Gaaf verhaal Phoenix, vooral omdat ik me er ook nog het één en ander van kan herinneren. Die ene PC die bij jullie thuis op de overloop op de zolder stond, met daarnaast een stekkerdoos met zo'n grote rode aan/uit schakelaar. Dat waren nog eens tijden

Die stekkerdozen gebruiken we nog steeds!

Die PC op zolder was m'n allereerste. Zucht...

Woo, als ik ooit een museum ga beginnen, wil ik die stekkerdoos als pronkstuk!

En als ik het goed heb was dat ook de PC waarop we voor het eerst OMF op speelde. Die was sneller dan de onze

Kan wel ja, maar toen had ik nog geen joypad.

Wacky Wheels en Doom zijn eigenlijk de enige spellen waar het me van bijstaat dat ik ze op die pc gespeeld heb.

Wacky Wheels hebben wij hier een tijdje heel fanatiek gespeeld . Echt een gaaf spel. Ik ben iets jonger dan de meesten in het topic dus de echt oude computers ken ik niet. Voor zover ik weet heb ik met windows 3.1 of hoger gewerkt. Mijn vroegste herinnering aan spelletjes spelen was Donald Duck's ABC. Daarna Mother Goose (laatst weer gespeeld, dat geluid doet echt zeer aan je oren) en Prince of Persia. Ook was ik helemaal verslingerd aan Wintergames hoewel ik er niks van bakte. (sommige van deze spellen werden voor mijn geboorte al uitgegeven).

Aangezien ik de oudste ben thuis, had ik vroeger nooit echt gameboys en dat soort dingen. We hadden wel een CD-i. Dat was een systeem van Philips met een soort gigantische controller (voor jonge kinderen). Daar heb ik aardig wat uurtjes achter gezeten. Mijn favoriete spellen waren de Berenstein Beren en de Krijtjesfabriek.
Ik kan me niet herinneren dat er heel veel meer was tot ik een jaar of 9/10 was.

Toen ik een jaar of 9 was werkte er een jongen bij mijn vaders bedrijf die van die compilatie cdroms met illegale spelletjes had. Daar hebben we heel veel van gekopieerd. Zo kwam ik in aanraking met de Sims (wat toen hier nog redelijk onbekend was) en met het spel Pharaoh. Beide spellen speel/speelde ik heel vaak. Ook was LegoRacers een favoriet hier thuis.

Als 11 jarige had ik niet zoveel interesses in games meer. Ik speelde alleen de spellen die we al hadden af en toe. Al mijn tijd achter de computer ging op aan mijn nieuwe hobby: websites bouwen. Wel speelde ik Rollercoaster- en Zoo tycoon.

Toen ik 14 was werd mijn interesse in spelletjes weer gewekt door het spel Myst. Een tijdje fanatiek Myst gespeeld, en toen ging ik weer zelf spelletjes ontdekken. Ik heb onder andere Children of the Nile, Tropico en the Movies gespeeld. Ook kwam de Sims 2 toen uit, een spel dat ik vele uren heb gespeeld. Dit was zo ongeveer alles. Binnenkort ga ik Oblivion uitproberen, kijken of dat wat is .

Wacky Wheels.. wauw.. heb ook vele uren doorgebracht emt wacky-duck-shooten, in multiplayer tegen mijn broertje dan.. geweldig. Die pelikaan was altijd mijn favoriete figuurtje

volgens mij was de mijne de panda

Hahaha. Mijn buurjongen had ook zo'n ding. Ongelooflijk duf apparaat. Daar kwam echt helemaal niets voor uit. Hopeloos geflopt natuurlijk.

Ah de Twilights. Dat waren nog eens tijden. Daar haalde je dan Quake II vandaan. Kwam er pas 8 jaar later achter dat er ook filmpjes zaten bij Quake II.

In 1984 kocht ik, na lang sparen, een Atari-spelcomputer met de spelletjes (het woord 'games' bestond toen nog niet, of misschien toch in de vorm 'videogames') 'PacMan', 'Missile Command' en 'Space Invaders'. Dat ding kostte toen iets van 300 gulden, wat voor mij een enorm bedrag was.
Vele uren, gedurende enkele jaren, gespeeld, en uitgebreid met 'Donkey Kong', 'Wizards of War', 'Enduro', 'Robot Tank' en nog zo een aantal van die dingen.

