The Evil Within (2014)

Tip: Spaar je ammunitie waar je kan!

Als je rustig speelt en goed je omgeving verkent, vind je volop ammo. Sla o.a. kisten stuk, doe laadjes en kastdeuren open, doorzoek huisjes enz. Zoek ook de lockersleutels, want dan kun je weer de lockers openmaken in het ziekenhuis waar dan weer vaak ammo in ligt of die groene zooi. Maak gebruik van de flessen die je vaak vindt. Gooi een fles tegen de vijand en hij valt je even niet aan. Dat biedt jouw de kans om hem in 1x met je mes te doden. Wanneer er meerdere vijanden op je af komen, zorg dat je of explosieven hebt of voldoende kogels. Headshots maken met pistool is lastig, dus het beste is met de shotgun van dichtbij. En zeker als je de kruisboog hebt, veel vallen onschadelijk maken zodat je verschillende pijlen kunt maken. Maar de game op Akumu Mode uitspelen, gaat mij wel te ver! 1 hit kill volgens mij!

Ik vind het echt een vree tof spel tot nu toe Er zitten echt leuke dingen in en het is meer Survival Horror dan Resident Evil 4. Ik vind alleen het hoofdpersonage een te tamme kloot

Ok, met een lethal combination van wat explosive bolts en wat shotgun hagel heb ik uiteindelijk die kettingzaag-knakker op z'n knieën gekregen, ondanks de gameplay die in kleine ruimtes niet echt meewerkt.

Nu door naar chapter 4.

Wel toevallig dat je en een spel en een vriendin in een uur tijd hebt gekregen.

Haha die is grappig

Chapter 4 is eng Veel plezier

Nou toch maar even een tussentijdse update. Begin nu aan level 10 dus heb er al flink wat uurtjes opzitten. Helaas had ik dit spel van de bieb geleend en had een of andere onbenul hem gereserveerd, waardoor ik hem moest terugbrengen en niet meer kon verlengen (tot zover mijn prive geneuzel).

Moet zeggen dat ik erg veel plezier, maar ook frustratie heb beleefd aan mijn eerste uren. Ben echt zo vaak doodgegaan op de meest gruwelijke manieren, soms door eigen schuld, soms door besturing, soms door de onvoorspelbaarheid van de (eind-)bazen. Sommige stukken zijn gewoon erg lastig. Ik doel op bijvoorbeeld op een soort vrouwelijk spinmonster die ineens uit de grond komt en je moet verbranden of een steeds respawnende reus met een kluis op z'n hoofd, echt meerdere malen het loodje gelegd daar pfffff. Maar toch kom je er altijd wel weer doorheen op een of andere manier. Beetje trial en error.

Het leukste aan deze game vind ik de variatie. Zoals dat ook in Resident Evil 4 gedaan is (waar deze game toch wel alle schijn van heeft). Ene keer loop je door het bos, verlaten gesticht, kasteel, riolen, landhuis (wat overigens een erg vet level is!). Tja, niet de meest originele plekken voor een horrorgame, maar de gameplay is zo gevarieerd dat dat niet eens uitmaakt. Dat houdt deze game ook echt wel leuk. Het verhaal was ik al na chapter 2 kwijt dus dat kan me gestolen worden en het personage is niet zo innemend als Leon maar dit spel doet dus toch iets goed.

Zit nu op een ruime 3,5. Volgende maand weer verder.

En wat ik nog helemaal vergeet te vertellen: leuk dat Debra Morgan uit Dexter de stem van Kidman heeft ingesproken. Zag ik ergens in een walkthrough

Ah dat is interessante info Heb het spel al een tijdje geleden uitgespeeld btw, 46 keer dood gegaan

Wil echter niet zeggen dat er ook veel zinnigs uit komt verder.

Bwa hoeft ook niet , in mijn vorige posts heb ik er al over gebabbeld en aan mijn cijfer te zien kan je toch al een beeld maken van wat ik van deze game vind

Voor mij hetzelfde.

