
Dishonored (2012)
Alternatieve titel: Dishonored: Definitive Edition
PC / PlayStation 3 / Xbox 360 / PlayStation 4 / Xbox One
Action
single player
Ontwikkeld door Arkane
Uitgegeven door Bethesda
Dunwall, de hoofdstad van Gristol, kampt met snel uitbreidende rattenpest. De keizerin Jessamine Kaldwin stuurt de Lord Protector, haar persoonlijke bodyguard, Corvo Attano naar de omringende eilanden van The Isles om hulp te vragen. Corvo keert echter twee dagen te vroeg terug met slecht nieuws: Dunwall wordt geïsoleerd van de buitenwereld tot de pestepidemie is afgelopen. Op dat moment komen plotseling huurmoordenaars tevoorschijn die de keizerin vermoorden en haar dochter, Emily, ontvoeren. Corvo wordt voor deze daad opgepakt, en op de nacht van zijn executie kan hij ontsnappen. Dan begint zijn reis naar antwoorden, een reis die alle medeplichtigen aan het licht brengt. Beweeg ongehoord en ongezien voort van schaduw naar schaduw zonder ook maar iemand aan te raken, of laat een lange spoor achter van vernieling en bloed. Gerechtigheid of wraak? De keuze is aan jou.
- nummer 217 in de top 250

Helaas toch geen Ghost door een stomme fout van me. Tijdens Coldridge Prison ben ik toch gezien, na het ontploffen van die bom. Maar ik ging gewoon verder omdat ik dacht dat dit de prologue was waar ze het over hadden (completed all missions after the prologue, alerting or killing no one but key targets). Net even weer begonnen en kijken wat ik nou precies fout deed, scheen er een vuilnisbak naast te zijn waarin je je kon verstoppen totdat de kust veilig was. Pff.

Het is echt lang geleden dat ik zo'n goede single player game heb gespeeld! Het sluipen in combinatie met magische vaardigheden is zo enorm goed uitgewerkt. Ook het idee dat er heel veel manieren zijn om een missie te doen is erg leuk. Om alleen maar langs een 'wall of light' (een soort poort waar alleen de vijand door heen kan lopen, anders word je geëlektrocuteerd) kun je o.a. blink gebruiken om via de daken er langs te komen, in een rat veranderen en door een klein tunneltje er langs te komen, de soort van batterij eruit halen zodat de stroom uitvalt, een rewire tool gebruiken om te zorgen dat juist de vijanden geëlektrocuteerd worden en jij er door kunt lopen, de tijd stil zetten en nog wel meer manieren.
Ik vond het wel jammer dat het spel enigszins nog behoorlijk lineair was. Je verblijft op een klein terrein met een gebouw waar het verzet zich schuil houdt. Je kunt hier vrij rond lopen maar er is daar erg weinig te doen. Het spel bestaat uit afzonderlijke levels waar je heen wordt gebracht door een kerel in een bootje. Daar krijg je enkele opdrachten die je moet doen en enkele opdrachten die je mág doen. Ik had gehoopt dat er wel enkele zijmissies zouden zijn of andere activiteiten buiten de storyline om. Ik hoop dat als er een vervolg op dit spel komt de makers iets meer naar de free roaming kant op gaan. Dat past wel bij dit spel.
Maar al met al toch één van de beste spellen die ik gespeeld heb.

