The Swapper (2013)

Net ruim een uur gespeeld, heerlijke sfeertrip, maar niet nog niet zo overdreven trippy als dat hij op Steam verkocht wordt, maar goed, wat niet is kan nog komen. Het sounddesign is lekker spookachtig en mysterieus, in combinatie met de sfeer en setting zal dit toch niets minder dan een geslaagde game gaan worden.

Puzzels zijn overigens nog niet heel moeilijk, maar ook dat zal nog wel komen.

Een zeer sfeervolle puzzel-platformer.

De puzzels draaien allemaal om een apparaat dat je aan het begin van het spel vindt, waarmee je jezelf kunt klonen en je ziel tussen de klonen (die de bewegingen van de kloon met de ziel kopiëren) kunt verplaatsen. Het doel van de puzzels is om met een kloon waarin je ziel huist een "orb" (of een verzameling van orbs) te pakken, waardoor je consoles kan activeren die toegang verschaffen tot nieuwe gebieden. Hierbij word je gehinderd door verscheidene gebieden die de werking van het apparaat beperken: in blauwe gebieden kun je geen kloon plaatsen, in rode gebieden kun je niet wisselen tussen klonen en in paarse gebieden kun je geen van beide. In combinatie met onder meer knoppen die deze gebieden kunnen uitschakelen leidt dit tot vermakelijke, prima ontworpen puzzels die nooit oneerlijk aanvoelen. Het duurt soms (vooral aan het einde) wel even voordat je doorhebt wat je moet doen, maar zoals het een goed puzzelspel betaamt sla je je dan doorgaans voor het hoofd omdat je de oplossing niet eerder zag.

Maar het sterkste punt van The Swapper is niet de gameplay, maar de sfeer. The Swapper ziet er namelijk prachtig uit. De futuristische, duistere stijl van het spel is erg sfeervol en de belichting is uitmuntend. Voeg daar een solide, bij momenten zeer sfeervolle ambient-soundtrack aan toe (het is niet altijd even geslaagd, maar echt storen deed het nooit), en je hebt een sfeer waarin ik me graag onderdompel. De puzzels zijn leuk, maar het is de audiovisuele context waarin ze plaatsvinden die echt indruk maakt.

En zelfs het verhaal was interessant om te volgen. Wat doe ik op een verlaten ruimtestation? Wie ben ik? En wat is er hier aan de hand? Het zijn vragen die allemaal mijn nieuwsgierigheid vasthielden. Naast het verhaal worden er ook interessante filosofische vragen gesteld over persoonlijke identiteit en de verhouding tussen bewustzijn en materie (waarbij de twee grote posities - materialisme en dualisme - vertegenwoordigd worden door dokters die de namen hebben van twee van de meest bekende verdedigers van die posities: Chalmers en Dennett!). Vernieuwend zijn de inzichten niet, en bij momenten is het spel wel érg zweverig (in de zin van vaag, metaforisch), maar ik vond het wel een leuke toevoeging.

The Swapper doet kortom een hoop goed. De puzzels zijn leuk, het spel is zeer sfeervol en zelfs de inhoud is niet onaardig. Puzzelspellen zijn niet helemaal mijn ding - ik vind puzzelen best leuk, maar intense ervaringen levert het me niet op - maar 3.5* kan ik dus makkelijk aan dit spel kwijt.

Hmm deze komt toch ook voor de Wii-U?
En ik heb er al een filmpje van gezien er zat een lekkere Dead space sfeer in..

"Copies of copies of copies."

Intrigerend.

Als gamer word je gelijk in de game gegooid; er is nauwelijks een introductie en je zoekt het maar uit. Langzaamaan wordt er steeds een tipje van de sluier opgelicht, maar het mysterie blijft redelijk lang in stand. Je kunt zien dat de makers o.a. geïnspireerd zijn geweest door een film als Moon (2009) en de 'Dead Space' franchise.

Centraal staat een apparaat waarmee je jezelf kunt klonen en verscheidene puzzels moet oplossen. In het begin zijn de oplossingen nog vrij makkelijk, maar naargelang de game vordert, worden deze complexer van opzet. Een klein minpunt hierbij is dat sommige van deze puzzels wel erg nauw werken, waardoor het oplossen hiervan enigszins frustrerend is.

