Dark Souls II (2014)

Las het. Kan alleen maar goed nieuws zijn.

Gerucht lijkt te kloppen, want Dark Souls III is nu hoogstwaarschijnlijk gelekt. Ik vind 't er wel legit uit zien: link.

Als DS3 het gevoel van ontdekking van DS1 en de gepolijste mechanics van DS2 weet te combineren, dan wordt dit een heel, heel goed vervolg.

Voor mij de beste Souls game. Ik kan niet wachten op Dark Souls 3.

Kapot gespeeld, platinum behaald en geëindigd met soul lvl 521.

Voor mij ook de beste Souls game. Kom je op lvl 521 überhaupt nog andere spelers tegen?

Heb begin dit jaar Bloodborne gespeeld en ik vind het werkelijk waar een fantastische game. Die bezwete handjes strak om je controller, niet wetende wat je om de volgende hoek te wachten staat. Of de opluchting die je voelt wanneer je in de verte een 'lantaarn' ziet staan, na eerst meerdere malen gefaald te hebben: ongeëvenaard!

Na een paar maandjes rust met games als The Witcher en Shadow of Mordor (ook prima games overigens) ben ik wel weer toe aan een echte uitdaging, en deze game lijkt mij hiervoor de ideale keus. Vraag me alleen af of ik eerdere games uit de Souls series misschien eerst moet spelen? Ik heb nog een ps3 staan dus het is wel mogelijk. Ben alleen een beetje bang dat het na de vloeiende combat van Bloodborne misschien wat gedateerd en log zal gaan aanvoelen. Daarentegen ben ik wel enorm geïnteresseerd geraakt in het werk van From, dus wat raden jullie mij aan? Eerst deze opgepoetse versie van Dark Souls II aanschaffen en kijken of ik het wat vind, en zo ja als nog de eerdere games aanschaffen, of gewoon van vooraf aan beginnen?

Ik ben ook begonnen met Scholar en daarna de eerste gespeeld en ik leef nog en tevreden over beide spellen. Het eerste deel vind ik nog beter, maar Scholar ook steengoed

Dan schaf ik deze vanavond ook aan via de psn-store!
Ik heb eigenlijk veel liever de fysieke versie (voor bij de verzameling) maar bij bol.com kost die 45 euro en op psn nu maar 25, dat is mij een te groot verschil voor enkelt het doosje + schijfje.
Trouwens vreemd dat die voor Xbox one al wel naar 30 is op bol.com?

Hoe dan ook, genoeg daarover, ik ga er dit weekend eens goed voor zitten, ben benieuwd!

Veel succes en vooral plezier Bloodborne nooit gespeeld maar ik zag de snelle gameplay wel dus wordt wel wennen denk ik. Maar het is een must (naar Dark Souls III ook) om de voorgaande delen te spelen !

Oke, het werd iets later dan November 2015, maar ik heb 'm gespeeld! Het kostte me 54 uur en 304 deaths om het einde te bereiken. Nu de DLC's spelen, dan een Souls-pauze inlassen om later dit jaar met frisse moed verder naar deel 3 te kunnen.

Bloodborne is zeker één van mijn favoriete games geworden, maar ik heb nog nooit een Dark Souls gespeeld. Toevallig Dark Souls II voor een prikkie kunnen vinden, ik ben benieuwd!

Na mijn extreme Deprived build in DS1 te hebben verloren door omstandigheden (huilen met de pet op), ben ik volop in "Dark Souls II: Scholar of the First Sin" begonnen.
De Main soundtrack is al lekker duister/klassiek en het spel zelf is ook van een ander level moeilijk.

-- Majula (wat een mooie omgeving en soundtrack!)

Meer zal ik vertellen komende de levels/finish.

Meesterlijke avonturen game
Ook deze Dark Souls bevat weer heerlijke game play,en super moeilijke eindbazen.
De sfeer is ook weer helemaal top,en de weg die je aflegt eentje die je nooit zal vergeten

Zo, eindelijk dan aan mijn NG+ begonnen na heel veel uur.

