menu

De Site / Gebruikers / Uitgekeken op gamen?

zoeken in:
avatar van bettafish14
Hoi allemaal

Ik heb nou al een paar maanden lang dat ik vaak zin heb om te gamen, maar als ik dan game dan ben ik binnen 5 minuten weer verveeld...2 jaar geleden kon ik nog uren spelen.

De games die ik momenteel heb zijn gta5, far cry 4, destiny, minecraft,battlefield 4, fifa 16 en dat soort spellen. 2 jaar geleden bijvoorbeeld was ik erg gedreven om met fifa divisie 1 te winnen, maar nu na 2 potjes heb ik het gezien.

De enige game waar ik veel uren in heb zitten is de star wars battlefront demo, maar op die na klinken de aankomende games voorlopig nou ook niet interessant.

Hebben jullie weleens zoiets meegemaakt dat je een periode had dat bijna geen één game leuk lijkt en je gauw uitgekeken bent?

avatar van Confusie
Ken wel het gevoel van een bepaalde verzadiging die ook wel als verveling door het leven zou kunnen gaan waar ik best zin heb om iets te spelen, maar niets van wat ik op dat moment tot mijn beschikking heb.

Ken ook zeker het gevoel waar een nieuwe game aanvankelijk heel boeiend lijkt maar vrij snel nog maar amper weet te prikkelen er ook maar aan te beginnen.

De ene game weet nou eenmaal net wat langer spannend te blijven dan de andere. Is voor mij sowieso vrij zeldzaam dat ik iets daadwerkelijk helemaal uitspeel, volledig completeren in de vorm van 100% werk is al helemaal bij voorbaat uitgesloten.

En dan krijg je weer die eeuwige zucht naar het nieuwe, om maar weer eens iets te gaan kopen.

Laatste tijd heb ik hier echter niet zo'n last van moet ik zeggen. Laatste weken game ik bovengemiddeld veel met sterke releases op de plank en de horizon. Er lijkt nu voor mij bijna sprake van een soort management waar ik een serieuze planning maak van wat ga ik nu voordat ik straks dat en dat et cetera.

Anders zie ik door de bomen het spreekwoordelijke bos niet langer.

Maar er zijn zeker periodes geweest waar ik weken niet naar mijn console heb omgekeken.

Ik heb al vaker op deze site enkele woorden gewijd aan hoe de glans van weleer helaas door de jaren redelijk tanende is gebleken, maar toch blijft computerspelletjes spelen voor mij zeker wel wat ik versta onder een hobby, een ware liefhebberij en een zeer relevante daarbij.

De laatste maanden en komende tijd zit de industrie in mijn beleving bepaald niet in een slop en verschijnt de ene knaller na de andere tot op het punt waar ik het nog maar amper kan bijhouden, zo ben ik wel benieuwd waarom de release van Fallout 4 jou niet kan enthousiasmeren.

Dat zijn toch die momentjes van eens in de zoveel jaar waar velen van ons het allemaal voor doen. Zit er zelf in ieder geval echt met smacht naar uit te kijken.

En daarna weer de nieuwe Deus Ex. En wie weet daarna ineens een aankondiging van een nieuwe Elder Scrolls of GTA, nieuwe Red Dead of een moddervette geheel nieuwe IP. Iets totaal onverwachts. Er zit altijd wel weer iets aan te komen, onderhuids of bovengronds. In het zicht of daarbuiten. En die gedachte alleen kan ik persoonlijk nog altijd best wel enthousiast van worden.

En daarbij lijken al die games ook alleen maar grootser en uitgebreider te worden, meer en meer uurtjes oftewel waar voor je geld.

Nu je het zegt, ik heb ook zeker fases van sleur gekend maar eigenlijk doet dit topic mij nu op dit moment vooral beseffen dat het de laatste tijd een hele mooie periode betekent voor gaming en dat de komende tijd ook nog wel even zo gaat blijven.

All Seeing Fish
Ja, in het kort probeer eens iets anders, een ander genre.

AvMerode
Eerlijk gezegd vind ik meeste tegenwoordige games zeer zielloos en dertien in een dozijn.
In first person shooters zie je ook veel verschil als je bijv. de oudere Doom games met tegenwoordige shooters gaat vergelijken. Tegenwoordig krijg je met fps games continue korte tutorials, tussenfilmpjes en is het erg generic zoals ze dat noemen.

