Soms heb je van die titels die je echt heel goed lijken, maar waarvan je wel weet dat je de game toch niet gaat spelen. Dat kan zijn omdat een game te lang, te moeilijk, te eng, te afwijkend of te herhalend is. Of wie weet is er wel een andere reden over. Of wie weet kun je het breder trekken en is een bepaalde reeks of genre gewoon niet je ding, ondanks dat je ziet dat het kwaliteitstitels zijn.

Om maar zelf eens te beginnen, de Resident Evil remakes van de afgelopen jaren. En je mag er ook de Dead Space remake bij mee rekenen. De games zien er fantastisch uit, de actie is intens en zo te zien speelt het heel goed, maar ik word gewoon nerveus van horrorgames te spelen. Dit terwijl ik wel altijd horrorfilms kijk en dan zeker ook mijn hoofd niet weg draai, maar bij games voelt het gewoon veel ongemakkelijker. Ik kan me niet eens inbeelden hoe scary zulke titels in VR moeten zijn. Voor mij moet gamen wel ontspannend zijn, maar bij horrorgames (ik heb er zeker een stel gespeeld vroeger) voel ik een constante spanning in mijn lichaam, wetende dat er weer een jumpscare moment aan zit te komen.

En een tweede voorbeeld zijn de Souls games, bv Elden Ring. Dat heeft weer meerdere aspecten. Ik ben niet echt iemand die 100 of 200 uur in een singleplayergame wil stoppen en los daarvan ben ik ook geen grote boss fight fan, ben meer iemand die gewoon een verhaal op een constante manier beleefd. Soulsgames draaien toch (in mijn ogen) minder om het plot maar meer om de gameplayervaring. Levelen, upgraden, dingen steeds opnieuw blijven doen. Ik zoek in games toch meer de basic gameplay, vind bijvoorbeeld jammer dat veel shooters tegenwoordig ook aan zulke dingen doen, terwijl ik dat looten en zoeken juist een onnodig aanwezig element vind. Maar ik zie wel de ongelofelijke kwaliteit van zulke games, heb Elden Ring geregeld op Youtube bekeken. Alleen zelf spelen zal ik dit niet doen.

Oeiii ja mijn lijst is denk ik ENORM. Maar dat komt omdat ik voornamelijk een Nintendo gamer ben. Vroeger hadden we naast de Nintendo dingen wel een PS2, maar echt veel deed ik er niet mee. Gaming PC ofzo heb ik ook nogsteeds niet. Mijn vriend heeft wel een PS5 nu, dus eigenlijk kan ik nu wel wat dingen inhalen in theorie haha.

Maargoed, daardoor veel grote titels gemist!

Denk dat dit bij mij voor Indiana Jones and the great circle betreft. Goede reviews en vele positieve reacties. Ziet er prachtig uit en vol sfeer. Zou dus een kwalitatief goed game moeten zijn. Maar vandaag nog eens opgezet en is mij toch wat te slow en te weinig actie.

Wellicht ooit, want je weet nooit ( Spider-Man 2 ), maar denk dat deze game blijft liggen.

Andere voorbeelden voor mij zijn, Path of Exile 2, Baldurs Gate en Starfield. Deze games spelen mijn vrienden en zijn er helemaal leip mee. Zien er prachtig uit, maar is niet mijn game stijl, helaas.

Prince of Persia the lost Crown is ook zijn voorbeeld. Echt een goede game, maar houd mijn aandacht niet vast.

En zo zullen er wel wat meer zijn

Games die hoog op m’n to-do lijst staan probeer ik altijd wel. De uitzondering ligt bij games die ik ivm mijn handicap niet kan doen. De grootste boosdoeners zijn Wii games waarvoor Wii Remote & Nunchuk een vereiste zijn, zoals Super Mario Galaxy 2 en MadWorld (Nintendo loopt wat dat betreft nog steeds ver achter op het gebied van toegankelijkheid).

PS VR games waar 2 move controllers voor nodig zijn lukken ook niet. Dat is al helemaal jammer geziene Resident Evil 4 en RE Village mij erg gaaf lijken in VR (en RE7 VR werkte prima met alleen een controller). Handhelds waar het noodzakelijk is veel de L en R knoppen te gebruiken gaan me ook niet soepel af, waardoor ik stiekems nog steeds hoop dat ze Uncharted: Golden Abyss porten naar moderne consoles.

Veel Nintendo games zoals de laatste Zelda's, Mario's en Metroid Prime. Zit weleens te twijfelen om een Switch te kopen maar daarna denk ik al snel van nah laat maar maar sluit het eigenlijk niet uit dat ik ze ooit ga spelen. Dr zijn wel games en franchises die me wel aanspreken maar me op een of andere manier toch niet over de streep trekken om daadwerkelijk eraan te gaan beginnen zoals de laatste delen van Final Fantasy, World of Warcraft, Mass Effect (wel ooit een start gemaakt met het eerste deel maar kwam er niet doorheen doordat ik de dialogen zo slaapverwekkendsaai vond, maar sluit niet uit dat ik ze ooit nog ga spelen) Batman: Arkham Collection (zelfde verhaal, moet ik ooit nog een kans gaan geven. Verder heb je games als Minecraft wat miljoenen mensen helemaal de shit vinden en soms denk ik wel eens van naja eens ff kijken wat er precies zo goed of leuk aan is, maar dan denk ik daarna al snel van nee, flikker op met die lelijke, blokkerige shit, kut kindergame, laat maar. Verder komen er wel eens games uit in het Action/rpg genre zoals een Stellar Blade die wel gameplay heeft wat in mijn straatje zou moeten passen maar de gehele stijl van de game is gewoon niet mijn ding. Er zullen me nog wel wat games te binnen schieten later daar zal ik eens over nadenken.