Review | 5 april 2013 - ‘’Een sluipschutter is een soldaat die uitgebreid getraind is voor specifieke eliminatie, observatie en verkenningstaken tijdens oorlogstijd,’’ zo wordt de sluipschutter omschreven op Wikipedia. De sniper heeft hiermee een apart beroep; neemt altijd deel aan het gevecht, maar moet verder zeer anoniem blijven. Elk schot moet tellen en verkennen is daarbij van levensbelang. Sniper: Ghost Warrior 2 probeert het zenuwslopende bestaan van de sniper eer aan te doen en bereikt met behulp van je eigen fantasie soms dat niveau, maar doet te veel fout om als schot in de roos betiteld te worden.
Verwachtingen van een sniper
Shooters waarbij je altijd in de voorste linie staat en in Rambo-stijl door de game knalt, zijn er genoeg. Wanneer je de behoefte voelt om het gevecht anders aan te pakken, zijn snipergames een logisch alternatief. Als je een snipergame koopt verwacht je een aantal dingen: elk schot moet tellen, verkennen en het analyseren van je vijanden spelen een belangrijke rol in de eliminatie en stealth is van levensbelang. Maar het belangrijkst van allemaal: ontdekt worden als sniper is fataal. De missie is dan voorbij, het gevecht verloren en je plekje in het mortuarium kan vast gereserveerd worden. Toch?
Ontdekt worden is… geen probleem?
In Sniper: Ghost Warrior 2 is dit niet het geval. Mocht je onverhoopt ontdekt worden dan kunnen er twee dingen gebeuren. Negen van de tien keer eindigt ontdekt worden in een slap en houterig vuurgevecht, waarbij de verschrikkelijke AI op de lachspieren werkt. Vijanden blijven rustig minutenlang achter hun dekking verscholen, waardoor je er gemakkelijk omheen kunt bewegen en van achter een mes in de rug kan prikken of alsnog een kogel kunt gebruiken. Na een vuurgevecht keert de rust weer snel terug en honderd meter verderop heeft blijkbaar niemand iets gemerkt van de kogelregen. Soms is wegrennen echter net zo gemakkelijk; uit het zicht verdwijnen betekent dat verhaalgedreven gebeurtenissen weer verder kunnen gaan. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat een groep vijanden net een sniper heeft gezien.
De belangrijke snipermagie verdwenen
Voorgaande gebeurtenissen zijn voor een snipergame echte dooddoeners. Sniper: Ghost Warrior 2 is op de beste momenten namelijk echt tof. Dat wil zeggen wanneer je geruisloos voortbeweegt, rustig aanlegt voor een schot en vanaf meer dan een kilometer een perfect headshot maakt. Op die momenten is de game op zijn best. De spanning om niet ontdekt te worden is dan continue aanwezig. In het achterhoofd heerst echter steeds de gedachte dat je de spanning eigenlijk verzint, want zoals gezegd resulteert ontdekt worden in aparte situaties. Hierdoor verliest de gehele sniperervaring haar magie en die magie is juist de reden om snipergames te spelen.
Te gemakkelijk of te moeilijk
Het snipen zelf is wel een genot om te doen en een voltreffer geeft een volmaakt gevoel, maar het is veel te gemakkelijk. Als je de game op gemakkelijk of normaal speelt krijg je namelijk hulp van een rode stip die aangeeft waar de kogel inslaat. Dit maakt het sniperen net zo eenvoudig als in elke andere shooter en laat dat nou net niet de associatie zijn die je wilt maken als je een snipergame speelt. De overgebleven optie is om de game op hard te spelen, maar dit verschil is ondoenlijk groot. Schoten gaan door windrichting meters van de crosshairs vandaan en je wordt al betrapt als je in het pikkedonker met je teen buiten de struiken komt. De balans is hierdoor niet helemaal in orde.
Slechts één manier
De potentie is echter wel aanwezig en sniperen is zoals gezegd een leuke bezigheid, maar er wordt gewoon te veel fout gedaan en dat is frustrerend. Eén van mijn laatste verwachtingen, vrijheid, wordt ook niet waargemaakt. Ghost Warrior 2 is zo lineair als het maar zijn kan en zelfs wanneer je een gebied moet uitroeien krijg je via de radio of je spotter vaak te horen in welke volgorde je dit moet doen. Hierdoor worden de missies echt een rennen, kruipen, richten en schieten-ervaring. Jammer, want er zit zoveel meer in. Sniper: Ghost Warrior 2 bevat tien van dit soort missies en is in ongeveer zes uurtjes uit te spelen.
Welk verhaal?
Er zal vast wel een verhaal zijn die alle missies een reden geeft, maar niet een verhaal dat ik me kan herinneren. Het is de standaard opzet, waarbij je voorafgaand aan een missie een briefing krijgt waarin veel militair jargon wordt gebruikt en wordt verteld hoe belangrijk het is om het doelwit uit te schakelen. Tijdens het spelen wordt er zo nu en dan nog door de radio getetterd, maar je concentreert je eigenlijk vooral op het sniperen zelf. De namen van mijn partners ben ik ook allemaal alweer vergeten. Het verhaal heeft duidelijk geen indruk gemaakt.
Mooie locaties, technisch onvoldoende
Wat er bij vacatures voor een sluipschutter zeker vermeld moet worden, zijn de mooie omgevingen die je aandoet. Je bezoekt de mooiste bergen, vertoeft in spectaculaire jungles en ziet veel van wat onze wereld te bieden heeft. Het team achter Ghost Warrior 2 heeft een aantal interessante en afwisselende settings uitgekozen en zijn duidelijk een plus. Optimaal genieten is er echter niet bij. Wanneer je te snel voortbeweegt begint het beeld te stotteren en beeld dat een seconde blijft hangen wanneer er wordt gesaved is echt not done anno 2013. De afwerking van de omgevingen hebben we ook beter gezien. Technisch een onvoldoende.
Toch blijf je spelen
Er is duidelijk meer fout dan goed aan Sniper: Ghost Warrior 2, maar toch had ik steeds de drang om door te spelen. Waarom? Omdat je op de vette momenten zelf een soort spanning creëert. Je wilt zo graag dat het belangrijk is om elk schot te laten tellen en niet ontdekt te worden. Je wilt tijdens het spelen zo graag als een echte sluipschutter te werk te gaan en lekker met een camouflagepak door de struiken kruipen. Snipertje spelen is gewoon erg tof, maar dat komt in dit spel vooral doordat je steeds bedenkt hoe vet de game had kunnen zijn.
Plus- en minpunten
+ Op de beste momenten echt wel vermakelijk
+ Sniperen is gewoon vet
+ Mooie locaties
- Ontdekt worden is niet erg
- Slechte AI is lachwekkend
- Balans niet in orde
- Erg lineair
- Verhaal maakt geen indruk
- Technisch een onvoldoende
Conclusie
Sniper: Ghost Warrior 2 had zo goed kunnen zijn. Heerlijk kruipen door het gras, een geschikt moment zoeken voor een schot en geruisloos verdwijnen. Of een grotere groep vijanden uitschakelen door je slim te positioneren en in de juiste volgorde je slachtoffers te kiezen. Ghost Warrior 2 probeert deze momenten wel te creëren, maar faalt door een flink aantal minpunten. De hele snipermagie gaat verdwenen wanneer je er achter komt dat de AI erg slecht is en het eigenlijk weinig uitmaakt of je ontdekt wordt of niet. Het sniperen zelf is vet, maar de verwachtingen van het leven als een sniper worden niet ingelost.
4/10
Bron:
Gaming Only