Waarom is dit gamenieuws?

Rourke is wel een bijzondere gozer ja.

Dit is een foutieve plaatsing van mij geweest waar ik niet helemaal van kan bevatten hoe dit heeft kunnen gebeuren of wat er nou eigenlijk precies is gebeurd dan.

Zelf ook nog best een tijd helemaal kwijt geweest zelfs wist zeker dat ik ‘m hier had gezet stond ie er gewoon ineens niet.

Het was erg verwarrend allemaal.

Vraag: Als jullie stemmen op films op een platform als Moviemeter of Letterboxd, hoe bepaal je dan het verschil tussen een 4.5* of een 5* film? Vaak is het duidelijk en is een 4.5* film gewoon enorm goed, maar mist net iets om er 5* aan te geven.

Maar soms krijg ik ook het gevoel dat ik bij bepaalde films gewoon te streng ben en dat die eigenlijk gewoon 5* verdienen. Waarom geef ik dan geen 5*? Geen idee, misschien uit angst om te veel 5* uit te delen ofzo, ik weet het niet.

Nog mensen hier die dit ervaren? Manny Calavera, van jou weet ik dat je ook erg zuinig bent om 5* te geven. Sinner, stem jij op films? Nog iemand hier die op films stemt?

Ik stem op films ja. (Davidk79) Ik denk niet dat ik al ooit een film 5 heb gegeven? Zou ik moeten nageven. Een redelijk deel 4.5 en 4. De meeste schommelen tussen 2.5 en 3.5. En een klein aantal valt daar onder. Net als bij games vind ik 5 (maar ook 0.5) een beetje....tja...een cijfer dat wil zeggen dat het voor mijn smaak zowat perfect is. Zowel qua herspeelbaarheid of herkijkbaarheid. En hoewel er een hele hoop dingen in beide soorten entertainment zitten die bijzonder dicht erbij zitten zijn het vaak maak een enkeling waarvan ik gevoelsmatig kan zeggen 'deze is het'. Al zeker bij een film. Waar je bvb 115 minuten geweldige film hebt en dan net die ENE flauwe scene hebt waarvan je denk...tja...ergerlijk. Dat had niet gehoeven. Ik zou zeggen dat ik op een Terminator 2 wellicht een 5 zou plakken. Maar die heb ik sinds ik Letterboxd gebruik niet meer gezien. Hetzelfde eventueel voor een Gladiator of Braveheart. Die maken ook kans. En zo zijn er nog.

Maar ik moet zeggen dat ik momenteel niet heel erg veel films herbekijk. Hangt van mijn bui af. De meest voor de hand liggende is een Terminator 2 omdat dit gewoon een heerlijk ontspannende 2 uur is, die zowel wat diepgang heeft alsook een knalled spektakel bied. Maar...ik noem maar iets...een Gladiator - heerlijk...maar ik moet wel zin hebben om (de extended cut) van drie te bekijken. Laat staan bijvoorbeeld het geweldige Suspiria (de remake). Alledrie wellicht 5.

Maar in het kort. De klik moet er gevoelsmatig zijn. Het kan boeien. Het kan spektaculair zijn. Of diepgravend. Maar uiteindelijk moet het me gevoelsmatig ook raken. Kan in elk genre. Maar persoonlijke is hetgeen wat van een 4.5 een 5 maakt.

Gevonden!
Top Gun Maverick heb je op 5* staan, ik ook trouwens.

Verder ook eens met je uitleg. Soms kan 1 scène zo ergerlijk zijn dat dat het verschil maakt. Maar uiteindelijk komt het ook vaak op gevoel aan.
Ik had Noroi en City Lights al jaren op 4.5 staan. Voelde gewoon niet juist, beide films zijn naar mijn mening de allerbeste in hun genre en ik vind ze beter dan de meeste andere films die ik op 4.5 sterren had staan. Dus een paar weken geleden gewoon verhoogd naar 5*.

Soms doet herziening ook wonderen. Tenet had ik na een eerste kijkbeurt op 2.5* staan. Na meerdere kijkbeurten in een korte periode viel alles op zijn plaats en staat die gewoon op 5*. Die film is duidelijk niet gemaakt om maar 1 keer te zien.

