Metal Gear Solid V: The Phantom Pain (2015)

Ik heb het verhaal van MGS nooit echt begrepen. Ground Zeroes hoort bij MGS 5.. En het begint allemaal zo'n beetje met Metal Gear Solid 3.. Google maar eens op MGS timeline..

Doe ik inderdaad vanavond wel even want ik heb de indruk dat het een soep is...alleen de intro van Ground Zeroes heb ik al zoiets van 'huh..wie is nou ook alweer wie en waarom'? De meeste fantasy novels zijn er niets bij...

The Phantom Pain...wat was ik gigantisch onder de indruk van deze game, de eerste pakweg 10 uren. Echter ben ik nu op een punt beland waarop ik ernstig twijfel of ik nog zin heb om door te gaan. Dit is echt de allereerste game ooit voor mij die ik tegelijkertijd briljant en slecht vind. De gameplay an sich is fantastisch, lekker een kamp binnen sneaken en iemand redden, het werkt gewoon. De graphics zijn waanzinnig mooi, echt een genot om door de woestijn te lopen. Echter de missiestructuur maakt de game voor mij ontzettend repetitief. Je moet ook vaak verschillende dingen doen in hetzelfde dorpje waardoor je die omgevingen op den duur ook wel zat wordt. Op een gegeven moment had ik de keuze tussen 4 missies, waarvan er 3 zich in hetzelfde dorp afspeelden!

Het hele gedoe op de thuisbasis kan me ook totaal niet boeien. Het concept is leuk bedacht, ik heb er echter totaal geen zin in om hier energie in te steken.

Nog een gigantisch storende factor voor mij, is de zelfverheerlijking van Hideo Kojima. De keren dat ik 'Directed by Hideo Kojima' in beeld heb gekregen zijn onderhand niet meer te tellen, en het hangt me flink de keel uit. Voor iedere missie, na iedere missie, bij iedere cutscene, het MOET in beeld komen. Of het moet bepaalde Japanse humor zijn die ik niet begrijp? Kan ook hoor...

En toch zoals ik zei, de game is bij vlagen briljant, 1 van de betere stealthgames die ik ooit heb gespeeld. Misschien toch maar doorzetten...

richiedoom
Afrika zorgt in elk geval voor flinke afwisseling qua omgeving. De missies zijn over het algemeen wel eentonig ja. Bevrijd die, liquideer hem of steel dat. Wanneer ik het even zat was, dan stopte ik een paar dagen en dan was het daarna weer super tof. En wanneer ik Afrika wel weer even gezien had, dan deed ik een side-op in Afghanistan.

Storende factoren zijn veel en vrij lange laadtijden. Bijvoorbeeld tussen het heen en weer vliegen. En bij aankomst Motherbase moet je vervolgens na het laden ook nog te lang wachten tot je geland bent. Of als je met je iDroid bezig bent moet ie ook vaak laden. Maar in de open wereld hoeft de game nooit te laden, dus dat is wel erg fijn!

De soms lange laadtijden tussen de missies door in combinatie met de wat repetitieve gameplay zorgde ervoor dat ik de game soms even niet speelde. Want je bent zomaar alleen al met de mainstory bijna 50 uur bezig. Doe je ook veel extra's dan verdubbeld het bijna. Ik heb uiteindelijk de platinum gehaald. Ik weet het niet precies, maar ik ben wel minstens 200 uur bezig geweest denk ik.

Toevallig ben ik deze game vorige week weer opnieuw gaan spelen. Ja, ik vind het echt een briljante game. De enige game waarbij het verhaal mij niet (meer) boeit en het zelfs niet eens meer snap, maar ik het toch met groot plezier speel.

Jammer dat er maar 37 stemmen zijn. Onvoldoende stemmen dus voor de top 250. Bij meer stemmen zal het gemiddelde heus wel wat dalen, maar nog steeds een hoog genoeg gemiddelde voor de top 250. Dat weet ik zeker! Volgens mij zijn er 50 stemmen nodig voor een eventuele plek in de toplijsten.

Helaas JacoBaco, ik kon het niet meer opbrengen. Ik heb het twee weken geleden nog een keer geprobeerd maar ik kon er niet meer in komen. Helaas toch niet mijn game gebleken...

En ik zou graag een cijfer geven maar ik vind dat niet eerlijk aangezien ik heel Afrika nog niet heb gezien. Daarnaast zou ik echt me god niet weten wat voor cijfer ik deze game moet geven.

