Beyond: Two Souls (2013)

Uitgespeeld en moet zeggen dat deze game het bij verre het niveau niet haalt zoals Heavy Rain. Sommige tijdlijn situaties vind ik oninteressant en ook totaal niet passen bij de rest.
De game zelf ziet er wel goed uit en vooral bij close-up's van personen.

Wat mij het meest tegenvalt is dat er totaal geen diepgang in zit. De emotie komt zelden over en het is mij werkelijk waar een raadsel dat mensen dit een hoge stem kunnen geven.

Ik vond Heavy Rain schitterend en hoop dat ze gauw zoiets vergelijkbaars gaan maken.

Tot slot komt deze game over als een soort van blockbuster film waar ook alleen maar gedacht wordt aan het uiterlijk dan aan het verhaal zelf en diepgang mis je vaak ook.

Batman sinds de 80's. Riiiiiiiightt....

Welke pizzaboer is dat dan.

Klinkt wel als een game die ik wil spelen.

Was het niet gewoon een promotiestunt van Domino's.

Ok ik weet dat ik een heel trage gamer ben, maar sinds ik weer 40 uur per week werk en ook nog eens samenwoon schiet het gamen er een beetje bij in. Bovendien ben ik met ongeveer 10 verschillende games bezig....

Maar ok, genoeg privé-geneuzel. Ik heb gister het Navajo-chapter afgewerkt en vond dit toch wel het hoogtepunt van de game tot nu toe. Sowieso ben ik zeer te spreken over de game op zich en het meespelen op de app met een medespeler.
Alles is redelijk naar verwachting en dik in orde, maar toch....je gaat het vroeg of laat toch wat vergelijken met Heavy Rain en die vond ik toch wat dynamischer.

Bij deze game kun je nagenoeg geen fouten maken en neemt je iets teveel aan het handje. Maak je een beweging de verkeerde kant op? Geen probleem, we maken het beeld wat roder en geven je een iets andere cut-scene. Voor het verdere verloop van het spel maakt het geen snars uit.
In Heavy Rain had je na een bepaalde scene nog wel eens het idee van 'shit, had ik dit maar beter gedaan', maar hier niet. Jouw acties, keuzes en bewegingen hebben nauwelijks invloed.

Verder vind ik het een geweldig spel met mooie afwisseling. Het speelt wel traag en soms hort en stoot het beeld wat, met name na een wissel van een cut-scene naar een game-scene, maar de grafische pracht compenseert dat weer.

Een super game tot nu toe, maar gameplay technisch moet het me nog even grijpen.

Kent deze game trouwens meerdere eindes vraag ik me nu af of is er maar één einde mogelijk?

Game heeft net als Fahrenheit en Heavy Rain meerdere eindes.

Grafisch top, originele levels, Page en Dafoe leveren goed werk af maar vergeleken met Heavy Rain is het toch een tegenvaller.
Je keuzes hebben veel minder invloed op het verloop van het verhaal dan van Heavy Rain.
Maar ook de secundaire keuzes slaan vaak nergens op.
Gameplay is grotendeels hetzelfde als HR, in tegenstelling tot de levels is dat minder origineel bedacht en ik had nooit echt het gevoel dat ik zeg maar dood kon gaan in deze game.
Als je wat fout doet dan geeft de game jou alle gelegenheid om het te herstellen of je krijgt gewoon alle tijd van de wereld om een paar mutanten of agenten uit te schakelen.
Verhaal zelf is op zich aardig, af en toe lekkere creepy momenten en vooral de emoties van de gezichten van de hoofdrolspelers is sterk gedaan maar in het geheel had de game meer echte keuzes moeten hebben en na het Navajo-level begint de game een sleur te worden.

Ik heb 'm al aan 40 euro zien liggen, nog 10 ervan af en ik koop 'm. Ondanks dat de algemene teneur is dat dit inferieur is aan Heavy rain, veel Quantic dream titels zijn er nu eenmaal niet en ze blijven tenminste origineel.

Ja precies, zoiets had ik ook. Hou van dit soort spellen. Ik had hem 2e hands voor 35 euro, dat vind ik net goed. Als ik de volle mep had betaald had ik misschien wel gebaald. Nu is het zeker geen miskoop.

