Gisteren voor de eerste keer sinds bijna 14 jaar weer uitgespeeld. En wat blijft het toch een grandioos meesterwerk. Werkelijk alles klopt in deze game. De unieke grafische stijl en gedetailleerde animaties zijn nog geen spat verouderd en het heerlijke algehele sfeertje staat nog steeds fier overeind. Ook de MIDI soundtrack bracht de nodige herinneringen naar boven en klinkt nog altijd prachtig.
De drie speelbare personages zitten in hetzelfde motel maar dan 200 jaar van elkaar verwijderd. De unieke mogelijkheden die dat gegeven biedt, worden op fantastische wijze benut, zowel verhaaltechnisch als in de gameplay. Veel delen van het interieur zijn bijvoorbeeld op hilarische wijze geëvolueerd in de toekomst en in ieder tijdperk bevinden zich afstammelingen van dezelfde personages. Zo blijkt een afstammeling van George Washington een travestiet te zijn die meedoet aan een beauty contest in de toekomst. Maar ook op een zeer groot deel van de puzzels heeft het tijdreisidee een directe uitwerking. Zo moet in Hoagie's tijdperk
een fles wijn in de tijdcapsule van Thomas Jefferson worden gestopt zodat Laverne deze 400 jaar later
als azijn weer terugvindt en via de Chron-O-Jon terug kan sturen naar Hoagie. De mogelijkheid om objecten te kunnen uitwisselen via de Chron-O-Jon's, is een slim bedacht gameplay element wat nog meer diepgang aan de puzzels geeft.
De puzzels zijn stuk voor stuk memorabel en enorm kundig in de verhaallijn en de omgeving verwoven, iets wat veel andere adventures nalaten. Historische figuren en gebeurtenissen worden op de hak genomen - de drie oprichters van de Amerikaanse grondwet zitten met een writer's block en jouw acties hebben een directe invloed op de ontwikkeling daarvan - wat de meest hilarische momenten oplevert. Je ligt echt in een deuk om de heerlijk bizarre situaties en de manier waarop deze zich ontwikkelen naarmate je verder raakt in het spel. Elke puzzel is echter op de interne logica van het spel gebaseerd, trial & error komt nauwelijks voor. Alles is op te lossen aan de hand van subtiele visuele aanwijzingen, hints tijdens gesprekken met personages of logisch denkwerk.
Je gaat echt van de personages houden na een tijdje. Van het debiele loopje van Laverne en de terughoudendheid van de angstige Bernard tot de manier waarop de slome Hoagie zich door kleine openingen wurmt. Maar ook alle niet-speelbare figuren zijn gedenkwaardig. Mummie Dead Cousin Ted waar je hele gesprekken mee kunt voeren zonder dat ie ooit iets terugzegt en de puzzel die Laverne met 'm moet oplossen...
Er is zoveel liefde gestopt in ieder afzonderlijke aspect van dit spel.
Ik wil vooral degenen die deze klassieker nog niet hebben gespeeld en van zichzelf weten dat ze niet bij ieder obstakel terugvallen op Gamefaqs, verzoeken om DotT ergens op te rakelen. De beste point & click adventure die er is en vandaag de dag nog even speelbaar als altijd. 5* en hoog in m'n top 10.