Batman: Arkham Asylum (2009)

Na de story al bijna een jaar geleden uit te hebben gespeeld op Normal, ben ik de afgelopen dagen bezig met die Combat en Predator maps. Was toch eventjes weer wennen als je City gewend bent, gameplay daar is veel soepeler, toffer en uitgebreider. Sommigen lijken echt onhaalbaar, maar na flink wat proberen toch te doen. Sowieso nog proberen om alles 100% te hebben (nu 96%), ik moet nog 4 medals. Daarna nog één trophy voor Hard, daar ga ik volgende week denk ik mee beginnen. Ik heb vooral weer zin in Scarecrow, gruwelijk veel genoten van zijn momenten.

Dat moet toch eventjes wachten, zojuist Origins gehaald ondanks de relatief matige reviews. Ben benieuwd. Daarna wel verder met Hard, had vanmiddag de eerste encounter met Scarecrow. Oh oh oh, wat heb ik hem gemist.

Batman: Arkham Asylum [PS3]

Arkham Asylum is één van de leukste game ervaringen die ik heb gehad sinds de Europese release van de Playstation 3 in 2007. Het doet in mijn ogen eigenlijk alles goed. Het lineaire vind ik erg prettig werken in deze game, zeker omdat je toch nog steeds het gevoel van vrijheid hebt en de game voelt nergens repetitief aan. Heb hem nu al meerdere malen in zijn geheel (Platinum) uitgespeeld en toch blijf ik er naar teruggrijpen.

De verhaallijn is erg vermakelijk en je voelt je echt Batman. Het combat-systeem werkt fantastisch en de toevoeging van de Riddler questions zijn erg geslaagd. Het zijn er precies genoeg. Niets teveel, maar zeker ook niet te weinig. Precies genoeg om leuk te blijven voor een side mission. De bosses zijn ook bijna allemaal geslaagd. Alleen merk ik wel elke keer als ik de game speel dat ik de gevechten met Killer Croc en Poison Ivy niet leuk vind. Ik haal er niet de voldoening uit die ik er wel met de overige bosses uithaal. Vooral het Poison Ivy gedeelte met al die vervelende planten is niet mijn ding, maar los daarvan vallen er weinig minpunten op te noemen.

De challenges zijn ook een leuke toevoeging en zijn eigenlijk een game op zich. Ze zijn bij vlagen wel verschrikkelijk moeilijk, maar als je eenmaal het combat-systeem in de vingers hebt, maak je met gemak combo's van 80+. Zodra je dat lukt is het een fluitje van een cent en heb je weer een uitdaging om zoveel mogelijk punten te halen.

Ik had het leuk gevonden als Rocksteady op deze voet verder was gegaan. Iets wat zo succesvol is en zo lekker werkt moet je, in mijn ogen, niet veranderen. Het gevoel wat het lineaire in deze game oproept is ongeëvenaard en dat gevoel is bij de opvolger compleet verdwenen.

Allemaal mee eens, het linairdere zorgde dat Asylum beter gebalanceerd level-design had, elke 'level' had een perfecte blend van stealth, puzzel en actie. Bij City voelde het opgepropt en veel minder op maat gemaakt, waardoor die lekkere flow van 't 1ste deel afwezig was.

Net de game uitgespeeld. Ik moet zeggen dat het inderdaad wel een zeer leuke sfeer heeft en dat de 'Dark Night' eindelijk eens echt op een gruwelijke wijze aan bod komt. Toch ben ik niet volledig mee gegaan in het spel, maar dit ligt voornamelijk aan mezelf. Ik ben namelijk niet echt voor het hele superhelden genre. Toch blijft het een mooie en spectaculaire game die zeker het proberen waard is!

Een Batman-product waarmee ik me zowaar uitstekend heb vermaakt.