Ik vind dit spel juist de volle pond waard! Wat een geweldige ervaring, vind 'm ook stukken beter dan Heavy Rain. Nadat ik 'm heb uitgespeeld zat ik nog weken met dit spel in me kop, wel knap dat een game zoiets met je kan doen. En dan de soundtrack kippenvel! Echt 1 van de betere games die ik ooit gespeeld heb.

Als je wil kan je hem van mij voor 30 euro (inclusief verzendkosten) kopen, reageer maar als je interesse hebt.

Grafisch erg mooi. Sommige scenes zijn erg indrukwekkend.
De muziek in de game vond ik ook erg sfeervol. Het verhaal loopt niet chronologisch, soms vond ik dat wel lastig om het verhaal te volgen. Het einde, tenminste wat ik gekozen heb van de 8 verschillende eindes, vond ik erg mooi.
Vind dit een hele speciale game, die erg moeilijk te beoordelen is. Het is meer een persoonlijke ervaring. Gameplay technisch is dit toch wel onder de maat. De quicktime events werkte naar mijn mening ook niet echt goed. Maar als verhaal, en de manier waarop het verteld wordt, zijn er weinig andere games, die me zo wisten aan te ontroeren. 4,5 ster voor dit "bijna"pareltje!

Super mooi spel!!

Ik heb het spel nog niet uitgespeeld en er ongeveer 5 speeluren op zitten.
Het spel (maar eigenlijk het personage van Ellen Page) neemt me echt mee in het verhaal. Doordat je verschillende fases in haar leven speelt, leef je wel met haar mee.

De gameplay werkt voor mij niet altijd, met name bij de gevechten. Moet je nu omhoog met je stick of naar beneden??? Maar goed, als je het wel fout doet is er nog niet erg veel aan het handje. Dat vind ik wel jammer.
Soms mag het personage van Jody zich ook wel iets sneller bewegen. Je blijft lopen... en lopen... en lopen en er zijn momenten dat ik liever heb dat ze even wat meer in de benen gaat en ik wat vlotter op plaats van bestemming ben.

Ondanks mijn voorgaande opmerkingen ben ik wel heel erg te spreken over de game. Ik had door het lezen van de berichten op gamesmeter en andere sites niet erg hoge verwachten, maar juist daardoor werd ik verrast.

Ik zou het spel wel aanraden! Het is geen heavy rain, maar komt wel wat in de buurt en dat is voor mij al meer dan voldoende .

Na het spelen van Heavy Rain was ik zeer benieuwd naar deze game en wilde ik het wel een kans geven.
Na ong 6 a 8 uurtjes rolde de end credits over het beeld en was ik toch behoorlijk teleurgesteld.
Op een paar momenten na vond ik de game gewoon weg saai, geforceerd en onlogisch.

Het verhaal wordt verteld door middel van verschillende tijdssprongen in het leven van Jodie (Ellen Page).
Op zich een interessant concept was het niet dat veel van deze sprongen ontzettend onlogisch zijn.
Dit zorgde er bij mij dan ook meerdere malen voor dat ik helemaal uit het verhaal werd getrokken en ook de interesse op den duur verloor omdat je plotseling weer saaie en nietszeggende chapters voorgeschoteld kreeg.
Wat ook een van de grote minpunten van de game is is dat je bij alle confrontaties met vijanden eigenlijk niets hoeft te doen want je overleefd het toch wel of het verhaal forceert je naar een punt toe dat je hoe dan ook bereikt ook al verneuk je het meerdere malen.
Ook de “Romance opties” worden tot op het ergerlijke toe de hele tijd geforceerd op de speler zelfs al heb je daarvoor al meerdere malen duidelijk gemaakt dat je niks van dat persoon mot hebben.
Dit had Heavy Rain veel minder.

Over de besturing van de game is vrij weinig te zeggen behalve dat de spelers inbreng minimaal is en in de meeste situaties neerkomt op het indrukken van knoppen combinaties.
Er zit wel enige verandering in als de speler switched tussen Jodie of Aiden maar de besturing blijft vrij oppervlakkig.

Maar net als bij Heavy Rain draait het bij deze game niet om de gameplay maar om de ervaring.
Dit is een punt waar Heavy Rain stukken beter scoort dan Beyond.
Want dankzij de eerder genoemde tijdssprongen en het vrij dunne script, springt het verhaal alle kanten op en lijkt het net of David Cage niet kon beslissen in welk gamegenre beyond thuis hoort.

