Hotline Miami (2012)

Nog geen reviews bij dit spel? Dit is op z'n minst toch een speciale ervaring te noemen. Een top-down spel in pixel-retro-look waarbij je als enige opdracht hebt iedereen zo snel, efficient en als kan stijlvol te vermoorden. Je gaat daarbij zonder pardon tien-tallen zo niet honderden keren zelf dood (bij mij zeker het laatste geval) voordat je ook maar een opdracht haalt. De controls (op de PSVita) zijn wel goed aangebracht, maar toch niet gemakkelijk onder de knie te krijgen. Zeker omdat een snelle reactie het enige is dat je kan redden voor de dood. Die komt namelijk erg snel, een slag of stoot of kogel is bijna altijd genoeg. Ik heb het nog maar een paar keer gespeeld, en het is zeker een spel dat je motiveert om verder te geraken, en dankzij extreem snel opstarten ook perfect geschikt om een paar verloren minuten te doden.

Heb het spel al een maandje of 2 in bezit op de vita en ik sluit me bij je aan. Lekker spel voor tussendoor, bijzondere game ook. Muziek is ook fijn. Gisteravond ben ik er weer eens mee verder gegaan en voordat ik het wist was ik een paar uur verder. Toch wel een verslavende game ook al ga je honderden keren dood
Erg cool om met allerlei wapens en maskers zo smooth/snel/tactisch mogelijk te werk te gaan. Ik ben inmiddels in part 4 beland en ben nu flink bezig om een politiestation om zeep te helpen
Ja toch wel een klein pareltje dit. Hoop hem snel uit te spelen en kom dan ws uit op 4*

Guilty pleasure.

Dit spel bevat niet alleen enorm veel, vaak onnodig wreed, geweld: het geweld is ook nog eens volstrekt zinloos. Veel games brengen het geweld onder in een geruststellende vertelling (het is nodig om de wereld te redden, het is nodig om in leven te blijven, de tegenstanders zijn kwaadaardig), maar Hotline Miami doet dat bewust niet. Het geweld in Hotline Miami is zinloos en leidt slechts tot meer geweld.

In moreel opzicht valt dus wel het een en ander aan te merken op het hoofdpersonage van dit spel. Maar hoewel ik daar vooraf een beetje tegenop keek raakte ik er, zoals meestal in games, al zeer snel aan gewend. Sterker nog: ondanks de explosie van geweld vond ik het spel een erg opgewekte sfeer hebben. Deels komt dat door de kleurrijke vormgeving, maar veel belangrijker is de muziek. Het spel wordt namelijk begeleid door heerlijk opgewekte retro-elektronische muziek die uitstekend bij het spel past. En dat zorgt voor een energieke, positieve, vlotte sfeer die het cynische plot van het spel aanzienlijk verlicht.

Maar de ster van het spel is de gameplay. Wat dat betreft past het spel precies in mijn straatje. Uitdaging? Check. Na één slag of schot ben je al dood, waardoor je levels door moet zien te komen zonder geraakt te worden. Dat vereist perfectionisme, en daar hou ik wel van. Veel checkpoints? Check. Dat zorgt ervoor dat je nooit grote stukken opnieuw hoeft te spelen - en daar ben ik geen fan van. En duidelijke regels? Check. De vijanden en gevolgen van je handelingen zijn voorspelbaar, dus als je doodgaat heb je dat meestal aan jezelf te danken - aan je ongeduld, aan je experimentatie, etc. Al die dingen bij elkaar zorgen mijns inziens voor een erg verslavend en bevredigend spel. Je sterft veel (een stuk minder dan in Super Meat Boy, maar toch), maar de gevolgen daarvan zijn klein, dus tot frustratie leidt dat niet.

Als je niet goed tegen doelloos geweld kunt moet je dit spel uiteraard links laten liggen, maar als je naar opgewekte, uitdagende arcade-actie op zoek bent is Hotline Miami een erg goede keus. 4*

Heerlijk spel. Ben in mij eentje redelijk ergens geworden... Wordt steeds moeilijker en heb nu de mentaliteit van 3 keer proberen en halen, haal ik het niet dan een volgende keer. Maar de soundtrack (die ik ook heb gedownload van Steam) en de vibe blijven bizar. Niveautje Drive (NWR 2011).

De sfeer van dit spel doet inderdaad denken aan Drive, maar mijn inziens heeft Hotline Miami ook wel iets Lynchiaans. De opgewekte sfeer die Animosh benoemd, is in de context van het spel eerder naargeestig: Het wordt namelijk snel duidelijk dat, met name het eerste hoofdpersonage, totaal los staat van de realiteit. Waarschijnlijk door overmatig drugsgebruik. Een drugrush als dun laagje coating over gruwelijke, zinloze massamoord. Het spel gaf mij in ieder geval een heel ongemakkelijk gevoel in de positiefste zin des woords.

Gruwelijk en zwaar verslavend spel

Een erg leuke actiegame waar het tempo goed word ingehouden. Hotline Miami wou ik spelen voor 1 simpele reden: het werd vergeleken met Katana Zero, een game die me goed is bevallen. Deze vergelijking blijkt geheel terecht te zijn. De games hebben een soortgelijk structuur, zelfs een soortgelijke feel in de muziek en het trippy verhaal. Ik kan liefhebbers van deze game dus aanraden om Katana Zero eens te proberen en omgekeerd.

