Until Dawn (2015)
PlayStation 4 / PC / PlayStation 5
Adventure
single player
Ontwikkeld door Supermassive en Ballistic Moon
Uitgegeven door Sony
Een groep schoolvrienden trekt, één jaar na de mysterieuze verdwijning van een vriend, naar de locatie waar deze laatst gezien zou zijn, om daar samen afsluiting te zoeken. Ze komen terecht in een afgelegen hut in het bos. Het zou wel eens hun laatste samenzijn kunnen zijn. Want zodra de nacht valt blijkt dat ze niet alleen zijn, en zullen ze moeten vechten voor hun leven.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=HAKBU7VXdUI
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.
Jim Sterling, waarvan ik de mening altijd heel erg apprecieer en die me zeker beïnvloed, lijkt er positief op te reageren.
Edit: Net IGN'S review gelezen. Een beetje een 'Mixed Bag' volgens Lucy O'Brien (waar ik het persoonlijk wel vaak niet mee eens ben..). Het schijnt een homage te zijn aan klassieke horror, maar daar komen ook alle stereotypen en cliché's bij kijken. Iets waar ik wel blij van word uit de recensie is het volgende:
'Some decisions I made in Until Dawn had minor consequences, some left me genuinely shocked, and all felt satisfyingly connected to an action I had made. I played through twice to mess around with its systems, and was delighted to find new storylines and information I’d missed the first time around by choosing different options.'
Kijk daarvoor hoopte ik. Consequenties.
Edit 2: Een 9,5 van Jim Sterling!
Het mooie eraan is, hij zegt veel hetzelfde als IGN. De game is hartstikke 'Campy' en cliché's en stereotypes all around. Maar Sterling vind dit bij de sfeer horen, het is de charme van de game. Zelf krijg ik het gevoel van deze twee reviews dat ik hem morgen toch netjes ga bestellen. Mede door voorgenoemde consequenties, die ook ik Sterlings' review benadrukt worden. Ook door meerdere dingen uit deze review.
Its framerate isn’t always consistent, but it hits 60 frames per second far more often than not. The lighting effects are fantastic – crucial for a game in which light sources are an important part of exploration
Any death sequences you may encounter are guaranteed to make the skin crawl, while chase sequences can be utterly terrifying.
En de zin that sold me...
Mensen, get hyped.
Heb ik ook nog MGS V op pre-order staan...
Overigens wel zwaar benieuwd naar als ik al die positieve reviews zo lees. Alleen de hoofdprijs lappen is me iets te gortig.
Het verhaal (en de personages) zijn zo cliché als zijn kan maar het werkt voor Until Dawn prima. Misschien ergens ook wel weer de charme van de game of interactieve film net hoe je het wilt noemen. De keuzes die je maakt, het is ook eigenlijk het enige waar je enig sinds vrijheid in hebt hebben invloed op het verloop van het verhaal en bepaal je in gesprekken met een of andere vage psychiater (Abruci van Prison Break) wat er kan gebeuren (lijkt het). Ik ben wel benieuwd naar de daadwerkelijke impact van de keuzes die je maakt en hoeveel er kan veranderen in de verhaal lijn namate je dit vaker over nieuw speelt.
Pijnlijk punt blijft dat dit soort titels eigenlijk geen games zijn en daarbij de geboden content misschien geen 60 euro waard is echter is het wel leuk om te doorlopen en een horror film te beleven terwijl je zelf invloed hebt op wat er gebeurd.
Een minpuntje aan de game is het grafisch aspect. De bewegingen zijn met vlagen erg houterig en de mimiek in de gezichten is vaak vreemd in de context waar het gebeurd. Dit vind ik voor een titel als Until Dawn wel zwaar wegen, waar er geen moeilijke gameplay aspecten zijn ziet het er toch niet altijd strak uit. Dit kon (en moet) beter. De sfeer hier integen is wel erg sterk je zit op het puntje van je stoel en vliegt er regelmatig vanaf. De game zit vol met van die "verschrikkelijke" jumpscares. Die goed geplaatst zijn en nog verrekte goed werken ook.