Ten eerste ben ik na een computer crash mijn savegame kwijtgeraakt. Lijkt erg, maar het heeft ook in mijn voordeel gewerkt, want ik kocht en speelde Dark Souls II (SOFS) direct nadat ik geen zin meer had in Dark Souls I. Nadeel toen was dat ik alles wat ik aan Dark Souls I tof vond/vind niet in Dark Souls II (SOFS) kon vinden, maar nadat ik mijn savegame kwijt was geraakt en toch weer helemaal opnieuw moest beginnen keek ik er met een hele andere frisse blik tegenaan. Ik vind nog steeds Dark Souls I veel beter, maar ik heb ook heel veel plezier (nog steeds en nog lang te gaan) in Dark Souls II (SOFS). Veel content en een toffe NG+ ervaring met nieuwe vijanden (heb ik al gezien d.m.v. Bonfire Ascetic) en items.

De meeste uren heb ik gespendeerd in de Duallist Area in Undead Puragory, maar ik ben die Brotherhood of Blood covenant meer dan beu. Zoveel effort erin gestoken, maar de reward is ruk. Ik denk dat ik uiteindelijk voor de Dragon Remnants ga.

Niet lang geleden DS Remastered helemaal uitgespeeld, maar het begon weer vrij snel te kriebelen omdat ik DS2 (ook) nog nooit gespeeld had. Dus vorige week aan begonnen en nu al beter dan DS3! Maar ik verwacht wel dat DS1 de beste blijft. Nadeel van DS2 is dat ze het soul farmen tegen willen houden door vijanden na een tijdje permanent te laten verdwijnen. En telkens als je sterft word je health bar korter. Super irritant. Je kan hem weer maximaal maken, maar daar moet je wat voor consumeren. Maar verder ben ik weer heerlijk aan het dwalen...., en aan het doodgaan.

En ooit wil ik echt Demon's Souls een keer spelen!

Beter dan Dark Souls 3 ????? BLASPHEMY , BURN THE WITCH!!!!

Niet lang na Bloodborne begonnen aan DS3. Misschien omdat ik BB zo briljant vindt dat DS3 daarom wat tegenviel. En omdat DS1 ook zo fantastisch is en ik DS3 alweer een beetje vergeten ben, vind ik DS3 de minste. Mijn enige verklaring.

Uitgespeeld incl. platinum. 3 weken over gedaan.. Wat in dit geval gelijk is aan 110 uur. Ik had 3 weken vakantie, dus ik had lekker veel tijd. Alle bosses zonder co-op verslagen behalve de DLC bosses, want die zijn altijd 10x zo moeilijk. Ik moet nog wel 2 DLC's doen. Ik heb van de 3 DLC's Crown of the Old Iron King gespeeld en Fume Knight en Sir Alonne verslagen met behulp van co-op. Ik werd namelijk al helemaal gestoord van The Dark Lurker op NG+ en co-op is dus niet mogelijk. (Niet bij The Dark Lurker) Volgens mij heb ik minimaal 30x een human effigy moeten gebruiken! Ik heb een melee build, dus het was gewoon een zwaar kut gevecht. En je health wordt ook steeds korter, dus ik moest er ook nog is 20 extra consumeren. Ja, er is een ring voor zodat je heath minimaal afneemt, maar ik vond de andere ringen belangrijker. Gelukkig is er een manier om vrij makkelijk aan human effigy te komen. Gebruik een bonfire ascetic in Majula. Ga naar de kelder van het grote huis en voor elk skelet die je kapot maakt, krijg je een human effigy. Handig!!

