The Last of Us (2013)

"After all we've been through, after everything I've done. It can't be for nothing..."

Dat was het dan, na 16 en een half uur zit deze geweldige ervaring erop. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit een prachtige game is die elke PS3-bezitter moet spelen. Het is een op en top verhalende game met immens grote omgevingen en prachtige graphics. Top kwaliteit voice acting, soundtrack en heerlijke gameplay. Naughty Dog heeft oog voor detail, in alle kleine dingen, zoals het tussendoor geluidjes maken en proberen te fluiten van Ellie.

Je hebt een sterk verhaal, met geweldige cutscenes waar je sinds de eerste minuten totaal ingezogen wordt. Er zijn stukken waar je het tegen de resterende mensen opneemt en de 'infected'. Bij beiden heb je de keuze om het stealth aan te pakken, of om er op een harde manier in te vliegen, ikzelf hou meer van het stealth gedeelte. Verder heb ik geen last gehad van enige bugs of de save glitch. Ik weet niet wat het is, maar ik heb toch steeds meer het gevoel dat Naughty Dog hun games echt met liefde maakt.

Als ik dan toch een minpunt zou moeten noemen, dan zou het toch wel de AI van de vijand en soms Ellie zijn. De vijand loopt soms zo met hun neus voorbij haar en merkt totaal niks op. Dit is een klein puntje wat je even uit de ervaring haalt maar ik stoor me er persoonlijk niet aan.

Het verhaal is toch wel het grootste pluspunt van The Last of Us, en de morele vragen blijven leuk om over te discussiëren. Het volgende moet toch even tussen (GROTE) spoiler taggs.


Wat is de algemene boodschap van dit verhaal? Ik denk niet dat er in deze wereld een 'goede' of 'slechte' kant is. Je doet wat je moet doen en dat is overleven. 'The Hunters' zijn erg wreed en verschrikkelijk maar wat ze in feite doen is overleven. David en zijn vriendjes waren ook erg hard, maar ook hun essentie was overleven. Joel lijkt 'de goede' te zijn maar in de laatste ziekenhuis scene lijkt het toch alsof de wereld om hem heen zelfs het ergste in hem naar boven haalt. Het bruut moorden van de mensen (en dokter) waar hij de hele reis naar opzoek was. Maar dan, waarom zou hij de Fireflies vertrouwen met Ellie? Heeft Joel hier wel de juiste beslissing genomen? Wie zegt dat de vaccinatie werkt, laat staan dat het de juiste mensen bereikt. Het verhaal begint met Joel die alles wat hij heeft (zijn dochter) verliest. Dan ontmoet hij Ellie en in eerste instantie ziet hij deze taak gewoon als iets wat hij moet doen. Maar naarmate het verhaal vordert merk en zie je dat hij steeds meer om Ellie begint te geven door alles wat ze meemaken en haar uiteindelijk ziet als zijn 'nieuwe dochter'. Ellie is nu alles wat hij heeft en betekent de wereld voor hem. Waarom zou je jouw hele wereld opgeven, hopend dat de Fireflies de mensheid kunnen redden, wat niet eens zeker is. Zou Ellie een kans moeten hebben om haar eigen keuze te mogen maken? Misschien.. Maar Joel kiest ervoor om te liegen om haar voor de waarheid te beschermen.

Joel probeert gewoon te overleven, en hij kan dat niet zonder Ellie. Dat is wat deze game zo mooi maakt, Naughty Dog geeft jou dit einde en laat je jezelf afvragen of Joel's acties juist zijn of niet...

Het einde van het PlayStation 3 tijdperk wordt waardig afgesloten met de beste game van deze generatie.
5.0*

De Last of Us dus. Niet echt enorm naar uit gekeken tot ik voor kort wat gameplay materiaal zag en zag er toch erg tof uit. Toch mijn reservaties gehad omdat ik de Uncharted reeks vlak, repetitief en middle of the road vond. Al bleek bij het proloog al dat Naughty Dog toch flink wat niveautjes hoger schakelt.


Vooral qua vormgeving wordt het niet mooier dan dit. Prachtige character models met zeer realistische movements en ook zeer menselijk. Bij een thema als The Last of Us is dat wel vereist. Al het andere design is ook dik in orde. Shading is echt grandioos, denk maar even aan het segment dat je in de auto zit en de regen op de voorruit klettert, echt zo mooi. Ook het scenery design laat geen enkele steek vallen, met absoluut hoogtepunt Salt Lake City. Vind dit toch allemaal essentiele elementen wil ik helemaal weg zijn van een game. Missie geslaagd.


De gameplay voelt i.t.t. Unchated helemaal niet repetitief aan terwijl je toch redelijk hetzelfde doet maar repetitief wordt het nergens. Erg inventief hoe ze gameplay elementen geintegreerd hebben om je echt een post-apocalyptic survival feel te geven, waardoor ik toch wel iets te veel mijn uitvlucht zocht in stealth. Qua narratief kent The Last of Us echt een uitstekend script die ondersteund wordt door een subliem geconstrueerde vertelstructuur. Ook dat er net een draai wordt gegeven aan de zombies die eigenlijk geen zombies zijn. Naughty Dog geeft het concept toch wel een eigen draai met hun bloaters, clickers en consorten.


De ziel van de game zit uiteraard in Ellie, en was dit niet zo'n onzettend cool, aandoenlijk en sympathiek personage geweest had je al een serieus probleem gehad. Een verwend nest escorten is niet echt fijn. Naughty Dog zet de lijntjes hiermee ook prima uit, de tegengestelde karakters van Joel en Ellie, hun backstory en de magnifieke ontwikkeling die beiden doormaken. De scripted dialogue onderweg vind ik normaal erg storend maar hier doet het de character development echt enorm veel goed.


Echt een dijk van een game, die erg goed is op gameplay gebied en zwaar indrukwekkend is op design gebied. Elke facet is subliem en moet heel erg mijn best doen om flaws in deze game te vinden. Naughty Dog bewijst hoe veel moois je uit de PS3 kan persen als je weet wat je moet doen met de Ps3, helaas weten veel developers dat niet wat de PS3 generatie games erg teleurstellend aanvoelt. Maar het wachten op The Last of Us was het waard. Survival horror (?) is terug en Naughty Dog is op de juiste weg om de developer te worden om naar uit te kijken. Deze director graag aanhouden.