Van de mono of dialogen moet deze game het sowieso niet hebben. Eigenlijk helemaal niet echt van het verhaal, want dat gaat ook niet echt ergens naartoe uiteindelijk.

Vind het alleen wel apart dat ze een enigszins bekend persoon nemen voor de voice acting in deze game. Misschien dat ze het zelf toch net wat serieuzer namen dan het uiteindelijk te nemen is.

Ze hadden Sebastian net zo goed helemaal geen tekst kunnen geven.

Klopt inderdaad. De teksten en verhaal zitten er alleen in 'omdat het moet'. Ik kan me werkelijk waar geen enkele one-liner van hem herinneren. Ik weet zelfs niet eens meer hoe zijn stem klinkt...

Ik ken er nog één , ik vond het geweldig

'Hospital , Hospital , Hospitaaaal!!!'
Seb : 'What the fuck?'

't Tweede deel uit 't 3-delige DLC pakket, The Consequence, is vanaf vandaag beschikbaar op alle platforms.

Uitgespeeld in 18:30 uur en 99 x doodgegaan.

Over dat laatste valt te twisten, want voor mijn gevoel ligt dat aantal toch echt flink hoger. Wat direct de moeilijkheid van deze game aangeeft. Je weet gewoon dat je enorm vaak doodgaat op alle mogelijke manieren (gespiest, verbrand, doodgeknuppeld, geschoten, hoofd eraf, verdronken en ga zo maar een uurtje door), maar toch heb je telkens ergens het gevoel dat je, als je even je best doet, er toch wel weer doorheen komt. Het is echter wel lood- en loodzwaar en daardoor bestaat ook de drempel om de game weer op te starten.

Zoals eerder gezegd, het verhaal stelt niet al teveel voor (of wel, maar ik ben er in ieder geval niet helemaal ingekomen) en personages zijn ook een beetje vaag. De vergelijking met Resident Evil 4 wordt vaak (terecht) getrokken, maar die game had personages die je iets beter begreep en pakte zodat je je meer betrokken voelde bij de gehele game.
Waar de vergelijking wel weer raak gaat is de variatie. Het leveldesign is uitstekend, je loopt bijna geen 2 x door dezelfde omgeving. Dat ze wel weer typisch cliché zijn voor een horrorgame laat ik dan maar even buiten beschouwing. Ook heerlijk is het rustpuntje in de game bij de vriendelijke zuster, waar je even op adem kunt komen en kunt saven. Geloof me, dat heb je soms echt nodig want het is echt een slijtageslag 1e klas.

De voldoening die je keer op keer krijgt bij weer het halen van een moeilijk stuk of het verslaan weer een onmogelijke baas is groot en dat is ook een van de beste punten van dit spel. Ik kan dan ook niet anders dan dit spel toch een hoge beoordeling geven, alleen de besturing gaat af en toe wat houterig en (zoals wel vaker bij 3rd person spellen) soms ben je in de kleinere ruimten het overzicht even kwijt.

Ook een groot minpunt, misschien wel het grootste, is de 2 ENORME balken aan de boven- en onderzijde van het beeld. Dit is werkelijk onbegrijpelijk, want je hebt daardoor soms echt het idee dat je hele delen van de omgeving en dus overzicht mist. Dit is gedaan om je nog meer het claustrofobische gevoel mee te geven (denk ik), maar dit gaan echt te ver want die balken nemen serieus 30% van je beeldscherm in en dat is gewoon te gek. Juist in dit spel heb je goed overzicht nodig. Dit voelt gewoon niet lekker aan.

Tja die balken gaan wel echt 0,5* kosten. Verder zijn er nog wel wat puntjes (op de PS3 waren de graphics ook wat verouderd) maar dat gaat verder niet te koste van het spelplezier of de gameplay dus die compenseer ik wel weer.

