Ik kamp momenteel met een blessure waardoor ik spierspanning in rug, nek en schouders zoveel mogelijk moet proberen te voorkomen. Daardoor heb ik heel weinig gegamed de laatste tijd. Maar het ging wel erg jeuken
Adventures, visual novels en walking sims zijn dan bij uitstek geschikt om toch even de verslaving te kunnen voeden. Zodoende de afgelopen twee dagen eindelijk Gone Home eens gespeeld. Kan die ook weer van de bucket list!
Ik vond het een prachtige vertelling, waarbij het zelf door een ongelooflijk sfeervol huis dwalen, en je steeds meer de pieces van het verhaal verzamelt, prima werkt. Het is inderdaad veel lezen, maar dat vond ik absoluut niet erg. Het niveau van het schrijfwerk en ook de dagboekfragmenten was erg hoog. Waar ik ook van genoot is dat ik me echt in 1995 waande. Alles in deze game is, ook al is het veel louter aankleding, met heel veel zorg gemaakt en geplaatst.
Ik heb trouwens goed te tijd genomen en denk dat ik er 3,5 - 4 uur mee bezig ben geweest. Ik heb de game op de Switch Lite gespeeld, een platform dat zich hier prima voor leent.
Wat weerhoudt mij dan van het uitdelen van een echt hoge score? Nou, het verhaal staat centraal en laten we zeggen dat de wijze waarop de laatste 20% van het verhaal zich ontvouwt mij qua ontwikkeling van de spanningsboog/apotheose niet uitermate kon bekoren. Ook al werd er wel degelijk een heartstring geraakt.
3,5* en ik denk een aanrader voor een ieder die het leuk vindt om een verhaal in gamevorm tot zich te nemen