Ik ben geen fan van Batman. Batman zelf vind ik een moralistische, naïeve macho (hij zou een hoop lijden voorkomen als hij zijn grootste vijanden gewoon zou doden, maar in plaats daarvan hoopt hij tevergeefs op hervorming) met een "superheldencomplex" (hij wil zelf alles en iedereen redden) en zijn pak vind ik duf (vooral zijn cape en de 'onderbroek' die hij over zijn pak draagt vind ik lelijk) en ook de andere personages zijn vaak veel te cartoonesk en over the top om echt te beklijven. The Joker is bijvoorbeeld wel een memorabel personage vanwege zijn gestoorde liefde voor chaos en zijn, ehm, onconventionele humor, maar zijn outfit is oerlelijk en zijn humor voelt vaak erg geforceerd aan, en Quinn is bloedirritant.

Maar over het algemeen heb ik me toch uitstekend vermaakt met dit spel. Het vechten werkt prima, is zeer makkelijk onder de knie te krijgen (het voelt soms wel een beetje aan als hersenloos button bashen, maar soit) en wordt goed afgewisseld met baasgevechten, leuke stealth-secties en wat puzzels (al wisten die me niet echt te boeien), en het tempo ligt erg hoog. Er zit weinig overbodige filler in het main game en als er even wat minder te doen is wordt je aandacht wel vastgehouden door dingen die The Joker zegt, door interviews met patiënten en meer van dat. Verder is het plot leuk om te volgen, zijn de superschurken best goed ontworpen en is de sfeer zeker niet onaardig (de bombastische muziek is niet mijn ding, al kan ik me er ook niet aan storen, maar de duistere locaties van Arkham Asylum - en de Scarecrow-segmenten - zijn best sfeervol). De optionele elementen van het spel (de riddles en de challenges) interesseerden me niet zoveel (de riddles zijn wel aardig, maar ik heb er simpelweg geen zin in om het hele terrein uitgebreid te gaan doorzoeken: daarvoor zijn er nog te veel andere spellen die ik moet spelen; en voor de challenges vecht ik niet stijlvol genoeg), maar ja, ze zijn optioneel, dus dat kun je moeilijk een minpunt noemen.

Batman: Arkham Asylum is kortom een spel dat weliswaar niet helemaal in mijn straatje past wat betreft de cartooneske personages en sfeer, maar dat grotendeels weet goed te maken met haar goed uitgewerkte en gevarieerde gameplay en hoge mate van afwerking. Een dikke 3.5* verdient dit spel dus zeker.

Leuke review Animosh, al moet ik eerlijk zeggen dag ik de cartoon-achtige graphics een van de sterke punten vind van de game. Dit komt voornamelijk doordat batman voornamelijk een comic boek is
Verder ga ik helemaal akkoord met jou mening!

Ik vond de duistere grafische stijl ook best goed bij het spel passen, hoor. Mijn kritiek wat betreft de "cartooneske" sfeer was vooral gericht op de personages. Die zijn vaak te kinderlijk voor mijn smaak. The Dark Knight is zeker niet één van mijn favoriete films, maar The Joker is in die film een veel memorabeler personage dan in dit spel imo. In dit spel hangt hij te veel de clown en te weinig de briljante psychopaat uit.

En bedankt voor het compliment!

Ik heb deze game gekocht, was benieuwd of hij echt zo goed is als men beweerd,

Nou..

Wat verschrikkelijk irritant dat je hem alleen kan saven met Games voor Windows. Maar vooruit maar dan. Na 25 % voltooid is mijn savegame weg. Potverdorrie. Probeer ik in te loggen nog voor ik de game heb opgestart krijg ik constant de foutmelding : connectiefout oid. Als een game zo afhankelijk is van Microsoft dat hij bijna onbespeelbaar is dan krijgt ie niet eens een cijfer. Betaal ik eens voor een game krijg ik er bagger voor terug.