REVIEUW:
---------------------
The Last of Us
____________

Getwijfeld:
Toen ik deze game voor het eerst zag in 2012 was ik er niet echt overtuigd van. Ik dacht: ''Ow, nee! Naughty Dog, wat doe je nu? Dit is zeer onrealistisch en heeft helemaal geen sterk verhaal!'' Totdat de tweede trailer er van uit kwam. Ik werd ietsje meer overtuigd over de game en begon te zoeken naar wat het verhaal precies was.

Het scheen dat het helemaal niet alleen maar een zombie-game bleek te zijn! Integendeel! Het had een reden waarom die zombie's daar rond liepen! Het ging om een zogenaamde 'Bacterie' of een 'Infectie' dat invloed had op de mensen. Joel en Ellie moesten dus samen zien te overleven en een tegengif zien te vinden. Het had dus wel allemaal een reden en de game had dus wel een realistisch en een beetje n' sterk verhaal. Omdat ik de Crash Bandicoot (PS-One) en de Uncharted serie had van Naughty Dog en die mij zeer goed bevielen en omdat ik vertrouwen heb in Naughty Dog, nam ik naast het goede verhaal dat er bij zat, de game toch geheel in zijn vertrouwen!

Lang Gewacht en Als Eerste Gekocht!:
Hierna was ik dus verkocht en had ik veel hoop op de game! Ik was daarna ook eigenlijk best wel nieuwsgierig geworden naar de game! Van 2012 tot 14 Juni 2013 had ik op de game zitten te wachten. Ik volgde ook elke dag het nieuws op de site zelf van Naughty Dog maar veel nieuws kwam er niet. Uiteindelijk op de eerste dag dat hij te koop was, op zijn releasedag, was Ik de allereerste die hem kocht in de winkel! Ik ging gelijk kijken maar hij stond er niet tussen... Shit! Maar toen zag ik een vrouw die bezig was met vakken vullen en ik vroeg meteen aan haar of ze The last of Us had en die had ze! helemaal onder in de doos zat hij! Gloednieuw kwam hij tevoorschijn! 'Hell, Yes!!!' dacht ik meteen.
Ik ging gelijk afrekenen en daarna naar huis om natuurlijk te gaan... GAMEN!!!

Gameplay, Graphics en Vromgeving:
Ik zag meteen vooruitgang. Je kunt nu goed zien dat we de overstap gaan maken naar de nieuwe generatie games en consoles. Het zijn weer eens prachtige graphics die Naughty Dog weer eens goed heb laten zien. De gameplay was wel even wennen maar later vond ik het stiekem wel de beste gameplay die je maar kunt hebben. Er waren zeer zelden momenten waar ik met mijn mond open zat, maar ik had in iedergeval wel zo gezeten voor deze game! Er waren toch best wel eens van die mooie en prachtige momenten in deze game wat ik niet verwacht had! Er zat ook zoveel emotie in deze game wat ik ook niet verwacht had. Want in vergelijke met de Uncharted serie was er meer humor dan dat het emotionele momenten waren. En dat is erg realistisch geworden! De momenten zijn serieus en emotioneel wat de game erg mooi maakte. Ik hou erg veel van een spannende en donkere sfeer net zoals de Max Payne serie dat heeft waar ik dol op ben en dat heeft deze game ook! Vooral op het einde in het ziekenhuis vond ik het wel erg spannend. De game zelf was ook wel erg spannend te noemen, iets wat ik voor het laatst ben tegen gekomen in 2010 met Heavy Rain, zo spannend! De game duurde best wel lang waar ik op gehoopt had. Bij mij gaat er altijd een minpuntje er van af als de game te kort is, maar dat is gelukkig zeker niet het geval. Zoals ik al eerder had geschreven: Naughty Dog heeft veel vooruitgang geboekt!

De Minpuntje's van De Game:
Wat ik alleen een minpunt vind aan deze game is dat hij niet helemaal 100% 'Perfect' is afgewerkt wat mij erg tegenviel van Naughty Dog. Ik heb het over: Planten die door mijn armen heen gaan, dat als ik iemand wou neersteken dat het driehoekje soms niet tevoorschijn kwam en dat geld ook voor als ik Ellie ergens een zetje moest geven, want dan kwam ze niet gelijk naar me toe, dat ik soms een stukje door een steen heen kan kijken als ik mijn camera er dicht op draait of dat ik dwars door een stuk zeil kan gaan als ik mijn camera beweeg. Wat ik ook een klein minpuntje vind is dat de game een abrupt einde heeft. Een einde zonder horizon, humor of liefde, etc. het gesprek houdt in een keer op. Dit vind ik n' beetje jammer van z'n einde voor z'n mooie en grote game als deze. Alsof ze er geen moeite voor wilde doen.

Wel Respect!:
Misschien komen deze minpuntjes er wel op neer dat de andere helft van de game studio bezig was met Uncharted 3 op dat moment, want anders had deze game wel de gegarandeerde 100% 'Perfectie' gehad.

Maar ze hebben hard gewerkt aan de game wat je goed kunt zien en ze hebben ook nog eens dubbel werk moeten leveren door Uncharted 3 ook maar eens erbij te produceren in die tijd.

Thank You Naughty Dog! THANKS!
Ik heb m' gisteren voor het eerst uitgespeeld en ik kan het niet vaak genoeg zeggen,
maar ze hebben zeker vooruitgang geboekt!

Eindcijfer:
Ondanks dat deze game helaas net niet de 100% 'Perfectie' heeft gehaald, gaat er daardoor toch een klein halfje er van af, dus komt deze game uit op een:


Overlevende 4.5
-------------------------------


__________________________________________________________________________________

Uiteindelijk ook uitgespeeld in iets van 16/17 uur.