4,5* vind ik dit spel wel waard. Maar een 2e playthrough....nee bedankt

Goeie review Awake, kan me er wel in vinden. Ik heb sinds Resident Evil 4 niet meer zo een vette horror game gespeeld. En hoewel die game qua personages en verhaal in eerste instantie een stuk aantrekkelijker lijkt, wordt dat in de tweede helft van the Evil Within toch behoorlijk goed gemaakt. De onlogische gebeurtenissen krijgen dan opeens een hele interessante context waardoor het uiteindelijk veel diepgaander is dan het magere plotje van RE4. Het concept dat het onderbewustzijn van verschillende personen met elkaar gemixt wordt tot één geflipte wereld spreekt mij in ieder geval heel erg aan. Wat dat betreft biedt de DLC (die zeker de moeite waard zijn) daar een interessante aanvulling op waarbij je een hoop extra informatie krijgt.

Qua gameplay speelt het gewoon zoals een horrorgame moet zijn: redelijk houterige besturing, maar heerlijk brute en satisfying actie. Dat het soms een slijtageslag is is zeker waar. Bepaalde stukken vergen echt het uiterste van je (fysieke en mentale) kunnen, vooral bij sommige bossfights inderdaad. Moet wel zeggen dat de makers een perfecte balans gevonden hebben tussen spanningsopbouw, actie en rustmomenten. De game valt nergens in herhaling en bleef me tot het einde verrassen.

Al met al dus eigenlijk een niet te missen game voor elke horrorliefhebber. Het is de spirituele opvolger van Resident Evil 4, en een beter compliment kun je volgens mij niet krijgen.

Ha mooie sub-review Tsjo:)

Ja het heeft qua gameplay en plot misschien wel meer om het lijf dan RE4, maar voor mij hoeft het niet zo ingewikkeld te zijn hoor... RE4 had voor mij wel een bepaalde X-factor wat deze game dan voor mij weer niet heeft, dat is lastig uit te leggen.

Soms was ik hier ook die donkere en duistere omgevingen zo zat, dat ik echt verlangde naar een beetje zon of blauwe lucht. Uberhaupt daglicht...

Maar al met al zeker de beste horrorgame van de afgelopen jaren, al moet ik wel zeggen dat ik games als Outlast en Amnesia niet heb gespeeld en Alien maar voor de helft...

Het was inderdaad een heerlijk spel. Er zijn niet veel games die ik een ruk kan uitspelen, maar deze kreeg het wel voor elkaar. Het geeft me zelfs zin om Resident Evil 4 nog eens opnieuw te spelen.

Gisteren uitgespeeld. Ik heb er totaal zo'n 17 uur over gedaan.

Heerlijke sfeervolle game welke nog best moeilijk is.
De monsters zijn vet, het hoofdpersonage vond ik ook wel sick (de meesten vonden hem juist weer saai) en de levels waren ook gaaf. Het verhaal begreep ik eerst niet, maar na wat onderzoek snap ik het wel. Ik moet zeggen dat het best goed in elkaar zit!

Het enige minpunt is misschien de framerate (PS4 versie). Hier had ik wel wat last van, maar goed...
Verder een top game!

Nu de DLC nog

Het spel is nu lekker goedkoop te krijgen.. ik kan hem voor de 360 of voor de one halen.
Welke raden jullie me aan?

O en het filmpje doet het niet!

