laatste 6 kogels nog vlug even 3 man neer te leggen terwijl een helicopter me onder vuur neemt....nee...woon ik toch in het verkeerde deel van Nederland.
Appels en peren dus en wel een beetje bij de haren getrokken om die drie devs met elkaar te gaan vergelijken. Zeker op 'realisme'. 'details' (wat ze overigens alle drie wel hebben op hun eigen manier) en 'verhaaluitwerking' (waar blijkbaar ook heel erg over te twisten valt, gezien reacties bij de diverse posts op het forum bij elk van de games. En heel erg persoonlijke smaak dus).
'Realisme' hoeft niet te betekenen dat het een game is die de werkelijkheid weergeeft zoals we deze elke dag om ons heen ervaren maar kan ook betekenen dat de game slecht geprogrammeerd is en op deze manier faalt in geloofwaardigheid. Dat doet the Witcher 3 aan de lopende band door bijvoorbeeld de waardeloos dooie NPC's die constant opspringen alsof je ze aanvalt als je ligt tegen ze aanloopt. De constante cutscenes bij elk gesprek dat je voert waar in de cutscene de npc ineens staat op een compleet andere plek dan toen je aan kwam lopen (menigmaal op een bizarre plek zoals op een tafel eindigend). Een ander voorbeeld is dat je bij deze game nog steeds ouderwets tegen een muur kunt blijven rennen, zonder natuurlijke reactie. Dat bedoel ik met 'realisme'. De vergelijking met de andere developers is logisch omdat ik me afvraag waarom het bij hun games wel goed uitgewerkt is en bij de games van project red niet. Lijkt me een logische vergelijking, een andere is er immers niet.
Er zijn zeker 'willekeurige kleine beslissingen'. Er zijn continue 'willekeurige kleine beslissingen'. Maar het idiote is dat er van de tientallen die er zijn er maar 2 of 3 invloed hebben op het einde. En dat is onoverzichtelijk en vaag. Of je wel of niet met Ciri mee naar binnen loopt bij een meeting bijvoorbeeld. Hoe moet je in vredesnaam weten wat goed en wat slecht is? Totaal onduidelijk. Zelfs nu ik het weet snap ik het nog niet.
Sorry, ik weet hoe diep deze game zit bij sommige mensen maar helaas, de game is gewoon verre van perfect.
Of je wel of niet met Ciri mee naar binnen loopt bij een meeting bijvoorbeeld. Hoe moet je in vredesnaam weten wat goed en wat slecht is?
Da's toch wel simpel als je regelmatig RPG's speelt. Laat je haar zoals een grote meid alleen naar binnen gaan zodat ze op haar eigen benen leert staan of laat je haar afhankelijk blijven van je door haar handje vast te houden? Het spel draait toch rond haar en de Wildhunt? Dat soort keuzes vond ik persoonlijk niet eens zo gek of willekeurig. (net alsof je in het echt een kind opvoed door ze zelf een ijsje te laten halen!). En dergelijke dingen komen wel bij meerdere RPG's voor als je met teamgenoten etc omgaat.
Wat realisme betreft prima. Kan. Er is dan ook niemand die beweert dat het perfect is als dat je idee van realisme is. Stoorde ik me niet aan. 9 op 10 open world games hebben van dit soort (voor mij) futiliteiten last. Dat GTA, RDR of Last of Us dat beter doet dat kan best. Die hebben ook hun gebreken, waar ik me vaak ook niet aan stoor.
Maar qua questing, uitwerking, dialogen e.d blijft de Witcher relatief goed aangeschreven bij mij. (alle 3 delen overigens) Hoewel ik wellicht de voorkeur blijf houden voor Wasteland, Divinity Original Sin en Pillars of Eternity.
Maar nee, fanatiek diep zit het bij mij ook niet. Tenzij er mensen zijn die het grafisch vergelijken met ps3 of 2 games dan vraag ik me wel eens af of de oogarts niet nodig is. (en laat me daarbij overigens vermelden dat de xbox360 en ps3 generatie mijn favoriet blijft en ik het grafisch vaak nog heel erg te pruimen vind).