Man, man, man. Overall speaking, wat een spel. Als ik mijn reactie van anderhalf jaar of zo terug lees, krijg ik de rillingen over m'n lijf van plaatsvervangende schaamte. Was destijds namelijk niet helemaal duidelijk hoe ik 't moest spelen, je wordt hier dus op het gebied van gameplay niet echt bij je handen gepakt. Tuurlijk, je krijgt één keer een venster met bepaalde info, maar meer dan dat krijg je niet.
Dit is zo'n type game die voor mij persoonlijk telkens beter wordt als je 'm opnieuw speelt. Niet dat 't zo'n verhaaltechnisch ingewikkeld of uitgebreid spel is, is qua story telling juist heel lineair en niks speciaals. Maar juist in dit soort spellen vind ik dat goed passen, het richt zich zowat puur en alleen op gameplay en sfeer. Máár je hebt wel meerdere manieren om tot je doel te bekomen, zij het als een schaduw of een spoor van vernieling. Als een geest blinken over de daken, terwijl je kijkt naar nietsvermoedende bewakers die patrouille lopen. Heerlijk! Daarnaast zijn de twee Daud DLC's, waar ik verder niks over zal zeggen (zie hun respectievelijke topics), ook erg goed.
Als ik twee nadelen zou moeten bedenken, dan is 't wel dat het verhaal best weinig om het lijf heeft. Nogal een cliché verhaal, niks speciaals maar ook absoluut niet slecht. In verhouding met de rest van 't spel was dat gewoon een beetje... mua. Daarnaast best kort, waarschijnlijk een uurtje of 8/9? Maar de replay value vind ik persoonlijk dus wel erg hoog. Voor de rest alleen maar lof. Gameplay vond ik weer eens belachelijk leuk en verslavend, sfeer van Dunwall is top en het design is zoooo mooi. Ik denk serieus dat dit het mooiste design is dat ik ooit heb gezien, vooral de (concept) arts van de personages zien er echt ruw uit.
Voor mij persoonlijk samen met Deus Ex HR en Skyrim ver, ver en heel ver boven alle games van deze generatie. Dat Arkane nog een deeltje mag uitbrengen en dat ik daar deze keer wél meteen inzit (deze keer graag wel een iets langere speelduur, s.v.p). De lat is hoog gelegd voor Dishonored 2, heel hoog. Kaldwin's Bridge hoog.
Ik speel 'm nu op Low Chaos door op de stealth tour - zoals het bedoeld is - te gaan en niemand te doden; veel leuker. Lijkt me een leuke game om Platinum te halen.

Echter wil ik toch wel eens een gooi doen naar de low chaos ending, en bovendien vind ik het wel leuk om eens een any% speedrun te doen. Toch wel een hele community op zichzelf geworden binnen de Dishonored fanbase.
Want het dunne verhaal kan me eerlijk gezegd echt gestolen worden. Het deed me niets en het boeide me niet wat er met de personages zou gebeuren. Met de stilzwijgende protagonist heb ik vrij weinig, terwijl een game als Bioshock (2007) bewijst dat het wel kan.
'Dishonered' moet het overduidelijk dan ook meer hebben van de gameplay waarbij de krachten - die je kunt verkrijgen via collectible Runes - het je makkelijker maken; Blink is één van de tofste krachten. Als speler word je helemaal vrijgelaten hoe je een missie volbrengt. Hier en daar krijg je hints die je verder helpen, maar je wordt nergens tot gedwongen. De daarbij behorende markers voor de objectives zijn erg fijn.
In mijn eerste speelbeurt ging ik voor de 'High Chaos' einde, maar die vond ik niet bijzonder. Wat dat betreft ben ik een 'stealth' man, ik hou er van om onontdekt door de levels te sluipen en geen kills te maken; alsof er niemand ooit is geweest. Het is te merken dat de game zo is gemaakt om te spelen, de vele manieren waarop je een doelwit - 'non-lethal' - kan uitschakelen zijn geweldig. Het level design kan gemakkelijk in je voordeel werken, bijvoorbeeld in de tweede missie waarin je je kunt begeven op kroonluchters en boekenkasten.
Dat de wereld met je mee verandert afhankelijk van je speelstijl is leuk gevonden. High Chaos is letterlijk meer chaos, aangezien doden ratten aantrekken. Daarnaast wordt het ook veel duisterder en regent het zowat alleen maar. Low Chaos is een totaal andere wereld en vanzelfsprekend veel minder duister.
De graphics zijn interessant, er hangt een soort aquarel filter over. Waardoor het er visueel niet bijzonder uitziet, maar ook weer niet lelijk. Een mooie balans. De sound is oké, de vele sterren die een rol hebben ingesproken stoort niet.
Al met al een vermakelijke game om eens gespeeld te hebben. Misschien een beetje aan de korte kant, maar de 'replay value' is hoog.
Dikke 3,5 sterren.
Desalniettemin heb je veel manieren om een level te volbrengen. Lethal en non-lethal, beiden hebben zijn eigen unieke samenloop en dat is ontzettend mooi verwerkt in het spel. Wat ik overigens wel merkwaardig vind, is dat wanneer je iemand vermoordt, maar gewoon ongezien blijft(Ghost), je masker op een wanted poster staat?
Het verhaal is standaard en het einde is natuurlijk voorspelbaar, maar alle unieke krachten die je kunt leren en de manier waarop je het spel speelt, transformeren dit spel tot, een spel dat eenieder die van stealth houdt, gespeeld moet hebben.
4.0*