Een slecht spel is het zeker niet. Integendeel, het is juist een van de beste games ooit. Tenminste, als je het op bepaalde aspecten afrekent. Bijvoorbeeld op de veel geroemde graphics, of op de karakters en emotie. Wat dat betreft is het zeker een van de beste spellen ooit geproduceerd.

Maar toch ben ik eens alles bij elkaar gaan optellen en kom ik toch wat bedrogen uit. Hoewel het moeilijk aan te geven is wat ik precies miste, ging ik het eens vergelijken. Zoals ik al eerder aangaf is het een kruising gebleken tussen Resident Evil 4 en Half-Life 2. Beide 2 van mijn favoriete spellen. Maar wat die beide spellen wel in overvloed hadden, miste The Last of Us voor mij wel degelijk: de X-factor. Het moeilijk te kunnen plaatsen waarom een spel het bij jou doet of niet doet.

Het aantal ‘legendarische gamemomenten’, de reden waar ik games voor speel, zijn in TLOU op 1 hand te tellen (inderdaad, een stuk of 4/5). Ze waren er wel, maar zo sporadisch dat ik ze bijna niet meer kan herinneren. Het meeste van de tijd is de gameplay een repititief gegeven.

En dat is de reden waarom ik deze game persoonlijk NIET beoordeel als een van de beste games ooit. Het is natuurlijk schier onmogelijk om deze game een onvoldoende te geven; daarvoor heeft dit product simpelweg teveel kwaliteit. Want zoals al eerder gezegd, de graphics en effecten zijn geweldig, muziek perfect ondersteunend (zoals ongeveer alle geluiden), karakters bewonderenswaardig, weinig bugs en ga zo maar door. Helaas was het verhaal niet al te hoogstaand maar dat vind ik in games van ondergeschikt belang.

Goed spel, top spel, maar niet perfect.
4*

Wauw. Gewoon wauw. Met hoge verwachtingen ermee begonnen en na afloop stomverbaasd naar de end credits gekeken. Na precies 18 uur en 2 minuten zit deze emotionele rit erop, wat een prachtige ervaring. Ik ben sowieso geen groot fan van het genre, maar wauw...

Deze game moet het vooral hebben van de relatie tussen Joel en Ellie, het hele proces ervan en de bijbehorende ijzersterke voice acting. Character movement details zijn subliem en grafisch ook wonderschoon, heel af en toe wat texture glitches but all is forgiven. Omdat ik jullie niet verder wil vervelen, hier globaal mijn plus- en minpunten.

+ Emotioneel angstaanjagend sterk
+ Bijhorende voice acting werkelijk subliem
+ Heerlijke dialogen
+ Bijzonder veel oog voor detail, vooral character movement
+ Grafisch heel erg mooi voor current-gen console van 7 jaar oud
+ Geluid is feilloos en muziek (vooral bij het menu) is ironisch genoeg prachtig rustgevend.

- Had liever dat je precies begint waar je voor het laatst hebt opgeslagen i.p.v. checkpoints
- Waarom de fuck heeft Joel geen (onbreekbaar) mes net als Ellie i.p.v die shivs??
- A.I. is zo goed als blind voor Ellie enz, deed soms afbreuk aan de beleving
- Hoogstwaarschijnlijk geen hoge replay value

Al met al een prachtige ervaring en minimaal 4,5*. Moet er nog wel een nachtje over slapen of mijn top 10 een nieuwe inwoner krijgt.

Deze game is echt een aanrader!

Ben al een behoorlijk eind op weg met GTAV maar die met nog hele gekke dingen doen wilt hij deze titel van de troon stoten als goty! Meer is dus niet altijd beter. Het gaat om de ervaring. En deze game heeft na de aftiteling nog lang in mijn hoofd gespookt.
Mijn vader was dit weekend diep onder de indruk van gta5. Hij wist niet dat de games vandaag de dag zo indrukwekkend zijn. Het enige wat ik kan zeggen was "laten we binnenkort The Last of Us spelen. Je weet niet wat je ziet".

Intens.

Volgens mij ben ik één van de laatste mensen die deze game nog moest spelen, maar de afgelopen weken hiermee aan de slag geweest en eindstand uitgespeeld in 19 uur en 28 minuten volgens de save data. Ik moet zeggen dat dit één van mijn beste game ervaringen ooit is geweest.

Het verhaal is sowieso ijzersterk te noemen. De band die zich gedurende de game ontwikkeld tussen Joel en Ellie is tegelijkertijd prachtig en ontroerend om te zien. Hun tegenstrijdige karakter speelt hier een grote rol in. Ik begon ze op een gegeven moment als echte mensen te zien en als Joel zijnde wou ik Ellie koste wat het kost beschermen. Toen ik Joel door die metalen staaf zag gaan, kon ik mijn ogen niet geloven. Gelukkig heeft hij het voorval mogen overleven. De vertelling via jaargetijden is dan ook slim gedaan.

De post-apocalyptische wereld is perfect neergezet en het leeft ook echt. Het kent zonder twijfel geweldige graphics en idem character design. De pacing is prima; de game dwingt je af en toe om te wandelen. Hierdoor kun als speler meer van de omgeving genieten, bijvoorbeeld het moment waarop je een giraf kunt aaien of gewoon even tegen de reling hangen om van het uitzicht te genieten. De kleine gesprekjes en grappen tussendoor zijn van meerwaarde.

De ietwat repetitieve gameplay vond ik in de eerste paar missies storend, maar gaandeweg je meer wapens krijgt, wordt het leuker. De spanning is om te snijden, omdat de munitie schaars is en je geen idee hebt of een actie positief zal uitpakken. Veelal probeerde ik op de stealth-toer te gaan, maar eenmaal ontdekt liet ik het soms op zijn beloop. Dit heeft voor een hoop nijpende situaties heeft gezorgd.

Alleen jammer dat de A.I. van Ellie - en andere personages die je ontmoet - niet helemaal meewerken. Zo komt het geregeld voor dat ze tegen vijanden botsen, dom rennen en/of in het blikveld van een vijand staan. Desondanks heeft het mijn spelplezier niet bederft.