Heb je inderdaad ook nog eens. Sommige films vallen bij een tweede of derde keer door de mand, anderen ontdek je dan weer net een hoop dingen bij die veel positiever uitvallen dan daarvoor.

Topgun Maverick Grappig. Dat is inderdaad een perfecte mix tussen entertainment, nostalgie, emotie en visueel spektakel. Die 5 mag blijven staan. Twee keer na de eerste zit gezien met mensen die er niets mee hadden of er geen interresse in hadden maar na het bekijken moesten ze toch toegeven dat het een uitstekende film was. Zonder uitzondering.

Top Gun Maverick is inderdaad een perfecte film. Ik ben er 3 keer voor naar de bioscoop gegaan terwijl ik daarvoor nog nooit dezelfde film twee keer in de bioscoop had gezien. Wat een held is die Tom Cruise toch.

Ik stem al bijna 20 jaar op gevoel. 5 sterren geef ik aan iets dat ik elk jaar opnieuw zou kunnen kijken en wat me gewoon keihard heeft geraakt. 4,5 ster geef ik aan meesterwerken die heel goed zijn, maar waar inderdaad net nog iets aan mist. Of die ik niet perse heel vaak nog opnieuw hoef te zien. Maar beiden behoren tot de beste films die ik ooit heb gezien. De reden waarom ik weinig 5 sterren geef is eigenlijk omdat je met 5 sterren zegt dat dit filmperfectie is en dat bestaat voor mij maar af en toe. Toen ik 15 jaar jonger was gaf ik sneller 5 sterren maar ik heb de meeste van die beoordelingen later weer teruggedraaid en nu heb ik alleen nog 5 sterren beoordelingen bij instant klassiekers. Van die titels die je tig keer hebt gezien en dan denkt, goh dit moet gewoon de maximale score krijgen. En voor de ene is 5 sterren een 10 maar het kan ook een 9,7 zijn. Zo erg doe ik weer niet aan micromanagement.

Niet meer zo actief als vroeger (sinds ik van tvmeter weg ben)

Volgens Letterbox heb ik er 15 op 5* staan. Maar als ik die lijst zo bekijk zou ik sommige wel naar beneden bijstellen ondertussen (zoals LoTR).

Voor mij is het vooral een mix van de impact die de film mij geeft, het gevoel dat ik er aan over hou, de herkijkwaarde, de entertainment waarde en in welke mood ik zit. De lijn tussen 4,5* en 5* is ook wel klein. Uiteindelijk is het ook, zoals Sinner zegt, de klik moet er zijn. Wel moet ik erbij zeggen dat het heel erg een momentopname is. Als ik door mijn films heen kijk op letterbox zie ik genoeg staan die ik nu anders zou beoordelen of überhaupt niet meer kijk. Interesses veranderen door de jaren heen waardoor het uitgedeelde cijfer steeds minder waarde heeft. En ik merk dat vooral films daar bij mij erg gevoelig voor zijn (en ook series).

Die heb ik op 4,5 ster staan, een van de vetste bioscoopbezoeken die ik in mijn leven had. Maar ik zie de film weer niet als foutloos en tijdloos. Dus net geen 5 sterren.

Wat ik wel grappig vind, mijn criteria zijn al wel 20 jaar hetzelfde.

0,5 en 1 behoort tot het slechtste ooit. Niet eens leuk als parodie, gewoon echt zonde van ieders tijd
1,5 en 2 is gewoon troep maar net iets beter nog, soms vermaak je je met troep
2,5 is onvoldoende, maar het hoeft geen totale crap te zijn
3 en 3,5 is gewoon vermakelijk of behoorlijk en ooit nog de moeite van het opnieuw kijken waard
4 sterren zijn hele vermakelijke topfilms, meestal blockbusters. Niet perfect, wel enorm goed
4,5 sterren benadert de klassiekerstatus, vrijwel niks fout aan
5 sterren is eigenlijk de perfecte film in zijn genre. Zeg een Schindler's List, LOTR of Die Hard bij mij.

Ik merk trouwens wel dat mijn smaak een beetje verandert, maar niet enorm veel. Komt maar zelden voor dat ik een film opnieuw zie en dan meer dan een halve of hele ster aan pas. 2 sterren is zelden daarna 3,5 ster en 5 ster zal niet snel zakken naar 3,5 ster.