Een hele vermakelijke shooter met een bloederig thema. Persoonlijk heeft Resident Evil 4 mij niet zoveel gedaan omdat ik zwom in munitie in die game, en na de zoveelste horde van dezelfde zombies die ik met dezelfde techniek moest verslaan begon de lol er vanaf te gaan. The Evil Within is van dezelfde maker, wat in de sfeer en gameplay terug te zien valt, maar ik vind de gameplay een stap vooruit gegaan. Ditmaal is er aanzienlijk minder munitie waardoor je tactisch een gevecht moet ingaan. Er zijn allerlei verschillende manieren om een vijand te doden zoals het in de benen schieten en te verbranden als het op te grond ligt, sluipend het proberen uit te schakelen, meerdere keren door het hoofd schieten of het in vallen lokken. Dit vechtsysteem zorgde voor meer variatie waardoor ik de game leuk vond tot het einde toe.
Qua uitdaging is dit één van de moeilijkere games die ik de laatste tijd gespeeld heb. Vijanden kunnen je veel schade doen en soms kan één fout maken leiden tot een kettingreactie aan pech. Er waren momenten waarin ik het beter vond me te laten doodgaan dan proberen na zoveel verlies verder te gaan. Ik raad ook aan om meer dan één save file te gebruiken. In chapter 15, de laatste chapter, zit namelijk een sequentie die ik zo dusdanig moeilijk vond dat ik de gehele chapter opnieuw moest spelen om met betere munitie en meer health de uitdaging te gemoed te gaan.

The Evil Within zit in het horrorgenre, wat in zijn hoge goorheid gehalte terug te zien is. De werelden zitten vol met bloed, grimmige gebieden, misvormde mensen en ingewanden die de omgeving versieren. De gedetailleerde graphics en duistere muziek passen hier goed bij. Ik voelde me echter nooit bang tijdens de game geziene ik net genoeg munitie had alles te bevechten wat op mijn pad kwam. Er was geen kwetsbaarheid of hopeloosheid die sommige andere horrorgames hebben. Wel kreeg ik de akelige rillingen van Laura: het vrouwelijke monster met 4 armen. Ik merk een soort onontdekte fobie te hebben voor alles wat er half-menselijk uitziet en op hoog tempo op je af kruipt. Qua angst was dat personage het enige wat me daadwerkelijk bang maakte, alhoewel ook zij rond de 3e confrontatie niet eng meer was.

Het verhaal is erg slecht en hier zit het grootste minpunt van de game. Vroegtijdig word je in een fantasiewereld gedropt, maar het blijft langdurig onduidelijk wat voor wereld het precies is waardoor het lastig was te volgen wat er gebeurd. Zelfs als ik over de onduidelijkheid heen kijk maken de personages het niet beter. Het zijn lege stereotypes die op emotieloze wijze in expositie praten. Er waren momenten waarin het gebrek aan emotie, of een vreemde reactie, voor een onbedoeld grappig moment kon zorgen. De game geeft je de mogelijkheid 80% van het verhaal over te slaan, maar er zijn meerdere in-game stukken waarin je geforceerd bent te lopen en naar dialogen te luisteren die mij niet bekoorde. Dit vormt voornamelijk een hinder bij het saven en upgraden: als je wilt saven moet je eerst via een portaal naar een andere ruimte, in die ruimte wacht er regelmatig een in-game cutscene op je die je niet kunt overslaan, en moet je een stukje lopen om naar het savepunt/upgradepunt te komen. Het duurt onnodig lang en naar mijn idee had het portaal het savepunt/upgradepunt mogen zijn ipv dat je een omweg via een andere ruimte moest nemen.
Verder is de besturing niet altijd even soepel: op de PS4 is rennen L1 en er was geen manier dit te zetten naar L3, wat ik een onlogische plek vind en regelmatig maakte ik er fouten mee, soms raak je een vijand niet zelfs al zit hij in je mikpunt, de game pauzeert niet als je naar het wapenmenu gaat en soms moest ik 5 keer op klimmen klikken voordat Sebastian besloot een rand op te klimmen (wat zeker als je 5 monsters achter je aan hebt geen pretje is). Voor het grootste gedeelte werk de besturing prima, maar ik heb beter gezien.

Een hele prima game die ik met plezier speelde. Bloederige thema’s, uitdagende vijanden en variatie in het vechtsysteem. Verhaal is lachwekkend slecht, saven en upgraden neemt onnodig veel tijd in beslag en de besturing werkt niet altijd mee.

3,5*