Maar ik ben nu al een tijdje een retro gamer en oudere games doen mij persoonlijk wel meer.
Voor pc met windows gebruik ik software genaamd Maximus Arcade(met mijn mini pc gebruik ik Lakka - The DIY retro emulation console besturingssysteem) in combinatie met emulators en roms en het bevalt me nog steeds meer dan prima. Heb daarnaast nog een paar fysieke retro gaming consoles, dus genoeg te doen. Zo heel af en toe een nieuwere game is nu wel te pruimen dankzij de variatie/combinatie van oude en nieuwe games. Indie games kan ik trouwens ook aanraden. Vooral pc heeft extreem veel indie games.

Maar met free roam games verveel ik me trouwens wel erg snel.

avatar van Sinner
Gamen verveeld me eigenlijk nooit. Moet zeggen dat ik al sinds mijn 5/6de best wel fervent game en het steeds een belangrijke rol in mijn vrijetijdsbesteding heeft ingenomen. En daarbij boeit het me niet of het een oud of een nieuw spel is - kaf en koren heb je altijd gehad, ook 20 jaar terug. Het is ook gewoon leuk om de hele vooruitgang te zien die we hebben geboekt sinds de beginjaren. Ik ben zelf op mijn 5/6de ongeveer begonnen met een LCD Pac-Man spelletje en onmiddelijk hierna kreeg ik een Atari 2600. Dat was dus ergens in 83/84 en het heeft me nooit meer losgelaten - en dat zal het wellicht ook nooit meer. (al zeker niet met de gigantische backlog die ik heb!).

Ik vind overigens dat we tegenwoordig wel erg verwend zijn met het aanbod aan games. Zowel qua genres als ook qua creativiteit. De hele indie-scene die de laatste jaren opgebloeid is doet me zelfs heel erg denken aan de periode c64/amiga - toen je letterlijk ook nog met twee man een game in elkaar kon draaien en het zo gek mocht maken als je maar kon denken. Voor iedere flop of iedere dertien-in-een-dozijn titel heb je ook weer genoeg games die dat niet zijn.

Verder vind ik het ook gewoon een legale 'kunstvorm'. Ik weet dat nog altijd veel (te veel) mensen van mening zijn dat het 'maar een spelletje' is - maar dat soort bekrompen meningen deel ik dus niet. Al is misschien niet iedere game feilloos - vaak wordt je wel geconfronteerd met bvb geweldige muziek, schitterend in scene gezette filmpjes of stukjes (waar Hollywood kaskrakers vaak een puntje aan kunnen zuigen) of een boeiend of diepgaand verhaal dat zich kan meten met een boek. En beter nog - het is allemaal interactief! Yep. Je bent niet alleen aan het genieten van iets wat je ziet / hoort of bij moet nadenken - maar in de tussentijd ben je ook nog eens actief er mee bezig. (in tegenstelling dus tot een meute mensen die het 'maar kinderachtig' of 'belachelijk' vinden maar zich wel iedere avond trouw voor een of andere shit 'reality' show neerpleuren op de bank).

Dus ja. Ik ben een fervent games, speel werkelijk alles (of bijna alles), zo veel mogelijk, en zal dat ook mijn hele leven blijven doen vrees ik.

avatar van bettafish14
Leuke reacties, dank

Uiteraard is gamen één van me hobby's, game al me hele leven en dat zal ook zo blijven.
Echter komt het misschien om dat de games waar ik geinteresseerd in was allemaal tegen vielen laatste tijd.

Fallout 4 heb ik de trailer van gezien, maar ik heb nog nooit een fallout game gespeeld dus weet niet wat ik daarvan kan verwachten.

Games waar ik echt zin in heb zijn Star Wars battlefront en ARK survival voor de console, een game waar ik in de toekomst heel erg naar uitkijk is Red Dead Redemption 2, maar hoelang laat die nog op zich wachten.

Maar zoals ik zei de games die ik momenteel bezit zijn allemaal tegen gevallen, en als ik dan een keer zin heb om te gamen dan heb ik niks. Soms speel ik nog weleens oudere spellen van bijvoorbeeld 10 jaar geleden en daar kan ik me dan zo een hele dag mee vermaken.

avatar van Confusie
Anders gewoon eens iets leuks uit budgetbak of tweedehands. We kunnen dan misschien niet meer huren als weleer maar zo uitgebreid als de tweedehands markt nu is bij zaken als Game Mania was vroeger ook weer niet. We hadden hier vroeger een zaak die gespecialiseerd was in tweedehands maar die had lang niet zoveel. Die zaak is inmiddels al enkele jaren gevallen en van de aardbodem geveegd maar heeft plaatsgemaakt voor meerdere zaken hier in ons bekend Brabants stadje die allemaal een zeer dikke collectie used aanbieden.