De dingen waar ik wel positief over ben is dat de game visueel uitstekend is en dat top notch acteurs zoals Page en the Green Goblin deze game nog enigszins tolerabel maken.
Maar na het spelen van deze game kon ik beide acteurs ook even niet meer zien of horen.

Dus mijn conclusie: teleurgesteld.

Toch vind ik dat je een beetje gelijk hebt. Wat jij noemt heb ik niet precies vermeld in mijn review. Bij deze een half minpuntje er af dus valt deze game van mij naar een 4.5.

Mijn conclusie is eigenlijk een soort van hetzelfde: het haalt nergens het niveau van het sublieme "Heavy Rain", maar toch vond ik het een hele aparte ervaring. Het script van deze game / film is wat rommelig en dat zorgt ervoor dat je niet echt lekker in het verhaal komt. Ook vond ik sommige dingen in deze game nogal ver gezocht. Natuurlijk is het een fantasie verhaal, maar het stuk in Narajavo vond ik wel erg ver gaan. Tegelijkertijd vond ik dat wel één van de mooiste scenes. Er zaten zeker wel lekkere game-elementen in, maar te weinig en te veel van hetzelfde. Maar mensen; wat een werk moet deze game zijn geweest! Als je ziet dat de aftiteling al bijna een kwartier duurt dan weet je het wel... Ondanks dat ik het niet zo'n goed spel / film vond als "Heavy Rain" geef ik deze game / film toch vier sterren. 4 *

In afwachting op de Playstation 4 versie......

Wat een geweldige game, het idee is goed, het verhaal wist me echt mee te slepen en kon me echt inleven met de characters. Ik ga het zeker nog 2 of 3 keer spelen om wat andere eindes te krijgen. En ik heb heavy rain nog niet gespeeld maar iedereen hier zegt dat heavy rain beter is dus die ga ik ook maar spelen . Alleen wat me opvalt hier is dat mensen op gamesmeter Beyond two souls een laag cijfer geven (2,5 vooral) omdat ze het vergelijken met heavy rain. En daardoor dus een laag cijfer geven. terwijl de game veel hoger verdiend vind ik. Er zijn andere games die hoger scoren dan dit, maar die eigenlijk lang niet kunnen tippen aan Beyond two souls... Maar omdat het word vergeleken met heavy rain krijgt het een lager cijfer. vind ik onzin.

Wanneer ik hoor dat iemand Beyond Two Souls minder goed vind dan Heavy Rain, of zelfs een slechte game, snap ik goed wat ie bedoelt. Er zitten minder gevolgen achter falen, falen is minder moeilijk om te doen en het verhaal heeft niet een climax waar het naartoe werkt (in tegenstelling tot Heavy Rain). Er zit wel een climax in maar die voelt geforceerd, het ontstaat uit een keuze van een personage waarvan ik niet had verwacht dat ie het zou maken. Maar daarmee heb ik ook al mijn problemen met het spel gezegd. Beyond Two Souls focust zich niet op één probleem of één doel maar het gaat eerder over een kijk in het leven van iemand met een speciale gaven. Het spel springt naar meerdere momenten van haar leven, wisselend van haar jeugd tot haar tienerjaren tot haar als jongvolwassene. De kracht zit hem in de morele keuzes van de speler en de invloed die het heeft op Jodie. Ik ben een groot liefhebber van games over morele keuzes zoals The Walkind Dead etc, Beyond Two Souls is wat dat betreft één van de zwaarste op het gebied van keuzes wegens het hoge emotionele gehalte & hoe de meeste van je keuzes invloed hebben op het hoofdpersonage.

