Guacamelee! (2013)

Wie heeft hier al mee gespeeld en wil z'n ervaringen delen? Krijgt goede tot zeer goede reviews.

Ook benieuwd naar meningen/ervaringen over deze game

Zal nadat ik met Beyond klaar ben, komend weekeinde deze eens proberen. Staat namelijk ook al een tijdje op mijn lijstje.

Cool! Ben benieuwd

"Is your mother single" , "Does she like old guys?" , "Does she like baaaaad boys?" Dat zijn de woorden van naar-een-man-getransformeerde-geit. Vond het dialoog een erg sterk beeld schetsen van waar de game naar toe wil, en wat voor boodschap het mee wil geven.

Humor staat dus ook zonder twijfel op de eerste plaats in dit over-the-top Mexicaanse superhelden avontuur. Voor de rest is het een side-scroller action game met upgrade mogelijkheden, met dus een overdosis aan (Mexicaanse) humor.

Ik heb nog maar 2 uurtjes gespeeld, maar tot nu toe heb ik me geen seconde verveeld.

Edit: Gamepad is overigens wel aan te raden, keyboard controls zijn namelijk niet helemaal je-van-het, maar goed, dankzij Rogue Legacy, ben ik er wel een beetje aan gewend.

Ok dan, klinkt goed. Inmiddels heb je de game gewaardeerd met 3.5* zie ik, daaruit kan ik opmaken dat je hem reeds hebt uitgespeeld? Hoe lang heb je erover gedaan? Zelf denk ik erover om hem aan te schaffen voor de psvita, lijkt me een prima game ervoor.

Guacamelee is een absoluut vermakelijke game die mij zo'n 11 uurtjes bezig heeft weten te houden. Ik kan mij zeker voorstellen dat dit op de PsVita nog iets extra's heeft, gezien de controls, die overigens naar persoonlijke voorkeur in te stellen zijn, daar toch iets vriendelijker zullen zijn.

Verder gewoon een heerlijke game met een grote learning curve, het begint eigenlijk allemaal vrij simpel, maar gaandeweg krijg je meer powers, en beland je in meer complexe situaties, die flink wat 'puzzelwerk' eisen. Ook de enemies worden steeds moeilijker, wat absoluut een groot pluspunt is.

Echter is voor mij het grootste pluspunt nog altijd de speelse humor, dit creëert een heerlijk luchtig sfeertje, waardoor het vermakelijkheidsgehalte de gehele game erg hoog blijft.

ok overtuigd en net een uurtje gespeeld. lekkere game hoor, fijne controls en ziet er ook erg goed uit. Ja hier vermaak ik me de komende tijd zeker mee op de vita. thx voor je info!

Geinige indie game.

Ik ben hieraan begonnen, omdat ik me verveelde en bij mijn eerste speelbeurt kon ik al niet meer ophouden met spelen. Tijdje geleden dat ik zo een dergelijke indie game ben tegengekomen zeg.

Het verhaaltje is niet zo boeiend, het is vrij rechttoe-rechtaan zonder grote verrassingen. Een minpuntje hierbij is het gebrek aan voice acting, maar dat zal wel met het budget te maken hebben gehad.

De game moet het dan ook meer van de gameplay hebben. Het is een klassieke side-scroller, waarbij je steeds nieuwe krachten krijgt en je je personage steeds krachtiger voelt worden. Deze krachten komen goed van pas tijdens de vele platformstukken. In het begin zijn de platformstukken nog vrij makkelijk, maar gaandeweg wordt het je steeds lastiger gemaakt. Ik merkte dat ik mezelf op momenten echt ergerde aan de game. Het was gewoon niet meer leuk, maar zodra je zo een platformsectie hebt gehaald voel je jezelf toch victorieus. Hetzelfde geldt ook voor de vijanden en zeker de eindbazen, maar met die had ik eerlijk gezegd niet zoveel moeite.

Een ander punt wat goed naar voren komt, is de humor. De manier waarop er met de Mexicaanse cultuur wordt gespeeld en een aantal idiote personages met hun gestoorde opmerkingen, zorgden ervoor dat ik op sommige momenten goed stuk ging. Zoals threeohthree in zijn bericht heeft aangegeven, creëert dit inderdaad een luchtige sfeer.

Al met al een erg vermakelijke game om eens gespeeld te hebben. Toch wel één van de grootste verrassingen van dit jaar op indie gebied. Overigens heb ik het uitgespeeld in tien uur en nog wat minuten.

3,5 Sterren, omdat de platformstukken mij helaas iets te veel frustreerden. Anders zou het een halve ster hoger uitvallen.

Eén van de leukste indie platformers van de laatste jaren. Leuke dosis humor, goed leven design en bevredigende combat met tot het eind toe een goede variatie aan vijanden en puzzels. Met name de dimensieswitch en de krachten die Juan daarna ontvangt houden de game erg fris, en maken van deze game meer dan een standaard platformer.