Waarschijnlijk pak ik DS3 er binnenkort ook weer bij. Om te kijken of deze voor mij dan echt minder goed is dan DS1 en 2. Sowieso de gebieden in DS3 zijn niet zo boeiend in mijn herinnering. In DS1 heb je Anor Londo! En alleen al Majula in DS2 vind ik geweldig terwijl die plek in DS3 gewoon compleet kut is. In DS3 herinner ik mij vooral de gebieden die ik ruk vind zoals dat moeras bijvoorbeeld en ik mis een mooi/indrukwekkend Kasteel/burcht/paleis of fort. DS3 speelt het meest soepel, maar dat wil dus niet zeggen dat 1 en 2 niet lekker spelen. Maar goed, het liefst pak ik die platinum voor DS3 alsnog, maar ik word al misselijk bij de gedachte dat ik al die ringen moet vinden! Moet eigenlijk iemand vinden die ze aan mij kan geven!

Maar goed, DS2 is een super toffe game! Het speelt lekker, de uitdaging is er natuurlijk weer, gevarieerde gebieden en natuurlijk een aantal fantastische boss gevechten. Op de 1 of andere manier bewaren ze de beste bosses altijd voor de DLC. Fume Knight is moeilijk, maar wel een super vet gevecht. Maar los van de DLC. The Lost Sinner. Goed gevecht! Uitdagend, sfeervol en een cool ontwerp. Maar ook bijvoorbeeld The Duke's Dear Freja vind ik indrukwekkend gevecht. En hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar DS1 en DS2 hebben echt de meest briljante NPC's ooit! En dan heb ik het over de dialogen en voice acting.

DS2 is natuurlijk niet perfefct. Er zitten iets van 40 boss fights in de game. Beetje overdreven. En ik heb met wat standaard vijanden meer moeite gehad dan sommige bossfights. Bijvoorbeeld Covetous Sentry, Skeleton Lords en Magus and Congregation zijn lachwekkend makkelijk. En dan het feit dat je health steeds korter wordt wanneer je doodgaat vind ik irritant en dat vijanden verdwijnen als je ze te vaak verslaat, is ook irritant. En een aantal gebieden zijn erg vervelend om doorheen te gaan. Elk deel heeft daar mee te maken. In DS1 het riool, in DS2 vind ik vooral The Gulch vreselijk! En in DS3 zit dus dat erg vervelende en saaie moeras. Moet wel zeggen dat in DS2 de meeste vervelende gebieden zitten, maar dus ook veel toffe! Majula, Iron Keep, Drangleic Castle, Dragon Shrine en nog veel meer.

Dus ja, ik kan niet anders dan een 4,5* geven

Oja, voor het gemak..
DS1 5,0 (een 10/10)
DS2 4,5 (een 9,5/10
DS3 4,5 (een 9,0/10)

Ben sinds kort weer eens, na erg lange tijd niet meer te hebben gespeeld, opnieuw begonnen met een nieuwe build. Meer gefocused op spells met later wat hexes. Heb weer veel plezier ondanks genoeg gebreken. In DSIII mis ik wat re-play value qua ng+ ervaring zoals hier met behulp van bonfire ascetics/ng+ nieuwe vijanden of invaders. Maakt het wat interessanter. En het arsenaal aan wapens en spells is ook om van te smullen.

Lang heb ik Dark Souls II een verbetering van het origineel gevonden, al was dat vooral op het gebied van gameplay. Voor mijn gevoel liep de combat iets lekkerder, de mogelijkheid om je omgeving aan te steken met fakkels om meer blijvend licht te creëren, de optie om met dual wielding te experimenteren, de bredere opties tot het wisselen van outfits en wapens en

Dark Souls 2 zette me voor het eerst aan tot grinden. De kunstmatig hoge moeilijkheidsgraad (deel 1 was ook moeilijk, maar voelde eerlijker) met alle ambushes die je ook als je oplettend bent het gros van de tijd echt niet kan zien aankomen, zorgt namelijk bij vlagen voor flink wat frustratie. Maar als je nu 15 keer een vijand hebt gedood, verdwijnt hij ook meteen voorgoed. Ik heb zodoende in een aantal omgevingen (vooral Iron Keep) steeds consequent een aantal stukken overnieuw gespeeld omdat ik op die manier sneller levelde en niet meer de frustratie voelde van uitgeput bij een bossfight aankomen. Ik heb me hierin niet per se verveelt, maar verhaaltechnisch slaat het nergens op en het zorgde er toch voor dat ik op een gegeven moment mezelf toch betrapte op het feit dat ik het spel minder ervoer als een vloeiend geheel en meer als het volgen van level op level. En dat is toch jammer.