Tijdens het spelen begon ik veel om Jodie te geven en ik merkte me verscheurd te voelen als ik haar iets aandeed. Het zijn die momenten die me het meest aantrokken in de game. Mijn favorieten scene uit de game, tevens één van mijn favorieten scenes uit iedere game die ik in de afgelopen paar jaar heb gespeeld, is date avond. Jodie heeft een date met Bryan maar de game heeft Bryan op zo’n manier neergezet dat ik als speler een hekel aan hem kreeg, omdat ze er bewust voor kiezen de goeie momenten met hem weg te laten maar wel laten zien dat hij haar gaat bedriegen. Jodie is daarentegen verliefd, voor het eerst in haar leven. Jij bestuurt Aiden en het is aan jou om te bepalen of de haat voor Bryan groter is dan hoeveel je om Jodie geeft. Ikzelf zat van begin tot einde te twijfelen tot ik letterlijk de laatste seconde Bryan wegjaagde waarna Jodie moest huilen, denken dat ze altijd alleen zou zijn. Ik voelde me verscheurd, alsof ik iemand die ik aardig vind iets aan had aangedaan. Het feit dat een game dat medeleven bij me kon wekken, en me ook nog eens verantwoordelijk voelde voor de ellende, is wat het één van mijn favorieten scenes maakt.
Projared, een reviewer die ik goed kan waarderen,was echter niet tevreden met deze scene. Volgens hem heeft het geen samenhangt met de rest van het verhaal en voelt de verliefdheid alsof het uit het niets komt. Ik snap goed hoe iemand op die conclusie komt, onlangs dat ik het niet zozeer eens ben met zijn statement, daarom raad ik mensen ook aan zich goed te verdiepen in het spel voordat ze het kopen na wat lovende ratings te hebben gezien.

De graphics zijn sterk en de soundtrack, gecomponeerd door Hanz Zimmer, is mooi & sluit goed aan op de sfeer van de game. Als je geen liefhebber bent van film-achtige games over het maken van morele keuzes is dit absoluut iets om te ontwijken, als je wel een liefhebber bent van het genre of gewoon geïnteresseerd bent in wat Quantic Dream vandaag de dag uitspookt is het de moeite waard je erin te verdiepen.

4,5*

Beyond Two Souls is overigens ook één van de meest deprimerende games die ik ooit heb gespeeld. Een paar maanden geleden heb ik het herspeeld met een vriend en we probeerde de meest slechte verhaallijn mogelijk te halen. Dan heb je een verhaal over een meid die faalt in alles wat ze probeert, door alles & iedereen word uitgekotst, meerdere malen in levensbedreigende pijn verkeerd, iedereen om wie ze wel geeft gaat dood en uiteindelijk vergaat de hele wereld. Some tough shit you got there..

Mooie review!

Zag deze voor een tientje nieuw liggen dus heb 'm maar even meegenomen.

Heavy Rain vond ik wel nice dus voor dat geld is het vast goed te doen.

Wilde de game eerst geheel in het Nederlands spelen zoals ik ook bij Heavy Rain heb gedaan, waar immers het stemgeluid van de hete Carice van H. ons gehoor verwent. Maar zelfs zij kan natuurlijk niet op tegen het erotiserend donkerbruin geluid van Willem Dafoe.

Daarom dus maar de audio in het Engels en de rest Nederlands. Wat mij daar zojuist al gelijk aan opviel was het zinnetje:

'Om met je apparaat te spelen maak je verbinding met Beyond touch app.'

Het kan aan mij liggen maar ik vond dat toch een beetje dubieus klinken.

Denk dat ik mijn apparaat in deze toch maar eventjes buiten beschouwing laat.

Voorlopig dan, je weet nooit wat het nog brengt.

Eventueel.

Even de huidige gen voor het grootste deel opzij gelegd om deze maar even uit te spelen.

Was wel redelijk meeslepend. Kan me ergens wel vinden in dit soort games, op z'n tijd.

Voor een zacht prijsje.

Er wordt met de controls treffend de illusie gewekt dat je meer invloed uitoefent dan uiteindelijk het geval is. Dat het grotendeels niet meer is dan een interactieve cutscene wordt aardig gemaskeerd.

In eerdere kritiekpunten kan ik me ook wel vinden. Zo vond ik de slomo vecht sequenties aardig crappy, was veelal amper duidelijk welke kant je nou eigenlijk op moest met je stick en dan krijg je dus zo'n rood scherm wat verder eigenlijk niet eens uit blijkt te maken.

Maar als verhaal bleek het wel redelijk sterk in elkaar te zitten. Al vond ik het naar het eind hier en daar ietwat ontsporen.

Toen ik van de algehele opzet hoorde kon het eigenlijk amper mijn interesse wekken maar het hele Aiden gedoe blijkt toch innemender dan gedacht.

En ergens ook wel lekker dat je er redelijk snel doorheen bent, is dit tenminste niet nog iets op de grote stapel van tot op heden onafgemaakt.

Nu weer lekker verder met de kleine current gen ophoping.

