Ratchet & Clank: Tools of Destruction (2007)

Ik heb vroeger gigantisch veel Ratchet & Clank gespeeld op m'n Playstation 2.
Af en toe speel ik nog even een leveltje R&C 3 maar dat begint snel weer te vervelen.
Ik zit er aan te denken om een Playstation 3 te kopen alleen maar zodat ik nog een paar nieuwe R&C-spellen kan spelen.
Doen of niet?

Doen ! Krijg je geen spijt va

Nou, de eerste kennismaking was wat moeizaam, besturing met six-axis maar snel uitgezet, leuk probeersel, maar de analoge stick werkt gewoon het beste. Heb na de 3 eerste Ratchet & Clank delen muscle memory opgebouwd, dus dat R2 ineens bukken is in plaats van R1 en de camera in first person mode anders werkt was ik niet echt blij mee.

Verder uiteraard een hoop vernieuwing, zoals het verzamelen van raritanium voor extra wapen upgrades, een keur aan nieuwe wapens en gadgets. Stond er wel van te kijken dat er geen trophies zijn! Was blijkbaar destijds niet verplicht dus heeft Insomniac het ook niet gedaan. Beetje jammer, maar skill points zijn er evengoed, net als gouden bouten.

Ze hebben hun best wel gedaan met de skill points, die zijn een stuk moeilijker dan de voorgaande delen.

Het laatste skillpoint, The Hardest of the Core is ook binnen, ook al is er geen platinum trophy, ik wilde dat in ieder geval voltooien. Ik had er uiteindelijk drie playthroughs voor nodig, met name vanwege het volledig ontwikkelen van alle wapens (No, up YOUR Arsenal) en in mindere mate voor Everybody Dance Now, waarbij je elk type vijand moet laten dansen, wat het criterium precies is, is me nog steeds niet duidelijk, aangezien ik hem twee planeten voor het einde had. Uiteindelijk heb ik maar gewoon continu een Groovitron gegooid (lang leve de Golden Groovitron), wat direct weer helpt met de bolt multiplier, want voor de omega wapens heb je absurd veel bouten nodig.

Ik ben er nog niet helemaal over uit of ik dit spel 4 sterren waard vind of 4,5. Het ziet er prachtig uit (voor de PS3) en de werelden voelen groots aan. Er is een goede balans tussen platformen en schieten, maar de moeilijkheidsgraad is weer een tikje omlaag geschroefd. Het verhaal, waarbij de achtergrond van Ratchet flink uit de doeken wordt gedaan, zonder al te veel te onthullen is ook prima en lijkt in eerste instantie veel op dat van deel 3, maar neemt daarna een andere wending. De piraten brengen wat extra sjeu, humor en luchtigheid, maar ik miste een beetje de connectie met de echte bad guy, ze voelden een beetje als opvulling. Ook het aantal vijanden en de variantie viel me wat tegen.

Misschien had ik wat te hoge verwachtingen, gezien het gemiddelde cijfer, maar uiteindelijk voelt het net iets teveel alsof de makers op safe wilden spelen. Het maken van de werelden kost vanwege de grafische kracht van de PS3 natuurlijk meer tijd en dat gaat toch ten koste van de rest; ik had iets meer vernieuwing verwacht en ook iets meer planeten. Uiteindelijk blijft het bij de decrypter, wat wapens en gadgets en six axis. De gadgets heb ik amper gebruikt en wat ik van de wapens jammer vindt is dat je niet echt gestimuleerd wordt om ze door te ontwikkelen, naar mate je verder komt en sterkere wapens krijgt raken de oude in onbruik. Maar dat laatste is niet uniek aan dit spel. Ook een tactisch element, buiten de arena, mis ik wat dat betreft. Uiteindelijk kun je het met een handjevol wapens af.

Los van dit alles is Tools of Destruction een feest der herkenning, met volop humor, denk aan de radio communicatie tijdens de ruimte gevechten, de omroepen tijdens de normale levels of het commentaar van Quark in de Arena. De Decrypter puzzels zijn ook een goede combinatie van denkwerk en behendigheid; pluspunten voor het feit dat in challenge mode de puzzels anders zijn. Al met al toch weer een hoop uurtjes plezier van gehad.

Op naar Quest for Booty!