Al met al een ervaring die me nog lang bij zal blijven. Alle lofzang en awards zijn meer dan terecht voor 'The Last of Us'.

5,0 Sterren en een plekje in mijn top tien.

Veel te genieten natuurlijk, maar wel wat repetitieve gameplay. Ook de invisible walls overal zorgen toch vaak voor ergernis. Je wordt wel erg gestuurd in je spelen, lekker vrij de mooie post-apocalyptische wereld verkennen is er niet bij. Hoe geweldig zou het zijn om een Fallout-achtige game in deze setting / met deze graphics te hebben

Daarnaast blijft het jammer dat je bij een game als deze, waar je echt wat gaat geven om de personages, geen invloed kan uitoefenen op het verhaal, geen keuzes kunt maken. Hoe interessant de ontwikkelingen en keuzes van Joel ook zijn, je hebt er geen invloed op, je kunt alleen maar toekijken zonder er iets aan te doen. Dat hoort bij een film, niet bij een interactief medium als een game.

Het tweede spel dat ik al voor derde keer achter elkaar speel. (De eerste was Uncharted 3: Drakes deception.) Elke keer denk ik weer: ow ja, dit ook nog! Ow ja, dit was eng! Ow ja, dit was moeilijk! etc. Ik vind het echt een schitterend spel, die je helemaal meeneemt in het avontuur.

Het is spannend, eng, mooi en ontroerend. De karakters van Ellie en Joël zijn fantastisch en zo triest tegelijk. Joël, verbitterd na de dood/ moord op zijn dochter en vooral in het begin de gevoelens voor Ellie maar niet wil toelaten en Ellie die eigenlijk nog zo kinds is, maar door de omstandigheden gedwongen is om vreselijke dingen te ervaren. Dat ze eigenlijk niet beter weet maakt het extra triest maar het verhaal ook weer enorm sterk. En dan ook nog die enge vent! Ellie had het gelijk door dat er iets niets klopte, maar ik als speler dacht jou meer dat ze hem moest vertrouwen, samen sta je immers sterker.

Ook de verschillende soorten vijanden, met elk hun verschillende sterke en zwakke punten maken het spel erg goed.

Ik kan het niet anders zeggen: Dit spel MOET je spelen! Het is echt fantastisch!!
5*, omdat er niet meer te geven valt.

Het is nu al een dikke drie maanden terug dat ik dit spel heb uitgespeeld (ik heb er nooit aangedacht om even mijn berichtje hier achter te laten). Dit is waarschijnlijk één van de beste games die ik ooit heb gespeeld op gebied van: verhaal, graphics, replay waarde, geloofwaardigheid, karakter ontwikkelingen (waardoor je echt waarde gaat hechten aan de hoofd personages), gameplay, de boodschap die het achterliet. Het is zo'n prachtig meesterwerk dit!

Als ik nu weer denk aan dit spel, krijg ik hele mooie herinneringen terug. De prachtige omgevingen, zo kleurrijk. En wat is het fijn en gewaagd dat dit spel van die prachtige felle kleuren gmixt met donkere kleuren gebruikt. Dat is echt een groot pluspunt vind ik, voor mij ziet het er dan namelijk een stuk aantrekkelijker uit want ik hou van mooie, uitbundige en volle kleuren. De stemacteurs waren ook heel geloofwaardig en zette een knap staaltje werk neer!

Het verhaal is zo sterk. Je wordt gelijk in het begin al meegezogen door het bijzondere begin die je in een flashback zet. Dat is goed, want een eerste indruk is altijd heel belangrijk. Toen begonnen we pas echt, na een impact van een begin, 20 jaar later. Dingen beginnen rustig, maar je wordt al bijna gelijk betrokken in de situatie en je ziet dat ook in de beschermde stad het nog heel gevaarlijk is. Toen Joel de missie kreeg dacht ik: Dit wordt geweldig! En dat werd het ook, je raakt zo gehecht aan Joel en Ellie. Doordat er heel veel locaties worden bezocht, wordt het nergens saai. Sommige momenten waren zo ontzettend spannend! vooral het stuk in de onderste verdieping van het hotel zorgde voor kippenvel op m'n huid en ik had pittig veel moeite er voorbij te komen. Ik vond dat ook het engste stuk, en ik was super blij toen ik het had gehaald. Zolang we maar niet meer in dat soort plaatsen komen, dacht ik toen. Hoewel de afwisseling tussen de kleurrijke en donkere gedeeltes en de rustigere en spannende momenten er ook moeten zijn. Het eind was zeer intens en liet me achter met een open mond.

Het spel speelt heerlijk, ik heb het op normaal uitgespeeld maar ik wil hem op moeilijk spelen als ik deze game nog is opnieuw doe. Afwisselen tussen wapens gaat heel makkelijk, camera werkt nooit tegen, controls zijn fijn, en ik vond het luistertrucje ook heel handig. Wat was het spioneren en sluipen geweldig! Dat vind ik zo leuk om te doen, soms zat ik gewoon echt sowieso een half uur te sluipen om ze één voor één af te maken, om vervolgens nog gesnapt te worden door een nieuw groepje vijanden dat komt onderzoeken waar hun 'collega's' blijven. Dat was echt geweldig, want je moet echt flink de tijd voor dat soort dingen nemen en dat vergt geduld en inspanning. Ik vond het alarmsignaaltje dat je kreeg op het moment dat je het risico liep gesnapt te worden heel handig, en heeft me vele keren gered van een fataal gevecht!

Zelfs mensen die niet van zombies houden gaan van dit spel houden! Het hele spel draait ook niet alleen maar om de zombies, op het gegeven moment leken die bijna bijzaak te worden. Het is zo erg gericht op de drama en karakter opbouw! Een nog dreigender gevaar waren de menselijke vijanden. Die kwam je eigenlijk ook veel vaker tegen dan de zombies, maar er was nog wel genoeg afwisseling. Perfect genoeg. Flinke aanrader voor bijna alle game liefhebbers, misschien wel alle gameliefhebbers!