Da's toch wel simpel als je regelmatig RPG's speelt. Laat je haar zoals een grote meid alleen naar binnen gaan zodat ze op haar eigen benen leert staan of laat je haar afhankelijk blijven van je door haar handje vast te houden? Het spel draait toch rond haar en de Wildhunt? Dat soort keuzes vond ik persoonlijk niet eens zo gek of willekeurig. (net alsof je in het echt een kind opvoed door ze zelf een ijsje te laten halen!). En dergelijke dingen komen wel bij meerdere RPG's voor als je met teamgenoten etc omgaat.
Wat realisme betreft prima. Kan. Er is dan ook niemand die beweert dat het perfect is als dat je idee van realisme is. Stoorde ik me niet aan. 9 op 10 open world games hebben van dit soort (voor mij) futiliteiten last. Dat GTA, RDR of Last of Us dat beter doet dat kan best. Die hebben ook hun gebreken, waar ik me vaak ook niet aan stoor.
Maar qua questing, uitwerking, dialogen e.d blijft de Witcher relatief goed aangeschreven bij mij. (alle 3 delen overigens) Hoewel ik wellicht de voorkeur blijf houden voor Wasteland, Divinity Original Sin en Pillars of Eternity.
Maar nee, fanatiek diep zit het bij mij ook niet. Tenzij er mensen zijn die het grafisch vergelijken met ps3 of 2 games dan vraag ik me wel eens af of de oogarts niet nodig is. (en laat me daarbij overigens vermelden dat de xbox360 en ps3 generatie mijn favoriet blijft en ik het grafisch vaak nog heel erg te pruimen vind).
Grafisch vergelijken tussen verschillende consoles slaat inderdaad als een tang op een varken. Ik heb Skyrim gespeeld op de ps3 en die vond ik ergens leuker dan Tw3 maar dat had natuurlijk niets met de graphics te maken; Tw3 op de ps4 ziet er veel mooier uit. Wat ik wel merk is dat sinds ik tlo2 en met name RDR2 gespeeld heb dat de rest van de iets oudere games die ik nog wil spelen van dezelfde generatie consoles (PS4) voor mij een beetje verpest zijn. Misschien moet ik wat betreft het grafische deel alles een beetje in perspectief plaatsen.
Ik probeerde er bij deze game vooral achter te komen wat nou de grote hype is of was die mij ontgaat maar ik denk niet dat ik er ooit helemaal achter ga komen. Als ik terug denk aan hoe overweldigend bijvoorbeeld de eerste Half-life voor mij was qua sfeer en verhaal (of Metal Gear Solid of Zelda oot of Max Payne) dan vind ik dit allemaal een beetje bleek; wat blaast mensen nou zo weg?
Maar goed, ik zal de discussie niet nog een keer aanzwengelen en maar gewoon accepteren dat ik in deze een minderheid ben
Ik probeerde er bij deze game vooral achter te komen wat nou de grote hype is of was die mij ontgaat maar ik denk niet dat ik er ooit helemaal achter ga komen. Als ik terug denk aan hoe overweldigend bijvoorbeeld de eerste Half-life voor mij was qua sfeer en verhaal (of Metal Gear Solid of Zelda oot of Max Payne) dan vind ik dit allemaal een beetje bleek; wat blaast mensen nou zo weg?
Maar goed, ik zal de discussie niet nog een keer aanzwengelen en maar gewoon accepteren dat ik in deze een minderheid ben
Oei, het ziet er naar uit dat we een nieuw slachtoffer van de hype hebben. Don't believe the hype. NEVER believe the hype. Wist je dat dan niet? Je zegt zelf waar je probleem ligt: Je probeert te snappen waar de grote hype vandaan komt. Maar dat mag niet: Forget the hype!
Geen zorgen drezic, ik ben ook vaak slachtoffer van de hype. Ik had me er in The Witcher 3 ook weer bijna in laten vallen. Meestal gaat het als volgt: Je ziet een game die door jan en alleman wordt bejubeld, de game(film/boek/cd/whatever) krijgt een monsterscore van 4.42. Overal valt de game in de prijzen en komt in de allerhoogste regionen van de toplijstjes te staan. "Jeetje" denk je nou, "deze game moet wel héél er goed zijn, misschien (durf ik het zeggen?) zelfs perfect!" En voila! Daar zit het probleem met het geloven in de hype. Je creëert een onrealistische verwachting van de game. Want, verschiet er van of niet, zelfs de allerallerallerbeste game is niet perfect en heeft hier en daar dingen waar je een opmerking over kunt geven. "Nou wat een bedriegerij" denk je nu. "Zo een game ophemelen en dat is ie gewoon heel erg leuk en niet perfect. Dat kan niet, ik snap de hype niet. Erger nog, er zou geen hype mogen geweest zijn om te beginnen!"