Veel variatie zat er niet in de spelletjes. Het waren of simpele schietspelletjes (Missile command, Space Invaders), of ontwijkspelletjes (PacMan, Enduro). Maar het nieuwe ervan was zeer aantrekkelijk.

Na enkele jaren, toen ik ging studeren, ging de Atari in de kast, en later zelfs weggegeven omdat ik er nooit meer op speelde, en ook wel erg uitgekeken was.

De grote opkomst van de 'games' is volledig langs me heengegaan, omdat ik lange tijd geen computer had, en omdat het mijn interesse verder ook niet kon vasthouden.

Twee jaar geleden heb ik op internet (marktplaats) nog voor een spotprijsje (25 euro) een originele Atari op de kop weten te tikken, inclusief PacMan, Missile Command en Space Invaders, en een weekje weer fanatiek gespeeld, maar daarna is ook de nieuwe tweedehands Atari weer in de kast terechtgekomen. De betovering is definitief over.

Wat leuk, en ook onvolkomen, was aan die oude Atari-spelletjes, was het ontdekken hoe je het spel kon 'foppen'. Zo was er bij PacMan een methode om de vier spoken vast te sluiten in het poortje dat van onder naar boven een doorgang bood (dan kon je die spoken vier keer met de hoekpillen allemaal opvreten), en bij Space Invaders was er een trucje met het opstarten waardoor je twee kogels in plaats van één kogel tegelijkertijd kon afvuren.

De huidige generaties games zijn natuurlijk veel gedetailleerder en uitvoeriger, maar de essentie blijft volgens mij hetzelfde: veel knallen en snel wegwezen.
Maar ik kan me vergissen. Misschien zal ik bij de bibliotheek hier ter plaatse eens een moderne game huren om te kijken hoe dat allemaal in elkaar steekt, maar beloven doe ik jullie niets.

EDIT: Soms speel ik nog wel eens een variant van Break Out, het ultieme oerspelletje (ik las hier ergens Pong, dat volgens mij de grondlegger van dit spelletje is,op (video)game gebied.)
Dat blijft wel leuk, om een verloren uurtje op te vullen, en de varianten kennen geen limiet, in allerlei soorten kun je dat spelen, maar het blijft hetzelfde: snel met je muis heen en weer schuiven om de bal tegen te houden.

Leuke verhalen van Caroline en spelert (what's in a name ).

Die CD-i was inderdaad een mega-flop. Het was eigenlijk niet veel meer dan een video-CD speler die wat interactiviteit bood. Werd vaak gebruikt door professionelen (bv. winkels) om hun producten aan te kaarten maar een commercieel succes werd het nooit. Te veel oudbakken spellen, te weinig externe game-developers en vooral: geen dedicated grafische processor om ontwikkelaaars genoeg mogelijkheid te geven spellen te creeren.

Daar weet ik allemaal niks vanaf, ik weet wel dat er na een tijdje gewoon geen spellen meer voor uitkwamen, wat we hier allemaal enorm jammer vonden. (Ik was een jaar of 7 ofzo denk ik). Ik weet ook niet waarom mijn vader zo'n ding uberhaupt had aangeschaft, heeft misschien wel met zijn werk te maken .

Mijn oom had ook zo'n ding met wat trivia games. Dat was wel leuk maar het stelde inderdaad bijzonder weinig voor.

Ik denk dat de spellen die er waren vooral voor jongere kinderen waren. De Berenstain Bears, Krijtjesfabriek enzovoorts .

Spellen die bij mij het meeste nostalgie opwekken:

Bubble Ghost
Mickey's Speedway U.S.A.
Wacky Wheels
Rayman
Freddi Fish
Redcat
Cyril Cyberpunk
Aladdin
Pandemonium
Knudde World Sports Tournament
Earthworm Jim
Gex

Ik ben jaren van het pc gamen geweest, tot 2002 toen de Gamecube uitkwam. Ik miste nog 50 euro maar die mocht ik van pa en ma lenen en ik ben hem tijdens het WK van 2002 gaan halen.
Daarna eigenlijk het pc gamen er aan gegeven.

Maar ik heb sinds mijn jeugd op consoles gespeeld. Mijn toenmalige beste vriend had ze allemaal. De NES, SNES, N64.....

