Jak and Daxter: The Precursor Legacy (2001)
mijn stem
97 stemmen
PlayStation 2 / PlayStation 3 / PlayStation 4 / PlayStation Vita
Platform
single player
Ontwikkeld door Naughty Dog
Uitgegeven door Sony
Als Jak en Daxter naar een mysterieus eiland gaan, valt Daxter per ongeluk in een groot vat met Dark Eco. Eenmaal boven blijkt hij veranderd in een Ottsel (half otter, half wezel). De locale Sage kan hem niet helpen en stuurt ze door naar de Dark Sage in het noorden. Onderweg naar de Dark Sage blijkt dat er meer aan de hand is en Jak en Daxter moeten alles op alles zetten om de wereld te redden.
- nummer 243 in de top 250
0
geplaatst: 2 september 2013, 14:53 uur
Heerlijk om deze weer te spelen. Nu in HD. Good old memories....
3
geplaatst: 12 november 2017, 14:24 uur
In één woord fantastisch.
Subliem.
Kan ik nu wel definitief beamen.
Aangezien hij inmiddels ook voor de ps4 verkrijgbaar is.
En dit me een mooie aanleiding leek om hem toch maar eens voor de ps3 te halen.
De ps4 versie blijkt niet veel meer dan een overzetting van de ps3 remaster, in vergelijkingsvideo's lijkt hij er bij vlagen zelfs eerder minder uit te zien dan beter.
Heel even was ik de illusie toegedaan dat ze dit misschien dezelfde behandeling als recentelijk Crash Bandicoot zouden geven, blijkt echter verre van het geval. En dus heb ik voor de prijs waarvoor deze nu digitaal los te koop is toch maar eens de HD collectie in huis gehaald.
Het blijkt een uiterst aangenaam speelfestijntje, zoals mij in hartverwarmend retrospectief ook altijd was bijgebleven.
Zelfs in het licht van recent Odyssey geweld blijft dit nog heel aardig overeind.
Inmiddels ook al een beginnetje gemaakt met het eerste vervolg en ook daar blijkt mijn herinnering grotendeels te kloppen, namelijk dat het ergens jammer is dat de kenmerkende stijl overboord is gegooid voor een grauwere meer serieuze toon.
Qua gameplay en platforming lijkt het nog wel snor te zitten maar het sfeertje is er wel aardig uit, jammer.
Ook blijkt het op deze manier de tand des tijds net wat minder te hebben doorstaan dan zijn voorganger, komt het als platformer naast een Yooka-Laylee of zelfs Mario te liggen kan het nog heel aardig mee. Komt het echter naast een hedendaagse stadje patatje open wereld titel terecht blijkt het toch even een ander verhaal.
Aan de andere kant wel grappig om te zien wat voor revolutie het in hetzelfde jaar als deze verschenen GTA 3 in de gamewereld teweeg bracht. Een die tot op de dag van vandaag doorklinkt. En toendertijd nog het vervolg op een kleurrijke platformer als deze ineens een geheel andere richting op kon sturen.
Het is jammer dat deze studio vooralsnog geen aanstalten lijkt te maken deze sprankelend spitsvondige lore op enige manier voort te zetten, zal op een bepaalde manier net niet interessant genoeg voor ze zijn maar hoe dan ook bevat dit in mijn beleving toch even enkele tientallen malen meer gameplay dan een Uncharted 4.
Dan maar op naar Jak 3 een van deze dagen, die ik tot dusver nooit speelde. Misschien weet deze op een bepaalde manier het beste uit de werelden van beide voorgangers te combineren, ik heb geen idee, we gaan het maar weer eens meemaken.
Er is een behoefte aan meer van dit soort spellen, bij mij althans.
Subliem.
Kan ik nu wel definitief beamen.
Aangezien hij inmiddels ook voor de ps4 verkrijgbaar is.
En dit me een mooie aanleiding leek om hem toch maar eens voor de ps3 te halen.