Sterkste punt van het spel is de gameplay, met unieke game mechanics als Blink en Possession die er een unieke stealth ervaring van maken, en krachten als Devouring Swarm die er een unieke FPS van maken. Alle mechanics werken ook enorm fijn en, ondanks dat er niet zoveel opties zijn, voegt elke wapen of kracht iets toe aan het spel; geen vijftal vuurwapens die elk hetzelfde doen bijvoorbeeld. Klein minpunt is dat ondanks dat spelen op Low Chaos leuker en uitdagender is, er met deze spelwijze slechts twee manieren overblijven om je tegenstander uit te schakelen, wat de gameplay op dat vlak af en toe wat repetitief maakt. Hierdoor had ik na een aantal missies geen zin meer om het spel uit te spelen zonder iemand te doden.
Andere grote pluspunten zijn de gamewereld en visuele stijl. Dunwall is geen Rapture of Columbia, maar barst desondanks van de sfeer en is één van de beste en meest gedetailleerde gamewerelden die ik ooit heb gezien. Textures en graphics zijn niet van buitengewone kwaliteit, maar dat is niet storend door de unieke aquarelfilter, die tevens ook heel goed matcht met de Victoriaanse steampunk stijl die overal in Dunwall is terug te vinden. Een visueel en esthetisch feestmaal. Ook het level design is uitstekend en deed mij erg denken aan Deus Ex; véél mogelijkheden om een level te spelen, wat het geringe aantal missies meer dan goed maakt. Kwaliteit over kwantiteit wat mij betreft.
Maar dan de grote zwaktes die mij over de gehele speellengte enorm tegenzaten: het bijzonder matige plot en zijn karakters. Zelfs de meest recente Call of Duty's hebben een beter plot met meer interessante karakters dan Dishonored. Alles wat bij de Hounds Pit Pub (de safe zone) was compleet oninteressant en vaak zelfs vervelend (waarom moet ik een stel weepers in het riool opzoeken?), en op geen enkel moment in het spel had ik interesse in wat er in het verhaal gebeurde. Dit maakt de anderszins unieke Chaos meter, buiten dat het de gamewereld verandert, compleet overbodig; wat maakt het mij nou uit wat er met dergelijke karakters gebeurd en wat ze van mij vinden?
Niet alleen dat, maar vrijwel alles wat nog enigszins interessant was aan het plot en zijn personages, wordt nooit geconcludeerd. Hoe is de rattenplaag ontstaan? Wie of wat is de Outsider en waarom is hij zo geïnteresseerd in Corvo? Waarom hebben die assassins ook Outsider krachten? Was Admiral Havelock dit al van het begin van plan? Uiteindelijk red je Emily en wordt ze keizerin (of niet) , en om arbitraire redenen hebben jouw acties grote consequenties op de epiloog.
En daardoor was ik nadat ik het spel had uitgespeeld meer teleurgesteld dan voldaan. Juist omdat dit spel zo'n goed verzorgde gamewereld waren de zwakke karakters en het zwakke plot zo opvallend en storend. Dishonored is een goede game, maar had één van de beste aller tijden kunnen en moeten zijn.
4*
Niet alleen dat, maar vrijwel alles wat nog enigszins interessant was aan het plot en zijn personages, wordt nooit geconcludeerd. Hoe is de rattenplaag ontstaan? Wie of wat is de Outsider en waarom is hij zo geïnteresseerd in Corvo? Waarom hebben die assassins ook Outsider krachten? Was Admiral Havelock dit al van het begin van plan? Uiteindelijk red je Emily en wordt ze keizerin (of niet) , en om arbitraire redenen hebben jouw acties grote consequenties op de epiloog.
De rattenplaag is ontstaan door Hiram Burrows (Lord Regent) toedoen, die wilde de armoede van Dunwall "oplossen", maar dat liep uit de hand toen bleek dat de rattenplaag zich verder verspreidde. Waarom de outsider geinteresseerd is in Corvo, heb ik ook niet geheel meegekregen, maar ik denk dat de outsider wist wat Corvo kon aanrichten met zijn training en discipline.
Daud heeft een bovennatuurlijke kracht genaamd, "Arcane Bond", met deze kracht kan hij als het ware zijn krachten aan anderen geven, bijvoorbeeld zijn assassins.
En ja, Emily wordt keizerin in low choas en als je het spel uitspeelt op high choas, dan is de keuze aan jou om dat te bepalen. Je kunt haar laten vallen of redden.
