New Super Mario Bros. U (2012)

Misschien ben ik de 2D Mario's ontgroeid, maar dit is echt bizar lastig. En dan zit ik bij de eerste 10, 15 levels pas. Ga echt constant dood, de irritatiefactor is enorm. Vrees dat dit niks voor mij zal zijn.

Phoew, ik ben in tijden niet zo gefrustreerd geraakt bij een game. Er was meer frustratie dan plezier, eigenlijk.

2D Super Mario is niet zo goed als ik me herinner. Het is vooral jammer om te zien dat deze game een copy-paste gevoel heeft, alsof je een reeks Mario Maker levels speelt of DLC van New Super Mario Bros uit 2006. Je doet exact dezelfde dingen, reist door dezelfde werelden die je altijd al bezoekt in Mario en bevecht merendeels dezelfde vijanden als in voorgaande Super Mario games. Geen nieuwe pakkende mechanics en onvoldoende nieuwe obstakels om me echt enthousiast te maken. Mario Odyssey was juist leuk omdat Cappy een goed, verfrissend concept was die wat toevoegde aan de standaard Mario formule + in Odyssey verkende je allerlei nieuwe gebieden zoals New Donk City etc. Hier ga je weer door de sneeuw, haunted massions, woestijn, water. Het is allemaal wat saaitjes en teveel van hetzelfde.

Maar vooral de besturing van 2D Mario is niet zo prettig als ik me herinner. Mario bestuurt alsof hij constant op ijs loopt; Mario moet ‘gas geven en afremmen’ bij het bewegen. Het gebeurde regelmatig dat ik stopte met bewegen, of op een geschikt punt op een platform lande, om vervolgens een klein stukje door te glijden en de rand af te vallen. Of wanneer er een obstakel van rechts kwam wilde ik vlug naar links rennen zodat ik niet geraakt werd, maar omdat Mario eerst moet afremmen gaat hij traag omdraaien waardoor ik alsnog geraakt werd. Hierdoor is de game minder consistent met zijn besturing. Voor mijn gevoel doe ik exact hetzelfde als wanneer het lukt, maar soms wil het gewoon niet lukken omdat de besturing teveel tegenwerkt. Als ik dit vergelijk met games als Castlevania, Celeste of Ninja Gaiden waarin je een constante loopsnelheid hebt dan vind ik Mario een stuk frustrerender om te spelen. Ik ging vaker dood bij Celeste of Ninja Gaiden, maar daar voelde ik aanzienlijk minder frustratie omdat het duidelijke fouten van mezelf waren. Ik voelde ook meer bevrediging als ik een obstakel haalde dan bij Mario omdat ik het idee had de personages perfect te besturen, en dat de uitdaging puur in de level design zat. Als ik voor mijn gevoel de juiste acties uitvoer bij Mario, maar hij doet plots een draai in de lucht ipv sprong of hij word geraakt door een vuurbal van een vijand die net buiten het scherm zit, dan word het bloed onder mijn nagels gehaald. Er zijn genoeg mensen die dit prettige besturing vinden wat Mario flexibel maakt, maar persoonlijk wil ik gewoon een strakkere, simpelere besturing en dat voornamelijk het level design me uitdaagt ipv dat ik constant worstel het personage te positioneren.

Die preek terzijde. Als ik over het gebrek aan vernieuwing en de minder prettige besturing kijk dan zit Mario U aardig in elkaar. De moeilijkheidsgraad bouwt prettig op: in het begin moest ik voor de Golden coins om uitdaging te krijgen, maar rond de latere level negeerde ik ze omdat ik te druk bezig was met het level zelf. Hoewel weinig nieuws te zien is weten ze wel bekende obstakels te herplaatsen om nieuwe routes te creëren. Op mollen springen is niets nieuws, maar probeer het eens wanneer je op een dun platform probeert te balanceren terwijl er vuurballen om de oren vliegen. Hierdoor zat er genoeg vlees op het bot om tot het einde te spelen.
De game bied ook genoeg afwisseling. Het ene moment onderwater levels, het andere moment vlieg je met een eekhoornpak over allerlei vuurpitten, dan eet je met Yoshi vijanden op die je met Mario niet had kunnen pakken of je probeert een reeks spoken te ontwijken terwijl je uitvogelt welke deur je moet nemen naar het einde. De vormgeving is verder heel kleurrijk en oogt prettig, laadtijden zijn kort en de bonus minigames waren verrassend leuk om te doen.