En zo heb je voor één a twee tientjes of nog minder al een hele hoop toptitels. Zelf geen enkele moeite met used, disc hoef je niet naar kijken doen zij wel, en hoesje en boekje zijn doorgaans ook gewoon in perfecte conditie. Enige reden dat ik iets nieuw koop is omdat ik het op de release wil hebben.

Of er moet een hele leuke aanbieding zijn. Verder gewoon zo cheap mogelijk, uiteraard.

Heb laatst zelf MGS 4 nog gekocht voor drie euro, en Demon's Souls voor een eurootje of acht. Zeker last gen zitten inmiddels veel leuke prijsjes tussen.

Zou gewoon eens iets leuks proberen, echt een buil kun je er niet aan vallen.

avatar van Rujar
Ik moet zeggen dat ik tegenwoordig ook maar maximaal 3 a 4 games per jaar koop. (AAA) Meeste games boeien mij ook niet echt meer. Er worden geen risico's meer genomen en anderzijds de tijd die je tegenwoordig kan steken in titels is echt veel meer dan vroeger. Vroeger (PS2 tijdperk) speelde ik echt 2 a 3 games per maand.

Lijst voor dit jaar

- Fallout 4
- The Witcher 3
- Far Cry 4
- Uncharted (box)
- Last of Us

Ik ga sowieso afstappen van de series (m.u.v. Fallout, The Elder Scrolls, The Witcher) Maar de games zoals GTA, Uncharted, Far Cry en Last of Us zal ik niet meer zo snel aanschaffen. Doet mij niet zoveel. Ja het is leuk, maar na het uitspelen ben je er echt klaar mee.

Helaas heb ik weinig tijd om online iets te doen, anders had ik nog wel een shooter gehaald. Wil competitief echt mee kunnen doen en niet voor de lol ff een potje)

spelfreak
Alleen maar even het originele bericht gelezen dus reacties op responses van andere gebruikers even daar gelaten.

Ik heb ook een tijd (een jaar) gehad dat ik amper gamede en er echt geen zin in had. Heb in dat jaar veel aan sport en andere dingen gedaan. Probleem was voor mij dat gamen meer een taak dan een hobby werd. Ik 'moest' de nieuwste games spelen en 'moest' ze kunnen beoordelen. Elke game werd dan ook saai, niks was nieuw meer.

Daarom raad ik een aantal dingen aan.

-Neem een pauze. Laat gamen links liggen voor een paar maanden, werk aan andere hobby's. Op een gegeven moment zul je ook merken dat de 'fun' in gamen weer terugkomt. Je zult uiteindelijk ook weer een game gaan hebben waar je echt veel naar uitkijkt.

-Varieer. Tot vorig jaar speelde ik alleen maar Nintendo, Actie of Avontuur games. Verken eens een ander genre. Zo ben ik veel meer fan geworden van Anime games, (J)RPG's, Beat 'm Ups en Indies. Zo ontdek je ook telkens wat nieuws.

-Als moderne games je tegevenvallen is het absoluut geen schande om de oude games op te pikken. Koop een PS2 voor 30 euro en wat 2de hands games. Deze zijn net zo leuk (zo niet leuker) dan modernere games.

avatar van Shinobi
Ja, zeker meegemaakt. Dan richt ik me gewoon op andere hobby's. Qua geld scheelt het ook dat ik achterloop met zowat alle nieuwe games; ik laat me niet verleiden door allerlei hypes.

Misschien heeft het ook wel met de huidige industrie te maken die zowat niet meer innoverend is, wat zich o.a. resulteert in de zoveelste uitgekauwde open wereld serie van Ubisoft, EA die met sportgame deel 30 komt, Activision met wederom een generieke shooter geplaatst in een moderne setting enz.

avatar van Sinner
Ik blijf de kritiek van 'niet meer innoverend' gewoonweg niet begrijpen. Voldoende innovatie bij Indie games. Vaak leuker en creatiever dan menige A+++ titel. En meerdere titels per maand. Dus voor velen gewoon even wat verder kijken dan 'de gevestigde waarden'.