De ps4 versie blijkt niet veel meer dan een overzetting van de ps3 remaster, in vergelijkingsvideo's lijkt hij er bij vlagen zelfs eerder minder uit te zien dan beter.
Heel even was ik de illusie toegedaan dat ze dit misschien dezelfde behandeling als recentelijk Crash Bandicoot zouden geven, blijkt echter verre van het geval. En dus heb ik voor de prijs waarvoor deze nu digitaal los te koop is toch maar eens de HD collectie in huis gehaald.
Het blijkt een uiterst aangenaam speelfestijntje, zoals mij in hartverwarmend retrospectief ook altijd was bijgebleven.
Zelfs in het licht van recent Odyssey geweld blijft dit nog heel aardig overeind.
Inmiddels ook al een beginnetje gemaakt met het eerste vervolg en ook daar blijkt mijn herinnering grotendeels te kloppen, namelijk dat het ergens jammer is dat de kenmerkende stijl overboord is gegooid voor een grauwere meer serieuze toon.
Qua gameplay en platforming lijkt het nog wel snor te zitten maar het sfeertje is er wel aardig uit, jammer.
Ook blijkt het op deze manier de tand des tijds net wat minder te hebben doorstaan dan zijn voorganger, komt het als platformer naast een Yooka-Laylee of zelfs Mario te liggen kan het nog heel aardig mee. Komt het echter naast een hedendaagse stadje patatje open wereld titel terecht blijkt het toch even een ander verhaal.
Aan de andere kant wel grappig om te zien wat voor revolutie het in hetzelfde jaar als deze verschenen GTA 3 in de gamewereld teweeg bracht. Een die tot op de dag van vandaag doorklinkt. En toendertijd nog het vervolg op een kleurrijke platformer als deze ineens een geheel andere richting op kon sturen.
Het is jammer dat deze studio vooralsnog geen aanstalten lijkt te maken deze sprankelend spitsvondige lore op enige manier voort te zetten, zal op een bepaalde manier net niet interessant genoeg voor ze zijn maar hoe dan ook bevat dit in mijn beleving toch even enkele tientallen malen meer gameplay dan een Uncharted 4.
Dan maar op naar Jak 3 een van deze dagen, die ik tot dusver nooit speelde. Misschien weet deze op een bepaalde manier het beste uit de werelden van beide voorgangers te combineren, ik heb geen idee, we gaan het maar weer eens meemaken.
Er is een behoefte aan meer van dit soort spellen, bij mij althans.
3
Oude Observator
geplaatst: 30 januari 2022, 16:05 uur
Aloude favorieten herbezoeken doe ik steeds met een bang hartje. Wat als mijn positieve herinneringen niet overeenkomen met mijn huidige beleving? Wat als ik ontdek dat die oh zo geweldige game waar ik al jaren hoog over opgeef eerder een middelmatig niemendalletje blijkt te zijn? Wel, beste vrienden, ik heb goed nieuws. U kan vanavond met een gerust gemoed de bedstee opzoeken. Ruim 20 jaar na de releasedatum (3 september 2001, laat dat even bezinken) staat deze Naughty Dog game nog steeds als een huis.
Jak and Daxter: the Precursor Legacy is in mijn ogen de perfecte game. De speelduur is eerder aan de korte kant maar dit heeft als gevolg dat de game een vlot tempo heeft, waarin geen seconde de verveling toeslaat. De moeilijkheidsgraad is mooi in balans, frustrerend wordt het nooit maar ook de geoefende gamer moet soms op zijn tellen passen. Het is ook altijd glashelder wat je moet doen. Hier en daar zijn er enkele geheimpjes die moeten ontrafeld worden maar na enig zoekwerk wordt dat allemaal vlotjes tot een goed einde gebracht. De besturing is kinderlijk eenvoudig en uitermate responsief, Jak laat zich vlot doorheen de levels leiden. U begaat een misstap? Geen probleem, je bezit immers over een oneindig aantal levens. De soundtrack is van een hoog niveau en alle levels hebben hun eigen karakter en creatieve uitdagingen. Tel daar de grappige cutscenes bij op en het resultaat is een game waar ik tot het einde van mijn dagen met plezier zal naar teruggrijpen.