Het staat niet hoog op mijn lijstje om meer 2D Mario games te gaan oppakken na deze gespeeld te hebben. Besturing is eerder frustrerend dan belonend en er zit een sterk gebrek aan originaliteit in de vormgeving & gameplay. Het ziet er niet naar uit dat een 2e Mario Maker dat gaat veranderen. De game oogt verder prima en de nieuwe samenstelling van obstakels houden het aardig genoeg om uitgespeeld te hebben.

3*

Nou, dit ja. Lang geleden dat ik zo tegen mijn tv heb lopen schelden als bij NSMBU.

Hahaha Fonzzz002 Ajax&Litmanen1. Jullie worden oud

Ik heb deze met meer dan genot gespeeld en op 100% uitgespeeld natuurlijk

De star wereld had idd wel wat lastige levels, maar zijn uiteindelijk ook overwonnen

Nouja, om een grote ergernis te noemen, er wordt niet na elk level opgeslagen. Dus als je bij een rotlevel vaak sterft, dan zijn je levens op, krijg je er weer een paar, maar moet je een paar levels terug weer beginnen. Juist zo'n level waar je al een eeuwigheid mee bezig was. Ik word daar helemaal gek van.

Ben ook niet meer zo enorm goed in dit type game wat ik vroeger zoveel speelde...

Het niet gesaved worden naar elk level is ook niet meer helemaal van deze tijd. Daarom mijn tip. Als je na een frustrerend level te halen gewoon het eerste kasteeltje in wereld 1 even doorspeelt dan pak je wat extra levens mee en kun je daarna saven. Beetje omslachtig misschien maar daar erger ik me niet zo aan. Ook is het wel fijn om na een moeilijk level even een level te spelen waar je makkelijk doorheen loopt voor je eigen gevoel

Degelijk
Mario en consorten doen een hoop goed in dit spel,maar het is niet alles wat goud blinkt.
De felle kleuren en typische Mario gameplay zit wel goed
Maar het aantal levels vind ik wat karig,en de hubwereld is het ook niet helemaal.
Jammer van dit allemaal,want de gameplay is verder super leuk duhh...het is 2d Mario

Pfff eindelijk uitgespeeld. Volgens mij heb ik deze game rond 2015 gekocht. Soms liep ik vast en liet ik deze game weer links liggen. De laatste twee jaar heb ik sowieso mijn Wii U bijna niet aangeraakt omdat ik 'lekker bezig' ben op de Playstation 4. Maar mijn interesse valt de laatste tijd steeds vaker op de Nintendo Switch. Ik heb daarom besloten om binnenkort een Switch aan te schaffen.

En daarom weer even mijn oude Wii U games opgepakt. Ik moest nog +/- 10 levels. De 3 laatste levels voor het einde vond ik erg pittig, en daarom ook erg frustrerend. Maar ik heb het gehaald. De bossfight zelfs begonnen zonder power-up.

Ik heb me weer prima vermaakt, maar vernieuwend is het nergens geweest. Daardoor is het ook wel een game die je weer snel vergeet. Staat ook wel symbool aan de Wii U.

3,5*

Ik ben er wel achter gekomen dat dit soort games mij niet meer zo liggen. Mijn hemel, wat is dit soms bizar frustrerend en moeilijk. Ondanks dat dit soort games gemaakt lijken te zijn voor de handheld mode van de Switch, is het toch nog dat je geregeld het gevoel hebt dat de besturing niet helemaal doet wat je wil. Of het ligt aan mijn gebrek aan kwaliteiten om dit soort games nog gemakkelijk weg te spelen haha. Ik gooi het ook zeker niet op de besturing, het is gewoon een extreem taaie game. Wel jammer, want de irritatie was vaak groter dan mijn speelplezier, ook al is dit een gigantische lange game met een enorme hoeveelheid aan levels en opties. Het ziet er ook fantastisch goed is en op alle vlakken merk je dat dit een Nintendoproduct is die tot in de puntjes uit is gewerkt. De muziek, de animaties, de effecten, de felle kleuren. Het is genieten.

