menu

Gone Home (2013)

mijn stem
3,32 (37)
37 stemmen

PC / Macintosh / PlayStation 4 / Xbox One / Nintendo Switch / Apple iOS
Adventure
single player

Ontwikkeld door The Fullbright Company en BlitWorks
Uitgegeven door The Fullbright Company, Majesco, Annapurna en iam8bit

Op 7 Juni 1995 keert Kaitlin Greenbriar terug naar huis, nadat ze een jaar lang rond de wereld heeft gereisd. Bij aankomst ziet ze een briefje op de deur van haar zus Samantha die haar vertelt niet op zoek te gaan naar antwoorden. Als ze het huis binnen gaat beseft ze dat niemand thuis is en moet ze gaan uit zoeken waar haar familie is gebleven.

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=x5KJzLsyfBI

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
avatar van threeohthree
4,5
Emoties borrelen op het vuur,

Gone Home is een ware emotiegrot die met de juiste snaren de prikkels van het brein integraal uitholt. Een mysterie dat kruipt door het oog van de orkaan, en uitmond in een eruptie die tot in de dunste adertjes van ons lichaam te voelen is. Een flinterdun verhaal met weergaloze impact, en het enige toepasselijke woord blijkt sprakeloosheid te zijn.

Ik kan er niet over, op, of omheen, maar voor het eerst in mijn bijna 10-jarige carrière als schrijver, heb ik moeite met de juiste woorden te vinden. Dus waar zal ik ze zoeken; op het net, een New York bestseller, of allicht in een oude sok? Misschien toch eerst maar een kijkje nemen in de zojuist bezochte emotiegrot.

De achtbaan rit bestaat volledig uit duisternis waar de angst in het beginsel domineert, gaandeweg transformeert het benauwde sfeertje naar oprechte blijdschap en sympathie voor het prachtig geweven mysterie met als resultaat een spreekwoordelijke traan dat van geluk en begrip, langzaam het zicht voor mijn ogen wazig maakt.

Maar laten we bij het begin beginnen; Gone Home gebruikt haar minimalisme om een dreigend sfeertje in mijn strot te hangen dat moeilijk te plaatsen valt. Ben ik alleen? Als dat zo is, is dat goed nieuws? zijn vragen die mij zeker het eerste uur veelvuldig bezig hielden. Zonder al te veel te willen spoilen, blijkt Gone Home vooral een hele 'mooie' game te zijn.

Een mooie game met een toch heerlijk duister sfeertje, dat mede mogelijk gemaakt wordt door kletterende regen, knallende donder, en flitsende bliksem, het weer dus. Verder zijn de spookhuis setting en de vreemde karakteristieken van de verdwenen familie leden ook niet geheel irrelevant. De familie Greenbriar is verontrustend geobsedeerd door spookverhalen en het schrijven daarvan.

Opzoek naar antwoorden leren we langzaam de kleinste details van de familie in kwestie, met name ons jongere zusje Samantha. Sam begeleidt je bij het ontrafelen van het mysterie, en komt naar voren met een geheim dat onze angst stimuleert, maar zeker ook bevrijd. Zal hier verder niks over te zeggen, enkel dat de voice acting absoluut fenomenaal is. Credits hiervoor gaan met name naar Sarah Greyson.

Een absolute aanrader voor fans van games als Dear Esther. Weliswaar een korte speelduur, maar zeker in dit geval, less is more.

4.5*!

avatar van 3bdelilah
3,5
Mysterieus spelletje. Met nadruk op spelletje, want binnen een uurtje of twee heb je hem wel uit. Afhankelijk van de persoon of dit een voordeel of nadeel is - ik kan me voorstellen dat het veel te kort is als je de volle prijs hebt betaald - maar in dit geval kwam de tijdsduur het tempo zeker ten goede. Het duurde naar mijn idee geen seconde te lang. Alhoewel een optie om ietsjes harder te lopen wel gewenst zou zijn, want Kaitlin loopt soms wel erg langzaam. Maar dat is dan meer mierenneuken dan een echt minpunt.

