Final Fantasy VII (1997)

Perfecte game gewoon. De eerste RPG die ik ooit speelde, en mij meteen in mijn greep kreeg. Nog nooit eerder zo verslaafd aan een game geweest. Ik hoop niet dat hij op de PS3 uitkomt. De FF7 serie is inmiddels al zo uitgemolken met een film en een spel op de psp (crisis core). Laat Square zich maar op FFXIII richten en dit juweeltje voor altijd in de eeuwige toplijsten rusten.
5*

/Bahamut Zero

Veel gamers zullen je zeggen dat FFVII een game is die je gespeeld moet hebben. Als FF virgin heb ik dus zojuist dit spel uitgespeeld en niet gehinderd door jeugdsentiment zal ik proberen een zo objectief mogelijke recentie te geven wat. In ogen van vele een klassieker onder de games is.

Mijn eerste indruk van FF was “typisch japans” Als kleine jongen was ik into the anime en manga, en alhoewel het verhaal vergeleken bij de meer westerse games zeker origineel en uniek overkomt zijn alle typische anime elementen aanwezig, de techno punk setting, een gevaarlijke militaristiche organisatie/overheid, de god-achtige Akira, ..sorry Jenova, de link tussen onze held cloud en de slechterik sephiroth en ga zo maar door.

Het verhaal en met name de characters zijn zeker een van de sterkere punten aan de game, alhoewel de dialogen het hierin vaak laten afweten, te lang, soms eindeloze monologen (met name denk ik aan de extreem lange sequence waarin Tifa en Cloud zich in de lifestream bevinden met zeer weinig interactie van de speler) waar niet altijd duidelijk is wat er nu precies wordt bedoeld of wat de toegevoegde waarde is aan het verhaal, anders dan dat we met het meest onzekere stelletje helden in de geschiedenis van gaming te maken hebben. Al dan niet lijkt de game met haar 2D achtergronden en lange dialogen soms meer op een klassieke adventure dan een traditionele RPG, en dat is mede door de enorme hoeveelheden schitterende achtergronden en locaties een postief compliment.

Als RPG is FFVII minder geslaagd. De definitie van een RPG is dat je je character min of meer kan vormen naar eigen smaak, dit element is vrijwel niet aanwezig in FF, de characters zijn allen pre-made, met hun eigen persoonlijkheid en atributen. Wapens zijn zelfs gelimiteerd tot een enkel character en de magie (materia) kan moeiteloos van de ene persoon naar de ander worden gewisseld. Een ander kenmerk van veel RPGs is een “open ended” quest achtige structuur waarbij de speler grotendeels zelf bepaald wat hij wilt doen. Ook dit is in FF vrijwel niet aanwezig. Er is geen quest log of journal, simpelweg omdat de game zo linear is dat er niet veel te doen is anders dan de hoofdverhaallijn te volgen (uitgezonderd een aantal simpele soms kinderachtige mini-games), waarbij echter niet altijd duidelijk word aangegeven wat het precies is dat je moet doen, de world map helpt hierin ook niet veel, en het gebrek aan duidelijke plaatsnamen of het aangeven van nieuwe locaties is een groot gemis.

Wat ik persoonlijk het meest frustrerende vond was de random combat. Dit schijnt normaal te zijn voor Japanse RPGs, maar ik kon er niet aan wennen. Vooral wanneer je als speler loopt te zoeken naar een locatie en steeds maar wordt gehinderd door deze zinloze compleet random aanvallen kan heel snel de pret gaan drukken. Positief aspect aan de combat is dat er onnoemelijk veel variatie in tegenstanders zijn, sommige zelfs erg indrukwekkend (alhoewel iemand zich kan afvragen hoe de gewone inwoners van deze wereld uberhaubt overleven wonend tussen al dat gespuis).