Met wat lui echt heerlijke middagen en avonden gehad. Vooral de ontelbare uren Goldeneye en Mario Kart 64 zal ik nooit vergeten. Er heerste veel onderlinge strijd, dat maakte het leuk.

Zelf hadden we overigens thuis wel een Commodore 64 herinner ik me nu weer. Dat was mijn 1e ervaring met gamen als klein jochie. Turtles 2 is denk ik de 1e game geweest die me echt bezig hield en die ik volledig (moest in 1 dag, je kon niet saven) uitgespeeld heb. Lekker van die grote floppies in zon lompe kas en met de joystick springen en schieten e.d.
Heerlijk als je er aan terug denkt. Maar vergeleken met nu....je kan je nu niet voor meer voorstellen dat je dat leuk vond maar toch was het zo. De games van vroeger waren trouwens echt pittig. Mooie tijd...

Mijn eerste game-ervaringen zijn uit de 80s... mijn oom en tante hadden een of ander apparaat met een paar spelletjes. De meest populaire was een spel waarbij je ruimteschepen neer moest knallen. Zelf was je een stipje in het midden van het scherm. Iemand enig idee wat voor apparaat dit kan zijn geweest? We hebben het nog lang volgehouden tijdens verjaardagen, mijn neefje en ik.

Verder de Commodore 64 bij een vriendje thuis. Zelf had ik een of andere maffe computer, geen idee hoe ik daar destijds aan ben gekomen. Het was een Acorn ofzo. Ben eigenlijk wel benieuwd of iemand dat wat zegt. Mijn klasgenootjes kenden het in ieder geval niet...

En ik had een Atari 2600. Ik dacht dat die allang een keer weggegooid was, maar mijn moeder vond hem laatst terug tijdens het leegruimen van de zolder. Dus die ga ik binnenkort maar 's ophalen en installeren.

Ik ben er eigenlijk sinds begin af aan al bij, een kennis van me had toen ik een jaartje of 6 was een Atari (vraag me niet welke) waarbij de controlers niets meer waren dan een wieltje waarmee je dan space invaders kon spelen of Pong. Daarna had ik al snel mijn eerste MSX, wat destijds nogal de shit was. Toen volgde de C64, maar mijn beste gameervaringen heb ik toch aan commodore Amiga, wat mij betreft nog steeds de beste spelcomputer ooit gemaakt en zijn tijd eons vooruit..

Ik had zelfs nog spijt had toen ik hem had verkocht voor een PC (386) maarja dat bleek uiteindelijk toch de toekomst te zijn. Zeker gezien mijn liefde voor het adventure genre moest ik wel om. Sindsdien is het allemaal PC's geweest. Een console heb ik eigenlijk nooit gehad. Wel veel op de nintendo van een maat van me geduckhunt enzo, en veel op de sega megadrive met mijn neef ge-streets of raged, maar ik heb nooit de behoefte gehad er 1 aan te schaffen. Een jaar of 5 geleden begon ik me echt te interesseren voor RPGs en dat consider ik wel een beetje the end of the line. Nadeel (als je het zo mag noemen) van zo lang meedraaien is dat je niet meer snel achterover valt van een nieuwe game, ik heb het gevoel het allemaal wel weer snel gezien te hebben, alhoewel zo nu en dan nog wel eens een toppertje voorbij komt.

Redcat Dat heb ik vroeger nog heel veel gespeeld. Man man, bij het "racen" voor het vak Engels altijd op de linker- of de rechterkant blijven, omdat Max en Brutus daar nooit kwamen. Mietje dat ik was

In De Site > Gebruikers > Games uit je jeugd:

Merken jullie ook dat games uit je jeugdtijd je het beste bijblijven en ook dik in je top 10 staan? De PlayStation 2 blijft mijn god en games als Jak 2 en Rayman 2 blijven geniaal. Alles ging vanzelf en het was heerlijk. Tegenwoordig let je wat meer op de kwaliteit en zit ik vaak tijdens het spelen al te bedenken wat ik er van moet vinden.

Tsja in je herinnering zijn games vaak mooier dan ze daadwerkelijk zijn. Nostalgie speelt een grote rol bij het beoordelen van oude games. Mijn ervaring met bepaalde games was vroeger meestal ook een stuk magischer en bijzonderder dan als ik nu een game speel, omdat ik na zoveel games niet zo snel meer verrast wordt.

