Saints Row IV (2013)
Alternatieve titels: Saints Row 4 | Saints Row IV: Re-Elected
PC / PlayStation 3 / PlayStation 4 / Xbox 360 / Xbox One / Nintendo Switch
Action
single player / multi player / online
Ontwikkeld door Volition en High Voltage
Uitgegeven door Deep Silver
Deze open-wereld actiegame vervolgt het verhaal van de Third Street Saints. De leider van de Saints is verkozen tot president van de Verenigde Staten van Amerika. Aan hem de taak om de aanval in te zetten tegen een leger aan buitenaardse wezens welke het hebben gemunt op onze planeet. Je krijgt hierbij de beschikking over tal van bovennatuurlijke krachten, buitenaardse wapens en technologie. Zo kun je bijvoorbeeld je superkrachten aanwenden om over gebouwen te springen, of telekinese toe passen op je vijanden om ze mijlenver weg te blazen.
Ik heb veel plezier gehad met dit spel, alleen de graphics mogen wat beter.
speel ik het volop, ik het niet verwacht maar het is gewoon dikke fun!
Het past gewoon precies in mijn straatje, lekker even door spelen...
Deze stond me altijd tegen vanwege de ietwat radicale verandering in koers.
Net kwam ik 'm dus tegen, de ps4 versie voor een kleine dertien eurootjes nieuw bij een bekende speelgoedketen.
Was dus wel even een meepakkertje.
En dus gaan we het meemaken.
Waar het vorige deel een aardige stap voorwaarts voor de serie betekende, beschouw ik dit toch als eentje terug weer.
Stijgende lijn niet doorgezet.
Vorige was toch echt wel een stukje leuker in mijn beleving.
Dit gaat dus de toer op van spelen als Infamous, maar waar de laatste in die serie een heel lekker gevoel wist te creëeren qua glide mogelijkheden weet dit met gelijkende mechanieken toch aardig tekort te schieten.
Zo zien we ons vergelijkbaar boven de daken zwevend of gepeperde reet door de straten sjezend maar qua feel helaas allemaal net wat skraler komend.
Dat is jammer.
Qua permanente donkerte lijkt het te denken wat de Arkham games kunnen maken kunnen wij ook, maar toch vind ik het in deze context net wat minder goed werken.
En dat alles natuurlijk ook vooral met het oog op de oorsprong van deze reeks.
In dat opzicht is het wat mij betreft zonde dat ze niet gewoon door zijn gegaan met waar het vorige deel naartoe leek te gaan, namelijk in toenemend strakke vorm tappend uit het bekende GTA vaatje, met enkele rake grollen vergezeld door veelzijdige weelde of weelderige veelvoud steeds meer eigen terrein claimend.
Dit is nu, inmiddels afgedreven van de eigen oorsprong en essentie, eigenlijk net geen GTA en eigenlijk net geen Infamous, en zo hangt het er, ondanks het ook deze keer soms scherpe schrijfwerk, redelijk gezichtsloos maar een beetje tussenin te bungelen.
Hoe zeggen ze dat:
Geen vlees of vis.
Ook maar.
Niet eens.
Nie 'n appel noch die enen peer.
Zoiets.
Dat het was.
Wat dit is.
Helaas.