Ico (2001)

Ja , een aanpassing. Is denk ik gisteren gebeurd.

Wel jammer want zo zal die lijst barstens volzitten met bekende titels die veel mensen gespeeld hebben. Natuurlijk zullen er toffe Call of Duty games uitkomen jaarlijks, maar onbekendere titel als bijvoorbeeld deze Ico zijn niet per definitie slechter.

Ik heb hem eindelijk dat binnen! ik ga hem gelijk spelen zodra mijn playstation gemaakt is!!!!

Have fun

Als ik de verhalen mag geloven, gaat dat zeker lukken.

Kunst

Wat een spel..

Had deze game nooit gespeeld op de PS2.

Ik had destijds een PS2 met heel veel spellen, dus waarom ik dit spel nog nooit heb gespeeld is mij een raadsel.

Na al die positieve verhalen kon ik het niet laten. En heb ik dus maar de HD Collectie gekocht. En ben er zondag mee begonnen, vandaag uitgespeeld.

De enige minpunt is toch wel de besturing (maar na een tijdje wen je er wel aan), die schaduwen zijn in het begin ook vrij vervelend, maar ook daar wen je snel aan.

Voor de rest kent dit spel alleen maar pluspunten. Je moet er wel van houden, mijn neefje die alleen maar COD speelt liep net even binnen en keek even mee en vond er helemaal niets aan.

Maar ik vond het toch wel een geweldige game. Het einde en de soundtrack zijn ook super.

Ben benieuwd of ik de Unscathed Escape (Clear the game without viewing a game over screen) en Castle Guide (Beat the game withing 2 hours) trophie kan halen.

Ik heb het spel in 7uur uitgespeeld (ja vrij lang, maar soms lijkt het wel een doolhof) en ben ook wel soms dood gegaan (met die onhandige besturing gebeurt dat gewoon een aantal keren).

Maar goed, ga het toch een keer proberen.

Ben ook benieuwd naar Shadow of the Colossus.

Heb maar een kwartiertje gespeeld, maar jouw recensie geeft me hoop om verder te spelen

Een week terug uitgespeeld, ik weet alleen nog steeds niet zo goed wat ik ervan moet vinden.

Qua verhaal is het best vaag te noemen en wordt je als speler min of meer aan je lot overgelaten. De cutscènes zijn dan ook op één hand te tellen. Maar aan de andere kant heeft dit ook wel zo zijn charme, je zult zelf echt op onderzoek moeten gaan hoe de vork in de steel zit.
Hierbij ben je voornamelijk bezig met puzzels oplossen d.m.v.: klauteren, springen, objecten verplaatsen enz. Je moet wel flink rekening houden met Yorda, omdat zij vrij weinig kan; als je haar een paar minuten alleen laat wordt ze alweer 'ontvoerd'.

Op de manier waarop je zo bezig bent heeft het wel iets magisch, dit i.c.m. het enorme kasteel en het gegeven dat je op jezelf en Yorda bent aangewezen; die je koste wat het kost moet beschermen heeft wel iets surrealistisch. Een soort van donker sprookje.

Alleen is het jammer dat de A.I. hier en daar niet echt meewerkt. Bijvoorbeeld als je Yorda een commando geeft om een ladder op te klimmen en ze op de helft opeens besluit om naar beneden te gaan. Ook het vechten werkt hier en daar wat klungelig, zeker als de donkere wezens besluiten om steeds weg te vliegen.
De animaties van Yorda wil ik trouwens nog even prijzen. Het is echt mooi om haar fragiele bewegingen te zien, het lijkt op sommige momenten net levensecht.

Grafisch ziet het er nog best mooi uit moet ik zeggen. Zelf heb ik de HD versie gespeeld en die kan nog prima mee. Het viel me vooral op hoe filmisch het allemaal in beeld wordt gebracht, zeker als je over de lange kasteelmuren rent en bijvoorbeeld wanneer je een grote sprong wilt maken.