Skyrim is ook zo'n recent voorbeeld, naast de gesprekken die je met mensen kunt hebben, kun je ook een shitload aan boeken lezen of geheimen ontdekken die de wereld enorm verrijkt. Daarmee val je mensen die geen interesse hebben niet onnodig lastig en kunnen degenen die wél geïnteresseerd zijn er zelf naar op zoek gaan.
Dat is prima 3bdelilah, maar veel van deze antwoorden zouden eigenlijk bijna niet te missen moeten zijn. In Dishonored komt irrelevante informatie vaak teveel naar voren ten koste van belangrijkere feiten. Zo kan ik mij herinneren dat er een bijna niet te missen audiolog was van Daud waarin hij meldt het moeilijk te hebben met het feit dat hij de keizerin heeft vermoord. Op zich een interessante ontwikkeling, maar niet iets wat ik per se moet weten om het plot te begrijpen, in tegenstelling tot wie hij en zijn assassins nou zijn en waarom zij Outsider krachten hebben. Heb zelfs tevergeefs met het hart lopen spelen daar in de hoop dit te weten te komen.
Ik heb misschien niet alles gedaan of gelezen maar heb zover ik weet wel het merendeel gespeeld; alle side missions, runes en bone charms die ik kon vinden en heb vaak met het hart rondgelopen. Desondanks zat ik tegen het einde met veel te veel vragen (bovenstaand enkel een paar voorbeelden). Ter vergelijking, bij Skyrim heb ik ook niet alles gedaan wat er te doen viel (is ook bijna onmogelijk), maar wist ik bijvoorbeeld wel waarom de draken terug waren, waarom Ulfric deed wat hij deed en waarom hij the Voice beheerste zonder een boek open te hoeven slaan.
Dank voor de uitleg, The Butcher.
Dat is prima 3bdelilah, maar veel van deze antwoorden zouden eigenlijk bijna niet te missen moeten zijn. In Dishonored komt irrelevante informatie vaak teveel naar voren ten koste van belangrijkere feiten. Zo kan ik mij herinneren dat er een bijna niet te missen audiolog was van Daud waarin hij meldt het moeilijk te hebben met het feit dat hij de keizerin heeft vermoord. Op zich een interessante ontwikkeling, maar niet iets wat ik per se moet weten om het plot te begrijpen, in tegenstelling tot wie hij en zijn assassins nou zijn en waarom zij Outsider krachten hebben. Heb zelfs tevergeefs met het hart lopen spelen daar in de hoop dit te weten te komen.
Ik heb misschien niet alles gedaan of gelezen maar heb zover ik weet wel het merendeel gespeeld; alle side missions, runes en bone charms die ik kon vinden en heb vaak met het hart rondgelopen. Desondanks zat ik tegen het einde met veel te veel vragen (bovenstaand enkel een paar voorbeelden). Ter vergelijking, bij Skyrim heb ik ook niet alles gedaan wat er te doen viel (is ook bijna onmogelijk), maar wist ik bijvoorbeeld wel waarom de draken terug waren, waarom Ulfric deed wat hij deed en waarom hij the Voice beheerste zonder een boek open te hoeven slaan.
Daud is de leider van de Whalers, een geboren moordenaar en een onderwereld type. De assassins, oftewel de Whalers, zijn random mensen. Straatkinderen, huurlingen en vluchtelingen. De reden waarom zij Daud's krachten hebben gekregen, is denk ik vanwege het feit dat een aanslag dan makkelijker is te volbrengen, aangezien hij en de Whalers veel "elitaire" personen hebben vermoordt en die werden bijna altijd beschermd door de City Watch of bodyguards. Heb je trouwens de DLC's al gespeeld? Daar komt ook veel meer informatie over Daud en zijn assassins aan bod.
Oh ja, je vroeg nog of Havelock dit van plan was? Aanvankelijk niet nee, maar nadat hij zag wat Corvo allemaal had gedaan, maakte hij zich zorgen over de toekomst. Dus nam hij het zekere voor het onzekere en probeerde Corvo er in te luizen.
Dat over Daud kan ik inderdaad niet tegenspreken, maar ook daar speelt mijn vorige alinea (althans voor mij) waarschijnlijk een rol in. De reden dat zij dat waarschijnlijk niet hebben uitgediept, is omdat het niet de kern was van Corvo's (niet zo bijzondere) hoofdverhaal. In de DLC's The Knife of Dunwall en The Brigmore Witches wordt dan wel erg goed gedaan, omdat ze het zich daar wel kunnen veroorloven om de focus ergens anders op te zetten. Ik raad die twee DLC pakketten overigens erg aan.
Dat betekent natuurlijk niet dat ik gelijk heb en jij ongelijk, slechts een kwestie van smaak. Mijn reactie was trouwens ook niet bedoeld als een aanval of iets dergelijks (maar dat wist je waarschijnlijk al).