Al met al vond ik FF een aardige ervaring, maar ik ben zeker geen fan geworden, (nu begrijp ik wel eindelijk de schitterende film Advent Children). De game is groot (maar niet zo groot als Baldur´s Gate of Morrowind b.v.), maar vanwege het gebrek aan open ended structuur duurt het naar mijn smaak te lang, aan de andere kant lange games met veel content worden zo langzamerhand een zeldzaamheid in deze dagen en van dit soort games zijn er niet veel. Eindoordeel, een 3.8, maakt 4*

Ik zit nu zo'n 35 uur in de game en ben net bij CD 2 beland. Ondanks dat het spel nu zo'n 18 jaar oud is en het contrast met FFXIII behoorlijk is ben ik toch erg onder de indruk. Dat komt mede door het sterke verhaal, personages, de muziek en het feit dat ik deel VIII en IX ook op de PSX heb gespeeld. Hieronder mijn indruk na de eerste 35 uur.

GAMEPLAY
Ook al heb ik FFVIII - FFX gespeeld, welke allemaal turn based zijn, de laatse Final Fantasies die ik heb gespeeld zijn XIII en XIII-2. De stijl van de gevechten van die latere delen bevalt me iets beter, omdat het allemaal net ff wat vlotter speelt. Nu selecteer je vaak een commando als je ATB bar vol is en dan kan het zomaar zijn dan je tegenstanders nog eerst even een paar sterke aanvallen doen en die Cure-All dus te laat komt. Ook vind ik het af en toe lastig dat je de POV van de camera maar beperkt onder controle hebt, is natuurlijk een beperking die komt vanuit het feit dat de achtergronden geprerendered zijn.

Zoals ik in mijn vorige post al aangaf zijn de aanvallen van de personages vrij zwak, het HP van je tegenstanders is dat echter vaak ook, waardoor het toch weer in balans is. Al met al vind ik dit spel wel een stuk moeilijker dan de latere delen, zeker de XIII en zijn vervolg, daar was je vaak met één of twee klappen klaar met je vijand, hier zeker niet. Ik ben bij bepaalde boss-fights toch echt wel een paar keer opnieuw moeten beginnen omdat ze best pittig waren. Het feit dat je niet overal kan saven maakt het soms wat frustrerend omdat je dan een heel stuk opnieuw moet doen.

Het levelen gaat op een redelijk tempo. Ik zit nu met Cloud op level 45 ongeveer, de rest zit op 39 - 41. De traditionele manier van levellen bevalt me wel weer een keertje al mis ik wel een beetje de vrijheid om je personage in een bepaalde richting op te ontwikkelen. De personages hebben ook niet echt een eigen rol, zoals dat bij andere delen wel het geval was. In principe is iedereen multi-inzetbaar. Heeft zo zijn voordelen, maar dat haalt soms wel een bepaald tactisch element weg, en je hoeft wat minder na te denken over de ontwikkeling van je personages. Wat ik overigens constateer, maar niet 100% zeker weet is dat ook niet actieve party members levellen. Het kan zijn dat het op een minder hoog tempo gaat, maar het werkt wel in de hand dat je een vaste crew hebt die je daarna nooit meer wisselt, omdat dat niet hoeft in verband met levellen. Zo heb ik Cid en Cait Sith amper nog gebruikt.

Dan de Materia. In feite bepaalt die wat voor rol je personage heeft. Wat ik nu vooral doe is de materia tussen personages wisselen, zo heb ik van elk type materia wel 1 of 2 exemplaren die inmiddels een hoog level zijn. Ik gebruik daarbij vaak weapons met de double AP eigenschap. Mijn wapens zijn daardoor een beetje zwak, maar de AP gaat wel lekker hard. Voordeel is dat ik niet continu de behoefte voel om nieuwe wapens te kopen als die toch maar single AP zijn. Spaart een hoop geld uit voor andere nuttige dingen. Op zich vind ik het systeem wel prima werken, is een beetje te vergelijken met het Junction systeem uit VIII.