Raar dat je hier zoveel problemen mee hebt? Heb je deze game trouwens op steam? Want volgens mij houdt steam je savebestanden dan bij. Of zit ik hier verkeerd?

GFWL is idd een vreselijk programma, dat gelukkig ook gecancelled is vanaf juli 2014. De enige (legale) manier om je GFWL copy nu nog te kunnen saven is door hem om te zetten naar Steam.

Hier staat hoe je dit moet doen.

Maar lees dat veel mensen ook daar problemen mee ondervinden...

Omdat Arkham Knight in juni gaat uitkomen heb ik besloten de drie Arkham games nog eens te spelen. Asylum en City had ik al gespeeld op de console. Origins wordt een compleet nieuwe ervaring. Dit deel is minder open world dan de volgende twee maar blijft echt prachtig op zijn eigen manier want net daarom blijf je verder gaan in het verhaal en wil je zo snel mogelijk afrekenen met The Joker. Voor de batman fans onder ons is dit de hemel op Aarde.

5*

Vond het toen der tijd op de PS3 niet veel aan, maar heb hem in de afgelopen twee dagen er als smullend doorheen geblazen. Weet niet meer precies wat mijn kritiek was, maar ik vermoedt dat het voornamelijk met de console te maken had, want los van de wat houterige combat controls, is het niet alleen een fantastisch authentiek batman verhaal, het is ook gewoon een heerlijke brawler met een zeer effectieve open wereld.

Ik ben helemaal geen fan van open wereld games, maar door de kleinschaligere map in Arkham Asylum is het beduidend sfeervoller, levendiger, en interessanter dan zijn concurrenten.

Verder ben ik geen super groot batman fan, maar als we op deze tour verder gaan staat me nog een leuke reeks te wachten. (Al ben ik eigenlijk al stiekem halverwege Arkham City)

Niet zeker of ik Origins maar moet overslaan, maar absoluut blij dat ik de Batman games een nieuwe kans heb gegeven.

Origins is wel ok

De Batman-games, die de afgelopen generatie onwijs hoge ogen hebben weten te gooien. Ik ben er des tijds nooit aan toegekomen en ik heb in eerste instantie dan ook weinig met superhelden en de setting (alhoewel ik de films van Nolan dan wel weer goed vond). Deze week dan toch maar eens beginnen aan het eerste deeltje!

Altijd al veel goeie dingen gehoord over de Arkham game serie, en hij zat al een tijdje in mijn steam library. Na de film Suicide Squad zit ik lekker in een DC bui, dus waarom niet eens aan Arkham Asylum beginnen?

Wat voelt het toch geweldig om Batman te zijn! De sfeer zit er vanaf het begin goed in; de stemacteurs zijn uitstekend, vooral Mark Hamill als de Joker; de muziek, voor zover aanwezig, voegt enorm veel toe... en natuurlijk voegen de gevechten enorm veel toe. Het spel is wel vrij lineair, en voor mijn smaak bevat het wat te weinig eigen interpretatie, maar als roller coaster ride is het een hele geslaagde ervaring. De niet al te lange spelduur zorgt er ook voor dat de game niet inkakt of gaat vervelen, alhoewel die moeizame Scarecrow momenten me al heel snel irriteerden. Enorm gaaf om al die bekende schurken uit de comics of films tegen te komen ófwel in levende lijve ófwel als easter egg.

Ik heb zin in Arkham City, welke nog beter schijnt te zijn.

Arkham Asylum vind ik beter dan City.

Ik wil graag de remaster gaan kopen maar ik heb gelezen dat de framerate met name in de gevechten problematisch is. Hebben mensen hier dat ook gemerkt?
En dan bedoel ik de X-box one versie...

Batman die niet even simpel over een hekje kan springen. Wel een beetje erg dom.

