Brothers: A Tale of Two Sons (2013)

Iemand dit al gespeeld? Twijfel om hem aan te schaffen, speelduur schijnt nogal kort te zijn. Reviews zijn wel meerendeel positief.

Ik ga deze toch wel aanschaffen, korte speelduur schrikt me helemaal niet af. Better to burn out then to fade away, past beter bij een spel dan bij het leven.

Lekkere platform/puzzel game. Goed uitgewerkt.
Denk aan ICO maar dan met twee personen die je tegelijkertijd bestuurd.
Speel met x360 controller op pc omdat de controls ingesteld zijn voor controller en dat is ook echt te merken.
Controls is soms wennen, maar uitvoering is prima gedaan.
Game is verder ook lekker sfeerrijk en aardig camerawerk gecombineerd met mooie graphics/visuals (pc versie).

Eindelijk weer eens een goede game van ontwikkelaar Starbreeze, al is het wel uitgebracht als arcade en hij is vrij kort.

Ik ben er momenteel mee bezig en ik vind het een boeiende game, je word helemaal in het verhaal gezogen. Als ik ermee klaar ben kom ik er op terug.

Me too...

Charmant klein spelletje dat zeer intuïtief aanvoelt en langzaam maar zeker een emotionele betrokkenheid tot stand brengt. Ik raad aan dit spel in één zit uit te spelen en, indien je het op PC speelt, een controller te gebruiken. Het is de moeite waard, zeker als je van andere titels zoals 'Journey' en 'Ico' houdt...

Dit was voor mij waarschijnlijk de verrassing van 2013. Heb het net uitgespeeld en ondanks de korte speelduur (2 tot 3 uur) en de relatief beperkte interacties die je kan uitvoeren is het zeer de moeite waard. De mooie sprookjesachtige wereld roept vaker herinneringen op aan Fable en heeft bijpassende, vaak dromerige achtergrondmuziek die perfect in het geheel past. Wat ik zo bijzonder vind is dat je aan het einde van de relatief korte zit toch echt het idee hebt dat je een heel avontuur achter de rug hebt, en heb je, ondanks het gebrek aan dialoog toch een band met de hoofdpersonages.

Overigens heb ik wel slechts een achievement unlocked. Blijkbaar worden deze ontgrendeld door bepaalde acties e.d te ondernemen, die ik dus over het hoofd heb gezien. Wat dan weer helemaal niet erg is - want ik zie me hier later in het jaar echt nog wel een keertje doorheen gaan.

Zojuist voor niets meegepakt via PS+. Leuke, kleine en bovenal artistieke platformer die inderdaad erg aan ICO doet denken. Verfrissende mechanics en controls en lekker afwisselend in zowel setting (met Chapter 5 als hoogtepunt) als gameplay, al had er van mij wel wat meer uitdaging bij gemogen (met name bij eindbazen).

Voor degenen die het spel nog eens willen spelen, aan het begin van Chapter 4 (na de droomscene van Naiee) zit na een tweesplitsing één van de sterkere momenten van het spel verborgen langs een zijpad. Vergeet daar niet in het afgebrande huis te kijken.

Zet dat even tussen spoiler tags.

Kan het niet meer wijzigen, maar afgezien van wat wel tussen spoilertags staat verklap ik niets hoor.

Voor de zekerheid even wat extra spoilertags geplaatst.

Ook gratis meegepakt met Playstation Plus en het is een heerlijke verrassing gebleken. Al is verrassing een groot woord, aangezien het grootste deel van gamend internet hier lovend over is. Het doet regelmatig terugdenken aan het briljante ICO met zijn puzzels, omgevingen, maar vooral je verbondenheid met de personages.

Je speelt met twee broers tegelijk; de jongste met de linkerpook en de oudste met de rechter. Dit is meteen het grootste minpunt van de game; het went niet. Met zijn tweeën tegelijk lopen is een pain in the ass en op een gegeven moment had ik zelfs verkrampte poten. Het scheelt dat er slechts één andere knop per broer nodig is, namelijk L2/R2. Dit is de actieknop waarmee je puzzels oplost, de jongste bij de hand pakt en met andere NPC's praat.