Zou een vervolg op Drag Me to Hell komen met de oorspronkelijke actrice.

En dat is opvallend gezien het einde van de eerste.

De eerste vond ik in ieder geval best aan aardige film die me altijd is bijgebleven.

Mijn favoriete film ooit is trouwens Lost Highway.

Het is een volmaakt kunstwerk in mijn ogen.

Het zijn de facts of life.

Ongelooflijk lekker hapje Emma Roberts in een nieuwe film genaamd Space Cadet waar ze wel fleurig en kleurig voor de dag komt en ze kan ook echt wel best behoorlijk acteren trouwens.

Leuke film al met al nu op Prime te zien.

The Bikeriders vanmiddag. Wat mij betreft de beste film tot nog toe dit jaar. Heerlijk sfeerbeeld van de jaren 60 en de tijd dat de Motorclubs ook nog eerder clubs waren dan gangs zoals in Sons of Anarchy. (Die ik echter ook graag zie). Een vechtpartijtje en wat stoer kuddegedrag daargelaten schept het een mooi idee van hoe het begon tot het begin van het verval dat min of meer samenvalt met de Vietnamoorlog en een nieuwe lichting bikers zich aandient die het geweld niet schuwen. Tot ergernis van de oude garde die de vat hierop langzaam verliezen. Bijzonder mooi gefilmd, erg sfeervolle muziek en het geluid van de ronkende motoren is heerlijk in de bios. En hoewel Jody Comer en Tom Hardy (en de hele backing cast) prima zijn is het wederom Austin Butler die werkelijk iedereen van het scherm speelt. Na Elvis weer een uitstekende prestatie. Benieuwd wat de toekomst nog brengt voor hem.

Oh en qua serie...The Devils Hour op Prime. Vrouw word iedere avond om 3.33 wakker. Vreemd jochie. Seriemoordenaar. Bizarre onverklaarbare zaken die gebeuren. 6 afleveringen. Zit op 3 en heb de clue nog niet, buiten een vage theorie. Maar hij is wel goed tot nog toe.

https://youtu.be/DJi_vvVJKh8?si=9IP--3Dpm8R1AX8U

Het is me een schaamteloze shitshow maar ik kan toch niet zeggen dat het niet amusant is de serie zelf en alles eromheen ik hoop wel op een tweede seizoen.

Sol en die Sith achtige gast of wat hij ook is hebben best potentie.

Het is de hoofdrolspeelster in haar volslagen debiele dubbelrol met de geforceerde inclusiviteit elementen die de show nekken.

Net als bij de trilogie overheerst een gevoel van dat hadden ik en vele anderen met hart voor Star Wars vrij gemakkelijk veel beter gedaan.

Aantal onbegrijpelijke keuzes het zo verzieken is haast een meer opzienbarende prestatie dan de fanbase gewoon eens geven wat ze willen zien.

Vandaag Longlegs wezen kijken met een vriend. Ga geen reviews of spoilers lezen want je bederft alleen maar de pret. Het is een bizar creepy en nare film die je ook achteraf nog wel even bezig houd. Nicholas Cage is ook perfect gecast. Wil je de film nog even harder laten binnenkomen helpt het als je licht stoned bent. Het is ook de eerste keer dat iemand die ik niet kende plots in een bios plots mijn hand vastgreep (lag op de leuning). Wat wel zo leuk was om achteraf nog met haar en haar vriendin een biertje te doen

Maar kortom...we waren allemaal best onder de indruk. Stijlvol. Creepy. Tijdloos.

Ik was helemaal niet onder de indruk van Longlegs. Bijna de hele speelduur erg donker zonder dat daar een reden voor is. Men zou denken dat de FBI toch ook overdag en met een degelijke verlichting werkt. Maarja, het zal zo gedaan zijn om het "sfeervoller" te maken.

Wat me vooral stoorde was het derde deel met dat enorm vergezochte paranormaal gedoe. Had men dat eruit gelaten en hier een geloofwaardige thriller als Seven of Silence of the Lambs van gemaakt, dan had ik deze zonder twijfel veel beter gevonden.
Kan hier 3* aan kwijt en dan ben ik erg gul met mijn beoordeling.

Nicolas Cage was wel goed, en dat gebeurt niet vaak dat ik dat over hem zeg.