Earthworm Jim
Jazz JAckrabbit
En de psx bij mijn paar maanden oudere neef. (met dezelfde naam )


Toen ik in de luiers zat , zat ik al voor de PC. ( Niet dat ik het snapte;gewoon op iets klikken) en kwam ik uit op een racespel van mijn vader.

Earthworm Jim is inderdaad een leuk spelletje. Vooral dit liedje is wel lachen:


ook al is het de geüpdate versie, maar die klinkt namelijk stukken beter

Ik begon te gamen met de NES met games als Mega Man 2, Isolated Warrior en Attack of the Killer Tomatoes. Eerst genoemde game vind ik vandaag de dag nog steeds één van de beste spellen aller tijden. Bij een kameraad zag ik indertijd voor het eerst het vervolg: Mega Man 3. Tevens een 8-Bit meesterwerkje naar mijn mening. Bij vrienden zag ik ook andere NES toppers als Super Mario Bros 3, Probotector, Ducktales 2, Double Dragon, Life Force, Teenage Mutant Ninja Turtles II: The Arcade Game en vele andere klassiekers. Deze spellen maakte zoveel indruk op me dat ik er een hoop begon te verzamelen en in een zwarte Nintendo koffer stopte. Met als gevolg dat deze ook tot de rand toe gevuld is

De SNES heb ik min of meer overgeslagen omdat ik laat instapte in het NES tijdperk en gedurende de jaren '90 alweer de Playstation op komst was. Jaren later kocht ik de SNES alsnog met klassiekers als Super Castlevania IV, Killer Instinct, Mega Man X en The Legend of Zelda: A Link to the Past. Tussen het gamen op de consoles door kroop ik ook af en toe achter de PC. Antieke en luidruchtige Tulip computers, een zogeheete Headstart PC (toetsenbord zat vast aan de kast en kon uitgeklapt worden) en later computers met Windows. Qua games heb ik ook op dit platform erg genoten. Van antieke spelletjes als Paratrooper, Pac-Man en Space Invaders tot de wat modernere games als Halo: Combat Evolved, Red Alert 2 en Harry Potter and the Sorcerer's Stone.

Daarna heb ik niet veel PC games meer gespeeld. De spellen die me het meest zijn bijgebleven zijn Wolfenstein 3D, Commander Keen, Grand Prix Circuit, Red Alert en Age of Empires. Ook aan de Playstation en Nintendo 64 heb ik hele mooie herineringen overgehouden. GoldenEye, Tomb Raider, The Legend of Zelda: Ocarina of Time, Ace Combat 2, Turok 2: Seeds of Evil, Driver, Lylat Wars, Crash Team Racing, Perfect Dark, Tomb Raider II, Snowboard Kids, Castlevania: Symphony of the Night, Mario Kart 64, Driver 2...en zo kan ik nog wel even door gaan Tegen die tijd als de Gamecube en de Playstation 2 retro worden, update ik m'n post wel weer even.

Mooi verhaal Mega Man 2 is ook één van mijn favo 8-bit games.

Bedankt voor je compliment Deze NES games heb ik trouwens in bezit. Kijk maar welke je bekend voor komen:

Attack of the Killer Tomatoes
The Battle of Olympus
Battletoads
Blue Shadow
Captain Skyhawk
Castlevania III: Dracula's Curse
Double Dragon
Double Dragon II: The Revenge
Double Dragon III: The Sacred Stones
Dr. Mario
Duck Tales
Duck Tales 2
Faxanadu
Four Players Tennis
Gauntlet II
Gradius
Gremlins 2: The New Batch
Ikari Warriors
Isolated Warrior
Kabuki - Quantum Fighter
Kirby's Adventure
The Legend of Zelda
Life Force - Salamander
Mega Man
Mega Man 2
Mega Man 3
Mega Man 4
Mega Man 5
Mission: Impossible
Nintendo World Cup
Paperboy
Probotector
Probotector II: Return of the Evil Forces
Rygar
Shadow Warriors
Shadow Warriors II
Ski or Die
Solar Jetman
Super Mario Bros.
Super Mario Bros. 2
Super Mario Bros. 3
Swords and Serpents
Teenage Mutant Ninja Turtles
Teenage Mutant Ninja Turtles II: The Arcade Game
Wrath of the Black Manta
Zelda II: The Adventure of Link

Bedankt voor deze titel : Attack of the Killer Tomatoes (ik ga de film bekijken eens)

Gespeeld:

Super Mario Bros.
Super Mario Bros. 2
Super Mario Bros. 3
Teenage Mutant Ninja Turtles
Gradius


wel op de gba Mega Man moet ik echt eens uitproberen.