Wat wel overeind blijft staan, is de onheilspellende sfeer die gecreëerd wordt middels een strakke vormgeving, warme kleuren en een gedegen soundtrack. Mij bekroop meermaals het gevoel dat ik als de wiedeweerga wou ontsnappen, vooral omdat je door het klonen min of meer steeds zelfmoord pleegt. Een enge gedachte die alleen maar versterkt wordt tegen het einde aan.

Al met al een fijne game om eens gespeeld te hebben, ook als je geen puzzelfanaat bent.

3,5 Sterren.

Een nadeel, vind ik als trophy-liefhebber, dat de trophies hier bijna onmogelijk te halen zijn. Die zijn zo goed verstopt dat je er eeuwen voor nodig hebt, temeer daar ze meestal niet in de buurt van raadsels maar ergens diep onderweg verstopt zijn. Ze on-line opzoeken en dan vinden is daarentegen een peulen-schil, maar dat voelt zich niet goed aan.

Zes jaar geleden heb ik deze game al ‘ns uitgespeeld, maar toen had ik wat achievements gemist en geen zin om alleen daarvoor de game nog een keer te spelen. Zeker niet omdat je dan de puzzel oplossingen nog wel weet. Zes jaar later is dat anders. Zoals Grovonion al zegt zijn de achievements nogal stom, dus ik heb gewoon wel een guide ernaast gepakt. Het was vooral leuk de puzzels nog een keer te doen. Het filosofische verhaal landt niet helemaal, maar is best aardig.

4/5

Soms kan een soundtrack van een spel bijzonder memorabel zijn. De eenzaamheid van een verlaten spaceship is iets wat wel meer spellen trachten te tonen. Wat me bij van de Swapper bijzonder is bijgebleven zijn echter die prachtige pianotonen die opeens opdoemen om het desolate landschap van een goede portie weemoed te voorzien.

Geniale, originele puzzel game waarbij je kopieen van jezelf, die je bewegingen nabootsen, op specifeke plaatsen projecteert om dingen gedaan te krijgen zoals het staan op drukplaten. De sfeer is somber en eenzaam maar pakkend door een mooie soundtrack en het ziet er ook goed en gevarieerd genoeg uit. De puzzels waren zo leuk dat gefilosofeer over het plot voor mij op de achtergrond mocht blijven. Ik vind het ook voor het spel spreken dat ik slechts 1 of 2 keer even moest spieken op YouTube voor de oplossing. De leercurve is niet te steil en precies goed. Het spel is ook belachelijk goedkoop.

Ik ben maar eens wat games aan het doorspelen die zich al een tijdje ongespeeld in mijn Steam-bibliotheek bevinden. Deze week was het tijd voor The Swapper.

Helaas ben ik toch afgehaakt. De sfeer is goed en visueel is het ook interessant, maar het gebrek aan enige persoonlijke touch maakt het spelen toch een wat kille ervaring. Je karakter is vrijwel identiteitsloos, en er is amper interactie met andere karakters. Het is echt een pure puzzelgame. Dat is prima als je daar van houdt, maar voor mij mist er toch iets. Ik wilde hem nog wel uitspelen, maar de reden dat ik uiteindelijk toch gestopt ben is dat ik mezelf ergens had buitengesloten en daardoor eigenlijk niet meer verder kon zonder een nieuwe game te beginnen. Dat was me het niet helemaal waard...

ben je zeker? Ik kan me niet herinneren dat dat mogelijk was, en ik ben nogal clumsy in games.

Ik ben door Gravity Control gegaan, daar heb ik een aantal puzzels overgeslagen. Nu probeer ik terug naar Gravity Control te komen om daar toch mijn orbs te halen, maar daar staat nu een blok voor de ingang (als gevolg van de puzzel de eerste keer). Ik kan geen andere manier naar binnen vinden.
Er is online ook niet zo veel over deze game te vinden helaas. Dus suggesties zijn welkom.