Ik werd niet enthousiast van de reviews van Longlegs, dus die zie ik ooit thuis wel.

Heb wel Inside Out 2 gekeken, de definitieve bevestiging dat Pixar gewoon geen magie meer bezit. Het was niet slecht, maar ook niet beter dan ''wel oké''. Terwijl ik vroeger bij Pixarfilms vochtige oogjes soms had of hard moest lachen. Of gewoon ontroerd was.

Dat stoorde mij helemaal niet, aangezien er in de hele film al verwijzingen en bizarre zaken gebeuren, zonder dat het er duimendik op ligt.. Ook vond ik het nacht / dag gebeuren wel meevallen. De transities zijn af en toe wat plots, maar er gebeurt best wel veel overdag imo. Ik had niet het idee dat ik voortdurend in een eindeloze duisternis zat te turen zoals bij Mandy.

Overigens vind ik Nicholas Cage vaak heel erg goed. Films als Pig, Dream Scenario, Unbearable Weight, Bad Lieutenant of zijn 90 action flicks The Rock, Con Air en Face Off blijven toch gewoon persoonlijke favorieten. Hij heeft best wel wat troep, maar net zoveel klassiekertjes imo.

...en nou proberen doe Kevin Costner Western, Horizon te gaan bekijken binnenkort.

Nou vanavond is het Miami Vice geworden. Een van de weinige Michael Mann films die ik nog niet gezien had. Destijds geen fan van de serie geweest en mijn interesse in 2006 was niet al te hoog. Stond wel op het lijstje om te kijken en het is er eindelijk van gekomen en verdorie...het was wederom een erg sterke film. Een heel verschil met de serie - weg waren de meer goofy aspecten etc, maar in plaats daarvan weer een hoogst stylistisch politie / misdaad thriller. Bijwijlen spannend, sensueel en dan weer best brutaal qua geweld. Maar absoluut onderhoudend. (En ook hier een uiterst sfeervolle soundtrack). Wat mij betreft mag het zelfs bij de betere Michael Mann films gerekend worden. Ik denk dat het bij herbekijken alleen maar beter zal worden.

Miami Vice is het Meesterwerk van Michael Mann. De meeste mensen verkiezen Heat, maar ik niet. Miami Vice is puur professionalisme, personages maken geen domme fouten en er is geen enkel moment plaats voor humor. Miami Vice staat al jaren in mijn top 10.

Ik vind Blackhat van Michael Mann trouwens ook beter dan Heat. Wel de director's cut, dat is de beste versie.

Zat wat te bladeren door streaming kwam ik wel iets bijzonders tegen naar mijn mening:

The Mill.

Reacties op MovieMeter zijn vooral negatief maar ik vond het zeker een apart en intrigerend filmpje.

Afgelopen week de Psycho films eens opnieuw bekeken. Kon me niet exact herinneren welke van de sequels ik wel of niet gezien had dus ideaal om de reeks eens opnieuw op te gooien. Het blijft toch wel treffend wat een meesterwerkje de originele Psycho is. Ook na 60 jaar blijft het een prima film met zowel heel erg sterk camera werk alsook prima acteerprestaties, vooral van Perkins. Het was al dik een jaar of 20 terug dat ik hem nog gezien heb maar nog steeds een film waar ik me geen moment bij heb verveeld. Ook Psycho II (die ik nooit gezien had) is naar mijn mening erg goed. Het maakt van Bates een tragisch, sympathiek figuur en weet toch nog een degelijk mysterie neer te zetten (hij, de bewoners die hem terug het gesticht in willen of iemand anders?) als er weer onverklaarbare zaken gebeuren in en rondom het motel. Deeltje III had ik dus wel al stukjes van gezien maar geen idee of ik hem ooit volledig heb gezien (zal dus in mijn tienerjaren zijn geweest) - het psychologische aspect en mysterie is wat meer naar de achtergrond gedrukt voor een standaard Slasher aanpak die stylistisch ook perfect in de jaren '80 past. Een redelijke film die niet slecht is maar ook nooit echt goed word. Buiten het laatste shot van Bates in de auto. Dat was eigenlijk een mooi einde van de reeks geweest, en zag er best sinister uit.