Super Mario Bros is gewoon het beste op de NES, op een tapijtje met je kat op schoot Geweldige games, maar daar is je controller het niet mee eens als het door de kamer heen gegooid wordt

Swords and Serpents heb ik zelf toegevoegd Leuk spelletje voor tussendoor. The Battle of Olympus heb ik een paar minuten van kunnen zien bij een retro-gamer. Same goes for Teenage Mutant Ninja Turtles. Castlevania games heb ik nooit langer gespeeld dan 2 uur. Heb nooit fatsoenlijk kunnen opslaan, en als ik verderging, werd ik steeds gedood. Probotector ook gespeeld, leuk spelletje. Verder ook Ducktales gespeeld (maar ben na een paar stages gekapt) De SMB games heb ik natuurlijk ook gespeeld, maar de Zelda games nauwelijks (alleen het eerste deel)

Over het algemeen speel ik NES games soms wel, maar nooit erg lang, of veel achterelkaar. Ben slecht in platformers, en vind de games ook erg moeilijk (ben nogal verwend met moeilijkheidsgraad) en ik kan niet opslaan voor een of andere duistere reden.

Wel een goeie lijst Geweldige jeugd moet je gehad hebben met al die games.

Thanks Al moet ik zeggen dat ik de meeste games op latere leeftijd heb aangeschaft. Wat betreft de moeilijkheidsgraad: ook ik ben geen held als het aankomt op retro gaming. En naast het feit dat we tegenwoordig games hebben die stukken makkelijker zijn dan de oudjes van toen worden we ook nog eens meer verwend. Toch blijft retro (hopelijk hoort de Gamecube er ook bijna bij) meer mijn ding omdat die games een bepaalde charme hebben en je niet per se hele filmfragmenten hoeft te bekijken alvorens je überhaubt iets kan doen in de game. Games zijn geen films....al proberen ze soms wel veel te veel er op te lijken.

Een mooi voorbeeld is Assassins Creed: ik probeerde die game gewoon even uit omdat ik nieuwschierig was. Vreemd genoeg ben ik amper aan het spelen toegekomen omdat de videobeelden zo veel te vertellen hebben. De COD games zijn ook meer interactieve films geworden die bepalen wat en wanneer jij iets moet zien. Ik mis games als GoldenEye. Gewoon een level beginnen en op je gemakje alles verkennen en een beetje aanklooien als je de juiste cheats aan hebt staan. Na het geweldige Perfect Dark en Timesplitters 2 kwam het meer filmachtige Timesplitters: Future Perfect.

Hoewel ik veel heb genoten van deze naar mijn mening beste Cube shooter en één van mijn favoriete games in 't algemeen, was het spel denk ik een soort van hint naar de toekomst waarin games je meesleuren via een uitgestippelde route. Net als een safari tripje. Blijf in de bus want anders zie je de leeuwen niet en mis je ook een hoop andere wilde dieren. Of we doen het in GoldenEye-stijl: kom uit de bus en bekijk de dieren op je eigen manier en in je eigen tijd. Any way, waar ik ook een beetje een hekel aan heb zijn games waar per se een verhaallijn aan vast zit om het zogenaamd wat interessanter te laten lijken. Dat deden ze indertijd met Need for Speed en later ook met Ace Combat.

Vooral van die laatst genoemde reeks had ik een tijd geleden een deel uitgeprobeerd waarin te veel werd geluld en het spel wel erg melo dramatisch over kwam. Is dat nou echt nodig? Als mijn buurman mij met de zoveelste dikke ferrari ziet staan, zou hij dan vragen hoe ik er aan kom en waarom ik dat ding heb gekocht? Waarschijnlijk wel. Maar in een game willen we uiteindelijk alleen weten hoe hard hij gaat en welke kapriolen je er mee uit kan halen. Oftewel: kies een auto, kies een circuit en racen maar!

Ben over het algemeen wel eens met je over COD, maar ik geniet erg van film-achtige games. Maar dan wel met een originele ingreep en niet hersenloze Hollywood momenten. Voor de rest ook mooi tekstje