Na m'n vrienden zorgvuldig geobserveerd te hebben en wat rondgeneus op reddit blijkt dat iedere gamer ze wel heeft. Gare gaming gewoontes...

Zoals zelf opgelegde reload restricties, save game ritueeltjes, onnodig item-hoarden en inventory indelen, of manisch mannetjes micro-managen. Allemaal extrinsieke regeltjes die, als ik m'n eigen game gedrag analyseer, hoewel ook vaak extra purpose en dus immersion opleveren, ook de speeltijd soms aardig onnodig verlengen.

Ikzelf heb vooral in RPG's de neiging all the items te willen, een waslijst aan nooit gebruikt duidelijk lager level gear vergaren. Zelfs van alle junk items wil ik 1 overhouden. Wat zorgt voor veel extra ge'menu, 49 van de 50 old coins manually verkopen ipv makkelijk sell all kiezen. En dan uitspelen zonder je beste goods gebruikt te hebben. En ik moet multiple times met elke npc lullen. Inventory management ben ik ook gevoelig voor, vooral in survival crafters merkbaar, gots kisten vol geordende spoils!

Buddy van me kan het niet laten om in RTS games al z'n tankjes mooi recht in formation te zetten. Na elke kleine disturbance of encounter opnieuw! Zo duurt een C&C mission uren... Nog een veelkomend voorbeeld is compulsief dubbel saven, wat Resident Evil mooi afleerde. Sommige genres zijn ook gevoelliger hiervoor dan andere, fighters minder OCD'ish als sims en RPG's, wellicht de grind makes ya do funny things...

Wat zijn jullie quirks? Kan je leven met een cluttered inventory? Compulsieve reloader in beide betekenissen? Moet je je attribute points altijd gelijkmatig verdelen? Must make nutteloos number go up?!

Dat is NIET gaar. Ik ben bij Total War ook altijd bezig mijn formaties netjes langs elkaar te plaatsen zodat het leger er ook uitziet als een echt leger en niet als een stel boeren dat per ongeluk het slachtveld is komen opwandelen.

Also...speel ik een vrouwtje in een RPG en vind ik een mooiere jurk? Tja. Helaas. Dan moet de full plated armor +6 toch echt in de inventory kist totdat heel het koningkrijk hem gezien heeft.

Dat ik in-game vaak niet zo juicy ben als ik zou willen.

Leuk topic! Voor mij zijn dit een paar:

- Altijd eerst het pad bekijken die niet naar de hoofdmissie leidt (zoals elk 2D platformlevel beginnen met naar links gaan ipv naar rechts),
- Achter elke waterval in elk spel proberen te kijken, ongeachte het genre.
- Altijd vazen willen breken. Zelfs als er nooit iets inzit of als de beloning allang geen waarde meer heeft.
- In fighting games het personage kiezen dat er het coolste / leukste uitziet, en hoe het personage daadwerkelijk speelt staat op de 2e plek.
- Bij racegames (voornamelijk Mario Kart) de gasknop "harder" inklikken om sneller proberen te gaan. Mijn zus ging zelfs zo ver om naar links en rechts te leunen bij het maken van bochten. Wel immersief zo .

Lol, zusje van 'n vriend stuurde altijd mee met haar tenen . Heb 't ook wel eens bij leipe Rocket League manoeuvres dat ik af en toe mee jump. Extra hard duwen is classic. Met uitschieter de burn-out move bij Driver, daar kreeg rondje wat te verduren. Vroeger bij PS2 maakte het door drukgevoeligheid ook nog echt een difference, vond ik erg lekker voelen, jammer dat dat weg is...

Idem. Daar komt ook mijn transsexuele kantje weer bij kijken denk ik. In 99% zijn het vaak eerst de dames waar ik mee speel en daarna pas de heren (of anderen).

Ik heb vooral een tic met games saven. Ik doe dit als ik ermee stop altijd handmatig, ook al staat er net een automatic save melding in beeld. Gewoon, just to be sure.

Ik heb net als Fonzzz dat ik eerst altijd alle zijpaden uitgezocht wil hebben wanneer ik al weet welk pad van de hoofdmissie is en net als Manny dat ik de tic hebt altijd handmatig op te willen slaan als ik stop

Oeps, dit doe ik dus ook! Altijd en overal.

Wat ik ook, spijtig genoeg onbewust doe, is in analogie met race games, mijn duim veel te hard op de pook duwen bij games als Celeste en Super Meat Boy. Daar krijg ik dan krampen van en moest dus bijvoorbeeld Celeste aan de kant leggen omdat het te pijnlijk werd.