Bit.Trip Presents... Runner 2: Future Legend of Rhythm Alien (2013)

Erg fijne runner dit. Heb de vorige niet gespeeld, maar de luchtige setting samen met dat het af en toe best pittig is, maakt hem erg uitdagend, een erg fijne tussendoor game.

Edit: Overigens is zoals de game zelf aan aan geeft, voor de PC absoluut een controller aan te raden.

Nonsens! Ik heb het op de hoogste moeilijkheidsgraad uitgespeeld, alle gouden staven en schatkisten gepakt en alle retro-levels uitgespeeld - en dat alles met mijn good old toetsenbord. Je hebt maar vijf toetsen nodig (space voor springen en de cursortoetsen voor andere acties), dus dat is prima te doen.

Maar anyway, dit is inderdaad een heerlijk spel. Ironisch genoeg heb ik er lang over gedacht om hem niet aan te schaffen omdat de visuele stijl, de muziek en de humor me (in tegenstelling tot Bit.Trip Runner 1) niet aanspreken (te kinderlijk, te kleurrijk). Maar ik ben blij dat ik het wel gedaan heb, want buiten de vormgeving (en de flauwe humor die af en toe naar voren treedt) is dit spel veel beter dan haar voorganger. De verhouding tussen de spellen is een beetje vergelijkbaar met die tussen Portal 1 en 2: waar Portal 1 een fris nieuw idee introduceerde, werd het in Portal 2 echt uitgewerkt. Zo ook hier.

Dit spel is namelijk veel gevarieerder dan haar voorganger - en minder frustrerend bovendien. Het heeft meer variatie in de zin dat je simpelweg veel meer kan. Er zijn veel meer soorten obstakels en je hebt nieuwe moves om die obstakels te kunnen ontwijken (of gebruiken). Niet al die obstakels en handelingen zijn even geslaagd (die looping-dingen vond ik bijvoorbeeld alleen het tempo omlaag trekken, en gedanst heb ik niet meer nadat ik de achievement had gehaald). Maar de meeste zijn wel leuk, en de variatie in obstakels zorgt ervoor dat uitdaging minder ligt in het maken van sprongen die zo pixel-perfect moeten zijn dat het soms als brute mazzel aanvoelt als je ze goed doet (zoals in deel 1 af en toe) en meer in reactie-snelheid en in het anticiperen op verschillende obstakels, en dat bevredigt mij meer. Bovendien heeft dit spel checkpoints in het midden van levels, waardoor de moeilijkste levels minder lang duren dan in het vorige spel en minder frustreren. En dat is hard nodig, want dit spel heeft een stuk meer levels dan haar voorganger, en anders zou het waarschijnlijk een veel te lange zit zijn geworden.

Er zijn een paar momenten waarop het spel oneerlijk aanvoelt. Waarom is er bijvoorbeeld geen zelfmoord- knop, of een "return to last checkpoint"-optie? Nu miste ik af en toe op het allerlaatste stuk één of twee gouden staven en moest ik vervolgens het level weer helemaal opnieuw doen. En de toetsen leken soms imperfect (of althans tegenintuïtief) te reageren. Bovendien zijn de muziek, humor en vormgeving in het algemeen gewoon niet mijn ding. Maar anderzijds zorgden die zaken wel voor een opgewekte sfeer, en dat hielp goed om mijn ergernis in toom te houden. En de laatste twee werelden zijn wat betreft vormgeving veruit het beste, dus het spel eindigde ook op een positieve noot.

Bit.Trip Runner 2 is kortom niet in alle opzichten beter dan haar voorganger (de wat minder kinderlijke vormgeving van het vorige spel spreekt mij meer aan), maar over de gehele linie vond ik dit spel desondanks een stuk beter. Het is gevarieerder, heeft meer afwerking en is simpelweg leuker. 4.5*

Dan ben je vast een stuk handiger dan ik met de toetsjes.

Heb het in het begin ook geprobeerd, maar toen ik ook nog het schild (blocken) moest gebruiken tijdens een combinatie van bukken, sliden, en springen, werd het me toch echt te veel. Maar kudo's.

Oh en die suicide knop miste ik ook zeker af en toe!

Die Pong-obstakels zaten toch niet zo veel in het spel? Ik kan me in ieder geval niet herinneren dat ik daar veel problemen mee heb gehad (behalve bij de eindbaas dan).