Nu ben ik in Horizon Zero Dawn gestort

Dan ben je inderdaad niet zo ver gekomen richiedoom. Horizon Zero Dawn is ook erg leuk. Maar op momenten ook wel wat repetitief.

Er zijn naar mijn idee ook niet zo veel open wereld games welke nooit gaan vervelen. Watch Dogs, Assassin Creed, Far Cry (4), Mad Max, Just Cause (3), Mafia (3) en No Man's Sky hebben bijvoorbeeld wel een beetje last van het in herhaling vallen. Plus wanneer het een vervolg betreft dat lijkt het dus ook nog is vaak op elkaar.

Een paar open wereld games welke echt niet gaan vervelen zijn naar mijn idee games zoals The Witcher 3, GTAV, Red Dead Redemption en Zelda: Breath of the Wild.

Oja en gratis voor Playstation Plus bezitters!

Een super game. Wel een half jaar zoet mee geweest. 64 % gehaald. Dat is best veel voor deze game. Alleen 2 herhaal levels niet uitgespeeld (48 en 50). Waren echt te moeilijk voor mij. Ook met de side ops was ik op een gegeven moment wel klaar. Dit zijn er wel 100 of zo denk ik. Op het moment dat Quiet niet meer mee deed vond ik ze niet leuk meer.Prachtige graphics en mooie opdrachten en levels. Het verhaal snapte ik niets van, maar echt storend was dat niet.

Dit is met gemak de beste Metal Gear Soild game die er is en naar mijn beleving is dat omdat deze het meeste lijkt op de Splinter Cell spellen: sterk verbeterde, veel soepelere gameplay en kortere cutscenes (je controller slaat niet meer af omdat je al een half uur niet meer aan het spelen bent zoals bij deel 4). Er is nu ook iets meer te begrijpen van het verhaal.

Ik wil niet afdoen aan de innovaties en de troeven die de Splinter Cell reeks niet heeft: dit keer is het een open wereld (nou ja 2 eigenlijk, Afghanistan en Angola, als je de zeeplatformen niet meerekent) en Metal Gear zou Metal Gear niet zijn als er niet allerlei bizarre trucjes toe te passen zijn zoals kartonnen dozen met halfblote meiden erop, rubberen opblaassoldaten (hilarisch als de vijand ze ook gaat inzetten), Fulton Ballonnen om trucks mee te jatten... Evengoed ontbreken bepaalde gadgets en trucs uit Splinter Cell zoals de sticky cam of de simpele maar effectieve sprong van boven om iemand bewusteloos te trappen.

Typische Kojima elementen zijn weer aanwezig, een sluipschutter met cup D die het erg warm heeft (Quiet), freaky mutanten, complotten om de wereldmacht te grijpen.... Antagonist Skullface heeft een geweldige stem (klinkt als een beschaafde, wollig pratende intellectueel). Kiefer Sutherland is een prima keuze voor deze Snake maar je hoort hem weinig. Dat Otacon je niet continue lastig valt vond ik wel erg fijn eigenlijk. De hele beleving is gewoon veel vloeiender, zonder continue allerlei interrupties te krijgen zoals in de eerdere spellen.

Het was voor mij een erg verslavend spel en ik heb geen last gehad van eentonigheid. Daarvoor is er gewoon teveel tofs te doen in de gebieden en gelukkig ben je niet teveel tijd kwijt met reizen door de helicopter drops, de vervoermiddelen en het idioot snel kunnen rennen. Veel side missions vond ik ook de moeite, om nog wat meer gametime uit het spel te halen. Uiteindelijk wel zo'n uur of 50 zoet geweest.

Minpunt is dat je niet op elk gewenst moment mag saven. Het werkt met checkpoints. Dan ga je soms weer een flink eind terugrennen om maar die checkpoint opnieuw te passeren en alsnog te saven. Sommige missies zijn zo langdurig en lastig dat dit echt de enige optie was (naast een schietgebedje in Rambo modus nadat je ontdekt wordt).

Het bouwen van al die extra bases voelde uiteindelijk wel als ietwat zinloos maar het is niet verplicht. Je zult een tijd lang sowieso wel flink wat geld willen verdienen en soldaten willen blijven rekruteren die goed zijn in R & D want dat geeft eerder toegang tot erg nuttige wapens zoals sniper geweren met demper, raketwapens of verbeterde Fulton Ballonnen, waarmee je gevangenen of zware voorwerpen de lucht in laat richting je basis. Sommige gadgets waren niet zo nuttig zoals de kartonnen dozen, ik viel te vaak door de mand. De rubberen opblaassoldaten werkten wel goed.