Destijds had deze game een paar features te bieden die behoorlijk opzienbarend waren. Zo zijn er bijvoorbeeld tijdens het spelen nooit laadschermen, wat een toch niet te onderschatten comfort met zich meebrengt. Bovendien versterkt dit ook het gevoel dat je je in een echte wereld bevindt, met locaties die daadwerkelijk onderling verbonden zijn. Dit brengt ons naadloos naar puntje twee. Nog indrukwekkender - voor mij althans - is het feit dat je de gehele map kunt zien. Uiteraard maakte dat destijds ongelofelijk veel indruk, de Playstation 2 was nog geen jaar oud, we kwamen uit een periode waarin iedere game mistig was of een enorm beperkt vertezicht had. Nu, zoveel jaren later, vind ik het echter nog steeds even indrukwekkend. Ik hou er enorm van om vanop een bergtop of een hoge toren over het landschap uit te kijken en in de verte de locaties te zien waar ik eerder vertoefde. Ten derde is er ook een dag-nachtcyclus. Destijds was dit behoorlijk verbijsterend. De uitvoering ervan is ook perfect. Ik hou er nog steeds van om op Sentinel Beach de zonsopgang op te wachten, het lichtspel van de eerste zonnestralen op de rotsen is nog steeds adembenemend mooi.
Over Sentinel Beach gesproken… dat is één van mijn favoriete game-locaties allertijden. Zo rustgevend, en met enkele geheimen die enkel kunnen ontsluierd worden indien je in Forbidden Jungle de Blue Eco Vents terug activeert. Dit toont weer hoe de wereld op briljante wijze als een geheel aanvoelt: jouw acties in bepaalde secties hebben gevolgen voor andere locaties. De manier waarop de straal Blue Eco terug naar het dorp geleid moet worden is trouwens ook een moment waarvan ik nooit genoeg kan krijgen. Als laatste level zou ik graag nog Snowy Mountain vermelden. Een visueel wonder om naar te kijken (zeker als de zon ondergaat!) met een soundtrack waar ik uren naar zou kunnen luisteren en talloze geheime locaties die onder het ijs of in eeuwenoude grotten op jou liggen te wachten. Als kers op de taart bevindt er zich ook een heus fort tussen de besneeuwde bergtoppen. Magistraal gedaan.
Jak and Daxter: the Precursor Legacy is volgens mij één van de beste games ooit gemaakt. Over die stelling kan uiteraard gediscussieerd worden. Wat wél als een paal boven water staat is het feit dat dit voor mij persoonlijk een absolute topfavoriet is. Eigenlijk kan ik geen negatieve punten opsommen, iets wat me nagenoeg nooit overkomt. Briljante game en prachtig begin van uitmuntende trilogie, waarvan deel één meteen het absolute meesterwerk is (ook al zijn de meeste mensen het daar niet mee eens). Wat. Een. Game.
Als uitsmijter nog enkele van de onsterfelijke (pun intended) opmerkingen die Daxter maakt wanneer Jak het loodje legt:
I was right behind you, Jak! Really... I was.
Don't step into the light, Jak! DON'T STEP INTO THE LIGHT!!
Hey, Jak! Can I, uh... have your insect collection?
Step 1: Stay Alive. Step 2: THINK-ABOUT-NOT-DOING-SOMETHING-LIKE-THAT-AGAIN!