Al met al is Until Dawn een titel die het spelen meer dan waard is en toch iets bijzonders blijft doen echter is 60 euro misschien te veel voor wat je aan daadwerkelijke gameplay geboden krijgt. Leuke afwisseling op de normale games en eens leuk om met je vriendin (die game niet echt erg hoog heeft zitten) te spelen, hierin zou je kunnen zeggen dat er markt is voor dit soort titels.
Prijsvergelijkingen zijn altijd moeilijk, je zou kunnen redeneren dat een film slechts 20 euro kost op Blu-ray, maar dat is natuurlijk geen vergelijk, omdat een spel niet eerst in de bioscoop draaide, ook heeft een film meestal een erg beperkte herbekijk-waarde en biedt met 2 uur ook relatief weinig entertainment. Een serie dan, kost rond de 40 euro en geeft ongeveer 10 uur plezier, dus dat is vergelijkbaar, maar ook hier hebben series vaker andere bronnen van inkomsten. Dus alles bij alles lijkt me een prijs van 40 tot 60 euro aangemeten voor een "interactieve film".
Heb je zeker een punt en Until Dawn is het proberen dan ook wel waard hoor. Alleen de content wat je in een andere game krijgt ook voor 60 euro is dat mijn inziens eigenlijk altijd meer. Misschien niet zo zeer in de hoeveelheid speeluren maar wel in het genen wat er te doen is. Persoonlijk zou ik (gevoelsmatig) de prijs dan toch eerder richting de 40 euro zien en dat rechtvaardig vinden met deze inhoud. Al is het ook wel weer wat zeiken, aangezien Until Dawn goed is in het gene wat het doet!
Dat gezegd hebbende - ja. Ik zou hier dus ook het volle pond voor geven. Ongeacht de lengte. Heb vanavond een uurtje of 2 meegekeken bij een vriend thuis en ik vond het heerlijk qua sfeer. Feit dat je natuurlijk ook de diverse keuzes en beslissingen kan nemen in het plot zorgen er voor mij ook voor dat er toch wel wat replayability inzit. Natuurlijk niet zoveel als in een Borderlands 2 (wat dan ook wel vrij onmogelijk is) maar toch genoeg om te zeggen 'ja, dit zet ik ook in de toekomst wel weer eens op'.
Ehm. Aannemende dat ik in de toekomst een PS4 bezitter wordt.
Er wordt een hoop gegiecheld en geouwehoerd, en alles trekt je voorzichtig naar het puntje van je stoel. Zelfs de simpelste keuzes hebben impact op het verhaal, en misschien niet direct invloed op de rode draad, maar jij bent hoe dan ook de piloot van jou verhaal; ben je iemand die het altijd safe speelt, of iemand die graag risico's neemt, of misschien een gulden middenweg? In Until Dawn kan het allemaal.
Soms zijn de keuzes volledig irrelevant, maar het feit dat jij, de gamer kan kiezen, schept een hechte band met de karakters waar zelfs een Telltale game jaloers op is. De interactie, de gesprekken, de spanning, het is een gezamenlijke horrortunnel die eigenlijk alles perfect doet; met de nodige twists en turns, houdt de game je voortdurend op het verkeerde been, en zul je blijven gissen naar antwoorden die je misschien wel liever niet zou weten.
Ik heb de antwoorden gevonden en ik ben behoorlijk geïntrigeerd, sommige gemaakte keuzes waren volslagen idioot, sommige hebben meerdere levens gered. Maar wat het ook was, ik had het gevoel dat het lot van de karakters volledig in mijn handen lag, en dat is wat mij betreft de charme van Until Dawn.
Belangrijkste gemaakte keuzes: MEGASUPERSPOILERS
Matt: Bleef rustig bij de eland-invasie maar probeerde Emily 2x te redden toen de toren viel. En tja, dat bleek niet de beste keus.
Emily: Probeerde haar te redden met Matt, ze viel. Daardoor moest ik op de vlucht, QTE's gingen goed en heb de Cabin gehaald. Eenmaal daar heb ik haar niet geschoten met Mike. Ze leeft!
Jess: Ik was te langzaam met Mike door een aantal QTE's te missen. Dit betekende haar vroege dood.
Ashley: Ik koos in het begin haar te redden met Chris (en Josh in tweeën te zagen) en koos ervoor mezelf te schieten i.p.v. haar, tegen het einde hoorde ik een vrouwenstem en dacht 'Jess!!' ik deed een klep open en dat was dat. Morsdood.
