The Witcher 3: Wild Hunt (2015)
PC / PlayStation 4 / Xbox One / Nintendo Switch / PlayStation 5 / Xbox Series X/S
Action / RPG
single player
Ontwikkeld door CD Projekt
Uitgegeven door Warner Bros. en Bandai Namco
De lijken stapelen zich op in de Noordelijke Koninkrijken, en de geur van in as gelegde dorpen verspreid zich door het gebied. De spanning is om te snijden. Het beruchte Keizerrijk van Nilfgaard is opgerukt naar het noorden om te vechten met Redania, de huidige heersers van het noorden. Deze oorlogen zijn echter kinderspel vergeleken met het echte gevaar dat op de loer ligt: de Wild Hunt. Deze bedreiging van bovennatuurlijke ridders is een voorbode van slechte tijden, honger en dood. Ditmaal zijn ze gekomen voor Ciri, de adoptiedochter van Geralt, vanwege de extreme krachten die zij bezit. De keuzes die jij als Geralt maakt hebben diepgaande consequenties: niet alleen voor zijn directe dierbaren, maar ook voor de wereld om hem heen.
- nummer 8 in de top 250
Zelfs als je niks van de witcher weet, zoals ik de eerste keer dat ik het gespeeld heb, hebben de karakters de neiging om in een paar korte zinnen hun geschiedenis en hun karakter over te brengen. Dit gaat natuurlijk dieper als je de vorige spellen hebt gespeeld, maar je hoeft niet bang te zijn om grote vragen te hebben.
Bijna elk karakter is interessant, met heel veel die geen goederik of slechterik zijn, maar gewoon proberen te overleven in de wereld. Er is naar mijn mening geen enkele karakter wat 'plat' overkomt. De missies van het verhaal gaan van verhalen over verraad, oorlog en vervolging naar onschuldig en grappig, en alles zorgt er voor dat de wereld meer echt voelt.
En naast het spel zelf zijn de dlc's ook van harte aan te raden. Hearts of Stone heeft een enorm grijpend verhaal, en Blood and Wine heeft een enorm mooi nieuw landschap, zo ingekleurd dat het meer op een sprookje lijkt. Dit is een van de enige spellen waarbij elke keer dat ik het opstart, ik geheel in de wereld zit en op dat moment nergens anders zou willen zijn.
Dit is verreweg mijn favoriete spel ooit. De atmosfeer, de grote moerassen, verlaten slagvelden. Novigrad en Oxenfurt als geloofwaardige grote steden, en natuurlijk Skellige, mijn favoriete plek om gewoon rond te rijden op mijn paard en te genieten van de bergen, met gras en bomen die waaien in de wind.
Zelfs als je niks van de witcher weet, zoals ik de eerste keer dat ik het gespeeld heb, hebben de karakters de neiging om in een paar korte zinnen hun geschiedenis en hun karakter over te brengen. Dit gaat natuurlijk dieper als je de vorige spellen hebt gespeeld, maar je hoeft niet bang te zijn om grote vragen te hebben.
Bijna elk karakter is interessant, met heel veel die geen goederik of slechterik zijn, maar gewoon proberen te overleven in de wereld. Er is naar mijn mening geen enkele karakter wat 'plat' overkomt. De missies van het verhaal gaan van verhalen over verraad, oorlog en vervolging naar onschuldig en grappig, en alles zorgt er voor dat de wereld meer echt voelt.
En naast het spel zelf zijn de dlc's ook van harte aan te raden. Hearts of Stone heeft een enorm grijpend verhaal, en Blood and Wine heeft een enorm mooi nieuw landschap, zo ingekleurd dat het meer op een sprookje lijkt. Dit is een van de enige spellen waarbij elke keer dat ik het opstart, ik geheel in de wereld zit en op dat moment nergens anders zou willen zijn.
Ik snap daar niks van. Het waardeloze lootsysteem, de repetitieve gameplay, de dooie npc's, de platte graphics... Ik ga nooit begrijpen waarom mensen dit zo goed vinden.
Ik snap daar niks van. Het waardeloze lootsysteem, de repetitieve gameplay, de dooie npc's, de platte graphics... Ik ga nooit begrijpen waarom mensen dit zo goed vinden.
O, wacht, smaak is subjectief zeg je? Dat kan ook O, wacht, smaak is subjectief zeg je? Dat kan ook Ik voel me hier heel erg Galileo Galilei.