Een game die nog goed stand houdt! Games gebaseerd op bekende superhelden was verre van iets nieuws, maar er was geen game met de grootte en de charme van Batman Arkham Asylum. Hier heb je een grote wereld waarin alles logisch met elkaar is verbonden en je volgt iedere stap die Batman op deze hectische dag moet maken. Je hebt geen moment rust want voor iedere crimineel die je stopt begint er een ander toe te slaan. Deze ervaring schets een goed beeld hoe een dag als Batman kan verlopen, mits er zo’n groot probleem voor hem staat.
De wereld is erg levendig vormgegeven en de stripboekfiguren hadden er nog nooit zo realistisch uitgezien in een game. Zeker voor de tijd waarin het uitkwam was dit grafisch heel hoogstaand. Nu ik moderne graphics gewend ben merk ik wel op dat de belichting soms wat vreemd is gedaan. De personages kunnen eruit zien alsof er een stuk plastic om hun gezicht heen is gewikkeld, door de manier hoe hun huid het licht reflecteert. Killer Croc zag eruit alsof hij een metalen plaat als huid heeft, ipv de reptielenhuid die je van hem verwacht. Maar deze punten zijn slechts mierenneukpunten in een grote wereld vol gedetailleerde gebieden en levendige personages. Gewoon een dik duimpje omhoog voor de vormgevers.

De stemacteurs zijn ieder erg goed. Vooral Mark Hamill die wederom The Joker inspreekt is erg goed in zijn rol. Ik kon hard lachen om zijn flauwe opmerkingen of het enthousiasme waarmee Hamill de teksten insprak. Persoonlijk vond ik The Riddler ook een erg leuk personage. Ondanks dat je hem niet te zien krijgt kun je hem wel regelmatig horen, of optionele interviews van hem beluisteren, en zijn reacties op de handelingen die je verricht konden grappig zijn: hoe hij in het begin arrogant is, maar zodra je meer puzzels oplost word hij steeds bozer en verbaasder. " Are you looking these up on the internet? You're cheating! You must be"
Het verhaal zelf ben ik echter niet zo weg van. Het werkt prima als een excuus om Batman het tegen allerlei criminelen op te laten nemen, maar ik merkte nooit spanning of echt medeleven te voelen. Er was geen druk in het stoppen van criminelen, of mysterie in wat de Joker van plan is. Het ergste wat er kan gebeuren is dat een onbekend zijpersonage, die je in een korte cutscene ziet, om het leven komt. De charme van het verhaal zit vooral in alle verschillende vijanden te leren kennen. Ze zijn ieder trouw aan het origineel, maar ze hebben een eigen draai gekregen. Zelfs als je niet goed bekend bent met Batman dan bied de game genoeg info om ze te begrijpen zoals interviews, omschrijvingen of wat er van hun bekend word gemaakt in het verhaal.

Maar de sterkste kracht van Arkham Asylum is de gameplay. Hier is waar deze game zich het meest onderscheid in de superhelden games die hiervoor kwamen: ipv mediocre kopieën van bekende gameplay trends komt Arkham Asylum met nieuw vechtsysteem en een nieuw stealth systeem, die beiden goed gebruik maken van Batman’s unieke gadgets. Het vechtensysteem klinkt op papier simpel, maar in de uitwerking word het geniaal. Eén van mijn favorieten vechtsystemen in gaming. Batman heeft 1 aanvalsknop en 1 counter knop. Deze moet je op een grote snelheid gebruiken om massa’s vijanden neer te slaan. Hoe groter je combo, hoe meer punten je krijgt. Wanneer je combo een bepaald cijfer bereikt kun je een speciale aanval doen zoals iemand gooien of een 1-hit ko. Het was zo bevredigend om een lange reeks aan aanvallen en counters perfect te timen, en het kon erg stressvol zijn als je ver in een combo zat om vervolgens geraakt te worden of een counter te missen. Later word dit systeem op allerlei manieren uitgebreid door handige gadgets, vijanden die je eerst moet stunnen of vijanden waarover je heen moet springen voordat je ze kunt aanvallen. Vlug tussen al deze technieken schakelen, en proberen niet geraakt te worden zodat je hoge combos kreeg, is zooooo fijn om te doen. Vooral bij challenge mode heb ik een aantal pittige, gave uitdagingen gedaan die zeker aan te raden zijn eens te proberen.