Chris: Alle QTE's gehaald.
Sam: Alle QTE's gehaald en heb de lichtknop omgeschakeld voor de explosie.
Mike: Toen ik de lichtknop omschakelde was Mike nog binnen. Oops.
Josh: Geen journal gevonden, met als gevolg dat een Wendigo (waarschijnlijk Hannah) hem onthoofd.
3 Survivors hebben het gehaald: Sam, Chris, en Emily.
- Chris: Schoot op Ashley waarna die wraak nam door de deur niet te openen toen Chris achterna werd gezeten door de Wendigo.
- Ashley: Deed een luik open omdat ze dacht dat ze Jessica hoorde, bleek een Wendigo te zijn.
- Sam: Ging dood omdat de laatste 'niet bewegen' scene faalde. Hier ben ik nog steeds pisnijdig over omdat ik de controller toch echt niet heb bewogen. Toen ik na de credits op het internet keek bleek dat heel veel mensen hetzelfde probleem hadden gehad. Kennelijk een bug die ervoor zorgt dat je toch faalt ook als je de controller niet beweegt. Lekker dan.
- Josh: In de post-credits scene bleek dat hij zelf een Wendigo was geworden.
De rest heeft de nacht gelukkig wel overleefd.
Elk karakter heeft zijn/haar eigenschappen welke vervolgens aanpassen op de keuzes die je maakt (en vervolgens weer invloed hebben op verschillende dialogen). Het dialoog bestaat vervolgens ook weer uit twee keuzes die soms 0,0 invloed zullen hebben op de rode draad, maar soms ook het verschil kan zijn tussen leven en dood.
Verder vindt je ook totems die je een visioen in de toekomst laten zien, ook dit zal je keuzes beïnvloeden op zowel een positieve als negatieve manier. Ook belangrijk is het vinden en lezen van clues zodat je beter geïnformeerd bent wanneer een lastige keuze zich voordoet.
Verder voel ik me wel verplicht te zeggen dat je net als in Heavy Rain of een Telltale game lang niet altijd een keuze hebt ondanks dat het wel lijkt alsof. Vaak leiden twee verschillende opties tot hetzelfde resultaat, al is het soms ook het verschil tussen leven en dood, dus het blijft gissen.
3 uur verneukt, donder toch eens op Sony.
Vreemd. Ik zou toch zweren dat ik de game zo ook een paar keer heb afgesloten, maar geen problemen mee gehad. Sloot je hem misschien af net na een keuze? Misschien dat het spel net bezig was met saven?
Heb hem gedelete en opnieuw erop gezet en de savegame weer gestart. Hij is nu weer aan het recoveren, maar hij loopt nu nog terwijl hij net 20 minuten vast zat op 91%. Ben benieuwd...
edit: vanaf 5% helemaal weer volgeladen en kan weer spelen. Opgelucht dus, maar behoorlijk verontrustend.
Over de game: na 3 uur zeer vermakelijk
Grafisch gezien stelt de game zeker niet teleur. De motion capturing van de echte acteurs ziet er bij vlagen realistisch uit, al vind ik bij vrijwel iedereen de tanden een beetje raar. Af en toe valt er een vreemde uitdrukking in de gezichten te bespeuren maar nergens storend. Waar ik enorm van onder de indruk ben is de belichting, waar menig genrefilm nog iets van kan leren. Het schaduwspel is verbluffend en enorm sfeerverhogend. Alleen de cabin al waarbij het maanlicht door de shutters heen schijnt en de kleine stofdeeltjes in de lucht dwarrelen. Maar ook de gangenstelsels, de mijnen en het gekkenhuis zijn uitstekend vormgegeven waardoor de game werkelijk voortdurend spannend is. Until Dawn zit daarbij vol jumpscares, waarbij zeker de helft doel treft. Wel je geluid flink hard zetten zodat je ook van de goede en creepy score kunt genieten.