Die veranderde moeilijkheidsgraad gaf me een dosis reflectie op het spel die er voor zorgde dat ik het uiteindelijk toch een stuk minder waardeerde dan deel 1 en een bepaald moment heb ik me ook geschaard achter de grote groep haters op internet. Toch kan ik dit spel niet meer haten en heb ik er op het moment alsnog een flinke liefde voor. De pluspunten overheersen de minpunten voor mij met gemak.

Zo heeft het spel, ondanks het feit dat de wereld minder coherent is qua onderlinge verbondenheid, een erg consistente sfeer omgeven met melancholie. De hub zelf, Majula, is hier het beste voorbeeld van. De Emerald Herald kijkt dromerig over een oneindige zee, bij een ondergaande zon, vergezeld van een rustgevend stukje muziek dat je eigenlijk doet wensen om daar te blijven en misschien ook wel te vergeten. Het vergeten is een belangrijk onderdeel van het hele verhaal. NPC's weten niet meer waarom ze doen wat ze doen, herkennen eigen familieleden niet meer terug. Het doel van het spel is zodoende ook minder duidelijk, ondanks dat de verhaallijn van koning Vendrick en de reuzen vrij duidelijk is uitgelegd en uitgewerkt, maar het draagt voor mij bij aan de sfeer van een wereld in verval. De openingmonoloog legt dit extra uit:

"Long ago, in a walled off land, far to the north, a great king built a great kingdom.
I believe they called it Drangleic.
Perhaps you're familiar.
No, how could you be.
But one day, you will stand before its decrepit gate.
Without really knowing why...
Like a moth drawn to a flame.
Your wings will burn in anguish.
Time after time.
For that is your fate.
The fate of the cursed."

Waar deel 1 een duidelijk einddoel had (ook al was iedere uitkomst zinloos in het grote plaatje), voelt 2 meer vervreemd van het door het openings-narratief opgelegde doel naarmate het spel vordert. Maar als een self-fulfilling prophecy voel ik me toch gegrepen door dit gegeven, want ik wil het verhaal voortzetten, ook al weet ik niet waarom. Het levert een aantal prachtige omgevingen op, die momenten van reflectie geven over de staat van de wereld. Dragon Aerie moet een van de meest imposante omgevingen uit heel Soulsborne zijn, maar ook de Shrine of Amana en de Forest of Giants zijn ondanks hun dodelijke inwoners omgeven door een bepaalde vorm van sereniteit die me heel erg aanspreekt. Dit geldt niet voor alle levels zo (ik haat Iron Keep nog steeds door de moeilijkheidsgraad en de vreemde opzet), maar voor het gros vind ik het erg te genieten.

De bossfights zijn wel beduidend minder sterk dan bij de voorganger het geval is. Een aantal uitzonderingen daargelaten, je voelt toch dat men gegaan is voor kwantiteit in plaats van kwaliteit en dat is jammer. Ook grafisch lijkt het toch een klein stapje terug ten opzichte van de voorganger. Hier staat wel tegenover dat NG+ daadwerkelijk meer toevoegt met nieuwe invasies en daadwerkelijk andere gebeurtenissen zoals Freja die nu al in het begin van het level opduikt in plaats van pas aan het einde. Dark Souls 2 is alles bij elkaar opgeteld verre van perfect en mijn score lijkt misschien wat aan de hoge kant op basis van de hoeveelheid minpunten die ik heb genoemd. Toch zijn de gameplay, omgevingen, sfeer en het open verhaal zelf redenen voor me om steeds terug te keren en het te accepteren als een fantastische ervaring.