Klein minpunt is de abrupte moeilijkheidsgraad van één van de bazen net voor het eind (Jaguar Javier). Terwijl hiervoor de moeilijkheidsgraad in de game netjes geleidelijk toenam, maakte hij hier een enorme sprong. Zeker nog te doen hoor, maar vreemd hoe de game ineens overgaat van een vrij gemakkelijke en leuke platformer naar een pittige boss fight waar strategie er ineens toedoet; kan me voorstellen dat dit voor veel spelers teveel werd. Daarnaast is het ook verreweg het moeilijkst gevecht in de game; veel moeilijker dan de eindbaas zelf.

Al met al een erg leuke game wat zijn prijskaartje (€13 en op dit moment gratis met PS+) meer dan waard is.

Sinds 'Dust: An Elysian Tail' niet zo'n goede platformer gespeeld. Er zijn weinig of geen puntjes van kritiek die me te binnen schieten. Guacamelee! is een ontzettend kleurrijke, uitdagende en bevredigende side-scroller.

Dit gezegd zijnde, er waren momenten dat ik wel degelijk zin had om mijn monitor door het raam te gooien. Sommige boss fights of zelfs in grotere mate de kleine arena gevechten zijn bijzonder tergend en afmattend. Maar de frustratie vloeit louter voort vanuit je eigen onkunde. Het is een kwestie van 'skill', niet zozeer van oneerlijke tegenstanders. Het vechten op zich en het uitvoeren van allerlei combo's gebeurt namelijk uiterst vloeiend.

Velen vinden trouwens Jaguar Javier de moeilijkste boss, maar ik had hier verrassend genoeg geen probleem mee. Het waren vooral de laatste arena's en Flame Face die me luid deden vloeken.

Enfin, zeker een aanrader. Pratende geiten en andere gekke fratsen zijn allemaal wel O.K., maar als je op zoek bent naar een moeilijke, maar voldoening gevende platformer, dan moet je deze titel zeker aanschaffen.

4.00

Op het moment ook een paar uur onderweg hiermee en lange tijd geleden dat ik zelfs pijn aan m'n klauwen kreeg van de inspanning. Die dimension switches zijn soms frustrerend moeilijk timen, maar als je het eenmaal hebt gehaald is de voldoening groot. Ook de vijanden zijn gevarieerd in manier van aanpak. Toffe humor ook, bevalt tot nu toe erg goed.

Geweldig!

Guacamelee is 300% mijn ding. Zei ik 300%? Ik bedoelde 500%! Het is een 2D-platformer (mijn favoriete genre). Het heeft een geweldige vormgeving die barst van de kleuren. Het heeft heerlijke muziek die fenomenaal aansluit bij de rest van het spel. Het heeft een prettige besturing, die weliswaar niet eenvoudig is en bij complexe combinaties niet altijd goed meewerkt, maar over het algemeen zeer prettig aanvoelt: licht, snel en met een zeer sterke leercurve. Het spel weet een zeer goede balans te vinden tussen pure platformer-gameplay (van punt A naar punt B zien te komen zonder dood te gaan door alle obstakels) en beat 'em up-gameplay (vijanden in elkaar slaan), waardoor het nooit repetitief aan gaat voelen. Het heeft een enorm hoog tempo (wat oninteressante side-quests terzijde gelaten), niet alleen in de zin dat je voortdurend bezig bent met platformen of tegen vijanden vechten, maar ook in de zin dat het vechten tegen vijanden enorm chaotisch en druk is - zo voelt het althans aanvankelijk aan (je went er snel aan). Het heeft een zeer goede leercurve: je wordt langzaamaan sterker, leert stap voor stap hoe je tegen nieuwe vijanden moet vechten of nieuwe vaardigheden moet gebruiken, waardoor je altijd goed voorbereid wordt op nieuwe uitdagingen. Het is lekker uitdagend: je kunt niet op je gemak door het spel wandelen, maar moet je echt inzetten bij de platformer-stukken, bij het verslaan van vijanden en bij de eindbazen. En het is zeer gevarieerd: je leert regelmatig nieuwe en leuke vaardigheden die nieuwe uitdagingen met zich meebrengen, waardoor het spel voortdurend fris en uitdagend aan blijft voelen.

Doet het spel ook dingen verkeerd? Jazeker. Het spel komt wat langzaam op gang en in het begin moet je nog echt wennen aan het vechtsysteem. De humor is iets te flauw voor mijn smaak (geeky internethumor), al heeft het mijn ervaring niet echt negatief beïnvloed. En de besturing werkt niet altijd mee. Maar eerlijk is eerlijk: in the grand scheme of things zijn dit kleine minpunten.