Jak and Daxter: the Precursor Legacy is in mijn ogen de perfecte game. De speelduur is eerder aan de korte kant maar dit heeft als gevolg dat de game een vlot tempo heeft, waarin geen seconde de verveling toeslaat. De moeilijkheidsgraad is mooi in balans, frustrerend wordt het nooit maar ook de geoefende gamer moet soms op zijn tellen passen. Het is ook altijd glashelder wat je moet doen. Hier en daar zijn er enkele geheimpjes die moeten ontrafeld worden maar na enig zoekwerk wordt dat allemaal vlotjes tot een goed einde gebracht. De besturing is kinderlijk eenvoudig en uitermate responsief, Jak laat zich vlot doorheen de levels leiden. U begaat een misstap? Geen probleem, je bezit immers over een oneindig aantal levens. De soundtrack is van een hoog niveau en alle levels hebben hun eigen karakter en creatieve uitdagingen. Tel daar de grappige cutscenes bij op en het resultaat is een game waar ik tot het einde van mijn dagen met plezier zal naar teruggrijpen.
Destijds had deze game een paar features te bieden die behoorlijk opzienbarend waren. Zo zijn er bijvoorbeeld tijdens het spelen nooit laadschermen, wat een toch niet te onderschatten comfort met zich meebrengt. Bovendien versterkt dit ook het gevoel dat je je in een echte wereld bevindt, met locaties die daadwerkelijk onderling verbonden zijn. Dit brengt ons naadloos naar puntje twee. Nog indrukwekkender - voor mij althans - is het feit dat je de gehele map kunt zien. Uiteraard maakte dat destijds ongelofelijk veel indruk, de Playstation 2 was nog geen jaar oud, we kwamen uit een periode waarin iedere game mistig was of een enorm beperkt vertezicht had. Nu, zoveel jaren later, vind ik het echter nog steeds even indrukwekkend. Ik hou er enorm van om vanop een bergtop of een hoge toren over het landschap uit te kijken en in de verte de locaties te zien waar ik eerder vertoefde. Ten derde is er ook een dag-nachtcyclus. Destijds was dit behoorlijk verbijsterend. De uitvoering ervan is ook perfect. Ik hou er nog steeds van om op Sentinel Beach de zonsopgang op te wachten, het lichtspel van de eerste zonnestralen op de rotsen is nog steeds adembenemend mooi.
Over Sentinel Beach gesproken… dat is één van mijn favoriete game-locaties allertijden. Zo rustgevend, en met enkele geheimen die enkel kunnen ontsluierd worden indien je in Forbidden Jungle de Blue Eco Vents terug activeert. Dit toont weer hoe de wereld op briljante wijze als een geheel aanvoelt: jouw acties in bepaalde secties hebben gevolgen voor andere locaties. De manier waarop de straal Blue Eco terug naar het dorp geleid moet worden is trouwens ook een moment waarvan ik nooit genoeg kan krijgen. Als laatste level zou ik graag nog Snowy Mountain vermelden. Een visueel wonder om naar te kijken (zeker als de zon ondergaat!) met een soundtrack waar ik uren naar zou kunnen luisteren en talloze geheime locaties die onder het ijs of in eeuwenoude grotten op jou liggen te wachten. Als kers op de taart bevindt er zich ook een heus fort tussen de besneeuwde bergtoppen. Magistraal gedaan.
Jak and Daxter: the Precursor Legacy is volgens mij één van de beste games ooit gemaakt. Over die stelling kan uiteraard gediscussieerd worden. Wat wél als een paal boven water staat is het feit dat dit voor mij persoonlijk een absolute topfavoriet is. Eigenlijk kan ik geen negatieve punten opsommen, iets wat me nagenoeg nooit overkomt. Briljante game en prachtig begin van uitmuntende trilogie, waarvan deel één meteen het absolute meesterwerk is (ook al zijn de meeste mensen het daar niet mee eens). Wat. Een. Game.
Als uitsmijter nog enkele van de onsterfelijke (pun intended) opmerkingen die Daxter maakt wanneer Jak het loodje legt:
I was right behind you, Jak! Really... I was.
Don't step into the light, Jak! DON'T STEP INTO THE LIGHT!!
Hey, Jak! Can I, uh... have your insect collection?
Step 1: Stay Alive. Step 2: THINK-ABOUT-NOT-DOING-SOMETHING-LIKE-THAT-AGAIN!
* denotes required fields.
* denotes required fields.