Verder weet ik dat Havelock dat zei, maar ik nam eigenlijk vanaf het begin alles wat hij zei met een flinke schep zout, wat uiteindelijk ook terecht bleek te zijn. De twist vond ik dan ook enorm voorspelbaar. Zijn verklaring tegen het einde kwam op mij meer over als een slap excuus, in de hoop dat Corvo hem genade zou schenken (op Low Chaos tenminste). Vind het in dit geval ook niet erg dat ze dit open laten voor interpretatie, maar het is wel een voorbeeld van hoeveel belangrijke zaken ze niet of nauwelijks afhandelen, met name in de niet te missen onderdelen. Te veel dus naar mijn mening. Zelfs als je het minimale investeert (cut scenes en in-game gesprekken skippen uitgezonderd), kun je de speler niet weg laten lopen zonder dat hij weet wat de beweegredenen van de hoofdpersonen waren.
Maar desondanks was zijn informatie eigenlijk vrijwel uitsluitend te vinden in de boeken die je dan dus vindt. Ergens vind ik dat logisch of in elk geval aannemelijker en het voelt voor mij natuurlijker aan. Als je bijvoorbeeld een willekeurige inwoner van Dunwall naar de Whalers vraagt en hij geeft je daar een heel uitgebreid en informatief antwoord op, dan verdwijnt het mysterieuze gevoel rond deze groep. Wat een bende amateurs zouden ze zijn als de hele stad precies alles van hen af weet, haha.
Dat zou inderdaad niet logisch zijn, maar dat is natuurlijk niet de enige optie. Een voorbeeld van een goede mogelijkheid om deze informatie in dialoog te verwerken, was de scene waar je één van de assassins een nieuw lid ziet trainen. Hij had hem enkele grondregels van hun orde kunnen laten citeren of iets dergelijks, of zeggen dat wanneer hij de kracht waar hij op traint onder de knie heeft, Daud hem een nieuwe kracht zal geven. Ook hadden enkele van de assassins even kunnen praten voordat ze hun ronde doen, zoals wel vaker gebeurt in het spel. Heb geen enkel in-game dialoog onderbroken namelijk, en kan mij niet voorstellen dat veel mensen dat opzettelijk zouden doen; dan ga je één van de vele lompe shooters spelen lijkt me.
De boeken heb ik trouwens na een tijdje voornamelijk links laten liggen omdat ze in ieder geval aan het begin qua inhoud vrij repetitief waren; elke keer een soortgelijk verhaal van een survivor die in aanraking komt met een stel weepers of iets dergelijks, of hoe ze hun huis moesten verlaten door de ratten. Daardoor dacht ik dat de boeken niet zoveel toevoegen tenzij ze naast een belangrijk voorwerp liggen, en dat vooral de audiologs gebruikt werden voor het vertellen van de meer boeiende zaken. Zo werkt het in BioShock bijvoorbeeld, wat duidelijk een grote inspiratiebron was.
Verder begrijp ik uiteraard dat het gewoon een meningsverschil is. Ik post hier voornamelijk zodat mensen proberen mijn meningen proberen te ontkrachten of mij van gedachten te laten veranderen, niet om ze simpelweg te verkondigen. En let wel: ik ben vooral kritisch omdat Dishonored potentie had om één van mijn favoriete games ooit te zijn, maar dat uiteindelijk niet was en dat jammer vind. Denk dat ik nog weleens een high chaos playthrough ga doen om te zien wat de verschillen zijn; denk ook dat ik veel belangrijke informatie heb gemist door nooit een directe confrontatie aan te gaan (naar mijn mening ook slecht ontwerp trouwens, aangezien de game je sterk aanzet tot het spelen op Low Chaos). En dankzij jullie zal ik in dat geval alle boeken proberen te lezen.