Na het geweldige Heavy Rain uitgespeeld te hebben, besloot ik deze te spelen. Het is een prachtig spel, en in tegenstelling tot HR had ik hier wél een goed einde (Al was ik achteraf toch liever met Ryan meegegaan in plaats van Jay, maar goed.). Snap de kritiek op het spel eigenlijk niet, het is wel een zeer eenvoudig spel, maar het verhaal is prachtig, de karakters zijn allemaal zeer doordacht en het spel ziet er voor zijn tijd ook gewoon geweldig uit. Nét ietsje minder dan Heavy Rain, maar nog steeds een spel dat iedere PS3-bezitter eigenlijk een keer gespeeld moet hebben. 5*

Sfeer en graphics zijn dik in orde. Maar ik hoop dat het maken van de keuzes nog een groot impact hebben op het spel, zo niet, dan blijft er weinig over natuurlijk. Maar goed, eerst uitspelen, want de ervaring en de gebieden wandelen is ook een goed reden om dit spel te spelen.

Ja, dit klopt wel. De keuzes in Heavy Rain hadden veel meer invloed op het verhaal.

Heavy Rain en Fahrenheit heb ik een paar jaren geleden gespeeld gehad. Het waren zeer mooie game ervaringen waar ik enorm van genoten had. Het waren beide straffe verhalen die wisten te boeien van begin tot einde.
Nu eindelijk na zoveel tijd Beyond Two Souls gespeeld op de ps4. Ik heb gekozen voor de originele volgorde te spelen en niet de remix, dat zal voor één van de volgende speelbeurten worden.

De woorden die ik hierboven al koppelde aan Heavy Rain en Fahrenheit tellen ook voor Beyond Two Souls. Een spel dat mij snel wist te grijpen en ervoor zorgde dat ik vele uren achter elkaar gekluisterd voor mijn beeld zat. Ik verloor tijd uit het oog en leefde mij enorm in het verhaal van Jodie.
Het spel heeft inderdaad minder keuze en consequentie en minder uitdaging. Maar neemt niet weg dat het echt een heerlijk spel is dat toch wel weer psychologisch werkt.
De volgorde van hoe het verhaal verteld werd stoorde mij niet, ik zag snel wat ze aan het doen waren. Het verhaal wordt mooi en mysterieus aan elkaar gelinkt. Vaak met verrassende wendingen en een mooie diversiteit in locaties, waardoor de game nooit verveeld.

Quantic Dream blijft mij verwonderen en hoop snel dat ze hun Detroit: Become Human game uitkomt. In de tussentijd maar eens Heavy Rain en Fahrenheit opnieuw spelen.

4.5*

Ik heb ervoor gekozen om de originele volgorde aan te houden, omdat het de eerste keer was dat ik dit spel speelde. Zeker voor een eerste keer is dit de juiste beslissing geweest, beetje bij beetje begin je achter steeds meer dingen te komen. Mogelijk dat ik hem in de toekomst wel op chronologische volgorde ga spelen.

Al vrij snel kwam ik tot de conclusie dat dit spel qua keuzes toch anders is dan andere spellen. Ik vind het altijd erg leuk om te zien welke keuzes andere mensen hebben gemaakt en in dit spel kon je dan ook gelijk zien welke paden je niet afgelegd hebt. Ik heb niet zo vaak gehad dat een pad niet afgelegd zou zijn, één of twee keer, maar had wel geregeld statistieken waarvan ik dacht: 'kon je dat doen dan?' Ik heb dit spel dus zeer waarschijnlijk niet ten volste benut. Tijdens The Party kon je bijvoorbeeld zo ver gaan dat je zelfs het huis in brand kon steken. Zo ver ben ik niet gekomen, slechts wat spookachtige taferelen uitgevoerd.

Dit maakte het spel voor mij qua keuzes toch net wat beter dan eerdere spellen die ik heb gespeeld. Dit is dan ook het eerste spel waarvan ik zeg: deze ga ik absoluut nog een keer spelen. Ik heb nog maar weinig spellen in mijn leven gespeeld, ben er zelfs enkele weken terug pas mee begonnen. Mogelijk dat mijn mening in de toekomst dus nog wat bijdraait.