Guacamelee is niet een spel voor iedereen. Als je een simpel, ontspannend spel wil spelen waarin je niet geconcentreerd gevechten hoeft te voeren en pixel-perfecte sprongen hoeft te maken, dan kun je het misschien beter links laten liggen. Maar voor de liefhebbers van opgewekte en uitdagende platformers in de stijl van Rayman Origins & Legends en Super Meat Boy is dit mijns inziens een must play. 4.5*

Top game! Heerlijk platform spelletje. Aantal trials zijn tergend en heb vaak even tot 10 moeten tellen. Ik heb pijn in mijn vingers en mijn controller kraakt aan alle kanten. De boss fight zijn niet zo moeilijk, maar de moeilijkheid zit hem meer in het springen en klauteren. Het level waarbij ik vooral het behang van de muur heb getrokken is het level waar steeds kleine platformen verdwijnen en weer terugkomen. Alleen met goede timing gaat het lukken. Inmiddels wel 100 keer over gedaan.

Ik heb de Gold Edition gespeeld, geen flauw idee wat er allemaal is veranderd ten opzichte van de originele release, maar ik dacht ik zeg het meteen. Ik heb Guacamelee ervaren als leuk tijdverdrijf, maar niet heel veel meer dan dat. Het doet veel dingen goed, maar in mijn ogen ook weer bijna net zo veel dingen fout. Het speelt lekker, de gameplay zit goed in elkaar, maar het wordt nergens in de core game echt uitdagend. Het tempo ligt bijzonder hoog, maar dat gaat gepaard met een saai "ga hier, dan daar, dan hier, dan weer daar" level design. Hier en daar heb je nog wel kleine, verborgen plekjes, maar dat mag ook wel als het een Metroidvania is. Bij vrijwel alle pluspunten heb ik ook kanttekeningen en dat vind ik jammer.

+ Leuke humor, op momenten heerlijk over the top.
+ Gameplay is lekker, gekke combo's uit je mouw toveren verveelt nooit.
+ Sfeervolle, vrolijke muziek typerend voor Mexicaanse folklore.
+ Baasgevechten waren over 't algemeen wel gezellig.
+ Best een onverwacht einde. Je zou misschien bijna zeggen misplaatst.
+ Veel easter eggs en andere knipoogjes, vooral Nintendo gerelateerd (zoals Zelda en Metroid).
+ Het tempo ligt hoog en dat komt het speelplezier ten goede.

- Maar het eerdergenoemde hoge tempo gaat ten koste van level progressie. Het voelt allemaal erg lineair aan en tot op zekere hoogte zou ik dit verwoorden als de 2D variant van een droge pointer.
- Heel, heel, heel erg veel checkpoints. Heel veel. Zitten hier en daar wat uitdagende stukjes, maar die uitdaging wordt hiermee teniet gedaan.
- Side quests zijn inhoudelijk gezien non-existent. Ze dragen misschien wel een erg minuscuul deel bij aan de grappige wereld, maar opzichzelfstaand hadden ze net zo goed eruit gemogen.
- Wat difficulty spikes tijdens het laatste gevecht in een voor de rest erg gemakkelijk spel.
- De core game is niet echt uitdagend, meer aan de gemakkelijke kant zelfs. Tenzij je je waagt aan de trials, die kunnen wel pittig zijn. En uitdaging is eigenlijk wel iets wat ik in een Metroid-achtig spel zou willen.
- Upgrades stellen bar weinig voor, nauwelijks toegevoegde waarde op health/stamina na.

Achteraf uiteraard verre van spijt gehad dat ik hier 9 uur aan besteed heb, want ik heb er tot op zekere hoogte van genoten. In dat opzichte dus een voldoende, maar de kans is groot dat ik dit op zeer korte termijn al grotendeels ben vergeten. Op alle fronten zou ik veel eerder bijvoorbeeld Ori and the Blind Forest aanraden. Op het gebied van gameplay bedoel ik dan natuurlijk. Qua humor en gevoel kunnen ze niet meer genoeg van elkaar verschillen.

Wat betreft gameplay lijken die twee spellen mijns inziens juist erg veel op elkaar: lineair, niet erg moeilijk maar ook niet echt makkelijk, een mix van vechten en platformen, weinig memorabele upgrades, etc. Het grootste verschil zit hem juist in de sfeer imo. En dit spel legt meer nadruk op vechten.

Als je meer uitdaging zoekt zou ik overigens een aantal extra gebieden opzoeken. Met de orbs (oa deze) en de challenges in de hel zitten er toch een aantal behoorlijk pittige stukken in.

Ik ben ook aangenaam verast door deze vrolijke en heel leuke indie game vol met die typische Mexicaanse gewoontes en eigenaardigheden. Met opzwepende salsa muziek en een ode aan de tequila (ik heb gelijk een flesje gehaald) iedereen aanbid je als je zo'n typisch worstel masker op hebt en die gamplay is lekker soepel het moet wel heel raar lopen wil ik geen 4 sterren gaan geven.