Ik vond het ook leuk om bepaalde cassettebandjes te verzamelen. Er zitten sterke Jaren 80 hits tussen, hoewel ik The Man Who Sold The World van Midge Ure, toch het lijflied van de game, een slappe, ingeblikte, slechte kopie vond van de Bowie song (Nirvana's unplugged versie vind ik nog het beste klinken).

De enige missie die me echt zwaar frustreerde was die met het redden van de kinderen uit de Angolese diamantenmijn. Die gingen veel te veel hun eigen gang en luisterden niet naar mijn orders. Kinderen zijn hinderen... Verder was het verslaan van Quiet een crime. Ik heb maar valsgespeeld door een supply drop op haar hoofd te laten donderen (bij wijlen sowieso een briljante list).

Overigens vond ik Quiet een laagwaardige en vooral irritante buddy (met dat geneurie) en had ik veel meer plezier aan de wolfachtige hond D Dog die een kei is in het ontdekken van vijanden op afstand en ze ook goed kan afleiden. Hij is echt "man's best friend " dus laat dat rare Quiet mens maar koken. Weten waar je vijand is voorkomt ook een hoop ellende, want ontdekt worden betekent al snel alarm en een legioen schietgrage soldaten die achter je aars aan gaan.

Nu is het niet zo dat je dan per definitie verloren bent maar je zult in de Rambo modus wel heel goed dekking moeten gebruiken en tegelijkertijd moeten oppassen voor een granaat voor je donder. De vijanden zijn meestal best wel slim en opmerkzaam, zowel in combat als in stealth modus omdat ze elkaar wel in de gaten houden, en ook Fulton Ballonnen van dichtbij zullen zien. Vaak levert het uitschakelen van vijanden extra problemen op omdat de kills geluid kunnen maken, omdat de lijken makkelijk ontdekt kunnen worden of omdat het opruimen ervan teveel tijd kost. Ik heb bepaalde levels gehaald door gewoon tussen alle bewaking door te blijven sluipen. Maar het leukste zijn toch stealth kills.

Je kunt vele uren zoet zijn met het uitproberen van allerlei tactieken en je vijand past zich ook aan waardoor je moet blijven varieren. Dan de vijanden...alle Russische soldaten heten Dimitry. Echt allemaal! Leuker zijn die Zuid Afrikaanse soldaten die allemaal dat sappige Afrikaner taaltje spreken wat erg op Nederlands lijkt.

Stealth blijft 1 van mijn favoriete genres, omdat je je hoofd moet blijven gebruiken, een plan moet trekken, alert moet blijven en omdat het zo spannend is. MGS V heeft mijn honger ernaar, zeker bij het zo lang uitblijven van Splinter Cell delen, goed weten te stillen. Ik heb hierna nog even MGS 4 (jaren terug toch helemaal uitgespeeld) en MGS 3 opnieuw geprobeerd maar die speelden in vergelijking zo stroef dat die definitief voor me afgedaan hebben.

Nee hoor de mastodontische Sahelanthropus, die enorme oorlogsmachine, is nog een dwerg vergeleken met het ego van Kojima. Ik kan er wel om lachen. Bij de slechtste film ooit, The Room, zie je in het begin 100x de naam Tommy Wiseau staan (hij heeft de regie gedaan, acteren, verhaal geschreven, de boterhammetjes gesmeerd, de toiletrollen vervangen etc etc), daar doet het mij aan denken. Het verhaal van MGS V, over macht en corruptie, boeit niet zo. MGS V is in het begin ook erg traag maar geef het een kans en je bent hooked. Het is de diepgang van de gameplay die het spel maakt.

Momenteel aan deze game bezig.
De side-ops zijn best wel repetitief.
Heb er al ongelooflijk veel tijd aan besteed.
Momenteel zit ik aan 78% voltooid.
Ongeveer 124 side ops voltooid.

De hoofd missies vervelen mij niet en ook de cut scènes zijn leuk gedaan.

Nu moet ik nog aan de stealth en extreme missies beginnen die mij heel veel moeite zullen kosten want in stealth ben ik echt nooit goed geweest.
Ben altijd het Rambo typetje geweest.

Nadat deze is uitgespeeld ligt er al een andere game te wachten en dat is ook best wel wat verstoppertje spelen.

De nieuwste van Alien.

Aangezien ik de side-ops wat te veel repetitief vindt geef ik deze game toch een 4,5. Altijd een grote fan geweest van Snake en Ocelot.