avatar van Squall Lionheart
Squall Lionheart (moderator)
Ik heb het ook wel eens, een game-dipje. Dan mijmer ik over de voorspelbaarheid van alle hedendaagse games en twijfel ik of het enkel nostalgie is, of dat ik door mijn te grote gameverleden verzadigd ben. Dan ga ik weer even terug naar de PS1 en PS2 en zie ik weer opnieuw de genialiteit van die generatie, die nog aan't perfectioneren, en dus experimenteren was. Ook zie ik dan duidelijk de punten waarop wel vooruitgang is geboekt, gebruikersvriendelijkheid, meer dynamiek (door minder deaths ook) en natuurlijk graphics. Allemaal dingen die ook helpen immersive te zijn. Aan de andere kant zijn er veel indie games die soms nog iets vernieuwends brengen, hoewel meeste daar weer te vertrouwd, dus rehashed, aanvoelt. Maar zo af en toe komen er pareltjes die het oude en het nieuwe combineren zoals Dark Souls, of Catherine, wat weer hoop geeft. Maar door het (te lange) wachten op dat soort titels voelt mijn gaming leventje wel steeds vaker als een tocht door mediocrity. Dan graaf ik ergens een nog niet gespeelde ps1/2 rough gem op om mijzelf weer te undippen en begin het weer van voren af aan .

Maar het is soms ook gewoon hobby-overload, in dat geval even een pauze en wat van andere vormen van entertainment genieten. Aaaah, luxeproblemen...

MikeMannuh
bettafish14 schreef:
Hoi allemaal
Ik heb nou al een paar maanden lang dat ik vaak zin heb om te gamen, maar als ik dan game dan ben ik binnen 5 minuten weer verveeld...2 jaar geleden kon ik nog uren spelen.

De games die ik momenteel heb zijn gta5, far cry 4, destiny, minecraft,battlefield 4, fifa 16 en dat soort spellen. 2 jaar geleden bijvoorbeeld was ik erg gedreven om met fifa divisie 1 te winnen, maar nu na 2 potjes heb ik het gezien.

Ik zou ook inderdaad voorstellen om eens te varieren wat genres betreft. Je bent erg gefocused op shooters, die vaak niet al te vernieuwend zijn en waar je vaak dezelfde gameplay maar eindeloos blijft herhalen. De shooters die mij in de laatste 20 jaar hebben kunnen 'wauwen' zijn op 1 hand te tellen: Unreal Tournament, Call of Duty 1, CoD: Modern Warfare, Battlefield 3 en Titanfall. Maar na een tijdje een shooter te spelen ben ik ze ook beu.

Hetzelfde geld voor FIFA. Jaar op jaar ben je in principe bijna dezelfde game aan het spelen. Dit wordt op een gegeven moment repetitief en dan moet je jezelf doelen gaan stellen. Zijn die doelen er niet meer dan wordt de game alweer snel saai.

Wellicht is een 180 graden draai naar andere genres iets te abrupt voor je, dus wellicht kun je eens proberen om een geleidelijke transitie te maken van het shooter genre naar het rpg genre door games aan te schaffen als de Mass Effect serie, Fallout 3, New Vegas of 4 etc. Deze games zijn naast shooters alleen ook nog heel veel meer.Daarna kun je misschien door naar games als Skyrim bijvoorbeeld.

Squall Lionheart schreef:
Ik heb het ook wel eens, een game-dipje. Dan mijmer ik over de voorspelbaarheid van alle hedendaagse games en twijfel ik of het enkel nostalgie is, of dat ik door mijn te grote gameverleden verzadigd ben.

Dit herken ik ook zeer zeker. Echter helpt varieren bij mij hier heel erg bij. Het afgelopen jaar heb ik de fout gemaakt om Forza 5 laat aan te schaffen en vrij kort erna Forza Horizon 2. Hierdoor was ik zo racemoe dat ik Project Cars en F1 2015, games waar ik best al lang naar uitkeek, gewoon heb laten schieten. Verder heb ik Forza 6 ook nog niet gehaald. Ik had echt even een switch nodig en ben daardoor naar Titanfall overgestapt, echter generation 10 hierin halen heeft me ook wel weer even genezen van shooters Gelukkig brachten Dragon Age: Inquisition en The Witcher 3 daarna gelukkig weer een gezonde dosis RPG met zich mee.