De omgevingen zijn vaak een lust voor het oog. De graphics an sich zijn niet bijzonder, maar het geheel is met enorm veel sfeer gecreëerd en met filmisch gevoel in beeld gebracht. Daarentegen is het pad die je aflegt wel zo lineair als een potlood en nodigt het landschap niet uit om verder te exploreren.

De game is aan de korte kant, maar aan het eind heb je toch het gevoel een episch avontuur te hebben beleefd. Dit komt omdat de wereld zeer divers is, de puzzels vers blijven en je een band met de broers opbouwt. Prachtige muziek ook vaak. De game had wat moeilijker gemogen, al is een tweede playthrough zeker aan te raden voor de gemiste secrets.

Twee broers, één controller.

Ik had al veel goeds gehoord over deze game, ik ben dan ook blij dat 'ie gratis was bij Playstation Plus. Het is een geweldige verrassing geworden wat me op momenten inderdaad aan Ico (2002) deed denken.

Het verhaal lijkt in eerste instantie simplistisch, maar gaandeweg je vordering maakt, wordt het toch nog best interessant. Dit wordt mede mogelijk gemaakt doordat je met de personages gaat meeleven in een wereld vol met verrassingen à la Tolkien.

De gameplay is met name gericht op simpele platformpuzzels die nergens al te moeilijk worden. Wel is de manier waarop je ze oplost inventief te noemen. Het enige waar ik mezelf aan stoorde, is de besturing. Omdat je als speler de twee broers tegelijk bestuurt, vindt er soms verwarring plaats. Op zich is het makkelijk op te lossen door de grote broer links te houden en de kleine broer rechts, maar echt wennen doet het niet.

De graphics zelf zijn oké, wel zorgen de omgevingen en de manier waarop het gebracht wordt voor een mooie filmische ervaring. Zeker in combinatie met de sprookjesachtige muziek eronder.

Al met al een toffe indie game die je een mooie ervaring geeft. De korte speelduur doet hier niets aan af.

Dikke 3,5 sterren.

In twee kleine zitjes uitgespeeld, en op zich een leuke ervaring. Op het gebied van gameplay klinkt het op papier best bijzonder, maar in werkelijkheid nogal... gewoontjes. Je beweegt twee broers tegelijkertijd en je hebt één knop per broer die als interactie dient. That's it. Verder gewoon heel lineair, maar daar is (afhankelijk van het genre) niks mis mee. Prachtig art design ook, schitterende en gevarieerde omgevingen. Ook ik moest nogal aan Ico denken, maar het art design is hier velen malen beter. Het grijzige, lelijke design van Ico vond ik persoonlijk weinig aan, maar de belachelijke camera is de reden dat ik ermee gekapt ben (idem SotC). Misschien binnenkort eens opnieuw starten.

Maar genoeg over Ico, Brothers is weliswaar geen revolutionair spel maar het is een lekkere change of pace om binnen een paar uur doorheen te spelen. Mooi moment ook vlak voor het einde, wanneer Little Brother niet durft te zwemmen en dat hij wordt geholpen door de geest van Big Brother (zijn interactie knop).

Ze raden je aan om met een controler te spelen maar als keyboard nu eenmaal je main thing is dan speelt dit ook zo lekker weg. Ik vermoed zelfs dat iemand zoals mij die praktisch nog nooit een controler in zijn handen heeft gehad zelfs beter af is gewoon het keyboard te gebruiken. Uiteindelijk is het toch voornamelijk een atmosferische game met erg goed uitgewerkt leveldesign, daarom niet noodzakelijk aardsmoeilijk. Maar dus wel erg genietbaar.

Nu gratis te downloaden bij Xbox Live Gold

Heeft dus even heel wat langer geduurd dan verwacht. Had deze heel lang links laten liggen maar door een ingeving toch maar weer opgepikt en maar gelukkig ook. Dit is een van die spellen die iedereen gespeeld zou moeten hebben. En het bewijs dat spellen niet lang moeten duren of enorm complex moeten zijn om te kunnen boeien. Qua verhaal vond ik de passage bij de reuzen een van de hoogtepunte, wat doden hier en daar en meer wordt er niet meegegeven, maar de fantasie maakt daarvan een heel apart verhaal, zeer goed gedaan. Minpunt vond ik dan weer de spin/hex/... waar kwam dat vandaan... hier hadden ze een beter verhaal kunnen bedenken om de broer te laten sterven...