Ik vraag me eigenlijk af of hier een vervolg van komt want als er een spel is dat een vervolg moet krijgen dan is het toch wel Dishonored

Hoe zie je dat voor je? Zeker met de wild verschillende eindes wordt dat een moeilijk verhaal lijkt me.

Of zie hoe Bioware dit doet bijvoorbeeld.
Inmiddels het origineel op marktplaats verkocht en de GOTY editie weten te bemachtigen, waardoor ik alle DLC heb weten te bemachtigen voor slechts 5 euro. Raad iedereen die de DLC nog wilt spelen aan om hetzelfde te doen.
Daarnaast ook Dishonored: Definitive Edition aangekondigd voor PS4 en XBO, over twee maanden al in de winkels. ... Ja, ik weet het. "Remasters" alom. En aangezien hij niet op de PC komt, kunnen we er veilig van uit gaan dat het een om een simpele verbetering gaat, dus ik denk in feite gewoon een 1080p/60fps versie van de GOTY edition met alle DLC inbegrepen.

Daarnaast ook Dishonored: Definitive Edition aangekondigd voor PS4 en XBO, over twee maanden al in de winkels. ... Ja, ik weet het. "Remasters" alom. En aangezien hij niet op de PC komt, kunnen we er veilig van uit gaan dat het een om een simpele verbetering gaat, dus ik denk in feite gewoon een 1080p/60fps versie van de GOTY edition met alle DLC inbegrepen.
Waar ik absoluut geen probleem mee heb. Heb de eerste dishonored gemist toen hij uitkwam en als ik de definitive edition op de kop kan tikken voor 30 euro vind ik het best. Betekent ook dat ik eindelijk mijn PS3 op de zolder kan zetten. Want dit was nog de enige game die ik MOEST spelen op PS3. (Naast last of us, maar daar is ook nu een ps4 versie van)
Waar ik absoluut geen probleem mee heb. Heb de eerste dishonored gemist toen hij uitkwam en als ik de definitive edition op de kop kan tikken voor 30 euro vind ik het best. Betekent ook dat ik eindelijk mijn PS3 op de zolder kan zetten. Want dit was nog de enige game die ik MOEST spelen op PS3. (Naast last of us, maar daar is ook nu een ps4 versie van)
Ik heb er in de essentie ook geen problemen mee, maar op voorwaarde (zoals alle andere remasters) dat Arkane deze versie niet voor hun rekening nemen, want anders heb ik duizend keer liever dat ze zich op Dishonored 2 focussen om hem nog beter te maken en glad te strijken. Maar als een externe partij dat doet, dan vind ik het natuurlijk niet erg, ik ondervind daar dan immers geen directe hinder van.
Overigens klinkt 30 euro voor de geïnteresseerden beter dan 40, ik las dat ie 40 dollar zou kosten en ik ging uit van $ = € (zoals vaker gebeurt).
Echt een heerlijk spel, wat ik niet had verwacht. Ik ben uiteindelijk met high chaos geëindigd. Alles afgemaakt wat op mijn pad is gekomen. Vind het sowieso knap dat je de hele game niet gezien kan worden en ook niet killt. Zal mij nooit lukken. Gebruik stealth wel vaak genoeg maar dan meestal te eindigen met een stealth kill.

De 'twist' zag ik ook wel aankomen maar vond het wel wat hebben. Heb me er niet aan gestoord. Verder zijn de powers die je krijgt ook erg mooi en dit helpt het spel zeker. Had op het laatst die tijd manipulatie(tijd stilzetten) maar dan kom je wel erg makkelijk door sommige stukken heen.
Misschien later nog wel eens spelen maar dan wat meer stealth en een lagere chaos proberen te houden.
Voor nu 4,5*
Het probleem: wanneer ik een guard uitschakel met verdovingspijlen, dan merkt de andere die voor hem loopt het helaas toch op en blijkbaar telt dat toch als een alert. Best logisch hoor, maar het is dus bijna niet te doen bij bewakers die met z'n tweeën zijn of wanneer ze bijv. een hond bij zich hebben. En ik wil toch alle upgrades verzamelen en dan moet je vaak alle kanten op en kom ik daardoor veel vijanden tegen. Verder gaat dit een hele toffe ervaring worden denk ik! Vanavond verder met missie 3.