Ik merk dat ik soms ook wel eens begin te denken.... uuugh 'been there, done that x10', maar dan komen er inderdaad toch wel weer pareltjes langs als een Mass Effect, The Witcher, Dark Souls en Fallout series die RPGs toch tot leven brengen zoals dat vroeger niet kon. Een Bayonetta wat het 3rd person action genra bijna perfectioneert, en Metal Gear Rising: Revengeance wat daar een bijna onmogelijk schepje bovenop doet. Een Battlefield 3 of Titanfall die het voor mij vreselijke saaie shooter genre toch weer nieuw leven in doen blazen. Een Deus Ex: Human Revolution wat mijn favoriete game allertijden, en mijn favoriete game setting, een waardig vervolg geeft. En de Guitar Hero / Rock Band serie, wat een compleet nieuwe ervaring met zich meebracht waar ik uren plezier aan beleefd heb.

Kortom, er zijn denk ik elk jaar wel een aantal goede games te vinden binnen verschillende genres, alleen moet je helaas soms door de shit heen moeten waden om de pareltjes te vinden. Voor de komende tijd kijk ik in ieder geval erg uit naar Fallout 4, Rise of the Tomb Raider, Deus Ex: Mankind Divided, South Park: The Fractured But Whole, Mafia 3, Mass Effect Andromeda, Dark Souls 3 en nog wat verder in de toekomst... Cyberpunk 2077

avatar van horizon
Tijd voor een Wii u zou ik zeggen.

avatar van bettafish14
Ja, zoals de meeste zeggen, is een switch naar andere of oudere games misschien een goede optie.
Moet wel toegeven dat ik op steam weleens rond neus ondanks dat ik niet kan gamen op mijn laptop en daar zitten toch ook wel leuke indie games tussen, denkend aan: stranded deep, the universm etc

Het kan er trouwens ook wel aanliggen dat ik tegenwoordig een full time baan heb en hierdoor minder tijd heb om te gamen.

Ik heb een gevoel dat het wel weer terug komt, ik moet denk ik gewoon inderdaad weer de juiste game vinden om weer geprikkeld te worden. Kijkend naar hoeveel plezier ik had met de Star wars battlefront demo komt dat denk ik wel goed komende maand.

avatar van Grovonion
bettafish14 schreef:
Het kan er trouwens ook wel aanliggen dat ik tegenwoordig een full time baan heb en hierdoor minder tijd heb om te gamen.
Dat is vaak een zeer begrijpbare reden waarom gamen naar de achtergrond geraakt. Toch, meestal is dat een transitie-periode, en als een keer de routine gesettled is komt er weer tijd vrij voor ons beste hobby. 't is vaak ook een kwestie van prioriteiten, en als gamen een hobby is kan daar ook tijd voor vrij gemaakt worden. En als niet... zoals Squall al schreef, er zijn nog genoeg andere dingen te doen en het moet natuurlijk niet altijd gamen zijn. Ik heb zelf ook verschijdene phasen in mijn leven gehad waar ik helemaal niet gamede. Dat was tijdens mijn studies, toen uitgaan en een sociaal leven proberen op te bouwen prioriteit had. En een tweede phase kort nadat ik RSI had gekregen, het kostte me toen wat jaren om ermee leren om te gaan. Maar zelfs dat heeft me er niet van weerhouden terug te komen naar gamen.

avatar van bettafish14
Uiteraard, ik ben ook van mening dat als gamen een hobby is er inderdaad tijd voor vrijgemaakt mag worden. Echter werk ik dus overdag en als ik thuis kom, moet ik gelijk weer leren voor certificaten die ik vanuit mijn werk aangeboden krijg en dat heeft dan toch prioriteit.

Dan is dat nu niet zo probleem, omdat ik toch niet veel leuks heb om te gamen, maar als ik moet gamen kan het eigenlijk alleen in het weekend.

avatar van Sinner
MikeMannuh schreef:
Zijn die doelen er niet meer dan wordt de game alweer snel saai.


Dat is overigens een pluspunt van de laatste generatie in mijn ogen - de toevoeging van Achievements en Trophies. Nou ben ik zeker geen achievement hunter maar het geeft (zoals bij onlangs Tomb Raider voor mij) wel weer wat extra's aan het spel. Lekker terug kunnen gaan om bepaalde dingen te gaan ontdekken of verzamelen of vijanden te verslaan etc etc. Zeker als je daarna nog eens kunt vergelijken met vrienden is het altijd leuk. Zorgt er toch weer voor dat je minder snel op een spel bent uitgekeken.