Je bent in 1 aanval dood en in ieder level word je omringt met vijanden die allerlei wapens hebben, maar de vijanden zijn ook in 1 aanval dood. Het is dus een kwestie van op hoog tempo pief paf poef, iedereen te verslaan voordat ze jou kunnen raken. Dit kan zorgen voor korte levels (in het begin) waarin je in 4 pogingen klaar bent en nog geen 2 minuten over het level hebt gedaan. In de latere levels kun je tientallen keren doodgaan om één korte sectie te halen, waar tussen de 10-20 minuten in kunnen zitten. Er zijn geen laadtijden waardoor je na iedere keer verliezen gelijk de sprint erin kunt zetten voor een nieuwe poging. Het was erg verslavend om een level te perfectioneren, iedere vijand uit te schakelen in de perfecte run.

De game geeft je redelijk veel vrijheid in hoe je de levels benaderd. Geweren hebben een groot bereik, maar maken een luide knal, wat de aandacht van andere vijanden trekt. Met een melee wapen word je niet gehoord, maar ben je kwetsbaarder tegenover vijanden met geweren. Het is dus een kwestie van het level analyseren, experimenteren met verschillende aanpakken en spelen zoals jij het prettigst vind. De eerste speelbeurt had ik altijd het Fist Of Fury masker op, wat je vuisten 1 hit kills geven. In mijn 2e playtrough koos ik daarentegen het masker dat ervoor zorgt dat je geweren geen geluid maken, waardoor ik de levels anders deed dan voorheen.

De vormgeving is intentioneel ‘lelijk’: personages in cutscenes zien eruit alsof een 11 jarige ze schetste op een kladblok en met MS paint inkleurde, de levels zijn heel minimalistisch in hun detail en het heeft hele felle kleuren die soms vloeken met elkaar. Toch werkt deze stijl heel goed voor het type game. Hotline Miami schets namelijk een hele rotte, vieze wereld waar je de rol van een massamoordenaar aanneemt. Juist die vieze MS paint schetsen passen bij de akelige toon van het verhaal, de felle kleuren passen bij de trippy mindfuck/drugs sfeer (evenals dat het goed helpt vijanden en wapens te spotten), en de electro/house/techno muziek past bij de setting. Ik had echt het idee in een verhaal te zijn beland van een man zonder geweten, die niets anders dan moord kent en niet meer met z’n hoofd bij de realiteit zit. Zeker niet voor iedereen weggelegd (en het zou me niets verbazen als het menig controversie heeft gewekt), maar als iemand die aardig wat geweld in entertainment kan handelen kon ik goed genieten van de gameplay en de trippy sfeer.

De game is echter heel kort en je doet in letterlijk ieder level hetzelfde, zonder de gameplay op een interessante manier af te wisselen. Ik zou ook niet zeggen dat je iets groots mist als je de cutscenes overslaat. Hotline Miami werkt daarom goed als een vlugge actiegame voor tussendoor, om je reflexen en ruimtelijk inzicht goed op de proef te stellen. Deel 1 en 2 kun je nu als packet voor 20 euro kopen in de Playstation store. Is een prima prijs voor 2 goede games waar je een paar uur mee zoet kunt zijn.

4*

Dit is een gek makend verslavend spel ik heb dit spel al heel lang onderschat omdat ik de filmpjes er niet uit zag zien!. Maar het is precies op die punten goed uitgewerkt dat het niet zo veel uit maakt hoe het er uit ziet.
De drang om de missie perfect uit te voeren is ontzettend sterk, keer op keer en de voldoening als je een ruimte dan eindelijk hebt voltooid is heel erg groot. Een aanrader op de Switch Lite trouwens want dan zit je er met je neus boven op en de muziek is trouwens ook precies goed dus oordopjes in.

* * * *

Zodra ik met dit spel begon viel de elektronische muziek gelijk op, heerlijk!
In dit spel ben je dus een dude in een pixel wereld die veel moet moorden. Aangezien ik niet echt een gamer ben vond ik het begin wel wat moeilijk, maar uiteindelijk zonder al teveel problemen uitgespeeld.
Het feit dat je na je dood gelijk weer begint zorgt ervoor dat je lekker in de flow komt, en de game eigenlijk nergens lang frustrerend is.
Wel erg eentonig na een tijdje, erg samey, en het verhaal kon me ook niet echt boeien. Wel weer grappig dat als het spel het eens een keertje iets anders wilde doen, ik dat eigenlijk gelijk erg irritant vond
Ik had liever dat ze strategieen wat uitdiepte ofzoiets, want nu doe je eigenlijk alles op automatisme, en hoef je nergens na te denken, dat vond ik wel jammer.
En na verloop van tijd valt die muziek me bijna niet meer op, daar wen je ook weer aan jammer genoeg. Al met al vermaakt hiermee!

Na het zien van John Wick 4 heb ik ineens weer zin om deze game (nogmaals) te spelen. 1 scene in die film lijkt zo enorm op deze game. Gaaf gedaan.

...of voor de verandering The Hong Kong Massacre (2019). Bijna precies hetzelfde stijltje qua gameplay maar nog net wat meer John Wick.

Oh ja goede, die heb ik nog nooit gespeeld, misschien maar es doen.

Zelf niet ver in geraakt. Maar in Hotline Miami ook nog niet trouwens. Die laatste koop ik me wel weer eens op de Switch. (mocht je daar nog op spelen is Hong Kong Massacre regelmatig in de aanbieding, vaak in duo-pak met de point&click Beautiful Desolation erbij voor iets van 1.99).

Games waar ik wel eens een paar rondjes in doe. Terugleg uit frustratie. En toch weer oppak.