Natuurlijk waren m'n verwachtingen hoog gespannen, maar het duurde toch wel enige tijd tot The Last of Us die wist waar te maken. Ik denk dat het komt doordat het spel het veel meer van setting, verhaal en personages dan van gameplay moet hebben. Doordat ik me in de eerste delen van het spel nog wel eens aan de rechtlijnige levels, de soms wat onduidelijke stealth of rommelige vuurgevechten ergerde, wilde de wereld nog niet meteen tot leven komen. Maar naarmate de gameplay vertrouwder werd en de reis door de seizoenen en Amerika vorderde, kwamen de setting en personages meer naar de voorgrond en werd ik er toch volledig door gegrepen. Hoewel het uitgangspunt cliché kan lijken is The Last of Us werkelijk fantastisch geschreven en geacteerd. Er zijn weinig spellen waarin de personages ook daadwerkelijk karakter hebben, laat staan een ontwikkeling doormaken, maar dit is er één. Daar komt bij dat de vrouwelijke personages hier belangrijke rollen kunnen spelen zonder sekssymbool te hoeven zijn, en het verhaal zelfs subtiel naar bijv homoseksualiteit kan verwijzen zonder hier een expliciet punt van te moeten maken. De repetitieve gameplay mag dan wat achterblijven, toch is The Last of Us onmiskenbaar bewijs dat computerspellen een bijzondere kracht hebben om je hun wereld in te sleuren en bij een verhaal te betrekken zoals andere media dat niet kunnen. Maar waar veel spellen hooguit iets te zeggen hebben over moed en heldendaden, put The Last of Us uit thema's van verlies en wanhoop enerzijds, tot vriendschap en opoffering anderzijds. Het moest dan even op gang komen, maar na het ingetogen einde en het mooie extra hoofdstuk "Left Behind" kan ik niet anders zeggen dan dat dit één van de beste spellen is die ik speelde. 4,5*

Epische game!

Dit is echt een pareltje. Deze zwanenzang van de PlayStation 3 is de meest volwassen, donkerste en zeker beste game van Naughty Dog tot nu toe.

Visueel heb ik niets prachtiger gezien op de vorige generatie consoles dan The Last of Us. Hoe ik me de game herinner kan het zich zelfs meten met de current gen. Het aantal adembenemende details dat in de personages en wereld zitten is ongezien (door mij toch). De hele game leeft gewoon, ook al is het een extreem lineaire videogame.

Hoofdrolspelers Joel en Ellie zien er indrukwekkend uit en zijn perfect gecast. Niet alleen deze personages, maar alle andere figuren dat je tegenkomt in deze post-apocalyptische wereld zijn genieten.

Het verhaal is aangrijpend en misschien wel het beste verhaal dat ik ooit meegemaakt heb in een videogame. Zaken zoals bijvoorbeeld het sterven van Joel's dochter, het "turnen" van Sam en de zelfmoord van Henry als gevolg zijn gedurfd en prachtig in beeld gebracht (+ geschreven). Betere "film" dan vele(!) echte films!

Als gameplay heeft het een beetje weg van Uncharted, namelijk het platform (minder indrukwekkend en uitgebreid) en het third-person shooter aspect. Hier ligt de nadruk wel een heel pak minder op het showgehalte, meer op stealth en survivalen. Overal waar je komt zoek je meteen benodigdheden bij elkaar zodat je bepaalde voorwerpen in elkaar kan knutselen. Het stoort niet en maakt de game-ervaring enkel rijker.
De actie is heerlijk bruut, vooral de vuistgevechten tussen Joel en z'n tegenstanders.

Er is ook een hoofdstuk in de game waar je speelt als Ellie, omdat Joel zwaar ziek is. Bij haar ligt de focus nog meer op stealth door haar pijl en boog, zeker in het begin. Ze is fysiek ook een stuk zwakker dan Joel uiteraard.

De vier verschillende soorten infected zijn geniaal verzonnen en ook angstaanjagend, vooral dat je weet dat hun "ziekte" blijkbaar geïnspireerd is door een echt bestaand infectie waar mensen gelukkig immuun voor zijn. Runners en stalkers zijn geen probleem, vooral de eerste fase niet. Enkel als ze in grote groep zijn kunnen ze een echte dreiging vormen. Clickers daarentegen zijn gruwelijk en lastig om neer te krijgen. Bloaters zijn het gevaarlijkst en kunnen best ontweken worden als het mogelijk is.

Niet enkel de infected zijn tegenstanders, maar ook sommige andere survivors. Dit zorgt dikwijls voor goed uitgewerkte stealth elementen of intense vuurgevechten.

Minpunten heb ik werkelijk waar niet. Het feit dat metgezellen zoals Ellie en Tess niet opgemerkt worden door infected tijdens stealth-momenten stoorde me zelfs niet. Brak de game-ervaring totaal niet voor mij.

De multiplayer heb ik eventjes geprobeerd, maar boeide me niet. Dit had eigenlijk al geen online modus moeten hebben, maar toch mooi dat het erin zit. De DLC (Left Behind) is me onbekend. Ik bezit de Remastered versie op PlayStation 4 niet.

Ongelofelijk veel zin in Uncharted 4: A Thief's End, al zie ik niet hoe die game over The Last of Us moet gaan (grafisch daargelaten). Hoe subliem de Uncharted-serie ook is, deze game is superieur.
Voor mij moet hier geen vervolg op komen. Het zou kunnen, maar ik denk dat een tweede deel dit meesterwerk niet kan opvolgen.

Grand Theft Auto V en dit zijn de perfecte games voor mij, voor zover zoiets bestaat. Als deze game binnen een paar maanden(?) op nummer 1 van de top 250 zou staan is dat volledig terecht.
Deze game is ook de enige reden geweest dat ik The Walking Dead nu volg en films zoals The Road bekeken heb.

Aanrader en eigenlijk must-have voor elke PlayStation 3, en nu ook 4 bezitter (als je de originele versie nog niet gespeeld hebt)!