All Seeing Fish
Sinner schreef:
(quote)


Dat is overigens een pluspunt van de laatste generatie in mijn ogen - de toevoeging van Achievements en Trophies. Nou ben ik zeker geen achievement hunter maar het geeft (zoals bij onlangs Tomb Raider voor mij) wel weer wat extra's aan het spel. Lekker terug kunnen gaan om bepaalde dingen te gaan ontdekken of verzamelen of vijanden te verslaan etc etc. Zeker als je daarna nog eens kunt vergelijken met vrienden is het altijd leuk. Zorgt er toch weer voor dat je minder snel op een spel bent uitgekeken.


Mee eens, zeker geen achievements hunter, maar het is toch altijd leuk om er één te halen ook al kost het soms wat extra moeite, Tomb Raider is hier een goed voorbeeld van.

avatar van Manny Calavera
Ik herken dit toch wel behoorlijk ja. Ik game ook al een jaar of 25, was er als klein kind al gek op, in mijn pubertijd helemaal en ook in de jaren daarna speelde ik graag een game. Maar tegenwoordig is die drang wel behoorlijk afgenomen. Als je een fulltime baan hebt en ook andere hobby's en verplichtingen die de nodige tijd opslokken, dan raakt het gamen wel eens ondergesneeuwd. Dan zet ik sneller een filmpje of een serie op in de avonduren.

Maar ik zal het niet snel laten vallen. Ik lees nog elke dag het laatste gamenieuws, lees nog altijd maandelijks de PU (jaja, blijft toch een soort nostalgie en ook zeker nog informatief) en speel echt nog wel spellen. Maar ik speel alleen nog maar de grote AAA titels op de Xbox One. De nieuwe Halo, Gears of War, GTA of Batman zal ik niet laten schieten. Net als een regelmatig potje Fifa. En af en toe ook nog wel een kleinere game, zoals een Ori. Maar het komt regelmatig voor dat ik zo een maand niet game (buiten Fifa), maar het komt ook voor dat ik weer een periode heb dat ik het wel graag doe. Zo heb ik vandaag nog Halo 5 gekocht en binnenkort volgt Tomb Raider.

Ben ook niet meer zo perfectionistisch. Ik probeer singleplayer campagnes uit te spelen, maar als het me gaat vervelen, dan niet. Heb ook niet de drang om een archievementkoning te zijn, al geeft een spel uitspelen nog wel bevrediging.

MikeMannuh
Sinner schreef:
(quote)


Dat is overigens een pluspunt van de laatste generatie in mijn ogen - de toevoeging van Achievements en Trophies. Nou ben ik zeker geen achievement hunter maar het geeft (zoals bij onlangs Tomb Raider voor mij) wel weer wat extra's aan het spel. Lekker terug kunnen gaan om bepaalde dingen te gaan ontdekken of verzamelen of vijanden te verslaan etc etc. Zeker als je daarna nog eens kunt vergelijken met vrienden is het altijd leuk. Zorgt er toch weer voor dat je minder snel op een spel bent uitgekeken.


Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik denk dat ik mezelf wel een achievement hunter kan noemen. Ik heb (helaas? ) de drang om elke game die ik speel zo goed als mogelijk 100% te completen wat achievements betreft. Ondanks dat er natuurlijk ook sommige grindy, no skill required achievements zijn waarbij ik soms mijn OCD wat betreft completion percentage vervloek en ik mezelf afvraag wat ik in godsnaam aan het doen ben, zijn er ook talloze achievements die ervoor zorgen dat je een game weer eens speelt na verloop van tijd of achievements die games zelfs beter maken omdat ze je motiveren om een game op een hogere difficulty te spelen EN je daardoor zelfs een betere gamer maken. Ik denk met plezier terug aan alle missies op alle difficulties S ranken, of bloody palace uitspelen met een S-rank bij DMC4, alle missions met een S-rank afsluiten op revengeance mode bij Metal Gear Rising: Revengeance, of het halen van alle Kombo Challenges in MK vs DC. Wat mij betreft ook een top editie, al heeft het soms ook zn mindere kanten.

avatar van Kimmyboy
Ik ken het gevoel eveneens, voornamelijk sinds dat ik begonnen ben met werken (ik neem dat jij ook reeds een job hebt?).
Tijd is een beetje de grote boosdoener. Wetende dat je maar weinig tijd hebt om een game te spelen, zorgt er al automatisch voor dat je er minder plezier uit haalt. Bovendien speelt ook in het achterhoofd dat er op deze planeet inmiddels al zo veel games zijn die je ook wilt spelen, waardoor je al snel geneigd bent om over te schakelen naar een andere (al zijn er uiteraard altijd uitzonderingen).
Dat is alvast een beetje het gevoel dat ik heb, al probeer ik die wel te onderdrukken (ik wil immers mijn backlog eens goed aanpakken).