Hoe dan ook, de kracht van deze kleine ervaring zit hem vooral in het beeld van het verhaal dat je voor jezelf schetst. Door verschillende brieven te lezen of andere objecten te vinden, kom je steeds meer te weten over het gezin. De carrières van de ouders, hun respectievelijke onzekerheden, en de opbouw van Sam's gevoelens. Daarnaast zit de sfeer er inderdaad dik in, mede door de smalle gangen, het gekraak van het huis en het onweer die je regelmatig een ietwat angstig gevoel weten in te jagen. Als de angsthaas die ik ben, liep ik de hele tijd erg gespannen terwijl ik uitging van het slechtste, en voelde ik telkens weer wat opluchting als ik het licht aandeed.

Ik vond het einde alleen wat jammer. Naar mijn idee wordt er in korte tijd naar iets mysterieus toegewerkt, en dan blijkt daar helemaal geen sprake van te zijn. Sam is weg met Lonnie en de ouders zijn op huwelijksreis. Eind goed al goed. Maar het gaat om de reis ernaar toe en die reis was wel memorabel te noemen.

avatar van Fonzzz002
4,0
Fonzzz002 (crew)
Gone Home is een FPS exploration-adventuregame met een horror-tint. De game gaat over Kaitlin die thuiskomt bij het huis van haar ouders na een tijd weg te zijn geweest. Het huis is echter donker & verlaten. Door het huis rond te zoeken moet je erachter komen wat er werkelijk aan de hand is.

Gone Home was gratis te downloaden voor Playstation Plus. Zonder ook maar iets van de game af te weten ben ik het midden in de nacht gaan spelen, en ik heb het in één zit van 90 minuten uitgespeeld. Op het eerste gezicht wekt Gone Home sterk het idee een horrorgame te zijn. Een donker & verlaten huis, piepende deuren, bliksem, niet weten wat er om de hoek schuilt etc. Dit zorgde ervoor dat ik het begin licht-beangstigend vond, maar hoe langer ik doorspeelde hoe minder deze angst aanwezig was, totdat ik geen angst meer voelde maar wel verwikkeld zat in het verhaal. De game draait volledig om het verhaal, wat verteld word door audiofragmenten & brieven, en dit is waar de game goed uit de verf komt. Het verhaal vond ik heel onderhoudend en ik merkte het medeleven voor de personages te hebben waar de game op hoopte, en ik raakte nieuwsgierig naar hoe het verderging. Daarnaast is de game heel sfeervol vormgegeven: het lijkt alsof iedere kamer waar je komt zicht qua belichting & muziek aanpast aan hoe het verhaal verloopt, wat het effect van het verhaal versterkt. Je leest & hoort niet enkel waar het verhaal over gaat, je voelt het. Op slimme wijze gooit de game meerdere verhaallijnen door elkaar heen waardoor ik bleef afvragen welke van deze verhaallijn een belangrijke steen zou bijdragen in de conclusie. Dit is ook waarom, naarmate ik dichter bij het einde kwam, ik weer de angst voelde waar de game mee begon. Ik moet wel zeggen ietwat teleurgesteld met het einde te zijn. Iets in mij dacht “was dat het? Was dat waar alles naar opbouwde?”. Niet onaardig, maar met zo’n grote opbouw had ik mij het einde grootser ingebeeld dan het uiteindelijk bleek te zijn.

Wat nadelen betreft moet ik zeggen dat Gone Home qua gameplay zo minimalistisch is als maar kan. Als je dacht dat interactive dramagames als Heavy Rain weinig gameplay hadden dan zou dit je al helemaal afschrikken. Je doet letterlijk niets anders dan de aanwijzingen volgen die de game je geeft, totdat je alle hoofdclues hebt gevonden en je het einde kunt bereiken. Je hebt geen invloed op het verhaal (Althans: het einde kan anders overkomen als je niet voldoende clues hebt gevonden, maar verder niets), nergens is er een puzzel of iets anders waarbij je een vorm van uitdaging krijgt. Persoonlijk vind ik deze vorm van narratief werken omdat de wereld zo sfeervol is en het verhaal goed is opgebouwd, maar ik ben er niet zo dusdanig weg van dat ik van me stoel van werd geblazen of dat ik schreeuwde voor meer games in dezelfde stijl. En zoals gezegd vond ik het einde ietwat teleurstellend omdat het verhaal kleiner leek te zijn dan ik mij had ingebeeld.