Ongetwijfeld 5*

Unieke ervaring. Zeker de laatste jaren heb ik zelden zo meegeleefd met karakters in een game. Alleen Alan Wake en The Walking Dead komen voor mij qua immersiviteit in de buurt van The Last of Us, dat toch echt de kroon spant.

De game sleept je van meet af aan mee in een weliswaar niet heel origineel, maar wel meeslepend verhaal. Al snel leefde ik mee met Joel en niet veel later ook met Ellie. Hun band en interactie is de drijvende kracht achter het geheel. Waarom zou ik me keer op keer langs een stel geïnfecteerden of mensen werken als het me niets interesseert wat er met de twee hoofdpersonen gaat gebeuren? Zeker bij een lineaire en enigszins repetitieve game als The Last of Us is het voor mij een vereiste om een band te ontwikkelen met de karakters en dat is Naughty Dog meer dan gelukt. Zelfs tijdens cutscènes betrapte ik mezelf erop met klamme handen ‘schiet op! schiet op!’ naar mijn tv te schreeuwen.

Spanning genoeg dus. Vooral mijn eerste ontmoeting met de geïnfecteerden, en de clickers in het bijzonder, was memorabel. Het geluid van de geïnfecteerden bleef maar op mijn zenuwen werken en liet me regelmatig van mijn stoel opveren toen zo’n grapjas ineens in volle sprint op me afkwam. Zeker in het begin, als je wapens nog niet toereikend zijn om ze in één schot af te weren, probeerde ik met ingehouden adem door de ruimtes te sluipen en er af en toe eentje te verrassen. Niet zelden eindigde ik alsnog in een (vuur)gevecht of deed ik uit pure wanhoop een gooi naar het wereldrecord van Usain Bolt op de honderd meter sprint.

Het is fijn dat je de vrijheid krijgt om te bepalen hoe je door het verhaal wandelt. Het sluipen blijft toch het leukst, al is het jammer dat je compagnons de boel verpesten door vol in het zicht van de tegenstanders te lopen terwijl ze toch onopgemerkt blijven. Het is ongetwijfeld lastig te programmeren om ook dat er nog eens goed in te verwerken, maar het haalt je wel een beetje uit de beleving. Net als de talloze verplaatsbare voorwerpen die keer op keer weer klaarstaan om van A naar B te komen. Had wel wat minder gemogen. De AI van de tegenstanders vind ik dan wel weer heel behoorlijk. Die verschuilen zich ook echt en steken niet steeds flauw hun hoofd uit. Ook proberen ze je slim te flanken en in het heetst van de strijd kom je daardoor ogen en oren te kort. De impact van de kogels voel je ook echt als ze je weten te raken. Niet een lullig bloedspettertje op de camera en een kreun van Joel, maar je bent echt even uit de running. Gaaf ook dat het voorwerpen maken niet veilig gedaan kan worden in het pauzemenu, maar allemaal tijdens de actie als dat noodzakelijk is. Het zorgde voor heel wat benauwde momentjes met ingehouden adem. Heerlijk.

De onderhuidse spanning blijft lekker aanwezig en het is fijn om af en toe in een nieuw gebied even op adem te kunnen komen en te exploreren. Dat is ook wel noodzakelijk, want je voorraden moeten regelmatig aangevuld worden. Schaars wil ik de ammunitie niet noemen, maar in de wilde weg gaan vuren op tegenstanders is af te raden, want dan zit je binnen no-time zonder kogels en dus in de nesten. Het exploreren is ook geen straf omdat post-apocalyptisch Amerika heel fraai vormgegeven is. Het spelen door de jaargetijden heen zorgt alleen al voor afwisseling, maar je komt ook echt op uiteenlopende locaties. Op alle locaties vind je ook nog wat achtergrondinformatie die ik ook elke keer trouw heb gelezen of beluisterd. Dat doe ik eigenlijk nooit.

Wat dat betreft gelukkig genoeg variatie, waardoor de lineaire opbouw van het spel minder opvalt. Uiteindelijk ben je steeds bezig om van A naar B te komen door in grote of kleine ruimtes een aantal tegenstanders om te leggen of te omzeilen. Daar kun je heel kritisch op zijn, maar uiteindelijk heeft het me geen moment uit de beleving kunnen halen. Daarvoor zijn de ruimtes te afwisselend, de spanning te hoog en zijn er voldoende wapens te kiezen die weer voor een andere aanpak zorgen. Erg makkelijk vind ik het spel bovendien niet. Er hadden van mij alleen nog wel net wat meer soorten geïnfecteerden geïntroduceerd mogen worden. Met de stalkers, clickers en bloaters zijn dat er uiteindelijk toch maar drie.

Het zijn kleine puntjes die ervoor zorgen dat ik The Last of Us niet de volle mep wil geven. Ook is het voor mij echt een eenmalige ervaring. Ik zou het spel niet snel op een hoger niveau nog eens gaan spelen, dat is puur voor de ervaring en niet omdat je heel veel nieuwe dingen gaat ontdekken. De eenmalige ervaring zat voor mij wel boordevol unieke en memorabele momenten. Er valt genoeg aan te merken op het wat repetitieve karakter van de game, maar dat besefte ik me eigenlijk achteraf pas. Uiteindelijk past de lineaire stijl voor mij ook het best bij het verhaal, want ik heb ontzettend meegeleefd met Joel en Ellie.

* * * * ½

Voor dit spel speciaal een ps3 op de kop getikt. En ik heb het me niet beklaagd. Zeker en vast een van de beste spellen die ik al ooit heb gespeeld. Horror is normaal niet mijn favoriet genre, en bij momenten werd ik echt de stuipen op het lijf gejaagd. Niet zozeer jumpscares, maar vooral de constante sfeer dat elk moment alles kan misgaan. Veel vijanden doen je met 1 aanval dood dus je kan eigenlijk amper fouten maken.