Het stealth systeem is een ander groot aspect van de gameplay. Hier draait het niet om vlugge handelingen en combo’s, maar juist om geduld, de omgeving en het gedrag van de vijanden bestuderen, en proberen de vijanden creatief uit te schakelen. Je kunt ze van boven benaderen, ze met gadgets van randen aftrekken, muren laten exploderen waar ze naast staan of gewoon goed ouderwets ze van achteren besluipen. Dit, terwijl je probeert zo min mogelijk gezien te worden door de rest (zeker op hard mode kan gezien worden je fataal zijn). Dit systeem is voor zijn eigen redenen ook erg fijn om te doen en ze weten de moeilijkheidsgraad goed op te bouwen. Wat begint met een paar simpele vijanden en veel verstop plekken eindigt met een reeks aan vijanden met veel open plekken. Gewoon erg goede gameplay waar veel over is nagedacht.

Het laatste opmerkelijke punt zit bij The Riddler missies: er zijn optionele uitdagingen om meer uit het spel te halen. Het goede aan deze missies is dat ze je aanmoedigen ieder hoekje te verkennen, en ze geven je extra reden oude gebieden opnieuw te bezoeken. Vooral de raadsels waren leuk omdat je soms echt moest nadenken over wat te scannen. Het nadeel is dat ze meer bestaan uit op en neer lopen naar het vraagteken op de kaart, dan dat er echt vaardigheden of denkvermogen werd gevraagd. Hierdoor vond ik het nogal wisselvallige optionele missies. Soms waren het leuke raadsels waarin je logisch moest nadenken over wat er in de omgeving te vinden is, andere momenten was het een lange omweg nemen omdat je één muur in level 1 nog niet kapot kon maken. In dat opzicht was een fast travel functie welkom.
Daar liggen wel mijn grootste problemen: het constante heen en weer rennen tussen dezelfde gebieden werd op gegeven moment gewoon vervelend. Ook moet je regelmatig tegen grote monsters vechten die een vervelende techniek vroegen: wachten tot ze een specifieke aanval doen zodat je ze kunt straffen, om ze vervolgens verplicht te bereiden ipv ze neer te slaan. Dit is leuk voor een boss battle, maar niet voor generic enemies die je regelmatig moet bevechten. Het sprak teveel het vlotte tempo van het gewone vechten tegen. Blij dat deze vijanden niet in de vervolgen terug zijn gekomen.

Destijds had ik het zo een 4,5* gegeven, misschien zelfs een 5*. Nu wegen de minpunten meer dan eerst, maar voor een 11 jaar oude game (die de eerste was in zijn tak) houd het nog goed stand. Heb veel zin gekregen om aan het vervolg te beginnen!

4*

Mooi stukje. Ben het ook grotendeels met je eens. Van de 3 Arkham games die ik gespeeld heb (Arkham Knight mis ik nog) blijft deze mijn favoriet vanwege de sfeer en omgeving. Een van de beste superhelden games ooit.

En inderdaad, het vechtsysteem is dusdanig vernieuwend te noemen (of geperfectioneerd) dat het gewoon heerlijk blijft om te spelen (een game als Sleeping Dogs maakt hier ook perfect gebruik van). Net zoals het Stealth gedeelte. Ik ben normaal geen mega fan fan stealth - maar hier vond ik het waarempel leuk om te doen.

Wat mij betreft mag deze franchise zich dan ook zeer zeker tot de hoogtepunten van de vorige generatie rekenen.

Vraagje, Return to Arkham is toch de remake van Arkham Asylum?