Half puntje eraf bij mij. Na het doorlopen van de volledige reeks wist deze me gewoon iets te weinig geboeid te houden. Ik had constant het gevoel dat dit maar een tussendoortje was om van start te kunnen gaan met Dark Souls 3.

Ik was deze gelijk na Dark Souls 1 gestart, maar toen was ik blijkbaar een beetje burnt out. De mechanics verschillen ook net genoeg om de overgang niet soepel te maken, zoals hoe je (semi-)permanent max hp verliest als je doodgaat.

In vergelijking met DS1 is dit deel wat evenwichtiger, maar ook wat minder verrassend. Waar Dark Souls 1 een enorm goed begin van de game kent, en een enorm belabberd middenstuk, is DS2 eigenlijk de hele game lang van hetzelfde iets minder hoge niveau. De levels en bosses zijn mij wat te weinig gevarieerd en iconisch.

Uiteindelijk....is dit mijn favoriete Souls game
Ik wou dit al veel langer schrijven,werd eens tijd.
Deel 1 is lang mijn favoriet geweest simpelweg ook omdat het mijn eerste ervaring was denk ik.
Maar nu vele jaren en delen later ben ik eruit.

Waar zit hem dat nu in,het zijn meerdere aspecten voor mij.
Zoals hoe makkelijk het is om een nieuw karakter te maken en een run te starten.
En de grote hoeveelheid wapens en items die er zijn.
Maar het is vooral de gameplay en sfeer die het hem doen voor mij.

Die gameplay heeft de perfecte balans voor mij.
Controls waar ik aan gehecht ben geraakt,heerlijk gevoel als je met een grote zweihander om kunt gaan,de timing hiervan voelt goed.
Maar ook het rollen en andere bewegingen,wapens het voelt allemaal perfect aan voor mij.
Ik vind Ds1 soms te langzaam en Ds 3 te snel.
Dark souls 2 heeft voor mij die perfecte balans.

En dan de sfeer die is in dit deel onovertroffen vind ik.
Dat begint al in je starting hub Majula...zo mooi.
Voelt gelijk als thuis,maar ook de rest van de wereld is onvergetelijk.
Ik vind echt bijna elk gebied geweldig en zo verschillend
Zoals het geweldige no mans warf.
Een grote donkere grot met aan de zijkanten allemaal gebouwen en een spookschip.
Doet me echt aan goonies denken btw
Maar ook forest of fallen giants,lost bastile,undead purgatory,iron keep,ja eigenlijk elk gebied is uniek en een genot om in rond te lopen.
De ambient en geluiden maken alles compleet.
Zeker in combi met de vele mooie vergezichten.

Ik draag een warm hart voor alle Soulsborne games,maar uiteindelijk is dark souls 2 de game waar ik maar naar terug blijf grijpen.
En hoort voor altijd bij mijn favoriete games ooit❤️

Nice, iemand die DS2 zijn favoriet vindt! Het is mijn favoriete Dark Souls game, maar niet mijn favoriete Souls game, want dat is voor mij Bloodborne.

Berichten verplaatst naar Games > Developers > From

Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar … count me in Thouyouknow en Jacobaco! Na de drie Dark Souls games nog eens opnieuw te hebben gespeeld, is dit ook mijn favoriete deel geworden. Deze weet op de beste manier mijn dopamine levels te doen stijgen en ik zou niet weten hoe? De gevarieerde levels? De super grappige messages? De leuke invader fights ? De lock stones? Anyway heb me rot geamuseerd met dit deel

Blij dat te horen dr channard
Persoonlijk heeft het bij mij ook een tijd geduurd voordat ik echt verliefd werd op dit 2e deel.
Tevens volg ik ook al jaren de sub op reddit en daar zie je toch ook veel dezelfde ervaringen.
En vooral veel dedicated fans met veel liefde voor de game❤️