Al met al best wel een intrigerende game, je moet jezelf alleen wel even in de juiste mood krijgen. Deze game pak je namelijk niet zomaar even op.
Ik heb het overigens in iets van vier uurtjes uitgespeeld, dus je bent er zo doorheen. Hou wel rekening met een paar moeilijke puzzels, ik heb zelf een paar een keer op YouTube een walk through moeten bekijken om verder te komen.

3,5 Sterren.

Na het sterke Shadow of the Colossus te hebben gespeeld waren mijn verwachtingen hoog voor Ico. Helaas is dit één van de populaire games die mij tegen is gevallen. Ik heb het zo’n drie uur gespeeld, misschien dat de laatste uren beter waren maar ik vond dat ik het kansen genoeg heb gegeven.

In Ico speel je voor een jongen die in een fort gevangen word genomen. Hij breekt vrij en in zijn ontsnappingspoging ontmoet hij een blond meisje waarmee hij samen gaat ontsnappen. Vanaf dat moment is het 3D puzzel platforming gecombineerd met escort hack ’n slash-achtige gameplay. De puzzels bestonden voornamelijk uit alle hoeken bekijken en experimenteren met de objecten die je vind. Er zaten hier en daar wat aardige stukken, maar gemiddeld waren ze niet zozeer uitdagend of bevredigend, eerder tijdrovend omdat het meer draaide om weten of je alle omgevingen goed hebt bekeken ipv goed doordenken wat je moest doen.
Ik had tijdens mijn playtrough regelmatig last van camera problemen. De camera zat ongunstig of ik kreeg het niet lekker meegedraaid. Maar waar ik me het meest aan stoorde op het gebied van gameplay is wanneer schaduwmonsters komen: je moet monsters bevechten met een stok, er is echter geen techniek, variatie of uitdaging. Het is gewoon rondlopen en de aanvalsknop blijven indrukken totdat ze je met rust laten. Als dat niet genoeg is moet je ook rekening houden met het meisje wat niet voor haarzelf kan zorgen. Tijdens de gevechten rennen de monsters op haar af en als je te lang uit haar buurt blijft om een monster te bevechten kan dat je ondergang worden. Het is één van de meest eentonige en onvermakelijke vechtsystemen die ik in de afgelopen paar jaar ben tegengekomen.

Een probleem wat ik met Shadow of the Colossus heb is dat ik het verhaal niet interessant vind wegens het gebrek aan personage opbouw of uitleg. In SoTC draait het narratief meer om de sfeer en de emotie die het bij je kan wekken dan om uitleggen wie de personages zijn en wat hun motieven zijn. Sommige vinden deze verhaalstijl een verfrissing maar persoonlijk hou ik niet van deze stijl. Als ik niet weet wie de personages zijn, waarom zou het me dan bekoren of ze slagen in hun missie? Hetzelfde probleem heb ik met Ico, alleen zit in Ico het verhaal meer op de voorgrond dan bij SoTC waardoor het me meer ging storen. Wat is dit voor plek? Waarom word het hoofdpersonage daar gedumpt? Wie is het meisje? Waarom vertrouw je haar en stel je geen vragen wanneer een godganse leger van monsters haar probeert te vangen? Als het een gevangenis is, waar zijn dan de bewakers? Dit zijn vragen die misschien na de drie uur worden uitgelegd maar ze hebben mij gestoord tijdens mijn playtrough. Begrijp me niet verkeerd: een zwak verhaal hoeft niet te betekenen dat de game slecht is. Maar bij Ico ligt de focus voor een groot deel op het verhaal en het neemt zichzelf erg serieus, daardoor ging ik extra streng letten of het verhaal wel aansloeg.

Wat Ico goed doet is de vormgeving. Voor PS2-graphics ziet het er mooi uit en de muziek is passend. Het heeft een bijna sprookjes-achtige, dromerige sfeer en ik vond het een genot om rond te lopen en de omgeving te proeven. Er zaten een paar aardige puzzels om te doen, maar voor mij werden die overschaduwt door de zwakkere puzzels, het eentonige vechtsysteem en de personages waar ik niets voor voelde.