Prachtige locatie inderdaad, ook zeer van genoten.
Zelf zonet de game uitgespeeld en zeer tevreden over de playthrough. Zeker een aanrader voor eender welke liefhebber van adventure games. En al helemaal als je ook van emotioneel geladen titels kunt genieten.

Vanwege de positieve recensies voor drie euro via Steam binnengehaald. Leuk spelletje! Niet te moeilijk (eerder te makkelijk). Mooie graphics en muziek wat samen een goeie sfeer neerzet. Het verhaal vind ik dan weer een beetje standaard. Overal lees ik stemmingen als "ik was tot tranen toe ontroerd" en dat soort dingen. Dat vind ik allemaal dus wel meevallen. (Of ik ben gewoon een botte lomperik.)

Af en toe had ik last van rare bugs zoals het takelen (voor het laten zakken van een brug bijvoorbeeld) wat heel langzaam ging. Soms reageerden de toetsen niet naar behoren, maar het wordt ook geadviseerd om met controller te spelen, misschien dat het daar aan lag. De camera leidde af en toe een eigen leven, wat de besturing ook bemoeilijkte.

Ondanks dat heb ik me wel vermaakt. De prachtige omgevingen maken heel veel goed. De leukste momenten in de game vind ik wanneer de jongste en oudste broer echt samen moeten werken om iets gedaan te krijgen.

Voor drie euro ben ik zeer tevreden. Had ik er vijftien euro voor betaald (waarvoor de game nu via Steam verkocht wordt), dan was ik waarschijnlijk wel wat teleurgesteld geweest.
Ik geef het 3*.

pachag. Ik ben zelf wel geraakt door dit spel en wel op twee momenten.Allereerst het moment dat je je een weg moet banen door de lijken van allerlei reuzen. Niet zo zeer een ontroerend tafereel, maar wel een scene die heel goed aangaf dat de speelbare personages niet het middelpunt van de speelwereld waren. Ten tweede het moment na de dood van de oudere broer.Te weten, het moment waarop de jongere broer in zijn eentje het water moest trotseren. Erg knap hoe ze hier de controls hebben gebruikt om emotie op te wekken.

mister-fool, dat waren inderdaad twee hele goeie momenten uit de game. Dat ben ik gelijk met je eens!

Ik zal de game nog wel eens opnieuw spelen. Ook omdat ik nu nog maar 3 achievements heb gehaald. Misschien dat het dan wat meer met me doet.

Als je het spel opnieuw gaat spelen, maak dan in ieder geval gebruik van een controller. Ik denk dat dat hier daadwerkelijk iets aan de ervaring toevoegt.

Gister en vandaag weer even voor gaan zitten en opnieuw uitgespeeld. Deze keer samen met mijn broertje. Hij de controller (rechterknuppel: jongere broer) en ik het toetsenbord (WASD: oudere broer). Het was voor hem de eerste kennismaking en hij was erg onder de indruk. Door zijn enthousiasme heeft hij mij ook weer mee weten te slepen.

Ik weet nu ook waar het probleem lag met het takelen waar ik het eerder over had. Je moet dit met de controller doen, namelijk door de knuppel in rondjes te draaien. Met het toetsenbord is dat gewoon niet te doen. De camera was nog steeds wel een probleem.

Ook deze keer heb ik me prima vermaakt. Nog meer zelfs omdat ik dit samen met m'n broertje deed. Het had ook wel leuk geweest wanneer dit spel officieel een multiplayer optie had, zodat dit allemaal wat beter zou werken. Maar dat is flauw, want zo is het spel natuurlijk niet bedoelt.

Ondanks deze minimale 'gebreken' blijft dit spel gewoon ontzettend origineel. Ik zal mij daarom ook aansluiten bij de algemene consensus. Een hele punt erbij. 4*.