Maar nee, beste drezic, de hype is niet het probleem, het is jouw geloof in de hype die onrealistische verwachtingen creëert en dan eindig je met een prachtige score als 4*, zo zie ik bij jou drezic, en dan loop je toch op een of andere manier te mekkeren dat het niet goed genoeg was.(Zo herkenbaar van mezelf, mn beste vriend). 4* is nochtans een erg hoge score als je het mij vraagt.
Tjah, makker, ik weet niet wat ik meer moet zeggen behalve ....Don't believe the hype, never, ever, ever believe the hype...
Oei, het ziet er naar uit dat we een nieuw slachtoffer van de hype hebben. Don't believe the hype. NEVER believe the hype. Wist je dat dan niet? Je zegt zelf waar je probleem ligt: Je probeert te snappen waar de grote hype vandaan komt. Maar dat mag niet: Forget the hype!
Geen zorgen drezic, ik ben ook vaak slachtoffer van de hype. Ik had me er in The Witcher 3 ook weer bijna in laten vallen. Meestal gaat het als volgt: Je ziet een game die door jan en alleman wordt bejubeld, de game(film/boek/cd/whatever) krijgt een monsterscore van 4.42. Overal valt de game in de prijzen en komt in de allerhoogste regionen van de toplijstjes te staan. "Jeetje" denk je nou, "deze game moet wel héél er goed zijn, misschien (durf ik het zeggen?) zelfs perfect!" En voila! Daar zit het probleem met het geloven in de hype. Je creëert een onrealistische verwachting van de game. Want, verschiet er van of niet, zelfs de allerallerallerbeste game is niet perfect en heeft hier en daar dingen waar je een opmerking over kunt geven. "Nou wat een bedriegerij" denk je nu. "Zo een game ophemelen en dat is ie gewoon heel erg leuk en niet perfect. Dat kan niet, ik snap de hype niet. Erger nog, er zou geen hype mogen geweest zijn om te beginnen!"
Maar nee, beste drezic, de hype is niet het probleem, het is jouw geloof in de hype die onrealistische verwachtingen creëert en dan eindig je met een prachtige score als 4*, zo zie ik bij jou drezic, en dan loop je toch op een of andere manier te mekkeren dat het niet goed genoeg was.(Zo herkenbaar van mezelf, mn beste vriend). 4* is nochtans een erg hoge score als je het mij vraagt.
Tjah, makker, ik weet niet wat ik meer moet zeggen behalve ....Don't believe the hype, never, ever, ever believe the hype...
True, true, true maar ik vind deze game meer een 3.8 max, alleen heb ik naar boven afgerond. Normaal snap ik de hype wel maar bij deze niet; het enige waar deze game een hoge rating aan verdient is de grootte van de wereld (en wellicht de characters maar die komen uit een boek). Verder is het niets nieuws onder de zon en bij vlagen best saai (een toneelstuk regiseren, seriously?). Bovendien krijgen veel games een hoge rating maar deze game wordt gezien als 'de beste ooit' terwijl ik uit mijn hoofd al 10 tot 20 games kan opdreunen waar deze game bij lange na niet in de buurt komt qua beleving.
Maar goed. Ik val in herhaling
deze game wordt gezien als 'de beste ooit'...Maar goed. Ik val in herhaling
Ik val wellicht ook in herhaling maar...dat staat er nergens. Er zijn wellicht enkelen die aanhalen dat ze de quests 'de beste ooit' vinden in de laatste weken. (en misschien op 12 pagina's ook wel mensen die het inderdaad wel bestempelen als zijnde ben ik niet nagegaan vanwege het zonnige weer). En persoonlijk vind ik de quests ook erg sterk. Maar een game gaan bestempelen als 'de beste ooit' is uiteindelijk heel subjectief. (ik denk overigens ook niet dat het een wereldwijde consus is dat The Witcher 3 dat is - aangezien games als Divinity Origins, Fallout 2, Skyrim en Oblivion, Ultima 7 of Baldurs Gate 2 om maar even enkele van mijn persoonlijke favoriete RPG's te noemen die toch nog op grote schaal gespeeld worden) Net zoals het geven van een score op iets. Ik geef er bvb een 5 op. Is dit daarom 'de beste ooit?'. Nee, maar mocht ik ergens een top 100 neerploffen zou het veel kans maken erin te staan. Ik vind bvb een '3' ook geen hele negatieve score - (6je) terwijl er veel mensen dan al uit hun dak gaan dat het dan een faal game is - gooi ik zo een punt neer (of zie ik zo een punt staan) dan weet ik dat ik als fan van een bepaald genre of franchise best wel iets met dergelijke game / film of whatever kan. Maar alleen ook kan verwachten dat er wellicht wat puntjes zijn waar ik me overheen moet zetten. En vaak vallen die (vind ik zelf dan) reuze mee. Krijgt iets van mij een 4 is het gegarandeerd wel iets waar ik vaker naar kijk, lees of speel.