avatar van bettafish14
Ja dit ondervind ik ook, het enige moment dat ik echt tijd zou hebben is in het weekend, en zelfs daar heb ik niet altijd tijd. Hierdoor wil je in de tijd die je wel hebt zoveel mogelijk spelen en wordt het meer een verplichting voor mezelf en dit gaat ook ten koste van het plezier.

avatar van WeZet
Ik herken dit sterk. Games worden natuurlijk steeds mooier en mooier, maar ondanks de graphics mist er een groot deel sfeer en bezieling. Ik denk dan met weemoed terug aan Half-Life, Deus Ex, Rainbow Six: Rogue Spear, Rollercoaster Tycoon... Stuk voor ademen ze sfeer uit. Af en toe doe ik weer eens een replay, maar op den duur is ook daar de lol van af. Wat bij mij wel werkt is een willekeurige game uit pakweg 1997 te starten, één die ik nooit eerder gespeeld heb (de geavanceerde zoekfunctie hier werkt daar fantastisch voor). De graphics zijn niet meer van deze tijd, maar we gaan voor die moeilijk te definiëren sfeer.

Ik ben het trouwens helemaal niet eens betreffende achievements. Ik vind het maar een hersenloze OCD bedoeling, die overigens perfect onze generatie past. We slikken wat we voorgeschoteld krijgen. Ik wil sfeer tijdens mijn playthrough, en als de game goed is speel ik hem echt nog wel een keer.

avatar van Grovonion
Interessant punt, WeZet. De periode die jij noemt is echter net de periode waar ik helemaal geen zin in games had, speelde dan ook zo goed als geen games van 1993 tot 1999 of zo. Voor mij waren toen de goede amiga tijden zalige herinneringen en kon de platte 3D graphics van de spellen die jij noemt me niks doen. Mij irriteerden toen ook de PC requirements die ervoor zorgden dat bij elke koop van een nieuwe pc hij al extreem verouderd was bij aankoop. Ik spreek over DX33 naar DX66 etc. En niet over de discussie om de beste grafische instellingen te kunnen draaien. Pas nadien, met Baldur's gate is bij mij de 'magie' weer teruggekomen. Iedereen heeft zo zijn eigen beleving, en er zullen wel mensen zijn die in de jaren 80 al gestopt waren omdat alles na atari 2600 te geavanceerd was

avatar van Sinner
Grovonion schreef:
De periode die jij noemt is echter net de periode waar ik helemaal geen zin in games had, speelde dan ook zo goed als geen games van 1993 tot 1999 of zo. Voor mij waren toen de goede amiga tijden zalige herinneringen en kon de platte 3D graphics van de spellen die jij noemt me niks doen.)


Voor mij overigens ook zowat het punt waarop ik relatief weinig aan gamen deed. De overschakeling van 2D naar 3D vond ik destijds erg moeilijk om te behappen. Als er voor mij al een periode is waar ik geen fan van ben is het die overschakeling - waar alles plots in 'glorieus' 3D moest. Ik vond het toen al niet mooi of sfeervol en het zijn tevens de games die ik ook zelden tot nooit zal terugspelen omdat ik het tegenwoordig ronduit lelijk vind. De een of andere uitzondering daargelaten (een System Shock of Deus Ex daargelaten dus).

Overigens - achievements een hersenloze OCD bedoeling die perfect bij onze generatie past? Wat dan de high-score tables die de dertig jaar daarvoor zowat iedere game plaagden en waar men als een gek toch maar probeerde om een plaatsje te bemachtigen boven de vorige gamer? Zo heel erg veel verschilt het idee er niet van. Plus het is overigens volledig optioneel en geen verplichting. (net zoals high-score tables).

avatar van Rujar
Achievements mogen inderdaad wel iets meer game gerelateerd zijn. Ik heb altijd een pest hekel aan objecten die je moet vinden, wat eigenlijk weinig met de game te maken heeft. The Last of US als voorbeeld:

Collect all comics
Find all artifacts
Survive all of Ellie's Jokes (zonder walkthrough haal je deze onmogelijk)
Engage in all optional conversations (hoewel dit soort objectives soms vaak wat extra informatie geven over de wereld)

Als je dit wil halen dan moet je echt iedere centimeter van de wereld ontdekken, terwijl je er niets aan hebt.