Pluspunten:
- Grafisch echt uitstekend. Het spel zag er levensecht uit.
- Het verhaal en de emotionele betrokkenheid die je voelt met de goed uitgewerkte personages. Het spel was ontzettend meeslepend.
- Prachtige muziek. Vooral het end theme. Achteraf opgezocht en de componist heeft 2 oscars gewonnen. Dat verklaart!
- Stealth werkte heel goed vond ik. Zeer logisch en intuitief, een hele puike prestatie van de makers.
- Het constant moeten bijeen zoeken van voorraden en kogels werkte heel goed. Dit maakte het hele spel een pak realistischer overkomend, en motiveerde enorm om toch maar genoeg stealth te gebruiken.
- De trage manier waarop de gevechten meestal tot stand komen, gecombineerd met de stealth, lage hoeveelheid kogels en beperkte mogelijkheden om te genezen zorgden voor een enorm spannende sfeer telkens er een confrontatie kwam. Zelden zoveel angst gehad als ik de geluiden hoorden van de slechteriken in een spel als toen ik in de kelder van het hotel terecht kwam met amper ammo en geen health upgrades.

Minpunten:
- Enkele kleine bugs hier en daar. Vooral dan qua geluid (conversaties die uit het niets stopten of begonnen).
- Hier en daar moet je echt alle vijanden vermoorden om door te kunnen. Als je dat niet doorhebt (omdat je voor de rest dit nooit doet) ben je even bezig (en/of ga je een paar keer dood) vooraleer je deze mogelijkheid maar uitprobeert. Dit had toch nog wel even duidelijker gekund.
- Puzzels waren altijd hetzelfde. Hier had toch echt wel meer variatie kunnen zijn met minimale moeite van de makers. Dit is mijn enige grote punt van verbetering dat ik kan aanbrengen.

Top spel, ik zou het iedereen aanraden die tegen een beetje gore kan en goede zenuwen heeft.

eeeeeennn uitgespeeld! Wat hierboven staat blijf ik eigenlijk wel bij. Deze game is alsof je een film speelt , en dan een kwalitatief goede film. De game ziet er ook in 2019 nog mooi uit en het geluid en de muziek passen perfect en zijn prachtig. De game laat wmb een puntje liggen met de wat eendimensionale gameplay. De soort gameplay is ook echt al wel beter gedaan. Wat het toch speciaal maakt is het gevoel dat je echt zuinig moet zijn op je voorraden en dat je oprecht blij kan worden van het scavengen.

Desalniettemin een topgame hoor! 4,5* van mij

The Last of Us Remastered
Platform: PlayStation 4
Totale speelduur: 14 uur
Moeilijkheidsgraad: Hard

Vandaag (eindelijk) een van de meest bekroonde en hooggewaardeerde games van de afgelopen jaren uitgespeeld: The Last of Us. Aan de ene kant snap ik de lovende kritieken wel. De personages (en dan met name Joel en Ellie) zijn uitstekend geschreven en maken een zeer realistische groei door over de koers van het verhaal. De algehele cinematografie, productie en stemwerk laten het soms meer lijken alsof je een serie/film kijkt dan dat je een game speelt. En dat is dan zowel positief als negatief wat mij betreft.

Hoe hoog de productiewaarde ook mag zijn, het 'game' onderdeel lijdt er onder. De A.I. van de vijanden is in totale disbalans. De ene keer zien ze je niet als je bijna recht voor ze staat en de andere keer horen de vijanden je, zelfs als je sluipt, ineens aankomen. Om nog maar te zijgen over de 'keuze' die je wordt gegeven om te sluipen of er vol in te gaan. De game wil op sommige punten eigenlijk niet dat je ongezien de vijanden in een omgeving neerhaalt. Dit lukte me in een bepaald deel van de game wel en daar had men blijkbaar niet op gerekend. Toen ik alle zichtbare vijanden had gedood, kwamen er op bepaalde punten andere gasten bij die maar een beetje voor zich uit stonden te staren.

De schietmechanieken zijn prima te gebruiken, maar ik kan niet zeggen dat het leuk was om in een vuurgevecht terecht te komen. Vooral niet als het je wordt opgedrongen. Ik had een beetje hetzelfde bij die andere grote serie van Naughty Dog: Uncharted. In die games vind ik de schietmechanieken ook een beetje ondermaats. Als ik het vergelijk met andere titels die een derdepersoonsperspectief gebruiken, (Gears of War, Resident Evil en Vanquish) is The Last of Us een beetje het simpele broertje: hij bedoelt het goed, maar echt geniaal is hij niet.

Vanuit het verhalende perspectief snap ik waarom mensen zo lyrisch zijn over deze game. Ook ik ben zeer onder de indruk van de manier waarop Naughty Dog dit onderdeel in elkaar heeft gezet. Maar om in de woorden van de ex-president van Nintendo of America te spreken: "If it isn't fun, why bother?" En dat heb ik soms weleens gedacht tijdens het spelen van The Last of Us. En hoewel de manier waarop het verhaal is vormgegeven indrukwekkend te noemen is, wist het me soms ook niet te boeien.

Ik kan zien waarom mensen The Last of Us goed vinden, maar ik vind de hype zeer overdreven. Het is een game die het moet hebben van een hoogwaardige productie, maar ergens in het proces is men vergeten dat het nog steeds een game (en geen film/serie) betreft.

Cijfer: 3,5* (7,5)

Gekke game dit eigenlijk.
Ik heb eergisteren The Last of Us remastered uitgespeeld na hem twee jaar in bezit te hebben (ook twee jaar geleden begonnen met spelen maar door andere zich aandienende games hem nooit ‘afgemaakt’). Vandaag heb ik ook direct de dlc ‘Left Behind’ uitgespeeld.

Wat ik bedoel met ‘gekke game’ is dat ik het qua verhaal en world building, zeker voor een videogame, echt top vind. Ik geniet enorm van de cinematische cutscenes en ook het acteerwerk is erg goed. De gameplay echter, die door velen ook wordt geprezen, vind ik matig en soms zelfs enorm frustrerend. De AI is zeer slordig bij momenten en het hele sneak gebeuren is stroef geïmplementeerd. Soms is het zelfs zo dat je gedwongen wordt om ineens een shootout te starten terwijl de game je daarvoor nog lijkt aan te geven dat je zuinig moet zijn op de munitie en dat je maar beter confrontaties kan ontwijken. Dit heeft tot gevolg dat mijn favoriete momenten eigenlijk de momenten waren waarin ik een stukje van de wereld mocht ontdekken. Lekker alle hoekjes bekijken en genieten van de grafische pracht, op die momenten vind ik de game op haar sterkst.