En dan heb ik het puur over reviews hier bvb of mensen die ik ken en wiens smaak en vaardigheden ik kan peilen. De meeste forum's, en zeker betaalde media (zoals tijdschriften) houd ik me verre van tegenwoordig. Die hebben iedere maand wel een nieuwe 'de beste game ooit'. Geheid dat ook de volgende Assassin's Creed, Far Cry, GTA, Pokemon of whatever ook dezelfde titel opgeplakt krijgt. Ten koste van een hele hoop minder welluidende namen die helaas onder de radar blijven. De een of andere youtuber daargelaten die het spel zelf koopt en ook effectief faire kritiek geeft (een ACG bvb, die ook een game review code weggeeft als hij die alsnog toegestuurd krijgt van bvb een developer) vind ik dan nog enigszins te vertrouwen. (en ja ik wacht ook op de nieuwe 'beste game ooit' in de vorm van de nieuwe Elder Scrolls - geheid een van de volgende titeldragers ).
En budget gaan helpt ook. Voor een tientje of 15 euro is een misser al vlugger verteerd dan voor 60 euro. Laat staan dat je toch een Switch hebt en je alles op je wishlist gooit en geduldig wacht tot het ooit onder de 5 euro komt o.d want het lijkt er wel op dat dit bij zowat iedere game het geval is. Tenzij het een officiele Nintendo titel is.
En naarmate je Witcher langer speelt merk je helaas wel terugkerende Witcher cliche's:
-de personages zijn net zo gebroken als de landschappen die vaak wat verwaarloosd en rommelig ogen. De ordelijkheid en het paradijselijke van een wereld als in Oblivion is ver te zoeken. Natuurlijk is dit een stylistische keuze maar ik voel me toch meer thuis in Oblivion. Ik heb bij Witcher 3 echt het idee dat er ook in de beschaafdere delen meer blubberpaden zijn dan aangelegde wegen, meer onkruid dan tuinen en meer ruines dan kastelen. Het maakt in combinatie met het alcoholisme, hoereren en gevloek van de gemiddelde Witcher bewoner allemaal wat depressief.
-de immer stoicijnse Witcher die nooit zijn immer doorrookte stem verheft en door bijna iedereen veracht wordt maar evengoed als bittere noodzaak wordt gezien.
-de parade aan mooie meiden met toverkunsten waarvan de een nog onmogelijker is dan de ander, met Yennefer die de anderen naar de kroon steekt als het onuitstaanbaar arrogante wicht waar je toch niet zonder kunt.
-de immer Schots klinkende accenten met het nodige gevloek en getier.
Een enorme misser zie ik in alles wat er met items gedaan is. Er zijn er veel te veel. En de bonussen voor wapens door bepaalde onderdelen zijn te marginaal (een paar procent dit of dat). Je krijgt nooit het gevoel van: wow, ik heb nu dit of dat gevonden, of ik heb component zoveel zodat ik eindelijk zus of zo kan vervaardigen. Het is 1 grote grijze massa omdat overdaad schaadt.
Het combat systeem is een stuk toegankelijker dan dat van deel 2 en speelt soepel. Wel ben je erg veel hetzelfde aan het doen. Er is qua spreuken te weinig interessants te doen waardoor ik gemakzuchtig Igni bleef afvuren. Combat is uiteindelijk niet zo'n heel groot element van het spel.
Veel van het spel, teveel, draait ook om reizen. Dat zal niet iedereen erg vinden. Maar ik vond vaak dat ik teveel tijd kwijt was om smidses te vinden waar ik broodnodige reparaties kon laten doen. De snelreispunten zijn broodnodig maar zijn erg onopvallend getekend.