De episodes Homeless en Navajo waren voor mij toch wel de absolute hoogtepunten. Navajo nog net wat beter dan Homeless, maar Homeless gaf mij in eerste instantie wel een warmer gevoel. Later kwam dat warme gevoel in Navajo natuurlijk ook wel. Wat ik in Navajo erg jammer vond, is dat toen ik het huis binnenkwam op het einde, gelijk een wit bolletje bij de oma zag. Hier heb ik op gereageerd, maar vervolgens kon ik niks anders meer doen dan het ritueel starten. Terwijl ik het huis binnenging met de intentie om te kijken hoe het met Paul ging en of ik hem nog kon redden.
Dit had dus nog gekund, maar niet als je eerst met de oma begint te praten. Goed, als ik het opnieuw ga spelen weet ik het en zal ik het dus inderdaad anders gaan doen.

De laatste episode is uiteraard de belangrijkste, waarbij je achter bepaalde dingen komt. Ik vond het leuk bedacht dat Aiden haar tweelingbroer bleek te zijn. Ook hier vond ik het jammer dat ik Cole niet kon redden. Klaarblijkelijk was dat wel mogelijk. Ik had nog met Aiden rondgekeken, maar kon niks doen. Ik vermoed zelf dat ik te vroeg met Aiden heb gekeken en dat pas iets later had moeten doen. Ook dit ga ik dus de volgende keer anders doen.

De laatste keuze vond ik erg interessant. In mijn geval was de keuze niet zo heel moeilijk, omdat ik gedurende het spel vrijwel iedereen dood heb laten gaan (zonder opzet uiteraard). Dit probeer ik de volgende keer wel te voorkomen en zal dan ook voor de andere keuze gaan.

Quantic Dream durft met Beyond Two Souls een van de grootste vragen van de mensheid te behandelen: wat gebeurt er als we dood gaan? Veel dingen in de game zijn uiteraard wat vergezocht,(wezens uit de andere wereld/het hiernamaals die ons willen doden? Yeah right.) maar ik snap het idee erachter wel. We zijn namelijk bezig met een game en geen filosofieklas. Het thema wordt mooi uitgedragen, maar het probleem is dat niet elke scène even sterk is. Net zoals veel anderen vond ik Homeless en Navajo met uitstek de beste hoofdstukken.

Op het gebied van gameplay vond ik hem minder 'smooth' dan Heavy Rain en ook de keuzes en consequenties waren nogal matig. De meeste dingen die je doet hebben eigenlijk niet tot nauwelijks invloed. Hierbij helpt het ook niet dat de game van de ene tijd naar de andere springt. Soms was het spot on, maar in de meeste gevallen voelde het niet heel logisch aan.

Toch heeft de game wel indruk op me gemaakt. Als ik eenmaal bezig was, zat ik er ook echt helemaal in en vergat ik even de tijd. Combineer dit met een interessant thema en je hebt gewoon een goede game.

Via playstation now gratis gedownload, net als heavy Rain, ook gratis gedownload.
Ben nu een paar uur bezig en bevalt prima.
Heavy Rain moet ik nog spelen.

Als ik 1 tip kan geven over Quantic Dream spellen is dat om ze in het najaar of de winter te spelen. Deze was zeer genietbaar tijdens mijn kerstvakantie, zeg maar de periode rond oud en nieuw, waar ik altijd wat schijt heb aan het nieuwjaarsgebeuren en me liever terugtrek. En dan is het melancholieke en eenzame wat in David Cage's verhalen zit precies wat de dokter bestelde.

Een belangrijke factor voor deze game is hoezeer je Ellen Page trekt. Als je haar niks vind (en ze krijgt niet bepaald malse kritieken over sommige rollen die ze speelt) dan moet je deze titel maar links laten liggen. Ik waardeer wel bepaalde rollen van haar zoals in Hard Candy, X Men 3 en Super. In dit verhaal is ze wel weer het boze meisje met het duistere randje maar het gaat haar goed af. Willem Dafoe mag meedoen als afstandelijk vaderfiguur. Nieuw in deze productie is dat de acteurs hun eigen gezichten zijn gebruikt, mogelijk met motion scan zoals in L.A. Noir maar dat weet ik niet zeker.

Het verhaal vond ik best meeslepend en origineel. Het is natuurlijk allemaal weer zwaar over de top om de emoties tot grote crescendo's te duwen, zoals je van Cage kunt verwachten. Gewoon een typische Quantic Dream game: zeer verhalend en veel keuzes en mogelijke uitkomsten, hoog emo gehalte en aanzwellende violen, schaarse gameplay, leuke QTE scenes, maar een replay vind ik de moeite nooit waard.