Klopt, volgens mij werd er bij het begin van het spel ook sterk aangeraden om een controller te gebruiken, omdat de hele besturing draait om de gimmick van twee personen besturen en dat werkt gewoon een stuk beter op een controller. Ik ben blij dat hij nu wat beter beviel

Deze game kende ik al sinds de release en had een demo gespeeld destijds op de X360. Na tevredenheid zal je denken dat ik de game direct aanschaf en speel, maar dat is niet van gekomen.

Dankzij de game pass heb ik de kans gekregen en ben gelijk aan de slag gegaan. Man, man, man. Wat een game dat bestaat uit een mooi non-verbaal verhaal, goede interacties tussen de twee broers en de prachtige diverse gebieden. Ik wist bijna niet wat ik meemaakte. Ieder moment maakte ik wat tofs mee zoals De grot waar je de vrouw/vriendin van zo'n trol moest vinden. Het bos met de wolven, een onzichtbaar beest in een sneeuwgebied en een soort giant kingdom. Geweldig.

Toen ik het uitspeelde, heb ik letterlijk een applaus gegeven. Dat doe ik zelden als ik met een zeer goed product te maken heb maar dit was echt dope. Welverdiende 5 sterren, ook al is het grafisch geen pareltje.

Ik heb deze game ook al zowat sinds de release klaar staan op de 360 en ik heb ook de Xbox one versie. Echter ook nog nooit helemaal gespeeld. Nu ik jouw enthousiasme lees realiseer ik me weer eens dat het echt tijd wordt om deze game te spelen. Dit is bijna al een klassieker toch?

Zeker, naar mijn mening. Een game dat ongeveer 5 uurtjes duurt en zoveel dope momenten bevat mag wel als een klassieker worden beschouwd.

Voor een paar euro via de playstation store gekocht.
Niet gedacht dat het zo een fantastisch spel zou zijn, prachtig gemaakt.
4,5 ster ⭐

Heel erg fijne game, erg origineel ook! Een sprookjesachtige wereld met een mooie, oprechte emotionele vertelling. Bijzonder knap ook, dat, zoals hierboven reeds vermeld, je ondanks de relatief korte speelduur, wel echt het gevoel hebt op een enorm avontuur te zijn geweest! De controls waren ook echt geweldig gedaan. Had alleen als soms de grote broer rechts liep en de kleine links dat mijn hoofd ze door elkaar haalde qua controls. Wat weinig uitdaging in de platforming en de puzzels maar genoeg om je niet te gaan vervelen. Blij dat ik deze nog even heb meegepakt!

4*

Bijzondere game, ook 10 jaar na release.

Twee broers ondernemen een epische reis, op zoek naar het medicijn dat hun vader van de dood kan redden. Opmerkelijk: je bestuurt beide broers tegelijkertijd, wat wonderwel heel goed uitpakt. Akkoord, het is misschien heel eventjes wennen (alsof je een nieuwe verbinding in jouw hersenen moet aanleggen) maar na een tiental minuutjes speelt het als een droom. En een droom is het, de wereld die de twee broers samen doorkruisen. Onderweg kom je wonderlijke wezens tegen, ben je getuige van vergezichten die de meest ervaren alpinist naar adem zou doen happen en kom je tot de vaststelling dat licht en donker zonder elkander geen bestaansrecht hebben.

Het meest merkwaardige aspect van de game schuilt in de ervaring die ze mij verschafte: ook al was ik in werkelijkheid moederziel alleen, ik had onafgebroken het gevoel dat ik met mijn bloedeigen broer deze hachelijke tocht ondernam. Een verdraaid eigenaardige ervaring, die je moet ondervonden hebben om ten volle te kunnen begrijpen. Volgens mij versterkt dit psychologisch kunstgreepje ook jouw hechting aan de personages, waardoor emotionele momenten (en oh ja, die zijn er) dubbel zo hard binnenkwamen. Ik heb een paar traantjes moeten wegpinken.

Brothers: A Tale of Two Sons is ook tien jaar na release een indie game die heel wat te bieden heeft. Op slechts een paar uurtjes passeren heel wat creatieve ideeën de revue en wordt de ziel geroerd, waarvoor hulde! Een aanrader.

Samen kunnen we de wereld aan.