Naast veel reizen zit je ook erg veel naar cutscenes te kijken. Ze zijn erg goed gedaan. Wat me vaak opviel was dat kostuums echt prachtig gedaan zijn maar omgevingen (gebouwen, natuurlijke landschappen) toch stukken modaler en minder strak ontworpen ogen.
1 van de aardigere elementen is het speurwerk dat je met Witcher senses kunt doen. Ook kleinere missies zijn hierdoor interessanter gemaakt doordat je vaak reconstructies maakt.
De zijmissies gaan vaak om jachten op monsters en zijn soms leuker dan de main quest die je veel aan het lijntje houdt met de vraag waar Ciri nu weer naar toe gegaan is. Veruit de meest indrukwekkende vijand vond ik die 3 vreemde heksen, zo bizar ontworpen. De ontwerpen van de monsters zijn sowieso erg goed.
Muziek is prima. Op den duur heb je wel alle deuntjes wel gehoord en het meeste is niet bijster memorabel.
Het sterkste punt van Witcher zit hem duidelijk in de karakter gedreven verhalen, hoewel Gerald zelf een beetje een saaierd blijft wordt dat voldoende gecompenseerd door de kleurrijkere karakters om hem heen. De genoemde cliche's worden gecompenseerd door zeer competent schrijfwerk in de dialogen en prima stemacteurs (met Charles Dance als mijn absolute favoriet).
Uiteindelijk is het maar wat je wilt. Oblivion en Skyrim vond ik veel meer sfeer hebben en leuker om te spelen, maar Witcher heeft betere verhalen.
Nu de main game eindelijk uitgespeeld, na Hearts of Stone eerst te voltooien. Nu heb ik nog Blood and Wine te gaan. Geen idee eigenlijk hoeveel uren ik al besteed heb aan Witcher 3, maar mogelijk toch in de honderd?
En naarmate je Witcher langer speelt merk je helaas wel terugkerende Witcher cliche's:
-de personages zijn net zo gebroken als de landschappen die vaak wat verwaarloosd en rommelig ogen. De ordelijkheid en het paradijselijke van een wereld als in Oblivion is ver te zoeken. Natuurlijk is dit een stylistische keuze maar ik voel me toch meer thuis in Oblivion. Ik heb bij Witcher 3 echt het idee dat er ook in de beschaafdere delen meer blubberpaden zijn dan aangelegde wegen, meer onkruid dan tuinen en meer ruines dan kastelen. Het maakt in combinatie met het alcoholisme, hoereren en gevloek van de gemiddelde Witcher bewoner allemaal wat depressief.
-de immer stoicijnse Witcher die nooit zijn immer doorrookte stem verheft en door bijna iedereen veracht wordt maar evengoed als bittere noodzaak wordt gezien.
-de parade aan mooie meiden met toverkunsten waarvan de een nog onmogelijker is dan de ander, met Yennefer die de anderen naar de kroon steekt als het onuitstaanbaar arrogante wicht waar je toch niet zonder kunt.
-de immer Schots klinkende accenten met het nodige gevloek en getier.
Een enorme misser zie ik in alles wat er met items gedaan is. Er zijn er veel te veel. En de bonussen voor wapens door bepaalde onderdelen zijn te marginaal (een paar procent dit of dat). Je krijgt nooit het gevoel van: wow, ik heb nu dit of dat gevonden, of ik heb component zoveel zodat ik eindelijk zus of zo kan vervaardigen. Het is 1 grote grijze massa omdat overdaad schaadt.
Het combat systeem is een stuk toegankelijker dan dat van deel 2 en speelt soepel. Wel ben je erg veel hetzelfde aan het doen. Er is qua spreuken te weinig interessants te doen waardoor ik gemakzuchtig Igni bleef afvuren. Combat is uiteindelijk niet zo'n heel groot element van het spel.
Veel van het spel, teveel, draait ook om reizen. Dat zal niet iedereen erg vinden. Maar ik vond vaak dat ik teveel tijd kwijt was om smidses te vinden waar ik broodnodige reparaties kon laten doen. De snelreispunten zijn broodnodig maar zijn erg onopvallend getekend.