Het is echt wel een ouderwetse Final Fantasy, je moet echt een hoop dingen zelf uitvogelen door met iedereen in het dorp te praten, en dan middels de soms wat cryptische tips je weg proberen te vinden. Dat je soms precies goed ergens moet voor gaan staan om met iemand de kunnen praten maakt het soms extra uitdagend, zoals toen ik die batterijen zocht in Wall Market. Of in de Temple of the Ancients, voor ik daar de weg had gevonden! De vrijheid heeft ook zijn charme, tussen dorpjes / steden door is er tijd genoeg om de omgeving te verkennen en winkeltjes etc. door te speuren. Maar je komt pas echt verder door met het verhaal verder te gaan, dit is echter minder dwingend dan in XIII, daar is het eerste deel wel heel erg lineair.

GRAPHICS
Ondanks dat het spel al 18 jaar oud is ziet het er nog prima uit. De FMV's zijn soms wat blokkerig, maar dat komt door de compressie, de achtergronden zien er echter prachtig uit. Het ontwerp van de sprites vind ik wat minder, tijdens de FMV's hebben ze wel een neus en een mond en in het spel zelf niet. Dat en de grote manga-achtige ogen maakt dst ze soms wat lieflijk overkomen, zeker bij types als Cloud, Barret en Sephiroth werkt dat soms wat averechts. Als je net deel XIII hebt gespeeld is pas goed te zien wat voor progressie de serie heeft gemaakt in die jaren als was de grootste sprong natuurlijk van IX naar X.

MUZIEK
Simpelweg briljant. Ondanks de beperkingen van de PSX weet Square hier een bijzonder sfeervolle soundtrack neer te zetten, onder andere die Mako Reactor Theme en het Sephiroth Thema zijn echt goed. En natuurlijk de ouderwetse Battle Theme en Chocobo Theme.

VERHAAL / PERSONAGES
In het begin komt het wat traag op gang, maar dat was bij deel VIII ook zo. Daar heb ik meerdere malen na een paar uur vast gezeten omdat ik die stomme Fire Cavern niet kon vinden. Pas als je Midgar uit bent neemt het verhaal echt pas een vlucht. Er zitten heel wat memorabele momenten in dit spel die echt zorgen voor goede character bonding, zoals Sephiroth die Nibelheim afbrandt en daarmee de ouders van Cloud en Tifa doodt, Cait Sith die zichzelf opoffert voor de Black Materia en de dood van Aeris. Het is alleen jammer dat ik dat laatste al wist omdat ik dit topic en wikipedia al uitgebreid had doorgelezen. Er zitten ook enkele leuke vondsten in, zoals Yuffie die je Materia afpakt als je naar Wutai gaat en je dat halve continent over moet lopen met alleen de Attack en Item commando's en dat Cait Sith je verraad voor die Keystone.

Al met al vind ik het een zeer indrukwekkend spel, met name door het verhaal en de uitdagende gameplay. Ik heb er nog niet dezelfde band mee als met VIII en X, maar wie weet wat de rest nog gaat brengen. Ik ben overigens wel van plan om tot het gaatje te gaan (dus een golden chocobo halen, Knights of the Round en de WEAPONS verslaan). Dat hoort gewoon vind ik.

Ik heb geen idee hoe lang de main story line nog gaat duren, maar na ruim 30 uur zat ik pas aan het eidn van CD 1, terwijl dat bij VIII al veel eerder was naar mijn idee. Een vriend van me zei dat hij het in 40 uur helemaal had uitgespeeld, dan heb je echt bizar snel gespeeld volgens mij.

Overigens lees ik her en der kritiek op de vertaling. Nu ken ik het origineel niet, maar ik vind het niet barslecht of zo. Her en der zitten er wat rare typo's en typische zinconstructies maar om dat nou zo storend te noemen vind ik wel ver gaan. Het is allemaal vrij minimalistisch van opzet, terwijl je met name in deel X het idee hebt dat ze continu aan het ouwehoeren zijn. Dat valt hier reuze mee.

Wordt vervolgd.

Sfeervolle RPG.
Vooral de duistere sfeer en interessante karakters spreken tot de verbeelding.
De game play is ook weer sterk als altijd,net als het boeiende verhaal.
Tot op de dag van vandaag nog altijd de beste Final Fantasy voor mij