Maar dan krijg je plots nog eens Psycho IV. The Beginning. Bizar genoeg geschreven door dezelfde persoon die ook de originele film geschreven heeft. Het is nooit echt duidelijk wanneer de film zich afspeelt aangezien het erop lijkt alsof deel II en III volledig genegeerd worden, om dan plots toch heel even aangehaald te worden. Wat geen steek houd. Want Bates woont intussen samen met een van zijn verpleegkundigen uit de Psychiatrische zorg die ook nog eens zwanger is van hem. Het idee is op zich best goed aangezien het in interview stijl en door middel van flashbacks word ingegaan op de jeugd van Bates en de trauma's die hij heeft opgelopen door zijn moeder...maar door het bijwijlen toch wel erg zwak schrijfwerk komt het vrij onsamenhangend over en heb je gewoon het idee dat het niet klopt met de rest van de reeks. Vond hem middelmatig. Maar voor een keertje gezien te hebben. Ach. Dat kon wel.

Hoewel de Bates Motel series wellicht een stuk beter was als prequel. Maar daar heb ik maar een of twee seizoenen van gezien. Overigens vind ik Perkins in elke film wel goed, ongeacht of de film zelf matig is of niet.

De remake heb ik geskipped. Die heb ik enkele jaren terug gekeken met een vriend en daar vond ik dus werkelijk geen drol aan. Een shot-voor-shot prulwerk zonder enige creatieve inbreng of andere invalshoek. Je vraagt je af wat daar eigenlijk de bedoeling van was. Ik denk dat dit een van de momenten was (samen met de eveneens waardelozen Omen remake) waarop het idee van remakes en reboots me flink is beginnen tegen te staan. (Hoewel er ook wel een deel zijn die ik wel prima vind - Texas Chainsaw Massacre met R. Lee Ermey vooraan bijvoorbeeld).

Yakuza verfilming komt uit in Oktober .

Best veel troep gezien de laatste tijd maar afgelopen weekend Alien Romulus wezen kijken en die beviel me toch erg goed. Knoopt ook slim Covenant, Alien en Aliens aan elkaar vast zonder geforceerd te doen en heeft best wat spannende momenten en heel wat gore. En een einde dat ook best...grimmig is. Leuke film.

Trap van Shyamalan vond ik erg zwak. Dit was dus een complete suspension of disbelief film want ik denk niet dat ik al ooit zo'n horde domme agenten en backstagepersoneel heb zien rondlopen. Laat staan dat Shyamalan zijn dochter 25% van de film inneemt met volledige muzieknummers te brengen. (Doet ze wel aardig, maar daar ga ik geen thriller voor kijken). Om van het laatste kwartier al helemaal te zwijgen.

Maxxxine was dan wel weer leuk. Sleazy, gory, en lekker 80's thriller / horror. In navolging van Pearl en X vond ik dit een bijzonder onderhoudend einde met een zeer pijnlijke goregag ergens in het begin.

Tja en dan vond ik God is a Bullet verder prima, erg donkere revenge thriller. Stijlvol en geweldadig. The League of Ungentlemanly Warfare was ook leuk in zijn hoedanigheid als kruising tussen Inglorious Bastards en Kingsmen.

En een heel rits dvd's goedkoop opgevist waarmee ik best blij was. (Voor 0.50 per dvd in een kringloopwinkel kan je het niet laten). Wellicht nog het meest met Van Hellsing. Ik was bijna vergeten hoe leuk die film eigenlijk was. Verstand op nul en gewoon lekker genieten. Perfect Hollywood entertainment. Net zoals The Mummy.

Oh. Vanavond nog gezien op de niet zo legale manier : The Devil's Bath. Gebaseerd op waargebeurde en gedocumenteerde feiten in de 17de en 18de eeuw toen er massaal vrouwen stierven door zelfmoord-by-proxy (geloof liet het niet toe, dus werd er gegrepen naar een manier om de doodstraf te krijgen). Een sterke film, maar wel bijzonder donker, deprimerend en miserabel. Bestond daar een prijs voor kreeg deze hem meteen.

Acolyte afgekapt.

Laten we hopen dat zowel die showrunner als dat dubbelrol kind zich nooit meer in de buurt van Star Wars kunnen of mogen begeven.

Was niet best hè Ik heb hem uiteindelijk uitgekeken en werd nog wel interessant, maar aantal episodes en acteerprestaties waren tenenkrommend