Naast veel reizen zit je ook erg veel naar cutscenes te kijken. Ze zijn erg goed gedaan. Wat me vaak opviel was dat kostuums echt prachtig gedaan zijn maar omgevingen (gebouwen, natuurlijke landschappen) toch stukken modaler en minder strak ontworpen ogen.
1 van de aardigere elementen is het speurwerk dat je met Witcher senses kunt doen. Ook kleinere missies zijn hierdoor interessanter gemaakt doordat je vaak reconstructies maakt.
De zijmissies gaan vaak om jachten op monsters en zijn soms leuker dan de main quest die je veel aan het lijntje houdt met de vraag waar Ciri nu weer naar toe gegaan is. Veruit de meest indrukwekkende vijand vond ik die 3 vreemde heksen, zo bizar ontworpen. De ontwerpen van de monsters zijn sowieso erg goed.
Muziek is prima. Op den duur heb je wel alle deuntjes wel gehoord en het meeste is niet bijster memorabel.
Het sterkste punt van Witcher zit hem duidelijk in de karakter gedreven verhalen, hoewel Gerald zelf een beetje een saaierd blijft wordt dat voldoende gecompenseerd door de kleurrijkere karakters om hem heen. De genoemde cliche's worden gecompenseerd door zeer competent schrijfwerk in de dialogen en prima stemacteurs (met Charles Dance als mijn absolute favoriet).
Uiteindelijk is het maar wat je wilt. Oblivion en Skyrim vond ik veel meer sfeer hebben en leuker om te spelen, maar Witcher heeft betere verhalen.
Amen! Iemand met wie ik het eens ben. Ik breek mijn hoofd over waarom mensen deze game nou zo uberfantastisch vinden.
Ik heb er ook veel tijd in zitten maar met name je opmerking over de gebroken personages ben ik het helemaal mee eens. Vooral de random Npc's met een kleinere rol, de bystanders, vind ik in CPR games heel slecht. Ze reageren totaal niet natuurlijk waardoor de wereld nooit echt tot leven komt, iets wat je in een sandbox game met deze stature toch wel verwacht.
De ordelijkheid en het paradijselijke van een wereld als in Oblivion is ver te zoeken. Natuurlijk is dit een stylistische keuze maar ik voel me toch meer thuis in Oblivion. Ik heb bij Witcher 3 echt het idee dat er ook in de beschaafdere delen meer blubberpaden zijn dan aangelegde wegen, meer onkruid dan tuinen en meer ruines dan kastelen.
Dat is niet zozeer een stylistische keuze maar zou je dan, afgaande op eerdere discussies, moeten plaatsen onder 'Realistisch'. De wereld van de Witcher is net zoals bvb Westeros (GoT) er eentje die oorlog na oorlog kent en ook nu weer dwars in een oorlog tussen twee naties zit. Dat het niet straalt als een sterretje en alles vies en vuil aan doet vind ik dus niet zo verwonderlijk.
Daar falen Oblivion en Skyrim dan weer een klein beetje. Hoe goed ik die ook vind. (terwijl Bethesda Obsidian en Black Isle dit bvb wel perfect hebben gedaan bij Fallout - een vergane, post-apocalyptische wereld neerzetten).
Dat is niet zozeer een stylistische keuze maar zou je dan, afgaande op eerdere discussies, moeten plaatsen onder 'Realistisch'. De wereld van de Witcher is net zoals bvb Westeros (GoT) er eentje die oorlog na oorlog kent en ook nu weer dwars in een oorlog tussen twee naties zit. Dat het niet straalt als een sterretje en alles vies en vuil aan doet vind ik dus niet zo verwonderlijk.
Daar falen Oblivion en Skyrim dan weer een klein beetje. Hoe goed ik die ook vind. (terwijl Bethesda Obsidian en Black Isle dit bvb wel perfect hebben gedaan bij Fallout - een vergane, post-apocalyptische wereld neerzetten).
Dat vorm (gekozen stijl van gebouwen e.d., de stylistische keuzes daarin) en inhoud (grauw realisme) gelijk zijn aan elkaar is niet meer dan logisch en belangrijk voor een overtuigend geheel.
Neemt niet weg dat dit niet perse aansluit op wat ik zelf het liefste zie.
Een stoep met veel hondedrollen kan heel realistisch zijn. Ik loop gewoon liever over een net wat schonere stoep, ook in een videogame.
Maar dit soort details stoort me niet. Ik vind beide games top. Op hun eigen manier.