Achievements die puur skill gerelateerd zijn juich ik zeker toe. Bij Batman had je van die challenges waar je een trophie kreeg voor het behalen van alles op goud. Als je meer van dit soort achievements zou hebben dan is het tenminste leuk om games te vergelijken met je vrienden en heeft het zeker een meerwaarde En bovendien wie wil nou niet een game masteren.

avatar van WeZet
Grovonion schreef:
Interessant punt, WeZet. De periode die jij noemt is echter net de periode waar ik helemaal geen zin in games had, speelde dan ook zo goed als geen games van 1993 tot 1999 of zo. Voor mij waren toen de goede amiga tijden zalige herinneringen en kon de platte 3D graphics van de spellen die jij noemt me niks doen. Mij irriteerden toen ook de PC requirements die ervoor zorgden dat bij elke koop van een nieuwe pc hij al extreem verouderd was bij aankoop. Ik spreek over DX33 naar DX66 etc. En niet over de discussie om de beste grafische instellingen te kunnen draaien. Pas nadien, met Baldur's gate is bij mij de 'magie' weer teruggekomen. Iedereen heeft zo zijn eigen beleving, en er zullen wel mensen zijn die in de jaren 80 al gestopt waren omdat alles na atari 2600 te geavanceerd was


1997 is uiteraard in te wisselen met een jaartal naar keuze. Het is nu eenmaal zo dat ik alles na '98 wel gedaan heb toendertijd, of in de afgelopen 10 jaar (onderzocht wat ik gemist heb). Voor mij waren de jaren 98-2002 de beste jaren. Niet omdat de games nou zo goed of vernieuwend waren (alhoewel..), maar vooral de nostalgische herinneringen. De 'nieuwe' pc thuis, demo cd's van de PC Gameplay, allemaal als 7-13 jarige beleefd. Operation Flashpoint, Red Faction, Medal of Honor: Allied Assault, de eerste CoD, Max Payne, GTA III en zelfs Train Simulator (wat een trend bleek te zetten). De beleving op zo'n leeftijd is totaal anders dan de beleving die ik nu als 24-jarige heb, maar toch vraag ik me af of de ervaring en terugblik hetzelfde zouden zijn als ik nu als 10-jarige zou leven. De technologische ontwikkelingen binnen computers, smartphones, flatscreens... Alles is anders en defineert de herinnering. Het gaat snel!

Edit: Ik denk dus dat de levensfase meer invloed heeft op de herinnering dan ik in eerste instantie zou denken. Het kleurt de boel heel erg en het is verleidelijk weer als een zorgeloos kind het leven te proeven. Het was wel iets te veel achter de PC voor dit kind.

avatar van Maiky
Ik heb dit heel erg bij vlagen.

Het ligt er maar net aan welke games ik tegenkom. Als ik al één game speel die me tegenvalt, dan krijg ik al weinig behoefte meer om andere games te gaan spelen. Ik start dan wel eens iets op wat echt indruk op me heeft gemaakt, zoals The Witcher 3, maar dat is meer om eraan herinnert te worden hoe het wél kan. Wat dat betreft wordt het bij mij wel echt een drama: zo heb ik onlangs, na het tegenvallende No Man's Sky, mijn PS3 onder het stof vandaan gehaald en lusteloos een potje Fallout 3 gedaan ?

Er moet dan echt weer een nieuwe game langskomen waar ik weg van ben om weer enthousiast te raken

avatar van Sinner
Niet meteen gerelateerd aan thuis gamen maar gisteren heb ik voor de eerste keer sinds tijden (20 jaar?) weer eens voet gezet in een arcade-hal en ook effectief gespeeld. Een koppel vrienden vond het een leuk idee om eens naar de Gamestate in Kerkrade te gaan en waar ik eerder het nut niet echt meer inzag van dergelijke zaken (vanwege de steeds voortschrijdende technologie op thuisvlak en het feit dat het best wel duur is) heb ik me toch kostelijk geamuseerd. Potje pinbal hier, gamepje daar, tussenin een hapje en weer terug voor een balletje te gooien en een soort van shufflepuck te spelen. En zo ben je weer een paar uur verder. Ik ben hartstikke blij dat zoiets niet dichter bij in de buurt is anders zou ik vast en zeker vaker gaan...

Met name de pinball tables (Game of Thrones en Walking Dead) blijven geweldig - en ook de de wat specialere games (de Star Wars Battle Pod of klassieke gun games ala Terminator en Jurassic Park) waren heerlijk om te doen.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:52 uur

geplaatst: vandaag om 21:52 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.