Afgezien van de kritiek op de gameplay ben ik vanmiddag toch maar weer een New Game plus begonnen omdat ik toch zin heb het gehele verhaal in 1 ruk te beleven in plaats van tussenpozen van een paar jaar.

3,5* van mijn kant

The Last Of Us was een raar geval voor mij. Vier jaar geleden speelde ik het spel voor het eerst - ik was (en ben nog steeds) een groot fan van de Uncharted reeks, en toen ik zag dat vrijwel iedere gamewebsite en -journalist dit spel uitriep als het beste spel ooit gemaakt, kon ik het niet laten te proberen.

En het deed niks voor me. Ik vond de AI bloedirritant (Ellie die overal in de rondte rent, terwijl je zelf zo je best doet om je te verstoppen), de gameplay saai en te repetitief, en kon me over het algemeen gewoon niet vinden in de goede recensies die The Last Of Us overal leek te krijgen.

Maar er was één ding wat ik al vanaf het begin uitstekend vond aan dit spel, en dat was het verhaal en de karakters. Hoewel ik me de eerste keer met moeite door de 16 uur gameplay moest forceren, was het einde van het spel, en vooral de laatste cutscene, het allemaal waard - in mijn ogen misschien wel het beste game-einde ooit.

Nu is deel 2 in aantocht, en besloot ik, 4 jaar later, nog een kans te geven aan The Last Of Us. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb - hoewel ik de gameplay nog steeds niet zó vernieuwend vindt, vond ik het zeker niet zo storend als de eerste keer, vooral omdat er veel afwisseling zat in verhaal, exploration en de gevechten, iets wat in bijvoorbeeld de eerdere Uncharted games nog een probleem was.

Ook de AI stoorde me een stuk minder - hoewel het nog steeds lachwekkend is dat Ellie alle kanten op lijkt te rennen, komen de zombies niet op haar af, zodat je haar gewoon kan negeren en zelf verder kan spelen. Er zijn ook een heleboel wapens te vinden in het spel, die allemaal stuk voor stuk leuk zijn om te gebruiken op hun eigen manier.

Ik heb de PS4 remaster gespeeld en mijn god, wat is dit ook een prachtig spel. Het feit dat de trailers voor deel 2 er nóg mooier uit lijken te zien verbaast mij echt - want dit is toch wel een van de mooiste games die op dit moment voor consoles beschikbaar is. De characters zien er zowel in-game als in de cutscenes realistisch uit en de omgevingen zijn gewoonweg prachtig.

Al met al ben ik ontzettend blij dat ik The Last Of Us nog een kans heb gegeven. Vind ik het de beste game aller tijden? Nee, zeker niet. Maar ik zie eindelijk wel in waarom de game zoveel mensen heeft weten te raken, met een ontzettend sterk verhaal en karakters, meer emotie dan je in de gemiddelde grote game zult tegenkomen en een gameplay die, hoewel vaak repetitief, toch erg leuk is door de velen verschillende wapens en upgrades die je kunt vinden.

4,5/5*

Het blijft verbazingwekkend en fascinerend hoe men, met alle mogelijkheden tot interactie en
andere mediumspecifieke eigenschappen die het medium ''videogames'' nu net zo uniek maakt, er toch steeds maar weer voor kiest om games de hemel in te prijzen die je eerder als interactieve films kunt classificeren. Games als deze en bijv Uncharted doen niks wat een film niet even goed zou kunnen doen en elimineren net alle mogelijkheden/kenmerken die games als medium onderscheid van andere mediavormen.

Ik zal het nooit begrijpen en wat mij betreft is dit hele spel, na het een tijdje geleden eindelijk eens goed gespeeld te kunnen hebben, een snorefest van jewelste.

uitgespeeld na ongeveer 15 uurtjes en wat een game, ik ben wat laat hiermee maar ik moest nog ff een recensie schrijven.

Het verhaal is heel simpel, een man en vrouw moeten een meisje smokkelen door het virus geïnfecteerde United States, maar het wordt zoveel meer dan dat. Er komt familie drama bij kijken, keuzes die de wereld kunnen redden en natuurlijk super spannende momenten.

Het acteerwerk van vooral Ellie en Joel is het beste wat ik in een game heb gezien. Ze zijn allebei zo geloofwaardig de gesprekken tussen die twee zijn altijd leuk. het verhaal gaat veel onverwachte kanten op en het liefst speel je er in één keer doorheen.

De gameplay is eigenlijk gewoon een standaard cover based shooter met wat survial en stealth. Niet heel veel speciaals dus. Maar het voelt zo echt allemaal dat elk gevecht speciaal is. Mensen die schreeuwen voor hun leven nadat je een molotov cocktail op ze hebt gegooid is gruwelijk en de de shotgun verwoest lichaamsdelen, maar dit moest ook wel in deze game want dit een apocalypse vol met nare gebeurtenissen. De infected zijn slim en horen je aankomen dus om langs zo een te lopen blijft altijd toch wel spannend. En de gevechten zijn altijd spannend omdat je nooit genoeg munitie bij je hebt, en als je de game op een Hard difficulty speelt dan kan je alleen maar rekenen op je 2 medkits. Zelfs aan melee wapens heb je nooit genoeg, omdat die breken als je iemands schedel inslaat. En dit is ook waarom the The Last Of Us zo goed is, de wereld is naar en chaotisch.

De graphics zijn heel mooi voor een game uit 2013 en in elk verlaten huis zit heel veel detail. De atmosfeer van de verlaten straten en de zombies die overal rondkruipen is heel goed en is een unieke ervaring.

De game heeft een simpel maar zeer effectief verhaal met super sterk acteer werk en goeie gameplay

Een must play voor iedereen met een playstation. 5*