Al met al ben ik blij deze game gespeeld te hebben. Een sfeervolle ervaringsgame met een spannend verhaal waarbij ik met de personages kon meeleven. Het verhaal blijkt echter kleiner te zijn dan ik hoopte en qua gameplay bied dit het meest minimalistische wat ik ooit bij een game heb gezien.

3,5 / 4*

3,5
Nadat ik begin dit jaar met Dear Esther de smaak te pakken kreeg heb ik me nu ook op Gone Home gestort. Dat is net zo goed bevallen. De vertelling en thema's in dit spel zijn wat minder ambitieus dan in Dear Esther, maar nog steeds ongewoon voor een computerspel en niet minder knap uitgewerkt. De setting zit ontzettend slim in elkaar, waarbij speler en avatar op precies hetzelfde punt aan het verhaal beginnen (het huis is onbekend, de familieperikelen zijn onbekend, natúúrlijk ga je enigszins nieuwsgierig en bezorgd op onderzoek uit), het spel slim met verwachtingen speelt (is het toch een ghost of horror story?) en er uiteindelijk zelfs een mooie verklaring is voor de voice-over die je tijdens je speurtocht begeleidt. Toch zouden deze spellen waarschijnlijk nog meeslepender zijn als ze zich niet alleen op een enkele, verlaten lokatie zouden afspelen. Hoewel deze beperking ook in Gone Home prima binnen het verhaal past, ontkom je niet aan de gedachte dat er met meer mogelijkheden nog rijkere verhalen vertelt kunnen worden.

3,5*

2,5
Ik had me aan een horrorgame verwacht maar het werd een walk simulator zonder gameplay en veel lezen, vooral veel lezen. De plot is best ontroerend, maar daar houdt het op. Nipte voldoende door het verhaal en dan vooral de vertoking van Sam's deel ervan via het gesproken dagboek.

avatar van centurion81
3,5
centurion81 (moderator)
Ik kamp momenteel met een blessure waardoor ik spierspanning in rug, nek en schouders zoveel mogelijk moet proberen te voorkomen. Daardoor heb ik heel weinig gegamed de laatste tijd. Maar het ging wel erg jeuken Adventures, visual novels en walking sims zijn dan bij uitstek geschikt om toch even de verslaving te kunnen voeden. Zodoende de afgelopen twee dagen eindelijk Gone Home eens gespeeld. Kan die ook weer van de bucket list!

Ik vond het een prachtige vertelling, waarbij het zelf door een ongelooflijk sfeervol huis dwalen, en je steeds meer de pieces van het verhaal verzamelt, prima werkt. Het is inderdaad veel lezen, maar dat vond ik absoluut niet erg. Het niveau van het schrijfwerk en ook de dagboekfragmenten was erg hoog. Waar ik ook van genoot is dat ik me echt in 1995 waande. Alles in deze game is, ook al is het veel louter aankleding, met heel veel zorg gemaakt en geplaatst.

Ik heb trouwens goed te tijd genomen en denk dat ik er 3,5 - 4 uur mee bezig ben geweest. Ik heb de game op de Switch Lite gespeeld, een platform dat zich hier prima voor leent.

Wat weerhoudt mij dan van het uitdelen van een echt hoge score? Nou, het verhaal staat centraal en laten we zeggen dat de wijze waarop de laatste 20% van het verhaal zich ontvouwt mij qua ontwikkeling van de spanningsboog/apotheose niet uitermate kon bekoren. Ook al werd er wel degelijk een heartstring geraakt.

3,5* en ik denk een aanrader voor een ieder die het leuk vindt om een verhaal in gamevorm tot zich te nemen

Gast
geplaatst: vandaag om 15:33 uur

geplaatst: vandaag om 15:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.