Het verhaal is een dikke thumbs up, die er zowaar nog een kleine verrassing weet uit te persen. En dat is niet zo makkelijk in dit uitgekauwde, maar o zo vermakelijke subgenre. Je bent dus op de vlucht voor een serial killer. Al snel blijkt dat het Josh is. Ik dacht dat hij werkelijk gek was geworden, maar toen bleek het allemaal een joke te zijn. Toch weer cliché, maar was op het moment niet in me op gekomen. Wat ik knapper vind is hoe het miner-verhaal zich met het Hannah-verhaal mengt. Het Wendigo-gebeuren is het toffe twist en de vormgeving van de creatures is werkelijk disturbing. Niet alleen het smoelwerk, maar ook de manier waarop ze bewegen. De makers hebben beslist de horrorfilm The Descent gezien. Voor iedereen is het aan te raden om op zoek te gaan naar de vele collectibles die het rete-interessante achtergrondverhaal uit de doeken doen. Moet alleen zeggen dat ik met de totems niet zoveel kon.
Zoals het hoort, wil ik bijna zeggen, worden de tieners oppervlakkig gehouden. Toch hebben ze allemaal iets likeables waardoor het soms oprecht pijn deed dat ze door mijn toedoen het loodje legde. Vaak op bloederige wijze. Emoties voelen echt en wekken medeleven op. Dit geldt niet voor Emily. Dat is een beetje de belichaming van alle bitches in een slasherfilm ooit, die had ik het liefst tien keer vermoord. Ik miste wel een beetje het kinky tintje. Er is slechts één kus te bespeuren. Een blote tiet of een vrijpartij had zeker niet misstaan, verplichte kost in dit genre. En meteen een excuus om die als eerste een onheilspellend geluid te laten checken.
En dan natuurlijk de keuzes die je kunt maken. Ik had al zin in een tweede speelbeurt maar dan blijkt uiteindelijk 85% van je game hetzelfde te zijn. Ook wel een beetje verwacht natuurlijk, maar toch een teleurstelling. Ook een beetje de manier waarop. Bij mijn eerste keer waren de enige overlevende: de knapste en leukste (Sam - Hayden Panetierre) en de neger Matt (hoera!). Dit zet ik niet in spoilertags want werkelijk iedereen kan het overleven óf het loodje leggen, veel combinaties mogelijk dus. Of toch niet? Zonder veel te verklappen zeg ik dat veel stressvolle QTE's helemaal niet zo stressvol zijn. Welke dat zijn weet je niet, maar stel: je wilt iedereen dood hebben. Makkelijkste is dan om je controller bij de QTE's neer te leggen, niet? Toch zijn er dan personages die verdomd moeilijk dood te krijgen zijn. Sterker nog, die blijven gewoon in leven tot episode 8, 9 of 10. Ze donderen tijdens een vluchtpoging gewoon over obstakels heen en krabbelen weer op. En dan voel je je toch een beetje beflikkerd. Als je iedereen dood wilt hebben moet de game na een uurtje klaar zijn. Daarnaast zijn ook andere keuzes niet zo invloedrijk als je zou willen.
Voorbeeld: Je hebt een deur en een raam. In je eerste playthrough kick je de deur in. In de tweede playthrough kies je het raam maar dan word je bitch boos en pak je alsnog de deur.
Het enige wat dan veranderd is de relatie met die persoon aan de hand van een grafiekje. Maar wat het voor een invloed heeft heb ik het raden naar. Als iemand op zijn 'funniest' is dan zou die volgens de genre-regels het niet overleven, maar het is niet zo dat zijn QTE's moeilijker worden of zo. Verder zijn er nog wat dialogen die soms out of place zijn als er iemand het loodje heeft gelegd. Er wordt dan soms nog steeds in meervoudsvorm gepraat terwijl er nog maar één survivor op dat moment is.
Nu sluit ik met heel wat gezeik af maar zo is het absoluut niet bedoeld. Mijn eerste playthrough wil ik een 9 geven en had ik zeker niet willen missen. Personages zijn overtuigend en wiste me te raken, het verhaal is intelligent, de spanning continu voelbaar en de sfeervolle belichting en dito locaties zijn ongekend. De herspeelwaarde is helaas wat minder dan verwacht, maar nog steeds een zeventje waard. Er gebeurd dan nog nét genoeg nieuws om ervan te kunnen genieten. Een derde keer is echter overbodig. Overall spookt deze game nog wel even door mijn hoofd. Kan niet wachten op meer van dit!