Wel weer spijtig dat Nintendo op andere vlakken weer ouderwets is. Niet kunnen saven na elk level stoort enorm en een aantal levels teruggestuurd worden als je levens op zijn vind ik ook maar tergend vervelend. Het zijn misschien kleine dingen, maar waar Nintendo een meester is op creatief vlak lopen ze vaak op technisch gebied achter. Of het is hun keuze waar een gedachte achter zit, maar mij doen ze daar geen plezier mee. Uiteindelijk heb ik me wel vermaakt, maar doe mij maar honderd keer liever een 3D Mario game.

3*

Het ligt aan jou. Als er iets is wat dit spel niet is, dan is het wel 'extreem taai'. ? Sorry to burst your bubble. Ik ben niet bepaald een geweldige gamer als het aankomt op platformgames, maar de 2D Mario's zijn toch echt niet zo heel heel erg moeilijk. Er zijn best uitdagende stukjes bij, toegegeven, maar dan vind ik dat een Rayman Legends bijvoorbeeld toch een stuk uitdagender is.

Met games als dit laat Nintendo zien dat ze het designen van levels perfect onder de knie hebben imo. Wil je echt afzien dan probeer eens wat van die Mario Maker gedrochten, of een Super Meat Boy.

Maar even een nieuwe 2D Mario hoeft van mij ook niet, of ze moeten al met iets heel nieuws komen qua idee. De 3D games hebben ook mijn voorkeur. Hoewel ook ik steevast erg vrolijk wordt van dit spel (en zijn voorganger). Maar dat is altijd wel bij Nintendo.

Overigens vind ik met 2 of 3 spelers spelen wel hilarisch. Ook dat is wel een leuke verandering t.o.v de oudere delen.

Maar in mijn ogen is dit game bv. wel een stuk moeilijker dan bijvoorbeeld SM Odyssey, dus ik persoonlijk kan Ajax&Litmanen1 wel volgen.

Niet gespeeld. Kan ik nog niets over zeggen. In ieder geval zijn de moderne 2D Mario's wat mij betreft niet bepaald een grote uitdaging. Vond ik ook bvb een Donkey Kong al een stuk moeilijker.

Het zal deels aan mij liggen, 2D games liggen me niet meer zo goed, maar dit is echt geen simpele game. Ik lees online heel veel mensen die dit echt moeilijk vonden, ook hier op Gamesmeter. Daarvoor zitten er teveel objecten en vijanden in het spel om het makkelijk te maken. En je moet behoorlijk goed timen met springen, ben daarmee ook tig keer doodgegaan.

Ik heb overigens ook min of meer hetzelfde hoor. Mijn precisie is niet meer wat het was, de medicatie die ik slik helpt er niet bij. Maar ik haal er wel nog altijd een hoop plezier uit. Dus dat gelukkig wel. 'Simpel' is idd een stap te ver. Maar aartsmoeilijk is het ook weer niet vind ik. Eenmaal dat ik er in zit en weer wat gewend ben lukt het me weer vrij aardig (of lukte het - is al een tijd terug).

Ik heb hem ook weer opgepakt. Nu 50 levels doorlopen en aanbeland bij de eindbaas van de Rock Candy Mines. Ik ben voornemens om de komende weken te gebruiken om de game zo ver mogelijk te doorlopen. Voor nu zit er zo nu en dan wel wat frustratie bij al merk ik wel dat ik beter word als ik het spel langer achter elkaar speel waardoor ik ineens zo 12 levels achter elkaar weet te halen zonder al teveel dood te gaan.

De moeilijkheidsgraad is wat mij betreft dan ook wel te overwinnen (ik liep wel makkelijker door Tropical Freeze heen dan deze game moet ik zeggen). Het meest frustrerende onderdeel vind ik het feit dat je na dood te gaan eerst letterlijk het level wordt uitgebonjourd alvorens je het weer opnieuw mag proberen. Games als Celeste en het eerder genoemde Rayman Legends springen hier een stuk fijner mee om wat in mijn geval de frustratie van het falen enorm wegneemt.

Tevens kan ik mij wel vinden in de kritiekpunten van Ajax&Litmanen1 in die zin dat ik niet snap waarom er sprake is van levens en continues als de continues ongelimiteerd zijn. Wat mij betreft dan ook een ouderwetse game mechanic die vanuit de arcades destijds direct is overgenomen op de home consoles maar die echt niet meer van deze tijd is.

Ik ga weer vol goede moed verder!