2*

Via de remaster heb ik deze PS exclusive toch nog kunnen spelen. Het is waarschijnlijk ook het slechtste spel dat ik op Playstation heb gespeeld. Dat het er lelijk uitziet kan ik nog wel door de vingers zien, omdat het toch van PS2 afkomstig is. Maar ook qua gameplay is dit echt brak. De enige moeilijkheid in het hele spel is de verspringende camerahoek die ervoor zorgt dat je vooruit loopt door de stick bv naar links te duwen, en dan een fractie van een seconde erna loop je naar boven door dezelfde beweging, omdat de camerahoek is versprongen. Combineer dat met een sprong boven een afgrond en geen mogelijkheid om te saven tijdens een level, en je krijgt gewoon frustratie zonder toegevoegde waarde. Voeg daaraan het feit dat alle "puzzels" gewoon ergens een hendel overhalen of een blokje verschuiven is en ook het "vechten" zonder enige uitdaging is - gewoon constant op dezelfde knop blijven duwen en de lezer van dit bericht kan hopelijk begrijpen waarom ik dit spel maar niets vind. Voeg hier bovenop nog vrij belachelijke muziek en irritant beperkt stemmenwerk, een companion die nooit volgt waardoor je alles nog eens moet backtracken, en vandaar mijn lage score.

Nadat ik met veel plezier Shadow of the Colossus had uitgespeeld, heb ik daarna meteen de voorloper Ico aangeschaft. Helaas was dit spel niet het meesterwerk waar ik op had gehoopt.

Het verhaal gaat over Ico, een jongen die samen met het meisje Yorda een kasteel moet ontsnappen. De koningin van dit kasteel wil namelijk Yorda's lichaam gebruiken om zelf langer in leven te blijven. Net als bij Shadow of the Colossus was ik al vanaf het begin helemaal geïnvesteerd in dit spel. Team Ico blinkt overduidelijk uit in hun sterke, meeslepende verhalen.

Ook is Ico grafisch weer een prachtig spel, zelfs na 18 jaar. De omgevingen zijn ontzettend mooi en af en toe stopte ik met spelen om gewoon even rond de wereld te kunnen kijken. Jammer dat dit spel geen PS4 remake heeft gehad, dan was het wellicht nóg mooier!

Over de gameplay zelf ben ik minder te spreken. Je moet door het hele spel Yorda's arm vasthouden, zodat je haar niet kwijtraakt. Dit vond ik een origineel en goed idee. Verder moet je schaduw monsters bevechten, die Yorda mee kunnen nemen en onder de grond willen trekken. Het bevechten van deze monsters is, naar mijn mening, ontzettend irritant. Er zit geen strategie in het vechten, je drukt steeds op vierkantje om zo met je stok (en later zwaard) de monsters weg te kunnen slaan. Als je geraakt bent, nemen de monsters Yorda mee en moet je er snel achterna. De combat veranderd helemaal niet gedurende het hele spel, behalve dat je uiteindelijk een ander wapen krijgt. Na een tijdje was ik helemaal verveeld met deze gevechten en moest ik af en toe een pauze inlassen.

De layout van de controls vond ik ook erg raar, maar ik raakte er wel vlug aan gewend. Springen met driehoekje en laten vallen met kruisje gaat nog steeds tegen al mijn intuïtie in. Ook vond ik het jammer dat bepaalde dingen niet werden uitgelegd in het spel, zoals hoe je op touwen moet slingeren. (Cirkel ingedrukt houden)

De puzzels in Ico zijn precies moeilijk genoeg vind ik. Bij sommige zul je af en toe wat onderzoek en backtracking moeten doen, maar nergens wordt het té lastig of oneerlijk.

Kortom, hoewel ik Ico een sterk verhaal en mooie graphics vond hebben, is het spel voor mij niet het meesterwerk wat Shadow of the Colossus was. En dat hoeft ook niet. De spellen van Team Ico blijven bijzondere ervaringen, en ik ben blij dat ik het heb mogen ervaren.

3,5 / 5*