Ik zou deze graag opnieuw met betre graphics willen spelen op de PS4 maar nu zie ik dat deze in de store 50 euro kost en de collection met onder andere Arkham Asylum maar 20 waardoor ik in twijfel word gebracht.

kom ik op mijn tweede vraag is dit dan de PS3 titel of de PS4 remake?

Return To Arkham is een PS4/Xbox One remaster van Arkham Asylum + Arkham City (inclusief alle DLC). Er valt niet een grote verbetering in de graphics te zien, maar de kortere laadtijden en betere framerate maken het wel de prettigste versies.

50 euro is echter wel duur voor deze kleine verschillen . In dat opzicht kun je beter wachten tot het in de aanbieding komt.

Leuke game. Had hem al eens gespeeld, maar was toen niet zo onder de indruk. Deze keer vond ik het echter wel een stuk beter. De map zit tof in elkaar en is lekker interconnected. Het is een kleinschalige openworld die lineair is. Daar raas je lekker doorheen.

Het verhaal is niet zo boeiend, maar de sfeer die neergezet wordt is erg goed. Een lekker duister tintje bevalt wel.

Gameplay niets op aan te merken. Het werd toen echt bejubeld en dat kan ik zeker snappen. De game houdt goed stand na al die jaren.

Na twee Telltale games waarbij het achtergrond verhaal over het leven van Bruce Wayne verteld wordt wilde ik toch wel meer weten over de man met de cape en het zwarte mutsje met de oortjes waarvan ik als kind de kouwgomplaatjes spaarde. Heb daarna de serie van 3 films gezien en werd steeds meer geboeid door deze Superheld. Iemand raadde me in mijn recensie van de Telltale games deze game aan. Nu heb ik hem zojuist uitgespeeld. Een uur of 20 over gedaan denk ik. In elk hoekje van het gekkenhuis geweest. Alle riddles opgelost en natuurlijk een flink aantal lunatics uit het Asylum verslagen. Om een of andere duistere reden toch geëindigd op 84%. Zal wel met de gevechtscombo’s te maken hebben.
De game blijft boeien en ziet er daarbij op de Xbox one ook prachtig uit.
Als naslagwerk van alle karakters uit de Batman serie is dit ook een pareltje. Over iedereen die ik ooit in een film of serie ben tegengekomen kun je het achtergrondverhaal lezen of terug horen. Wel jammer dat het hulpje Robin niet genoemd wordt.
Ik heb de game op easy uitgespeeld. Ingame kun je volgens mij niet de moeilijkheidsgraad aanpassen en dat is echt jammer. Games worden meestal steeds moeilijker als je verder komt, dus wilde ik niet riskeren om halverwege niet verder te kunnen komen. Easy was toch echt te gemakkelijk. De gevechten met de eindbazen zijn dan wel een uitdaging, maar de overige gevechten zijn met wat rammen op de knoppen geen enkel probleem en dus geen uitdaging. Dit kost een halve ster. Mijn score is 4 ½ *

Lees ik nou goed dat je de game op easy speelt en dan de game verwijt dat dit te simpel is?

Het feit dat ik niet van moeilijkheidsgraad kon veranderen heeft voor mij een halve punt gekost van deze supergame. Als je halverwege een game bent is het niet echt aanlokkelijk om maar weer opnieuw te beginnen omdat de keuze moeilijkheidsgraad toch te simpel was.

Dus geleerd: begin altijd op "normal".

Hoeft niet, meeste moderne games bieden gewoon aan dat je de moeilijkheidsgraad aan kan passen tijdens het spelen. Ik heb heel soms wel eens games die ik begin op normal maar die ik uit wil spelen en toch taai blijken, waarna ik de laatste hoofdstukken op easy speel. Maar als je tijdens een game niet kan wisselen, dan goed nadenken wat je wil. Overigens is Arkham Asylum op normal best te doen. Alleen de levelbosses zijn taai.