Deze game geeft bovenal de indruk gewoon snel in elkaar gezet te zijn. Ik vind 2D platformers doorgaans leuk, maar deze blijft erg matig. Het speelt best prima weg, maar de levels zijn gewoon ongeïnspireerd. Als ik dit vergelijk met bijvoorbeeld 'Country Freeze' uit de Donkey Kong serie dan valt ie heel erg tegen. Helaas verkoopt dit dan weer veel beter wat ik totaal niet snap (of ja, ongetwijfeld komt dat omdat dit de naam Mario draagt en 'Country Freeze' de naam Donkey Kong).

Gelukkig ben ik niet de enige die er zo over denkt:
10 Lessons 2D Mario Can Learn from DKC: Tropical Freeze - YouTube

Ik hoop op een echte originele 2D Mario platformer voor de Switch, waar dan toch veel meer aandacht aan is besteed. Deze heb ik bij een vriend gespeeld maar als eigen aankoop laat ik hem toch aan mij voorbij gaan. Een gemiste kans.

Geen reeks van Nintendo zo oud als deze 'new' Super Mario Bros.

Heb er toch al meer dan 40 uur inzitten en ben nog amper begonnen met Super Luigi U (ik speel de Switch versie). Enorm veel content en zeker voor iemand die het spel niet eerder gespeeld heeft op de Wii U (waaronder ik) een erg sterke collectie.

Mijn vrouw is geen gamer maar nadat ik de werelden zelf met Mario had doorlopen hebben we dit samen met heel erg veel plezier nogmaals doorlopen. Zij als Nibbit en ik als Toadette. Vooral het verzamelen van alle Coins is een zeer leuke bezigheid.

Net World 1 uitgespeeld. Ondertussen 20 levens. Ik snap de kritiek hierboven niet zo goed maar misschien komt het nog wel als ik verder speel.

Deze heb ik pas uitgespeeld, ik had eerder nooit zo veel zin deze op te pikken gezien de wat negatieve kritieken en ik had eerder al Super Mario 3D World aangeschaft die ik toch een stuk interessanter vond uitzien. Nu er eindelijk bijna een nieuwe Super Mario Bros. game aankomt had raakte ik er toch voor in de stemming en werd wel een beetje nieuwsgierig naar dit spel.
En ik moet zeggen dat het zeker niet tegenviel! Eigenlijk precies wat je zou verwachten voor een Super Mario Bros game! Als liefhebber van Mario games kan er dan ook weinig mis gaan. Ik heb alle normale levels uitgespeeld, ben alleen nog wat munten en verborgen levels aan het zoeken. De moeilijkheidsgraad vind ik wel prima, het meeste is goed te doen, maar er zijn ook wel wat leuke uitdagingen hier en daar. En vaak dood gaan en opnieuw proberen dat hoort naar mijn mening ook bij een Mario game , als ik de levels eenmaal uitgespeeld heb en ze opnieuw doe om een bepaalde munt te zoeken lijkt het ineens veel minder moeilijk.
Veruit de meeste levels vond ik leuk en hadden hun eigen creatieve insteek, de thema's (achtergrondstijlen etc.) zijn wel wat we al vaker hebben gezien, niet veel originaliteit wat dat betreft.
Wat ik denk dat dit spel in de ogen van velen wat "minder" maakt is dat Nintendo het wel heel erg op safe speelt, vrijwel alles is al eerder gedaan en de grafische stijl is inmiddels ook een beetje vlak en gedateerd, je hebt nergens dat gevoel dat ze er volledig voor zijn gegaan een nieuwe "klassieker" neer te zetten, het voelt meer als; "laten weer een Mario game maken zoals we dat altijd doen".
Kortom; ik kan me er heel goed mee vermaken hoor, en als Nintendo eens in de paar jaar zo'n game uitbrengt pik ik ze ook wel op gezien 2D Mario voor mij gewoon tijdloos leuk blijft ook al is het voor de zoveelste keer het zelfde, maar als ze zich wat meer inzetten iets unieks neer te zetten zoals de opkomende Super Mario Bros. Wonder word ik echt enthousiast.
Deze NSMBU is voor liefhebbers van 2D Mario games zeker leuk en met de de Luigi U toevoeging waar ik nog aan moet beginnen de aanschaf vast wel waard, maar voelt nergens als een mijlpaal in de Mario historie.